Σύμφωνα με ένα μέρος του Ελληνικού λαού ο Έλληνας που αναπαύεται στο Έβδομον, είναι ο 15ος Ισαπόστολος.
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Από όλους τους προαναφερόμενους εξαιρείται ένα μικρό μέρος με βάση τις παγκόσμιες Φιλοσοφικές-Μαθηματικές σταθερές Μηδέν Άγαν και Μέτρον Άριστον.
Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προϋπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν. Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Παλαιάς Διαθήκης έγιναν ένθερμοι υποστηρικτές του Διονυσιακού πολιτισμού. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγγραφη έγκριση του συγγραφέα.
Αυτή η επισήμανση-παρατήρηση τους είναι σωστή εν τούτοις πριν από το μοναδικό φαινόμενο της Ελληνικής και της παγκόσμιας ιστορίας, υπάρχουν τρεις άλλοι Ισαπόστολοι. Είναι οι Τρεις Ιεράρχες. Οι Άγιοι Πατέρες από την Καππαδοκία, την Ναζιανζό και την Αντιόχεια έβαλαν τα θεμέλια για την μακρόχρονη πορεία του Imperium Romanum. Παράλληλα έβαλαν τις βάσεις για την διαχρονική πορεία του Ελληνισμού. Εξαιτίας των τριών Ιεραρχών ο Ελληνισμός γίνεται μια παγκόσμια πολιτιστική αυτοκρατορία. Οι Τρείς φωστήρες της Τρισηλίου Θεότητος άλλαξαν την Ελληνική και την παγκόσμια ιστορία. Συνεπώς ο Μέγας Αυτοκράτορας Βασίλειος είναι ο 18 Ισαπόστολος μετά τους τρείς Ιεράρχες.
Αναμφίβολα ο Ιανουάριος είναι ο μήνας των Τριών Ιεραρχών. Εορτάζουν δύο από τους τρείς Φωστήρες της Τρισηλίου Θεότητος. Την πρώτη Ιανουαρίου ο Μέγας Βασίλειος και στις 25 του ιδίου μήνα εορτάζει ο Άγιος Γρηγόριος-Θεολόγος. Στις 30 Ιανουαρίου εορτάζουν μαζί και οι Τρείς
Άξιο αναφοράς ήταν ότι οι τρείς μεγάλοι Πατέρες της Ορθοδόξου Πίστεως ήταν φίλοι και συμφοιτητές με τον αποστάτη αυτοκράτορα Ιουλιανό ο οποίος πήρες εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από τους Αγίους. Ο Ιουλιανός έγινε υπέρμαχος του Διονυσιακού πολιτισμού.
O μεσαιωνικός Eλληνισμός είναι παρακμιακός σύμφωνα με τους δυτικούς. Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί πιστοί της Διονυσιακής Κουλτούρας που προωθούν αυτά τα ανυπόστατα ιστορικά ψεύδη Αυτό αποτελεί έναν από τα μεγαλύτερα δείγματα παρακμής και εξαθλίωσης του νεοελληνικού έθνους. Τι τραγικό αλλοεθνής πανεπιστημιακοί και φίλοι της παιδείας να γνωρίζουν την ιστορική πραγματικότητα και στην Ελλάδα να αποδέχονται την κατάργηση της παιδείας και την πλαστογράφηση της Ελληνικής ιστορίας.
Το επίπεδο άγνοιας και προκατάληψης για το Imperium Romanum του Βοσπόρου στην Ευρώπη, εξακολουθεί να βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα. Αυτό φαίνεται καλά στο βιβλίο 850 σελίδων του Jérôme Baschet, με θέμα « Φεουδαρχικός Πολιτισμός» (Flammarion, 2006), που αφιερώνει μόνο μια σύντομη ενότητα στους Έλληνες του μεσαίωνα με τίτλο "Η βυζαντινή παρακμή" πριν από την Ισλαμική λαμπρότητα."
Με την ανάληψη διοικήσεως του Ρωμαϊκού κράτους από τους Έλληνες η ετοιμοθάνατη από τον Διονυσιακό πολιτισμό αυτοκρατορία έγινε το πιο ισχυρό κράτος στον κόσμο και περιλάμβανε τα πιο πολιτισμένα τμήματα της ανθρωπότητας.
Η πολιτιστική ανωτερότητα των Ελλήνων ήταν εμφανής σε όλους τους τομείς. Εξαιτίας της Αριστόκλειας παιδείας, των πολλών εχθρών και των καθαρά αμυντικών πολέμων σε παγκόσμιο επίπεδο η αυτοκρατορία εξελίχθηκε με τον πιο πειθαρχημένο και τεχνολογικά προηγμένο τρόπο. Για αυτό το ισχυρότερο στρατεύματα του μεσαίωνα ήταν τα Ελληνικά-Ρωμαϊκά. Η ενότητα του έθνους-κράτους βασίστηκε στους τρεις Φωστήρες της Τρισηλίου θεότητος με την εισαγωγή των διδαχών του Αριστοκλέους στην ταχέως ανερχόμενη θρησκεία και στο πολιτική ιδεολογία της παγκόσμιας αυτοκρατορίας.
Οι ξένοι ιστορικοί αναφέρουν ότι το κράτος του Βοσπόρου είχε ως εδάφη την Μικρά Ασία, μέρος της Συρίας, την Βαλκανική Χερσόνησο νότια του Δούναβη και τις νότιες περιοχές της Ιταλίας και της Κριμαίας. Η Σερβία, η Κροατία, η Γεωργία και ορισμένα Αραβικά εμιράτα στην Συρία και την Μεσοποταμία είχαν αποδεχθεί την ανωτερότητα της Κωνσταντινούπολης. Το 1018 έχουμε το απόγειον του Ελληνισμού και ο Έλληνας που αναπαύεται στο Έβδομον ήταν ο ισχυρότερος Βασιλιάς της οικουμένης και κυρίαρχος του κόσμου.
Τον τέταρτο αιώνα έχουμε την θεολογική εδραίωση του Χριστιανισμού και του Imperium Romanum. Kατά τις Αγίες Οικουμενικές Συνόδους που έλαβαν χώρα δια την αναίρεση των αιρετικών δοξασιών και την υποστήριξη Ορθόδοξου Δόγματος έχουμε την ένωση της χριστιανικής Χριστιανικής πίστεως με την φιλοσοφία και την δημιουργία της Ελληνοχριστιανικής Θεολογίας.
Δεν ήταν τυχαία ιστορικά γεγονότα ότι ο Τίμιος Σταυρός βρέθηκε για πρώτη φορά επί βασιλείας του Αγίου Κωνσταντίνου, όταν παραχωρήθηκε η Ρωμαϊκή εξουσία στους Έλληνες και επέστρεψε στα Ιεροσόλυμα από τον πρώτο Έλληνα αυτοκράτορα που ανέβηκε στον Ρωμαϊκό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως.
Τα δύο μεγίστης-παγκόσμιας σημασίας γεγονότα δείχνουν ότι οι αναγεννημένοι από την Ορθοδοξία Έλληνες, είχαν την ευλογία και την απόλυτη στήριξη του Χριστού να διοικήσουν την παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία για να διδάξουν τον Θεό-Δημιουργό του Μέγα Αριστοκλή και τον Ελληνικό πολιτισμό στα έθνη κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους.
Ότι είμαστε ως έθνος το οφείλουμε στον Χριστό, τον Άγιο Κωνσταντίνο, την Αγία Ελένη, τον Μέγα Αριστοκλή, τον Ηρόδοτο και στους τρεις Ιεράρχες. Για την αλλαγή της παγκόσμιας ιστορίας, για όλα τα κοσμοϊστορικά γεγονότα αιτία είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Άγιος Κωνσταντίνος, η Αγία Ελένη, οι τρεις ιεράρχες και ο Μέγας Αριστοκλής. Εκείνοι άλλαξαν την ιστορία της ανθρωπότητας. Ήταν η αιτία για την δημιουργία της πρώτης και μοναδικής Ορθόδοξης- παγκόσμιας αυτοκρατορίας.
Ήταν οι δημιουργοί της πρώτης και μοναδικής Ορθόδοξης- παγκόσμιας αυτοκρατορίας. Ο Κωνσταντίνος αντιλαμβάνεται ότι ήδη έχουμε μια αλλαγή στην παγκόσμια ιστορία καθώς ο Ιουδαϊκός χριστιανισμός άρχισε να εξελληνίζεται μέσα από την χρήση της Ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού. Την αλλαγή αυτή την θεμελίωσαν οριστικά οι τρεις ιεράρχες με την είσοδο των διδαχών του Αριστοκλή στον χριστιανισμό.
Η μεταστροφή της Ορθοδόξου πίστεως από τον Διονυσιακό-Ιουδαϊκό στον Ελληνικό πολιτισμό, δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την παγκοσμιότητα της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελίου, του κλασικού πολιτισμού και του Ελληνικού Imperium Romanum. Ο Μέγας Αριστοκλής μαζί με τον σωτήρα Ιησού Χριστό διαμόρφωσαν ηθικά και πνευματικά ολόκληρη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, διότι εξ αρχής ο Χριστιανισμός με τον Ελληνισμό, είχαν τα ίδια ηθικά αξιώματα στους περισσότερους τομείς. Ενδεικτικό περί αυτού ήταν ότι τρία από τα τέσσερα Ευαγγέλια γράφτηκαν απευθείας στην Ελληνική γλώσσα, όπως επίσης οι πράξεις των Αποστόλων, οι επιστολές του Αποστόλου των εθνών Παύλου, καθώς και τα πρώτα άρθρα της Ορθόδοξης, Χριστιανικής θεολογίας.
Η ίδρυση της παγκόσμιας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από τους Ιουδαίους ένωσε όλη την οικουμένη. Αυτό έφερε την υποταγή των εθνών, κατάργησε τα σύνορα στην Μεσόγειο, Ευρώπη, Μικρά Ασία. Βόρεια Αφρική κλπ, και σχημάτισε την πατρίδα που γεννήθηκε η Ελληνορθοδοξία. παράλληλα δημιούργησε τις προυποθέσεις για την απελευθέρωση του Ελληνικού έθνους, το οποίο έφτασε στο απόγειο του, με την ανάληψη διοικήσεως του Ρωμαϊκού κράτους. Οι Έλληνες των μεσαιωνικών αιώνων μέσα από την ηθική, την πίστη και την παιδεία έγιναν κληρονόμοι μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας (Ρωμαϊκή) και μια παγκόσμιας θρησκείας (Χριστιανισμός). Ο Χριστιανισμός αναδύθηκε και έγινε παγκόσμια θρησκεία με την εισαγωγή των Πλατωνικών διδασκαλιών από τους τρείς ιεράρχες και η αρχαία Ελληνική σοφία διασώθηκε και διατηρήθηκε στους αιώνες μέσα από την ενσωμάτωση της στην Ορθόδοξη-Χριστιανική πίστη. Κυριολεκτικά ο Ελληνισμός αναστήθηκε από την Ορθοδοξία.
Ήδη από την εποχή του Αγίου Κωνστναντίνου έχουμε μια αλλαγή στην παγκόσμια ιστορία καθώς ο Ιουδαϊκός χριστιανισμός άρχισε να εξελληνίζεται μέσα από την χρήση της Ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού. Την αλλαγή αυτή την θεμελίωσαν οριστικά οι τρεις ιεράρχες με την είσοδο των διδαχών του Αριστοκλή στον χριστιανισμό. Οι Έλληνες με το που αναλαμβάνουν την διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους, έχουν πλήρη συνείδηση της πολιτιστικής και θρησκευτικής ανωτερότητας τους.
Ο σκοπός των Τριών Ιεραρχών ήταν η ενοποίηση του Ρωμαϊκού κράτους μέσω της χριστιανικής πίστεως και της Ελληνικής παιδείας. Η Ορθοδοξία και ο Αριστόκλειος πολιτισμός ήταν τα βασικά στοιχεία συνοχής για να αντιμετωπίσει το Ελληνικό-Ρωμαϊκό έθνος, τον μόνιμο κίνδυνο λόγω των διαφορετικών λαών. Οι Άγιοι πατέρες θεμελίωσαν την πολιτική ιδεολογία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επάνω στο αξίωμα της χριστιανικής οικουμενικότητας, του Ελληνικού πολιτισμού και των Ρωμαϊκών πολιτικών αξιωμάτων.
Το Ρωμαϊκό κράτος συνέχισε να υπάρχει εξαιτίας του Χριστού, του Αγίου Κωνσταντίνου και των τριών Ιεραρχών. Χωρίς την ένωση του Χριστιανισμού και του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, ήταν αδύνατον να γίνει το έθνος μας, παγκόσμια αυτοκρατορία και να φτάσει στην κορυφή του κόσμου.
Ο Ελληνικός πολιτισμός και ο Χριστιανισμός θα ενωθούν ώστε να γίνει για μία και μοναδική φορά η Ελλάδα παγκόσμιο κρατικό μόρφωμα. Ο Χριστός και ο Αριστοκλής-Πλάτωνας υπήρξαν τα θεμέλια της αυτοκρατορίας και του έθνους. Από εκεί ο Ελληνισμός θα πάρει αστείρευτες δυνάμεις για να μεγαλουργήσει και να επιβιώσει. Οι πατέρες της Ορθοδοξίας, κράτησαν ότι πολύτιμο είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός, όπως οι διδασκαλίες του Πλάτωνα-Αριστοκλή, ενώ παράλληλα χρησιμοποίησαν την κορυφαία γλώσσα στον κόσμο την Ελληνική. Ο Ελληνικός πολιτισμός δεν ήταν αρκετός από μόνος του για να φτάσει στην κορυφή του κόσμου το έθνος.
Για αυτό και έπρεπε να ενωθεί ο Ελληνικός πολιτισμός με τον χριστιανισμό, για να φτάσει ο Ελληνισμός στο απόγειον της δυνάμεως του. Η πολιτιστική διαδρομή του αρχαίου Ελληνικού κόσμου ενώθηκε με την Ορθοδοξία ως σώμα Χριστού, όταν οι Έλληνες θα αναλάβουν την ηγεσία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ο Ελληνικός-Ρωμαϊκός πολιτισμός βασίζεται σε μια πολυπολικότητα και σε ανταγωνιστικές αρχές με βασικούς πυλώνες τον Ιησού Χριστό και τον Μέγα Αριστοκλή. Είναι εμφανέστατη η δυναμική-καταλυτική συνύπαρξη ισορροπία μεταξύ του χριστιανικού πολιτισμού και του ελληνιστικού πολιτισμού.
Ο μέγιστος εκφραστής της Αρχαιότητας ο Αριστοκλής μαζί με τους τρεις Ιεράρχες θα δημιουργήσουν της βάσεις για την οικουμενικότητα, την διαχρονικότητα του Ελληνισμού και της Χριστιανικής, Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα περισσότερα στοιχεία του αθάνατου Ελληνικού πνεύματος θα είναι πλέον μέσα στην Ορθόδοξη πίστη. Η εισαγωγή των διδασκαλιών του ύπατου των φιλοσόφων Πλάτωνα-Αριστοκλή από τους Αγίους Ιεράρχες, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι οι Έλληνες φιλόσοφοι ήταν μονοθεϊστές και ότι δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με το Φοινικικό δωδεκάθεο.
Μέσα από τα Πλατωνικά διδάγματα και τα ηθικά αξιώματα, ο Χριστιανισμός έγινε πολύ ευκολότερα αποδεκτός από τους Έλληνες, καθώς τους φάνηκε από την αρχή, ότι η Ορθοδοξία είναι κάτι πολύ οικείο, προς εκείνους. Το αποτέλεσμα ήταν με την εισαγωγή των διδαχών του Πλάτωνα, στον Χριστιανισμό, να έχουμε πολύ μεγάλη εξάπλωση, της νέας και ανερχόμενης θρησκείας στην αυτοκρατορία. Μόνον όσοι ήταν αγράμματοι δεν έγιναν Χριστιανοί, διότι δεν επέτυχαν να διεισδύσουν στα ουσιώδη νοήματα της Χριστιανικής διδασκαλίας. Η αλλαγή του Χριστιανισμού από τον Εβραϊκό, στον Ελληνικό πολιτισμό επέφερε την οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελίου, του κλασικού πολιτισμού και της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Έξω από την Ελληνική Ορθοδοξία άφησαν οι άγιοι Ιεράρχες, μόνο το δωδεκάθεο, τον Φοινικικό παγανισμό ως ανάξιο του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού και της Ορθοδοξίας. Πρόσθεσαν στον Χριστιανισμό μόνον ότι καλό είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός μέσα από τα φιλοσοφικά αξιώματα του Αριστοκλή.
Οι Τρεις Ιεράρχες διέσωσαν ότι πολύτιμο είχε δημιουργήσει η ανθρώπινη διάνοια των Ελλήνων σοφών, συνδυάζοντας το πνεύμα του αρχαίου φωτός, με την διδασκαλία του Χριστού. Η σκέψη των Χριστιανών φιλοσόφων του 4ου αιώνα με βασικούς εκφραστές τον Μ. Βασίλειο, τον Άγιο Γρηγόριο, (Ναζιανζηνό-Θεολόγο), τον Άγιο Ιωάννη-Χρυσόστομο και τον Άγιο Γρηγόριο (Επίσκοπος Νύσσης), αποτελεί κομβικό σημείο για την ανάπτυξη της Ορθοδόξου πίστεως. Στις διδαχές και στα έργα τους είναι εμφανής η ιδεολογία του Αριστοκλή-Πλάτωνα. Οι Καππαδόκες νεοπλατωνικοί-φιλόσοφοι έρχονται στο πιο καθοριστικό χρονικό σημείο, να διαμορφώσουν και την Ορθόδοξη πίστη.
Την εποχή εκείνη οι όλοι οι μεγάλοι νεοπλατωνικοί φιλόσοφοι διδάσκουν τον Αριστοκλή, έχοντας πάντοτε την αμέριστη υποστήριξη των αυτοκρατόρων. Οι αυτοκράτορες γνωρίζουν προσωπικά τους μεγάλους φιλοσόφους – ρήτορες, τους Αγίους Ιεράρχες και τους στηρίζουν στο επιστημονικό τους έργο. Αυτό ήταν η ενσωμάτωση της Πλατωνικής διδασκαλίας στον Χριστιανισμό. Με την ολοκλήρωση αυτού του μοναδικού στο είδος του φιλοσοφικού-πνευματικού έργου οι Ιεράρχες, μετέτρεψαν τον Ιουδαϊκό Χριστιανισμό σε καθαρά Ελληνικό. Αμέσως τότε ο Μέγας Θεοδόσιος τον Μάιο του 381 μ.Χ. θα ανακηρύξει τον Χριστιανισμό σε επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Εάν οι αυτοκράτορες ήταν ενάντια στον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, δεν θα επέτρεπαν πότε την ενσωμάτωση αυτούσιας της διδασκαλίας του Αριστοκλή-Πλάτωνα, στην Χριστιανική θρησκεία.
Ακόμη άμεσα οι αυτοκράτορες θα τιμωρούσαν τους Αγίους Ιεράρχες και θα τους αφαιρούσαν όλα τα εκκλησιαστικά τους αξιώματα. Θα απαγόρευαν την διδασκαλία του Πλάτωνα στους Ιεράρχες, στην Υπατία καθώς και σε όλους τους υπόλοιπους φιλοσόφους. Επίσης οι αυτοκράτορες θα έκλειναν και όλες τις φιλοσοφικές σχολές, με αποτέλεσμα να μην ήταν σε θέση να σπουδάσουν, οι Τρεις Ιεράρχες, η Υπατία και όλοι οι υπόλοιποι σοφοί της εποχής εκείνης. Αυτό όμως ήταν κάτι το οποίο δεν το έκανε ποτέ κανένας αυτοκράτορας, διότι όλοι οι φιλόσοφοι δίδασκαν ελεύθερα τον τον ύπατο των φιλοσόφων και όσοι το επιθυμούσαν, σπούδαζαν την αρχαία Ελληνική γραμματεία.
Είναι ενδεικτικό ότι οι Έλληνες- Χριστιανοί της αυτοκρατορίας θαύμασαν τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, με αποτέλεσμα να παραμείνουν πεισματικά προσκολλημένοι σε αυτόν. Δυστυχώς αυτή η αφοσίωση συνέβαλε στο να μην εξελιχθούν πολιτιστικά όσο θα έπρεπε με βάση τις ικανότητες τους και την παιδεία τους. Είναι εντελώς αδύνατον διανοούμενοι όπως οι τρείς Ιεράρχες, η Αγία Αυγούστα Ευδοκία, η Άννα Κομνηνή και αρκετοί άλλοι, να μην ήτανσε θέση να επιδείξουν παρόμοιο επιστημονικό έργο, ανάλογο με εκείνο των αρχαίων σοφών.
Οι Έλληνες-Ρωμαίοι άφησαν αξιόλογα επιστημονικά έργα. Υπήρξαν σπουδαίοι επιστήμονες, φιλόσοφοι, ρήτορες, ιστορικοί. Δυστυχώς όμως δεν εκτιμήθηκε όσο θα έπρεπε η προσφορά τους, στον πολιτισμό και την παιδεία από τους Έλληνες τους μεσαίωνα, οι οποίοι προτιμούσαν να διαβάζουν τους αρχαίους κλασσικούς σοφούς, ιστορικούς, ρήτορες, όπως ο Αριστοκλής, ο Αριστοτέλης, ο Ισοκράτης, ο Ηρόδοτος, ο Ξενοφώντας, ο Πλούταρχος και να θαυμάζουν- επαινούν, σε δημόσιες συζητήσεις, με πολύ μεγάλη προγονική υπερηφάνεια τους αρχαίους Έλληνες, των οποίων οι Ρωμαίοι-Έλληνες του μεσαίωνα, αποτελούσαν τους φυσικούς και πνευματικούς κληρονόμους. Δικαίως αισθάνονταν υπερήφανοι για το ένδοξο παρελθόν και για τα επιστημονικά επιτεύγματα της αρχαίας κλασικής περιόδου.
Χαρακτηριστικά ήταν αυτά τα οποία έγραψε ο στυλοβάτης της Ορθοδοξίας και της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ο Άγιος Γρηγόριος-Θεολόγος σε μία επιστολή του, προς τον σοφιστή Αβλάβιον: “Πυνθάνομαί σε σοφιστικής εράν, και το χρήμα είναι θαυμάσιον, οίον σοβαρόν φθέγγεσθαι, μέγα βλέπειν, βαδίζειν υψηλόν και μετέωρον, το λήμμα σοι φέρειν εκείσε εις Μαραθώνα και Σαλαμίνα, ταύτα δη τα ημέτερα καλλωπίσματα, και μηδέν εννοείν, ότι μη Μιλτιάδας και Κυναιγέρους και Καλλιμάχους τε και Τηλεμάχους, και πάντα εσκεύασθαι σοφιστικώς”.
Πολύ σημαντικό ήταν ότι μέσα από την μελέτη των αρχαίων ιστορικών, οι Έλληνες-Ρωμαίοι βρήκαν παραδείγματα γενναίων και ηθικών Ελλήνων ανδρών, ώστε να τα χρησιμοποιήσουν ως πρότυπα, για τους νέους εκείνων των αιώνων. Βλέπουμε για πολλοστή φορά το πόσο αγαπούσαν οι Έλληνες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό. Ήταν τόσο υπερβολική η αγάπη τους για τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, ώστε να μην εξελιχθούν πολιτιστικά όσο θα έπρεπε με βάση τις δυνατότητες τους.
Οι Έλληνες του μεσαίωνα είχαν τεράστιο σεβασμό και πάθος για τον Αριστόκλειο πολιτισμό. Οι Πατέρες της Εκκλησίας δεν καταδίκασαν την Ελληνική παιδεία. Τον 4ο αιώνα ο στυλοβάτης του έθνους και της αυτοκρατορίας ( Άγιος Γρηγόριος Ναζιανζηνός) υποστήριξε ότι τα φιλοσοφικά συγγράματα δεν ήταν εγγενώς θρησκευτικά. επομένως μπορούσαν να μελετηθούν επικερδώς από τους χριστιανούς. Ο Μέγας Βασίλειος Καισαρείας έγραψε μια σύντομη πραγματεία με θέμα πως να ωφεληθείς από την Ελληνική Αγωγή.
Ο Όμηρος ήταν ο πιο αγαπημένος ποιητής των Ελλήνων του μεσαίωνα βυζαντινών και τα έργα του έφτασαν στις ημέρες εξαιτίας των Ελλήνων-Χριστιανών που τα αντέγραψαν. Το ίδιο ισχύει για τους άλλους αρχαίους Φιλοσόφους, Σοφιστές, ρήτορες. ιστορικούς, τραγικούς ποιητές και λοιπούς πανεπιστήμονες. Ο Μέγας Φώτιος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από το 858 έως το 867 και το 877 έως το 886, αναγνωρίζεται στην Ορθόδοξη Εκκλησία, συνέβαλε τα μέγιστα στην προώθηση και την διάδοση της Αριστόκλειας γραμματείας. Ακόμη και τα έργα του αντιχριστιανού-ανεκδιήγητου Ιουλιανού (361-363), αντιγράφηκαν και διατηρήθηκαν: «Η πολιτιστική κληρονομιά αποτελούσε τις βάσεις για την συνέχεια του έθνους.
Μέχρι να έρθει η πτώση της αυτοκρατορίας στις 13 Απριλίου 1204 και η κατάκτηση του Ελληνισμού το 1453, η ανθρωπότητα εξαιτίας της Αριστόκλειας Παιδείας είχε αποκτήσει κανόνια και τυπογραφεία. Η πολιτιστική πορεία των Ελλήνων ήταν στενά συνυφασμένη με αυτή όλων των σημαντικών παραγόντων της παγκόσμιας ιστορίας. Μέσα από τις επτά Οικουμενικές Συνόδους θεμελιώθηκε η δογματική ενότητα της Ορθοδόξου πίστεως. Ο Χριστιανισμός και ο Αριστόκλειος πολιτισμός γίνονται τα θεμέλια της αυτοκρατορίας του Βοσπόρου και του μεσαιωνικού κόσμου.
Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία με πρωτεύουσα την αρχαία Ρώμη, ήταν δημιούργημα των Σιωνιστών-παγανιστών. Οι ίδιοι οι Ρωμαίοι συγκλητικοί δημοσίως με μεγάλη υπερηφάνεια έλεγαν ότι η αρχαία Ρώμη ήταν η νέα πόρνη Βαβυλώνα (G Beck-Η Bυζαντινή χιλιετία). Για όσους δεν γνωρίζουν η Βαβυλώνα ήταν πριν από την Ρώμη το παγκόσμιο κέντρο της αρχαίας θρησκείας. Οι Ιουδαίοι προσπάθησαν με κάθε τρόπο, να πάρουν πίσω την αυτοκρατορία τους, από την ημέρα, που ανέλαβαν, την διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους, οι Έλληνες. Δεν μπορούσαν να δεχτούν ότι το κράτος των σιωνιστών και του Εωσφόρου, έγινε η Αυτοκρατορία του Χριστού και των Ελλήνων.
Οι αρχαίοι Σιωνιστές ως γνήσιοι συνεχιστές των παραδόσεων τους ήταν παγανιστές και πίστευαν στον θεό Savazio, για αυτό έφεραν την Ολύμπια θρησκεία στην Ελλάδα
Στην Ελληνική μυθολογία-ιστορία με το όνομα Σαβάζιος είναι γνωστή μία αρχαία θεότητα. Ετυμολογικά το δεύτερο συνθετικό του ονόματος (-ζιος) προέρχεται από την ρίζα Dyeus. Aπό εκεί βγαίνουν και οι λέξεις Δίας και θεός, (Λατινικά deus). Στην κλασική Ελλάδα τον ονόμασαν Διόνυσο. Ο "θεός" Σαβάζιος είναι ο Διόνυσος (Λεξικό Σούδα). Ο Σαβάζιος αποτελεί τον βασικότερο και σημαντικότερο "θεό" του Ιουδαϊκού έθνους. Ο βιογράφος, φιλόσοφος, ιστορικός, θεουργός και αρχιερέας του μαντείου των Δελφών Πλούταρχος γράφει στα Συμποσιακά του (ΙV 6) ,ότι οι Εβραίοι λάτρευαν τον Διόνυσο, και ότι η ημέρα των Σαββάτων ήταν εορτή του Σαβαζίου !!! Ένας μύστης αναφέρει την πραγματική θρησκεία των Ισραηλιτών. Διαβάστε σχετικά το αρχαίο κείμενο των Συμποσιακών. (1) O Φρυγικός Savazios είναι ο "θεός" των αχαλίνωτων ερωτικών οργίων-σεξουαλική μαγεία και των καταστροφών. Για αυτό μοιραζόταν την διοίκηση του Φοινικικού μαντείου των Δελφών με τον έτερο "θεό" των καταστροφών, τον Ιουδαϊκής καταγωγής Απόλλων.
Tην Άνοιξη έγιναν τα πιο σημαντικά και συγκλονιστικά γεγονότα στην ανθρώπινη ιστορία. Η σταύρωση και η Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Η Άλωση της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από τους Γερμανούς (1204 μ.Χ.). Η άλωση της Βασιλεύουσας το 1453, η επανάσταση του 1821 και η Εορτή των δύο μεγαλύτερων εθνικών ευεργετών οι οποίοι άλλαξαν την παγκόσμια ιστορία.
Δυστυχώς κάποιοι θλίβονται-θρηνούν και οδύρονται για τον απόγειον του Ελληνισμού. Λυπούνται-υποφέρουν και για αυτό προσπαθούν μέσα από την πλαστογράφηση της ιστορίας να παρουσιάσουν διαφορετικά τα γεγονότα.
Το απόγειον του Ελληνισμού- Αριστόκλειου πολιτισμού μέσο της Ορθοδοξίας, αποτελεί μέγα βάρος και προκαλεί πόνο-θλίψη και οργή στους πιστούς του Διονυσιακού πολιτισμού. Γιατί το Imperium romanum από κράτος του Savaziou-Διόνιυσου, έγινε η αυτοκρατορία του Χριστού και των Ελλήνων με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη, οδύρονται και παραποιούν οργανωμένα την ιστορία. Είναι προφανές ότι η Διονυσιακή κουλτούρα έχει προκαλέσει σε κάποιους συνανθρώπους μας ψυχικές και νοητικές επιπλοκές. Αυτό είναι μια φυσιολογική συνέπεια όλων όσων εφαρμόζουν τα Διονυσιακά αξιώματα με τις παρά φύσιν ερωτικές πράξεις.
Η μεγαλύτερη εθνική ευεργεσία του Χριστού και της Ορθοδοξίας μέσω των Ισαποστόλων Κωνσταντίνου-Ελένης και των τριών Ιεραρχών, ήταν η απελευθέρωση από τον Ρωμαϊκό ζυγό και εν συνεχεία η ανάληψη διοικήσεως του Ρωμαϊκού κράτους από τους Έλληνες. Η ενέργεια τους αυτή άλλαξε τα ιστορικά δεδομένα σε παγκόσμιο επίπεδο.
Δυστυχώς όμως υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, οι οποίοι δεν χαίρονται από την παρουσία και τις ευεργεσίες του Θεανθρώπου προς τον Ελληνισμό. Μερικοί έχουν διαφορετικά συναισθήματα, με αποτέλεσμα να λυπούνται, να οδύρονται, να υποφέρουν και παράλληλα να πασχίζουν να μειώσουν προσφορά του Θεού, των Αγίων και του imperium romanum του Βοσπόρου. Δυστυχώς ο Διονυσιακός πολιτισμός κάποιους τους δημιούργησε σοβαρή νοητική-ψυχολογική βλάβη και άλλους τους οδήγησε σε πλάνη, ώστε να μην είναι σε θέση να αντιληφθούν, το ασύλληπτο-μοναδικό μέγεθος της θείας ευεργεσίας.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ.
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: