222%20(3)%20(3)%20(1).jpg)
Οι μεγάλες εθνικές εορτές του Ελληνισμού είναι τρεις. Δυστυχώς εορτάζεται μόνο η μια από τις τρείς. Οι Διπλές Εθνικές εορτές στις 15 Αυγούστου και στις 14 Σεπτεμβρίου δεν εορτάζονται από τους νεοέλληνες.
Εθνική Εορτή ονομάζεται η γιορτή που ισχύει για ένα ολόκληρο έθνος, Αφορά ένα σύνολο ανθρώπων με κοινά χαρακτηριστικά γνωρίσματα την γλώσσα, την φυλή, την καταγωγή και την θρησκεία, με βάση τις διδασκαλίες του Πατέρα της Ελληνικής και παγκόσμιας ιστορίας σχετικά με το ομόγλωσσον, το ομόθρησκον και το όμαιμον.
Οι εθνικές γιορτές αφορούν μεγάλα ιστορικά γεγονότα όπως η απελευθέρωση, το τέλος ενός πολέμου, η ανεξαρτησία μιας χώρας κλπ. Για παράδειγμα για την Ελλάδα οι δυο πιο μεγάλες εθνικές γιορτές μας είναι η 25η Μαρτίου και η 28η Οκτωβρίου. Στην πρώτη γιορτάζουμε την απελευθέρωση μας από τους Τούρκους με την επανάσταση που έγινε το 1821 και στη δεύτερη γιορτάζουμε το ΌΧΙ που είπαμε στους Ιταλούς το 1940 για να μείνουμε ανεξάρτητοι και να μην κατακτηθούμε από τους Γερμανούς και τους Ιταλούς. Δυστυχώς όπως αναφέρει πολύ σωστά ο Πρύτανης-Καθηγητής πολιτικών επιστημών Γεώργιος Κοντογιώργης, το νεοελληνικό κράτος δομήθηκε με την μορφή προτεκτοράτου με γνώμονα την Βαυρική διαφθορά. Επίσης τα τελευταία 14 χρόνια βρίσκεται υπό καθεστώς διπλής κατοχής, για αυτό δεν εορτάζονται οι μεγαλύτερες εθνικές μας εορτές και καταργήθηκε η πραγματική Ελληνική παιδεία.
Η ΔΙΠΛΗ ΕΘΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ. ΜΕΓΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΣ.
Δεν ήταν τυχαία ιστορικά γεγονότα ότι ο Τίμιος Σταυρός βρέθηκε για πρώτη φορά επί βασιλείας του Αγίου Κωνσταντίνου, όταν παραχωρήθηκε η Ρωμαϊκή εξουσία στους Έλληνες και επέστρεψε στα Ιεροσόλυμα από τον πρώτο Έλληνα αυτοκράτορα που ανέβηκε στον Ρωμαϊκό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως.
Τα δύο αυτά μεγίστης-παγκόσμιας σημασίας γεγονότα δείχνουν ότι οι αναγεννημένοι από την Ορθοδοξία Έλληνες, είχαν την ευλογία και την απόλυτη στήριξη του Χριστού να διοικήσουν την παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία για να διδάξουν τον Θεό-Δημιουργό του Μέγα Αριστοκλή και τον Ελληνικό πολιτισμό στα έθνη κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους. Οι αναγεννημένοι από την Ορθοδοξία Έλληνες είχαν την ευλογία και την απόλυτη στήριξη του Θεού να διοικήσουν την παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία για να διδάξουν τον Ελληνικό πολιτισμό-Ορθοδοξία στα έθνη κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους.
Η Παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία με πρωτεύουσα την αρχαία Ρώμη, ήταν δημιούργημα των Ιουδαίων Σιωνιστών-παγανιστών. Οι ίδιοι οι Ρωμαίοι συγκλητικοί δημοσίως με μεγάλη υπερηφάνεια, έλεγαν ότι η αρχαία Ρώμη, ήταν η νέα πόρνη Βαβυλώνα (G Beck-Η Bυζαντινή χιλιετία). Για όσους δεν γνωρίζουν, η Βαβυλώνα ήταν πριν από την Ρώμη, το παγκόσμιο κέντρο της Διονυσιακής κουλτούρας.
Οι αρχαίοι Σιωνιστές ως γνήσιοι συνεχιστές των παραδόσεων τους ήταν παγανιστές και πίστευαν στον θεό Savazio, για αυτό έφεραν την Ολύμπια θρησκεία στην Ελλάδα
Στην Ελληνική μυθολογία-ιστορία με το όνομα Σαβάζιος είναι γνωστή μία αρχαία θεότητα. Ετυμολογικά το δεύτερο συνθετικό του ονόματος (-ζιος) προέρχεται από την ρίζα Dyeus. Aπό εκεί βγαίνουν και οι λέξεις Δίας και θεός, (Λατινικά deus). Στην κλασική Ελλάδα τον ονόμασαν Διόνυσο. Ο "θεός" Σαβάζιος είναι ο Διόνυσος (Λεξικό Σούδα). Ο Σαβάζιος αποτελεί τον βασικότερο και σημαντικότερο "θεό" του Ιουδαϊκού έθνους. Ο βιογράφος, φιλόσοφος, ιστορικός, θεουργός και αρχιερέας του μαντείου των Δελφών Πλούταρχος γράφει στα Συμποσιακά του (ΙV 6) ,ότι οι Εβραίοι λάτρευαν τον Διόνυσο, και ότι η ημέρα των Σαββάτων ήταν εορτή του Σαβαζίου !!!
Ένας μύστης αναφέρει την πραγματική θρησκεία των Ισραηλιτών. Διαβάστε σχετικά το αρχαίο κείμενο των Συμποσιακών. (1) O Φρυγικός Savazios είναι ο "θεός" των αχαλίνωτων ερωτικών οργίων-σεξουαλική μαγεία και των καταστροφών. Για αυτό μοιραζόταν την διοίκηση του Φοινικικού μαντείου των Δελφών με τον έτερο "θεό" των καταστροφών, τον Ιουδαϊκής καταγωγής Απόλλων.
Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ IMPERIUM ROMANUM ΜΕ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΡΩΜΗ.
Ο Διονυσιακός πολιτισμός εκτός από τον αρχαίο Ελληνικό κόσμο, συμπαρέσυρε στην καταστροφή και την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Μια από τις βασικές αιτίες παρακμής της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ήταν ο θεσμός της σεξουαλικής διαφθοράς και της δουλείας. Αυτός ο θεσμός εμπόδισε την εξέλιξη της κοινωνίας και οικονομίας, καθώς λειτούργησε αποτρεπτικά στην ανάπτυξη νέων παραγωγικών σχέσεων.
Η πτώση της αυτοκρατορίας ήταν αναπόφευκτη. Οι απλοί Ρωμαίοι στην πλειοψηφία τους ήταν άνεργοι. Ήταν μια εξαθλιωμένη μάζα, μία υποταγμένη τάξη, που το μόνον που ζητούσε ήταν σεξ, σεξουαλική διαφθορά, άρτο και θεάματα. Επίσης μεταξύ πολλών άλλων δεινών, η τοκογλυφία είχε γίνει μiα τεράστια κοινωνική μάστιγα.
Η διοικητική παραλυσία, η κοινωνική εξαθλίωση- σεξουαλική διαφθορά και ο ηθικός ξεπεσμός, ήταν άνευ προηγουμένου στην παγκόσμια ιστορία. Η ηθική με την πνευματική κατάπτωση επέφεραν την σήψη-παρακμή, την απελπισία, την αδιαφορία και την αδράνεια. Ο χρόνος πλέον κυλούσε αντίστροφα για την πανίσχυρη-παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Ο ηθικός διασυρμός στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα, στην αριστοκρατία της Ρωμαϊκής κοινωνίας, ήταν άνευ προηγουμένου. Η αριστοκρατία ακολουθούσε κατά γράμμα τους αυτοκράτορες. Οι ακολασίες τους και τα αχαλίνωτα σεξουαλικά όργια τους, έμειναν στην ιστορία. Οι πρόστυχες δεν βρίσκονταν μόνον μέσα στα παλάτια των αυτοκρατόρων, αλλά σχεδόν σε όλα τα σπίτια των ευγενών-αξιωματούχων Ρωμαίων.
Η έκφυλη-άρχουσα Ρωμαϊκή τάξη, στις θρησκευτικές τελετές έκανε τρομερά όργια. Εξαντλημένοι οι Ρωμαίοι μετά από τόση σήψη-παρακμή, έπεφταν σε βαριά κατάθλιψη και αδράνεια. Πολλοί Ρωμαίοι αηδιασμένοι από τέτοιου είδους ανήθικες απολαύσεις, και από τον άρρωστο-εωσφορικό τρόπο ζωής αυτοκτονούσαν. Άλλοι ήταν σωματικά-ψυχικά ερείπια, και επιθυμούσαν μία καινούρια ζωή.
Ο ηθικός-Διονυσιακός ξεπεσμός δεν περιορίζονταν μόνον στις ανώτερες κοινωνικές τάξεις, καθώς έφτανε ως τα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας. Οι κατώτερες τάξεις με την σειρά τους, έκαναν ότι μπορούσαν, προκειμένου και αυτές να ανέβουν στην κλίμακα της ανηθικότητας και του εκφυλισμού. Ο θεσμός του γάμου είχε εξευτελισθεί, οι οικογένειες είχαν διαλυθεί, η κοινογαμία είχε γενικευθεί, οι άνδρες και οι γυναίκες συναγωνιζόταν στην πορνεία, όπως γίνεται και στην εποχή μας. Η πορνεία είχε λάβει ανεξέλεγκτες και φοβερές διαστάσεις.
Η ανηθικότητα και τα όργια εξάντλησαν όλες τις κοινωνικές τάξεις. Για αυτό αηδιασμένοι και αυτοί από αυτόν τον αδιέξοδο Ρωμαϊκό τρόπο ζωής, εναπόθεσαν τις ελπίδες τους για μία καλύτερη ζωή στον πραγματικό Σωτήρα – Λυτρωτή, τον Ιησού Χριστό. Μέσα σε αυτή την παρακμή ο Άγιος Κωνσταντίνος αποφασίζει να παραδώσει την διοίκηση του Imperium Romanum στους αναγεννημένους πνευματικά-πολιτιστικά Έλληνες.
Στην αυτοκρατορική εποχή ο Ελληνισμός είχε ήδη ολοκληρωθεί στην φιλοσοφική σκέψη, και γεωπολιτικά. Όταν αρνήθηκαν οι Ιουδαίοι τον Σωτήρα-Λυτρωτή Χριστό, τον αποδέχτηκαν οι Έλληνες των πρωτοχριστιανικών αιώνων και του μεσαίωνα, οι οποίοι έκαναν τον Ιουδαϊκό Χριστιανισμό Ελληνικό. Για αυτό οι πρόγονοι μας από σκλάβοι έγιναν διοικητές του Ρωμαϊκού κράτους.
Η ίδρυση της παγκόσμιας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από τους Ιουδαίους ένωσε όλη την οικουμένη. Αυτό έφερε την υποταγή των εθνών, κατάργησε τα σύνορα στην Μεσόγειο, Ευρώπη, Μικρά Ασία. Βόρεια Αφρική, Συρία, Ισραήλ σχημάτισε την πατρίδα που γεννήθηκε η Ελληνορθοδοξία και δημιούργησε τις προυποθέσεις για την απελευθέρωση του Ελληνικού έθνους, το οποίο έφτασε στο απόγειο του, με την ανάληψη διοικήσεως του Ρωμαϊκού κράτους.
Οι Έλληνες των μεσαιωνικών αιώνων μέσα από την ηθική, την πίστη και την παιδεία έγιναν κληρονόμοι μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας (Ρωμαϊκή) και μια παγκόσμιας θρησκείας (Χριστιανισμός).
Ο Χριστιανισμός αναδύθηκε και έγινε παγκόσμια θρησκεία με την εισαγωγή των Πλατωνικών διδασκαλιών από τους τρεις ιεράρχες και η αρχαία Ελληνική σοφία διασώθηκε και διατηρήθηκε στους αιώνες μέσα από την ενσωμάτωση της στην Ορθόδοξη-Χριστιανική πίστη. Κυριολεκτικά ο Ελληνισμός αναστήθηκε από την Ορθοδοξία.
Ότι είμαστε ως έθνος το οφείλουμε στον Χριστό, τον Άγιο Κωνσταντίνο, την Αγία Ελένη, τον Μέγα Αριστοκλή, τον Ηρόδοτο και στους τρεις Ιεράρχες. Για την αλλαγή της παγκόσμιας ιστορίας, για όλα τα κοσμοϊστορικά γεγονότα αιτία είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Άγιος Κωνσταντίνος, η Αγία Ελένη, οι τρεις ιεράρχες και ο Μέγας Αριστοκλής. Εκείνοι άλλαξαν την ιστορία της ανθρωπότητας. Ήταν η αιτία για την δημιουργία της πρώτης και μοναδικής Ορθόδοξης- παγκόσμιας αυτοκρατορίας. Οι δύο Άγιοι (Κωνσταντίνος και Ελένη) είναι οι μεγαλύτεροι ευεργέτες του Ελληνικού έθνους. Άλλαξαν την Ελληνική και την παγκόσμια ιστορία. Έκαναν τους προγόνους μας από σκλάβους, διοικητές του Ρωμαϊκού κράτους.
Ο Κωνσταντίνος αντιλαμβάνεται ότι ήδη έχουμε μια αλλαγή στην παγκόσμια ιστορία καθώς ο Ιουδαϊκός χριστιανισμός άρχισε να εξελληνίζεται μέσα από την χρήση της Ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού. Την αλλαγή αυτή την θεμελίωσαν οριστικά οι τρεις ιεράρχες με την είσοδο των διδαχών του Αριστοκλή στον χριστιανισμό.
Η μεταστροφή της Ορθοδόξου πίστεως από τον Διονυσιακό-Ιουδαϊκό στον Ελληνικό πολιτισμό, δημιούργησε τις προυποθέσεις για την παγκοσμιότητα της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελίου, του κλασικού πολιτισμού και της Ελληνικού Imperium Romanu. Ο Μέγας Αριστοκλής μαζί με τον σωτήρα Ιησού Χριστό διαμόρφωσαν ηθικά και πνευματικά ολόκληρη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, διότι εξ αρχής ο Χριστιανισμός με τον Ελληνισμό, είχαν τα ίδια ηθικά αξιώματα, στους περισσότερους τομείς.
Ενδεικτικό περί αυτού ήταν ότι τρία από τα τέσσερα Ευαγγέλια γράφτηκαν απευθείας στην Ελληνική γλώσσα, όπως επίσης οι πράξεις των Αποστόλων, οι επιστολές του Αποστόλου των εθνών Παύλου, καθώς και τα πρώτα άρθρα της Ορθόδοξης, Χριστιανικής θεολογίας. Ο Κωνσταντίνος ως Αύγουστος θέσπισε μια σειρά διαταγμάτων. Εν τούτοις το σημαντικότερο όλων ήταν το Διάταγμα των Μεδιολάνων περί ανεξιθρησκείας, με το οποίο άλλαξε την παγκόσμια ιστορία και την μοίρα του Ελληνικού έθνους. Με το διάταγμα νομιμοποιήθηκε η χριστιανική θρησκεία (Religio licita), οι πιστοί της οποίας έπρεπε να προσεύχονται στον δικό τους θεό για την ευτυχία του κράτους (Pax Romana).
Eπίσης με το διάταγμα αυτό έδωσε στο Χριστιανικό ιερατείο όλα τα δικαιώματα που είχαν οι παγανιστές ιερείς. Οι Χριστιανοί ιερωμένοι είχαν απαλλαγεί από τις φορολογικές και κάθε άλλου είδους υποχρεώσεις, προς το imperium romanum, ώστε να επιτελούν απερίσπαστοι τα ιερατικά τους καθήκοντα. Με τη διακήρυξη τής θρησκευτικής ελευθερίας από τον μέγιστο των Εθνικών μας ευεργετών, αναγνωριζόταν και η νομική υπόσταση κάθε χριστιανικής κοινότητας. Από νομικής πλευράς.
Η Ορθοδοξία βρίσκεται σε νέο νομικό καθεστώς. Πολύ αξιόλογα προνόμια δόθηκαν στην Εκκλησιαστική δικαιοσύνη. Ο κάθε Χριστιανός είχε το δικαίωμα να ζητήσει να εκδικαστεί μια αγωγή έστω και μη εκκλησιαστικής φύσεως, στο Εκκλησιαστικό Δικαστήριο, ακόμη και αν η εκδίκαση τής υποθέσεως είχε ήδη αρχίσει σε πολιτικό-Ρωμαϊκό Δικαστήριο. Προς το τέλος τής βασιλείας τού Κωνσταντίνου τα δικαιώματα τών Εκκλησιαστικών Δικαστηρίων αυξήθηκαν ακόμη περισσότερο:
Σταδιακά η ορθόδοξη Εκκλησία άρχισε να αποκτά δύναμη και εξουσία μέσα από τις δωρεές που λάμβανε από διάφορες προσφορές σε κτήματα και χρυσά νομίσματα. Μια ακόμη ευεργετική διάταξη του νόμου ήταν ότι οι χριστιανοί δεν ήταν υποχρεωμένοι να συμμετέχουν σε ειδωλολατρικές γιορτές. Το όνομα τού Κωνσταντίνου συνδέεται με την ανέγερση πολλών ναών σε όλα τα μέρη τής τεράστιας Αυτοκρατορίας του.
Με την ανάληψη διοικήσεως του Ρωμαϊκού κράτους από τους Έλληνες η ετοιμοθάνατη από τον Διονυσιακό πολιτισμό αυτοκρατορία έγινε το πιο ισχυρό κράτος στον κόσμο και περιλάμβανε τα πιο πολιτισμένα τμήματα της ανθρωπότητας.
Η πολιτιστική ανωτερότητα των Ελλήνων ήταν εμφανής σε όλους τους τομείς. Εξαιτίας της Αριστόκλειας παιδείας, των πολλών εχθρών και των καθαρά αμυντικών πολέμων σε παγκόσμιο επίπεδο η αυτοκρατορία εξελίχθηκε με τον πιο πειθαρχημένο και τεχνολογικά προηγμένο τρόπο. Για αυτό το ισχυρότερο στρατεύματα του μεσαίωνα ήταν τα Ελληνικά-Ρωμαϊκά. Η ενότητα του έθνους-κράτους βασίστηκε στους τρεις Φωστήρες της Τρισηλίου θεότητος με την εισαγωγή των διδαχών του Αριστοκλέους στην ταχέως ανερχόμενη θρησκεία και στο πολιτική ιδεολογία της παγκόσμιας αυτοκρατορίας.
Τον τέταρτο αιώνα έχουμε την θεολογική εδραίωση του Χριστιανισμού και του Imperium Romanum. Kατά τις Αγίες Οικουμενικές Συνόδους που έλαβαν χώρα δια την αναίρεση των αιρετικών δοξασιών και την υποστήριξη Ορθόδοξου Δόγματος έχουμε την ένωση της χριστιανικής Χριστιανικής πίστεως με την φιλοσοφία και την δημιουργία της Ελληνοχριστιανικής Θεολογίας.
Ήδη από την εποχή του Αγίου Κωνστναντίνου έχουμε μια αλλαγή στην παγκόσμια ιστορία καθώς ο Ιουδαϊκός χριστιανισμός άρχισε να εξελληνίζεται μέσα από την χρήση της Ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού. Την αλλαγή αυτή την θεμελίωσαν οριστικά οι τρεις ιεράρχες με την είσοδο των διδαχών του Αριστοκλή στον χριστιανισμό. Οι Έλληνες με το που αναλαμβάνουν την διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους, έχουν πλήρη συνείδηση της πολιτιστικής και θρησκευτικής ανωτερότητας τους.
Ο σκοπός των Τριών Ιεραρχών ήταν η ενοποίηση του Ρωμαϊκού κράτους μέσω της χριστιανικής πίστεως και της Ελληνικής παιδείας. Η Ορθοδοξία και ο Αριστόκλειος πολιτισμός ήταν τα βασικά στοιχεία συνοχής για να αντιμετωπίσει το Ελληνικό-Ρωμαϊκό έθνος, τον μόνιμο κίνδυνο λόγω των διαφορετικών λαών.
Οι Άγιοι πατέρες θεμελίωσαν την πολιτική ιδεολογία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επάνω στο αξίωμα της χριστιανικής οικουμενικότητας, του Ελληνικού πολιτισμού και των Ρωμαϊκών πολιτικών αξιωμάτων. Το Ρωμαϊκό κράτος συνέχισε να υπάρχει εξαιτίας του Χριστού, του Αγίου Κωνσταντίνου και των τριών Ιεραρχών. Χωρίς την ένωση του Χριστιανισμού και του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, ήταν αδύνατον να γίνει το έθνος μας, παγκόσμια αυτοκρατορία και να φτάσει στην κορυφή του κόσμου.
Ο Ελληνικός πολιτισμός και ο Χριστιανισμός θα ενωθούν ώστε να γίνει για μία και μοναδική φορά η Ελλάδα παγκόσμιο κρατικό μόρφωμα. Ο Χριστός και ο Αριστοκλής-Πλάτωνας υπήρξαν τα θεμέλια της αυτοκρατορίας και του έθνους. Από εκεί ο Ελληνισμός θα πάρει αστείρευτες δυνάμεις για να μεγαλουργήσει και να επιβιώσει. Οι πατέρες της Ορθοδοξίας, κράτησαν ότι πολύτιμο είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός, όπως οι διδασκαλίες του Πλάτωνα-Αριστοκλή, ενώ παράλληλα χρησιμοποίησαν την κορυφαία γλώσσα στον κόσμο την Ελληνική. Ο Ελληνικός πολιτισμός δεν ήταν αρκετός από μόνος του για να φτάσει στην κορυφή του κόσμου το έθνος.
Για αυτό και έπρεπε να ενωθεί ο Ελληνικός πολιτισμός με τον χριστιανισμό, για να φτάσει ο Ελληνισμός στο απόγειον της δυνάμεως του. Η πολιτιστική διαδρομή του αρχαίου Ελληνικού κόσμου ενώθηκε με την Ορθοδοξία ως σώμα Χριστού, όταν οι Έλληνες θα αναλάβουν την ηγεσία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο Ελληνικός-Ρωμαϊκός πολιτισμός βασίζεται σε μια πολυπολικότητα και σε ανταγωνιστικές αρχές με βασικούς πυλώνες τον Ιησού Χριστό και τον Μέγα Αριστοκλή. Είναι εμφανέστατη η δυναμική-καταλυτική συνύπαρξη ισορροπία μεταξύ του χριστιανικού πολιτισμού και του ελληνιστικού πολιτισμού.
Ο μέγιστος εκφραστής της Αρχαιότητας ο Αριστοκλής μαζί με τους τρεις Ιεράρχες θα δημιουργήσουν της βάσεις για την οικουμενικότητα, την διαχρονικότητα του Ελληνισμού και της Χριστιανικής, Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα περισσότερα στοιχεία του αθάνατου Ελληνικού πνεύματος θα είναι πλέον μέσα στην Ορθόδοξη πίστη. Η εισαγωγή των διδασκαλιών του ύπατου των φιλοσόφων Πλάτωνα-Αριστοκλή από τους Αγίους Ιεράρχες, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι οι Έλληνες φιλόσοφοι ήταν μονοθεϊστές και ότι δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με το Φοινικικό δωδεκάθεο.
Οι Τρεις Ιεράρχες διέσωσαν ότι πολύτιμο είχε δημιουργήσει ο Αριστόκλειος πολιτισμός. Η σκέψη των Χριστιανών φιλοσόφων του 4ου αιώνα με βασικούς εκφραστές τον Μ. Βασίλειο, τον Άγιο Γρηγόριο, (Ναζιανζηνό-Θεολόγο), τον Άγιο Ιωάννη-Χρυσόστομο και τον Άγιο Γρηγόριο (Επίσκοπος Νύσσης), αποτελεί κομβικό σημείο για την ανάπτυξη της Ορθοδόξου πίστεως. Στις διδαχές και στα έργα τους είναι εμφανής η ιδεολογία του Αριστοκλή-Πλάτωνα. Οι Καππαδόκες νεοπλατωνικοί-φιλόσοφοι έρχονται στο πιο καθοριστικό χρονικό σημείο, να διαμορφώσουν και την Ορθόδοξη πίστη.
Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήταν η μοναδική η οποία είχε διάρκεια ζωής 1204 χρόνια εξαιτίας του Αιρστόκλειου πολιτισμού. Την διοίκηση του Imperium Romanum μοιράστηκαν οι αρχαίοι Ρωμαίοι και οι Έλληνες του μεσαίωνα. Οι Ρωμαίοι από την εποχή του Οκταβιανού μέχρι την εποχή του Αγίου Κωνσταντίνου. Από το 324 εως το 610 μ.Χ. έχουμε μια μεταβατική περίοδο και συνδιοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους από τους Ρωμαίους και τους Έλληνες. Το 610 μ.Χ. ολοκληρώνεται ο εξελληνισμός της αυτοκρατορίας και ανέρχεται στον θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως ο πρώτος Έλληνας-Χριστιανός αυτοκράτορας.
O Άγιος Κωνσταντίνος, θέλοντας να εδραιώσει δια παντός τον Χριστιανισμό, αναζητά τον Τίμιο Σταύρο. Αυτό το κάνει για θρησκευτικούς και πολιτικούς λόγους, διότι μέσα από την καθιέρωση του Χριστιανισμού, η αυτοκρατορία, θα εξασφάλιζε, τα πιό ισχυρά θεμέλια, σε στρατιωτικό, πολιτικό, κοινωνικό και ηθικό επίπεδο.
Το σωτήριο έτος 326 αναχώρησε για τους Αγίους Τόπους η ευσεβής μητέρα του αγία Ελένη, όπου έχτισε λαμπρούς ναούς και μοναστήρια. Επίκεντρο ήταν ο Πανάγιος Τάφος του Κυρίου. Στο σημείο εκείνο ο αυτοκράτορας Αδριανός είχε κτίσει το 135, κατά την δεύτερη καταστροφή της Ιερουσαλήμ, ναό της Αφροδίτης. Η Αγία Ελένη επιδόθηκε σε προσπάθειες για την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού. Ύστερα από επίπονες ανασκαφές τελικά βρέθηκαν τρεις σταυροί, του Κυρίου και των δύο ληστών.
Η πιστή Aυγούστα Ελένη με δάκρυα στα μάτια παρέδωσε τον Τίμιο Σταυρό στον Πατριάρχη Μακάριο, ο οποίος στις 14 Σεπτεμβρίου 335 μ.χ., τον ύψωσε στον Γολγοθά και τον τοποθέτησε στον ναό της Αναστάσεως, τον οποίο είχε ανεγείρει η αγία πάνω από τον Πανάγιο Τάφο. Ο ναός σώζεται μέχρι και σήμερα. Την ημέρα του τιμίου και ζωοποιού σταυρού, εορτάζουμε την διπλή ανεύρεση του Σταυρού στον οποίο μαρτύρησε ο Χριστός.
Την πρώτη εύρεση του από την Αγία Ελένη και την επανατοποθέση του, στα Ιεροσόλυμα το 630 μ.Χ. από τον Έλληνα-Χριστιανό αυτοκράτορα τον Ηράκλειο, από την Αγιοτόκο Καππαδοκία.
Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΡΕΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΚΑΙ ΗΘΙΚΟ ΑΠΟΓΕΙΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΣΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΕΠΙΠΕΔΟ.
Στις 12 Δεκεμβρίου ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία, θα φτάσουν στο απόγειο τους σε στρατιωτικό και πολιτιστικό επίπεδο. Κανένα άλλο έθνος στην ιστορία της ανθρωπότητας, πλην του Ελληνικού δεν έχει επιτύχει τόσο πολλά και θαυμαστά πολιτιστικά-πνευματικά, στρατιωτικά, πολιτικά και κοινωνικά επιτεύγματα. Η Μάχη της Νινευή αποτελεί το μεγαλύτερο στρατιωτικό επίτευγμα στην παγκόσμια ιστορία.
Η Μάχη της Νινευή αποτελεί το μεγαλύτερο στρατιωτικό κατόρθωμα στην παγκόσμια ιστορία. Μέσα από την αστείρευτη δύναμη του πολιτισμού και της Ορθοδοξίας οι πρόγονοι μας νίκησαν οριστικά και αμετάκλητα στους Ελληνοπερσικούς πολέμους μετά από 1158 χρόνια διαμάχης και εχθροπραξιών. Το διάστημα 612-628 μ.Χ. έχουμε την πρώτη πολεμική αναμέτρηση του εωσφορισμού με την Ορθοδοξία, με τους Έλληνες του μεσαίωνα να βρίσκονται σε νόμιμη άμυνα.
Ο πόλεμος Ελλήνων-Ρωμαίων και Περσών ήταν ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, μεταξύ Ελλήνων-Χριστιανών και Εωσφοριστών-παγανιστών νεοταξιτών καθώς πολέμησαν οι δύο υπερδυνάμεις της μεσαιωνικής εποχής μεταξύ τους. Πολέμησαν για θρησκευτικές και εν συνεχεία για πολιτιστικές-κοινωνικές, οικονομικές αιτίες. Γεωστρατηγικά έχουμε ένα εκτενέστατο θρησκευτικό πολιτικό-στρατιωτικό, πολιτιστικό πλέγμα συμφερόντων και κυριαρχίας ανάμεσα στις δύο αυτοκρατορίες-υπερδυνάμεις. Απ
Σε αυτόν τον αδυσώπητο πόλεμο δίχως αύριο όπως αποδείχτηκε ο νικητής θα έμενε για πάντα, και ο ηττημένος θα αφανιζόταν από το παγκόσμιο στερέωμα. Μετά τους Μιλτιάδη, Θεμιστοκλή και Παυσανία ήταν η σειρά του Έλληνα Ηράκλειου από την Αγιοτόκο Καππαδοκία να υπερασπιστεί τον Ελληνισμό και το Ρωμαϊκό κράτος. Τα δύο κράτη-αυτοκρατορίες χρησιμοποίησαν κάθε απόθεμα σε πνευματικό, πολιτιστικό, οικονομικό σκέλος, για την εξυπηρέτηση των πολεμικών αναγκών, με στόχο την σύγκρουση και την τελική επικράτηση. Για αυτό εξαντλήθηκαν οικονομικά, πολιτικά, στρατιωτικά και όχι μόνον σε σημαντικό βαθμό.
Η βασικότερη αιτία του πολέμου ήταν θρησκευτικής και πολιτιστικής φύσεως. Οι πόλεμοι αυτοί ήταν η συνέχεια των αρχαίων Ελληνοπερσικών πολέμων. Οι δύο παγκόσμιοι πολιτισμοί ήρθαν εκ νέου σε σύγκρουση όπως γίνονταν από την εποχή των Τρωικών πολέμου.
Οι Πέρσες είχαν στο πλευρό τους ακόμη δύο έθνη. Τους Εβραίους και τους Φράγκους (Γερμανικό φύλο) οι οποίοι ήταν ομόθρησκοι τους (Διονυσιακός πολιτισμός-νέα τάξη πραγμάτων. Όλοι αυτοί εκπροσωπούσαν τα Βακχικά αξιώματα. Επίσης οι Πέρσες είχαν ως συμμάχους τους αιρετικούς Χριστιανούς, που δεν αναγνώριζαν την Αγία Δ Οικουμενική Σύνοδο (Νεστοριανούς, Μονοφυσίτες), για την επίτευξη των θρησκευτικών και πολιτικών τους στόχων. Στο άλλο στρατόπεδο οι Έλληνες-Ρωμαίοι του μεσαίωνα, εκπροσωπούσαν τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό και την Ορθοδοξία. Η καταστροφή του Πανάγιου Τάφου από τους Πέρσες και η ισοπέδωση των Ζωροαστρικών ναών από τους Έλληνες, υπάγονται στα πλαίσια αυτών των γεωστρατηγικών στόχων.
Οι Έλληνες και οι Πέρσες χρειάζονταν την ειρήνη και την ηρεμία, για να μπορέσουν να ανορθώσουν σε οικονομικό, διοικητικό, πολιτικό, στρατιωτικό και κοινωνικό επίπεδο καθώς είχαν διαλυθεί από τον μακροχρόνιο πόλεμο. Κατά την διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, μέσα από την Αραβική χερσόνησο αναδύθηκε μια νέα θρησκεία και εν συνεχεία μια αυτοκρατορία με ηγέτη τον Μωάμεθ. Το Ισλάμ επιτέθηκε την δεκαετία 630-640 μ.Χ.. και έπληξε τις δύο εξαντλημένες υπερδυνάμεις. Οι γηγενείς λαοί εξαντλημένοι από τους μακροχρόνιους πολέμους, την βαριά φορολογία και τις θεολογικές διαφορές με την Ορθοδοξία, υποδέχθηκαν τους Άραβες ως "ελευθερωτές-λυτρωτές και σωτήρες".
Μέσα σε μια δεκαετία οι Άραβες κατέκτησαν ολόκληρη την Περσία και στέρησαν από το Ρωμαϊκό κράτος την Αφρική, την Αίγυπτο, την Συρία και την Παλαιστίνη. Η Περσία κατακτήθηκε και αφομοιώθηκε από τους Ισμαηλίτες. Εν τούτοις η Ελληνική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία με βάσεις την Ορθοδοξία, τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό και εξαιτίας της πιο καθοριστικής νίκης στην παγκόσμια ιστορία στην μάχη της Νινευί με την Περσική αυτοκρατορία επιβίωσε.
Σε συνδυασμό με την νέα στρατιωτική οργάνωση που έκανε ο Ηράκλειος, με την δημιουργία εθνικού στρατού από Έλληνες αγρότες, στρατιώτες-γεωργούς, το Imperium Romanum θα έχει μέγάλη διάρκεια ζωής. Ο περιορισμός του Ρωμαϊκού κράτους, στην μητροπολιτική Ελλάδα και την Μικρά Ασία, δημιούργησε μια συμπαγείς εθνική και θρησκευτική ομοιογένεια-ενότητα. Ήδη από το 620 μ.Χ. ο Ηράκλειος άλλαξε την επίσημη γλώσσα του κράτους από τα Λατινικά στα Ελληνικά , τα οποία μιλούσε ο λαός. Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος ξεπέρασε με την βοήθεια του Χριστού, σε πολλούς τομείς τον Μέγα Αλέξανδρο. Εάν δεν υπήρχε ο Ηράκλειος παρά τα χρηστά ήθη των προγόνων μας η Ελλάδα θα είχε σκλαβωθεί στους Πέρσες. Η αρχαία Περσική αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών είχε αναστηθεί από την νέα δυναστεία των Σασσανιδών.
Η Περσία βρισκόταν ξανά στο απόγειο της δύναμης της και ήταν ανώτερη από την αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών. Όλα αυτά έλαβαν χώρα ακριβώς την ώρα που καθόταν ο πρώτος Έλληνας, στον Αυτοκρατορικό Ρωμαϊκό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως. Την χρονική στιγμή που η Σασσανιδική-Περσική αυτοκρατορία βρίσκεται στο απόγειο της δυνάμεως της από την ημέρα που δημιουργήθηκε, αντίστοιχα το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος ήταν σε πλήρη αδυναμία, εξαιτίας της μεγαλύτερης χρεοκοπίας στην ιστορία του έθνους μας.
Ο βασιλιάς από την Καππαδοκία χωρίς καθόλου κρατικά έσοδα, με ένα χρεοκοπημένο κράτος, χωρίς στρατό, απελπισμένος είχε πάρει με πολύ βαριά καρδιά, την απόφαση να μεταφέρει την πρωτεύουσα του Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους και να την πάει στην Καρχηδόνα, παραδίδοντας με αυτόν τον τρόπο το 80% του κράτους αμαχητί χωρίς πόλεμο, χωρίς καμία αντίσταση.
Ενδεικτικό ήταν ότι όταν άνοιξε τους στρατιωτικούς καταλόγους, διαπίστωσε ότι από τις πολλές χιλιάδες στρατού που είχαν αναγορεύσει αυτοκράτορα τον συντοπίτη του από την Αγιοτόκο Καππαδοκία τον Μαυρίκιο, είχαν απομείνει μόνον δύο εν ενεργεία στρατιώτες. Οι ελάχιστοι στρατιώτες που υπήρχαν, ήταν απλήρωτοι και σε άθλια κατάσταση. Πολύ σημαντικότατο ρόλο σε αυτήν την οικονομική καταστροφή έπαιξαν, οι άσκοποι-επεκτατικοί πόλεμοι του Ιουστινιανού του Α.
Το Ελληνικό έθνος θα κληθεί να αντιμετωπίσει την πιο θανάσιμη απειλή στην ιστορία του χωρίς στρατό και χρήματα. Μέσα σε όλη αυτήν την απελπιστική οικονομική κατάσταση ήρθε ο μέγας πατριάρχης Σέργιος με την πανίσχυρη Ελληνική-Ορθόδοξη Εκκλησία η οποία βοήθησε τα μέγιστα σχετικά με την οικονομική ενίσχυση, το πτωχευμένο κράτος, καθώς έθεσε όλους τους υπερπολύτιμους Εκκλησιαστικούς θησαυρούς στην διάθεση του Ηράκλειου. Ο αυτοκράτορας επέτυχε σε συνδυασμό με τις πολύ σημαντικές οικονομικές-διοικητικές μεταρρυθμίσεις να είναι έτοιμη πλέον η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία να περάσει στην Μ. Ασία για να δώσει την μεγαλύτερη μάχη ζωής και θανάτου, στην ιστορία της.
TΟ ΑΠΟΓΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ. Στην μάχη της Νινευή κοντά στα Γαυγάμηλα, επέτυχαν οι Έλληνες να συντρίψουν τους Πέρσες και να ανακτήσουν όλες τις Ελληνικές επαρχίες στην Ανατολή και να κατακτήσουν την Περσική αυτοκρατορία. Η αποφασιστική μάχη έγινε στις 12 Δεκεμβρίου του 627, και έκρινε το τέλος του πολέμου. «Αλλ’ εξυμνούσι μόνον άπαντες την προσωπικήν του Ηρακλείου ανδρείαν, ήτις κατά την αείμνηστον ταύτην ημέραν ανεδείχθη φαίνεται ενάμιλλος της ακατασχέτου ορμής του Αλεξάνδρου» (Κ. Παπαρρηγόπουλος).
Πριν από την καθοριστική μάχη οι “σύμμαχοί ” μας, οι Χαζάροι μας εγκατέλειψαν, για αυτό και ο Ηράκλειος στην ομιλία του, εiπε ότι όλοι μας εγκατέλειψαν, εκτός από τον Ιησού Χριστό και την τεκούσαν Θεοτόκον. Όταν έδωσε εντολή, ολόκληρο το στράτευμα δiστασε εξαιτίας του τεράστιου αριθμού των Περσών. Τότε ο Ηράκλειος επιτέθηκε ολομόναχος ενάντια στους Πέρσες. Ήταν επάνω στο άλογό του, τον Δόρκωνα, παρ’ ότι πληγωμένος στο χείλος και στο πόδι, σκότωσε τρεις από τους κυριότερους στρατηγούς των Περσών καθώς επίσης και τον επικεφαλή στρατηγό των Περσών Ραζάτη.
Ο Ηράκλειος επέστρεψε στους στρατιώτες του, κρατώντας στο χέρι του το κομμένο κεφάλι του αρχιστράτηγου Ραζάτη. Αμέσως τότε εκστασιασμένοι επιτέθηκαν οι Έλληνες στους Πέρσες και κερδiσαμε την καθοριστική μάχη. Οι απώλειες των Περσών ήταν πολύ μεγάλες. Όσοι γλίτωσαν τον θάνατο ή δεν πιάστηκαν αιχμάλωτοι τράπηκαν σε φυγή. Το αποτέλεσμα της μάχης ήταν μία κατά κράτος επικράτηση του Ελληνικού στρατού και η κατάκτηση της Περσικής αυτοκρατορίας. Η Υπεραγία Θεοτόκος βοήθησε και ευλόγησε το Ελληνικό έθνος να κερδίσει την πιο κρίσιμη μάχη στην ιστορία του.
ΤΑ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ. Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος ξεπέρασε με την βοήθεια του Χριστού, σε πολλούς τομείς τον Μέγα Αλέξανδρο. Εάν δεν υπήρχε ο Ηράκλειος, παρά τα χρηστά ήθη των προγόνων μας η Ελλάδα θα είχε σκλαβωθεί στους Πέρσες. Διότι οι Πέρσες είχαν κλέψει τον Τίμιο Σταυρό, το ιερότερο κειμήλιο του Χριστιανισμού, οι εκστρατείες του Ηρακλείου προσέλαβαν θρησκευτικό χαρακτήρα. Όταν ο Έλληνας Ηράκλειος από την Καππαδοκία της Μικράς Ασίας ανέβηκε στον Ελληνικό-Ρωμαϊκό θρόνο, το κράτος ήταν τελείως χρεοκοπημένο.
Ταυτόχρονα για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία, είχαμε την εισβολή και την κατάκτηση της μισής Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, από τους Πέρσες. Είχαμε πολλές χιλιάδες σφαγμένων Ελλήνων. Έγιναν κλοπές, εμπρησμοί, βιασμοί, σκλάβωμα γυναικών κλπ. Επίσης για πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά έγινε εισβολή από τους Πέρσες στα Ιεροσόλυμα, όπου εκεί έλαβαν χώρα άγριες σφαγές, κλοπές, εμπρησμοί, βιασμοί και σκλάβωμα Χριστιανών. Επίσης έκαψαν τον ναό του Παναγίου τάφου, έκλεψαν τον Τίμιο Σταυρό, και πήραν μαζί τους αιχμάλωτο τον πατριάρχη Ζαχαρία. Εντούτοις με όπλο τα χρηστά ήθη και την σωστή παιδεία, μέσα σε επτά μόνον χρόνια, οι Έλληνες ανέκαμψαν, με αποτέλεσμα να πάρουν πίσω όλα τα κατακτημένα εδάφη από τους Πέρσες.
Όμως οι προγονοί μας δεν σταμάτησαν εκεί αλλά πέρασαν στην αντεπίθεση, κατακτώντας ολόκληρη την Περσική αυτοκρατορία. Αυτό το έκανε ο Ηράκλειος με έναν τελείως απειροπόλεμο στρατό. Έναν Ελληνικό στρατό τον οποίο δημιούργησε εκ του μηδενός μέσα σε δέκα μήνες. Ο Μέγας Ηράκλειος εκπαίδευσε ο ίδιος τα Ρωμαϊκά στρατεύματα ο Αλέξανδρος δεν ήταν στρατηγός-εκπαιδευτής και παρέλανε έτοιμο στρατό από τον Φίλιππο Β. Είδατε τι επέτυχαν οι Ένδοξοι πρόγονοι εξαιτίας των χρηστών ηθών, και της σωστής παιδείας ;
Ακόμη και ο Μ. Αλέξανδρος με πολύ έμπειρους και περισσότερους στρατιώτες, με ένα πανίσχυρο Ελληνικό Μακεδονικό βασίλειο πολιτικά-οικονομικά, και στρατιωτικά έκανε περισσότερο χρονικό διάστημα να κατακτήσει την Περσική αυτοκρατορία, σε σχέση με τον Ηράκλειο. Την εποχή του Μ. Αλέξανδρου δεν ήταν κατακτημένη η Ελλάδα και το Μακεδονικό βασίλειο. Στον αντίποδα κατά την βασιλεία του Ηράκλειου επικρατούσε χάος και όλεθρος.
Τα χρόνια βασιλείας του Ιουστινιανού Α όπως και στην εποχή του Θεοδόσιου, του Αρκάδιου, του Θεοδόσιου Β, του Ιουστίνου Α, του Ιουστίνου Β, είχαμε μόνον συνοριακούς πολέμους, και περιόδους ειρήνης με τους Πέρσες. Μόνον όταν ανέβηκε στον θρόνο, ο πρώτος Έλληνας Χριστιανός-βασιλιάς, ο Ηράκλειος από την Καππαδοκία έκαναν οι Πέρσες όλα αυτά τα τρομερά πράγματα εις βάρος των Ελλήνων, τα οποία, δεν είχαν ξαναγίνει ποτέ από μέρος των Μηδων. Το απόγειον της Ελληνορθοδοξίας ήταν όταν ο Έλληνας Αυτοκράτορας Ηράκλειος πήρε πίσω από τους Πέρσες τον Τίμιο Σταυρό, τον οποίο πήγε ο ίδιος πίσω στα Ιεροσόλυμα.
Ο θρίαμβος των Ελλήνων ήταν ολοκληρωτικός. Δεκατέσσερα χρόνια πριν, το 614 μ.Χ., το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος ήταν κατακτημένο κατά το ήμισυ από τους Πέρσες, ενώ παράλληλα ήταν και για πρώτη φορά στην ιστορία του σκόπιμα χρεοκοπημένο, εξαιτίας των αλλοδαπών βασιλέων-αυτοκρατόρων. Ήταν η εποχή που έδωσαν οι Πέρσες τελεσίγραφο στους προγόνους μας, ότι ή θα εγκαταλείψουν όλοι τον Ιησού Χριστό, η δεν θα ξαναδούν ποτέ τον ήλιο.
Τελικά ο υπερόπτης εωσφοριστής Χοσρόης ο οποίος αποκαλούσε τον Ηράκλειο, δούλο του, έχασε την ζωή του, και ο γιος του έκανε κηδεμόνα-δούλο, το παιδί του στον Έλληνα αυτοκράτορα Ηράκλειο. Αυτό ειναι το απόγειο της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού. Ο Χριστός και η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία είχαν κερδίσει κατά κράτος τον Εωσφόρο και την αυτοκρατορία του.
Η Περσική αυτοκρατορία επί 1158 χρόνια προσπαθούσε να αφανίσει δια παντός τον Ελληνισμό. Εξαιτίας της γενναιότητας, του ήθους, της πίστης, των χρηστών ηθών, και της βοήθειας του Ιησού Χριστού, οι πρόγονοι μας κατέβαλαν δια παντός τον προαιώνιο εχθρό του Ελληνικού έθνους. To Eλληνικό έθνος έφτασε στο στρατιωτικό απόγειο του με τις δύο κατακτήσεις της Περσικής αυτοκρατορίας (Μ. Αλέξανδρος, Μ. Ηράκλειος). Αυτά εiναι τα δυο μεγαλύτερα στρατιωτικά επιτεύγματα όλων των εποχών.
Το μεγαλύτερο αριθμητικά στράτευμα την αρχαία και την μεσαιωνική περίοδο το είχε η Περσική αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών-Σασσανιδών, με 150000 εως 2000000 στρατιώτες. Όμως μετά τις συντριπτικές ήττες σε Μαραθώνα, Σαλαμίνα, Πλαταιές, Μυκάλη σε συνδυασμό με τα Διονυσιακά αξιώματα, μέσα σε έντεκα χρόνια η κορυφαία αυτοκρατορία του κόσμου, από την σφοδρότητα των πολέμων οδηγήθηκε στην παρακμή και όχι μόνον δεν εκστράτευσε ξανά εναντίον του Ελληνικού έθνους, αλλά εν συνεχεία κατακτήθηκε από τον Μ. Αλέξανδρο. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και τον μεσαίωνα από τον Μέγα Ηράκλειο.
Ο Αυτοκράτορας από την Αγιοτόκο Καππαδοκία κατέκτησε την Περσική αυτοκρατορία μέσα σε έξι χρόνια και την οδήγησε στον οριστικό αφανισμό και στην Αραβική κατάκτηση. Από την ένταση του πολέμου και την σκληρότητα των μαχών με τους Έλληνες του Ρωμαϊκού κράτους, μια παγκόσμια αυτοκρατορία χάθηκε οριστικά μέσα σε τριάντα χρόνια.
Δυο φορές από την σφοδρότητα των πολέμων και την αποδοχή του Διονυσιακού πολιτισμού, διαλύθηκε μια παγκόσμια αυτοκρατορία, από τον Αλέξανδρο και τον Ηράκλειο.
Aνέκαθεν το Ελληνικό έθνος αγωνιζόταν ολομόναχο να επιβιώσει με συμμάχους την Ορθοδοξία και τον Αριστόκλειο πολιτισμό. Την εποχή του αυτοκράτορα Ηράκλειου ο Ελληνισμός βρέθηκε στην πιο κρίσιμη ιστορικά στιγμή από την δημιουργία του έθνους.
Στο σημείο αυτό να υπενθυμίσω ότι η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία με πρωτεύουσα την αρχαία Ρώμη, ήταν δημιούργημα των Σιωνιστών-παγανιστών. Οι ίδιοι οι Ρωμαίοι συγκλητικοί δημοσίως με μεγάλη υπερηφάνεια έλεγαν ότι η αρχαία Ρώμη ήταν η νέα πόρνη Βαβυλώνα (G Beck-Η Bυζαντινή χιλιετία). Για όσους δεν γνωρίζουν η Βαβυλώνα ήταν πριν από την Ρώμη το παγκόσμιο κέντρο της αρχαίας θρησκείας. Οι Ιουδαίοι προσπάθησαν με κάθε τρόπο, να πάρουν πίσω την αυτοκρατορία τους, από την ημέρα, που ανέλαβαν, την διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους, οι Έλληνες. Δεν μπορούσαν να δεχτούν ότι το κράτος των σιωνιστών και του Εωσφόρου, έγινε η Αυτοκρατορία του Χριστού και των Ελλήνων. Μετά την συντριβή της Περσικής αυτοκρατορίας οι παράγοντες της Διονυσιακής Κουλτούρας δεν πίστευαν τι είχε συμβεί.
Αυτό διότι οι Έλληνες από σκλάβοι διοικητές και φόρους υποτελείς, ανέλαβαν να διοικήσουν το Ρωμαϊκό κράτος που ήταν δημιούργημα των ανθρώπων της Διονυσιακής Κουλτούρας. Με την ανάληψη της εξουσίας στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία οι Έλληνες του μεσαίωνα επέτυχαν να καταστρέψουν δια παντός, και το άλλο κρατικό μόρφωμα των παραγόντων του Διονυσιακού πολιτισμού την Διονυσιακή-Περσική αυτοκρατορία.
Όταν οι Έλληνες ξαναέγιναν παγκόσμιοι κυρίαρχοι με την κατάκτηση της Περσικής αυτοκρατορίας το 628 μ.Χ., τότε πήραν την απόφαση να δημιουργήσουν τον μωαμεθανισμό. Ο αποκλειστικός τους σκοπός ήταν να κατακτήσουν την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Τότε συμβαίνει κάτι ακόμη το μοναδικό. Ένας λαός αγράμματος, αναλφάβητος, χωρίς παιδεία και πολιτισμό, ο οποίος ζούσε στην έρημο μια νομαδική ζωή, έγινε μέσα σε έξι χρόνια παγκόσμια υπερδύναμη, Η συνέπειες αυτής της παρά φύσιν πράξεως και του τεχνητού μορφώματος (Μωαμεθανισμός), ήταν η επανάκτηση της Περσικής αυτοκρατορίας, της Μεσοποταμίας κλπ,
Οι Άραβες, οι οποίοι μόλις είχαν ασπασθεί τον μωαμεθανισμό έγιναν παγκόσμια υπερδύναμη. Ακόμη και οι Έλληνες με τον κορυφαίο πολιτισμό στον κόσμο πέρασαν αιώνες για να γίνουν κοσμοκράτορες, αυτοκράτορες. Ο Ελληνικός πολιτισμός και ο Χριστιανισμός θα ενωθούν ώστε να γίνει για μία και μοναδική φορά η Ελλάδα παγκόσμιο κρατικό μόρφωμα. Ο Ελληνικός πολιτισμός δεν ήταν αρκετός από μόνος του για να φτάσει στην κορυφή του κόσμου το έθνος. Για αυτό και έπρεπε να ενωθεί ο Ελληνικός πολιτισμός με τον χριστιανισμό, για να φτάσει ο Ελληνισμός στο απόγειον της δυνάμεως του.
Η πολιτιστική διαδρομή του αρχαίου Ελληνικού κόσμου ενώθηκε με την Ορθοδοξία ως σώμα Χριστού, όταν οι Έλληνες θα αναλάβουν την ηγεσία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας. Όμως οι αγράμματοι Άραβες χρειάστηκαν μόνον έξι χρόνια για να κυριαρχήσουν σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό διότι από πίσω τους βρισκόταν οι εωσφοριστές-παγανιστές της νέας τάξης πραγμάτων.
ΜΕΓΑΣ ΗΡΑΚΛΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ.
Το χριστεπώνυμο πλήρωμα από άγνοια και έλλειψη παιδείας υποβαθμίζει τον Έλληνα-Χριστιανό που ξεπέρασε σχεδόν σε όλους τους τομείς τον Μ. Αλέξανδρο. Αυτό αποτελεί μέγιστη εθνική προσβολή και ύψιστη ύβρη προς την Ορθοδοξία.
Αυτό αποτελεί μεγάλη βλασφημία και αμφισβήτηση του Χριστού. Είναι ιστορικά αποδεδειγμένα γεγονότα πως ότι γίνεται με την βοήθεια, το έλεος και την δύναμη του Θεού είναι πολλά επίπεδα ανώτερο σε σχέση με τα επιτεύγματα των παραγόντων της Διονυσιακής κουλτούρας. Εντελώς λανθασμένα ως κορυφαίο στρατηλάτη της παγκόσμιας ιστορίας τον Μ. Αλέξανδρο.
Για όσους δεν γνωρίζουν ο Αλέξανδρος ήταν κατακτητής-εκπολιτιστής καθώς όπως διαβάζουμε καταλυτικό και καθοριστικό ρόλο στα επιτεύγματα του Μ. Αλεξάνδρου διαδραμάτισε ο μεγάλος σοφός από τα Στάγειρα.Στον αντίποδα ο αυτοκράτορας Ηράκλειος στην εποχή του δεν είχε διδάσκαλο αντάξιο του Αριστοτέλους, παρά την φιλομάθεια και την μεγάλη αγάπη του για τον Αριστόκλειο πολιτισμό. Ο Αλέξανδρος δεν ήταν γιός του Δία αλλά ήταν μαθητής του Αριστοτέλη. Η επιρροή του Αριστοτέλη στον Αλέξανδρο ήταν καταλυτική σχετικά με την θρυλική εκστρατεία του. Σοφία, εντιμότητα δικαιοσύνη και επιστήμες δίδαξε ο μεγάλος δάσκαλος στον μαθητή του.
Ο Αριστοτέλης δίδαξε στον Αλέξανδρο όλες τις επιστήμες και τον κατέστησε πανεπιστήμονα. Μεταξύ άλλων ο μεγάλος Σοφός του δίδαξε ποίηση, Πίνδαρο και Όμηρο. Τα Ομηρικά Έπη ήταν τα αγαπημένα του νεαρού μαθητή και το αντίγραφο της «Ιλιάδας» με την ιδιόχειρη αφιέρωση του Αριστοτέλη το είχε πάντα ο Μακεδόνας Στρατηλάτης σε όλη τη διάρκεια της εκστρατείας του.
Ο Φιλόσοφος έδωσε έμφαση στην Ηθική και την Πολιτική. Με βάση τις διδαχές του Σταγειρίτη ο Αλέξανδρος, συνοδευόταν στην εκστρατεία του από πολλούς Φιλοσόφους, Ιστορικούς και επιστήμονες. Οι ιστορικοί αναφέρουν ότι για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία Βασιλιάς ξεκίνησε εκστρατεία έχοντας δίπλα του ιστορικούς, φυσικούς, μαθηματικούς, γιατρούς, φιλοσόφους, γεωγράφους. Πολύ σημαντικό ήταν ότι κάποιοι από τους στρατηγούς του Αλεξάνδρου ήταν και εκείνοι μαθητές του Αριστοτέλη, με αποτέλεσμα να γίνουν μέτοχοι της Αριστοτελικής και της Αριστόκλειας παιδείας.
Ο μεγάλος Έλληνας διέδωσε παντού την Ελληνική γλώσσα, τον Ελληνικό πολιτισμό και τα ελληνικά γράμματα. Κατά την «Ελληνιστική Περίοδο», όλοι οι λαοί της Ανατολής είχαν ως επίσημη γλώσσα την Ελληνική και διδάσκονταν Αριστοκλή και Αριστοτέλη. Αρκετοί στρατηγοί και συμπολεμιστές του Αλεξάνδρου συνέγραψαν ιστορία. Ανάμεσά τους ξεχώριζαν ο Καλλισθένης, ο Ολύνθιος που ήταν ανεψιός του Αριστοτέλη, ο Αριστόβουλος γεωγράφος-αρχιτέκτονας, που έγραψε επίσης την ιστορία της εκστρατείας, καθώς και ο Πτολεμαίος με τον Νέαρχο. Δυστυχώς δεν έχει κανένα από τα έργα αυτά διασωθεί.
Οι γράφοντες είχαν την εντολή να παραδίδουν αντίγραφα τους έργου τους στον Φιλόσοφο από τα Στάγιρα. Ο Αλέξανδρος και οι στρατηγοί του, είχαν το ασύγκριτο πλεονέκτημα να διδαχτούν τον Ελληνικό πολιτισμό τον Αριστοτέλη που ήταν από τους μεγαλύτερους Σοφούς όλων των εποχών. Διαβάστε σχετικά την παραπομπή (1). Με βάση τα προαναφερόμενα ο Αλέξανδρος συνδύαζε δύο πολιτισμούς τον Διονυσιακό και τον Αριστόκλειο. Εν τούτοις έδινε έμφαση στην Διονυσιακή κουλτούρα.
Εν τούτοις για την προσωπική του δόξα και την διάδοση του πολιτισμού έγινε η αιτία να χαθούν χιλιάδες ανθρώπινες ζωές. Όπως αναφέρουν οι Πατέρες της Εκκλησίας η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ως αντίγραφο της Ουράνιας Βασιλείας δεν έκανε ποτέ επεκτατικούς πολέμους.
Το Imperium Romaunm του Βοσπόρου έκανε μόνον αμυντικούς πολέμους. Από την ημέρα που ξεκίνησα να γράφω την στήλη Γεωστρατιγικής-Ιστορίας, Ορθοδοξίας και επιβώσεως από τον υβριδικό πόλεμο (Επικρατεέιν η Απόλλυσθαι-Ισχύς Διά της Γνώσεως), έχω επισημάνει με προσωπική μου παρατήρηση πολλές φορές ότι μια στρατιωτική-πολιτική και μια κοινωνική επιτυχία για να έχει ηθική αξία, δεν πρέπει ποτέ να επιτυγχάνεται εις βάρος της οικονομικής ευημερίας, της αξιοπρέπειας, της ελευθερίας και της ζωής των πολιτών η των υπηκόων.
Oι επιτυχίες του Βασιλείου B και του Ηράκλειου σε πολιτικό-στρατιωτικό, επίπεδο δεν ήταν ποτέ βασισμένες επάνω στην βαρύτατη φορολογία, την δυστυχία, την εξαθλίωση, την στέρηση της ελευθερίας, την κατάκτηση και την θανάτωση των αντιπάλων εθνών με στόχο την προσωπική τους δόξα. Ήταν καθαρά σε νόμιμη άμυνα.
Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν μέτοχος του Διονυσιακού πολιτισμού και Μέγας εκπρόσωπος της Διονυσιακής κουλτούρας εξαιτίας της μητέρας του Μυρτάλης-Ολυμπιάδας. Αντιθέτως ο Έλληνας Ηράκλειος από την Αγιοτόκο Καππαδοκία, ήταν εκπρόσωπος του Αριστόκλειου πολιτισμού και της Ορθοδοξίας.
Δυστυχώς οι Χριστιανοί μεταξύ άλλων αγνοούν ότι ο Μέγας Ηράκλειος έφερε πίσω το Ιερότερο σύμβολο του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό. Ο Μέγας Αλέξανδρος δεν έφερε πίσω απολύτως τίποτα. Τα επιτεύγματα του Αριστόκλειου πολιτισμού και της Ορθοδοξίας είναι παγκοσμίως μοναδικά.
Ο Μέγας Αλέξανδρος έκανε έναν επεκτατικό πόλεμο για την προσωπική του καταξίωση και την διάδοση του πολιτισμού. Στην εποχή του δεν κινδύνευε ο Ελληνισμός από τους Πέρσες με αφανισμό. Επίσης εάν ο Μακεδόνας Στρατηλάτης έχανε τους κατακτητικούς πολέμους η Ελλάδα δεν θα είχε συνέπειες. Ο Αλέξανδρος ήταν επιτιθέμενος και δεν βρισκόταν σε καθεστώς απόλυτης πίεσης. Στον Αντίποδα ο Μέγας Ηράκλειος και ο Έλληνας που αναπαύεται στο Έβδομον ήταν σε αμυντικούς πόλεμους, αντιμετώπιζαν πρωταφανείς καταστάσεις που δεν είχαν λάβει χώρα ποτέ ξανά σε παγκόσμιο επίπεδο !!!
Οι Έλληνες Βασιλείς του μεσαίωνα ήταν υπό καθεστώς ασφυκτικής πιέσεως καθώς βρέθηκαν στις πιο κρίσιμες ιστορικές στιγμές για την επιβίωση του Ελληνικού έθνους από καταβολής κόσμου. Οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού ήταν αποφασισμένοι να τελειώσουν οριστικά-αμετάκλητα τον Ελληνισμό. Αυτό είναι εμφανές με βάση τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δημιούργησαν την Αραβική Αυτοκρατορία.
Εάν χανόταν οι πόλεμοι αυτοί θα είχαμε την κατάκτηση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας του Βοσπόρου και τον αφανισμό του Ελληνισμού σε όλους τους τομείς (βιολογικά-πληθυσμιακά, πολιτιστικά κλπ). Είναι εντελώς διαφορετικές οι συνθήκες που αντιμετώπισαν τους Πέρσες Ηράκλειος και Αλέξανδρος και το Μοναδικό Φαινόμενο της Ελληνικής και της Παγκόσμιας ιστορίας τους Βούλγαρους.
Ήταν εντελώς διαφορετικό το καθεστώς σε πολιτικό, στρατιωτικό, οικονομικό, κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο τις εποχές που έγιναν οι πόλεμοι ανάμεσα στον Αλέξανδρο και την δυναστεία των Αχαιμενιδών. Ήταν άλλα τα δεδομένα για τον Ηράκλειο ενάντια στην δυναστεία των Σασσανιδών και του Μέγα Βασίλειου ενάντια στους Σλάβους-Κουμάνους, τους Άραβες και τους Γερμανούς.
222%20(3)%20(3).jpg)
%20(3).jpg)
.png)
0 comments: