Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Τα γεωστρατηγκά και γεωπολιτικά σχέδια του Μεγάλου Ισραήλ. Γράφει ο Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος.

 

Μια ακόμη δικαίωση μου έρχεται από τον Kit Klarenberg σχετικά με τα πανάρχαια γενοκτονικά σχέδια των παραγόντων του Διονυσιακού πολιτισμού.

Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Από όλους τους προαναφερόμενους εξαιρείται ένα μικρό μέρος με βάση τις παγκόσμιες Φιλοσοφικές-Μαθηματικές σταθερές Μηδέν Άγαν και Μέτρον Άριστον.  

Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προϋπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν. Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Παλαιάς Διαθήκης έγιναν ένθερμοι υποστηρικτές του Διονυσιακού πολιτισμού. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγγραφη έγκριση του συγγραφέα.

Αρχικά να περάσουμε να δούμε τι αναφέρει σχετικά : "Από την ίδρυση του Τελ Αβίβ το 1948, πολλά έχουν ειπωθεί και γραφτεί για το «Μεγάλο Ισραήλ» – μια ιδέα ότι ο απώτερος στόχος του Σιωνισμού είναι η αναγκαστική προσάρτηση και η εθνοκάθαρση τεράστιων περιοχών αραβικής γης για την ίδρυση εβραϊκών αποικιών τη βάση των βιβλικών ισχυρισμών σύμφωνα με τους οποίους αυτή η περιοχή υποσχέθηκε στους Εβραίους από τον Θεό. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης απορρίπτουν γενικά αυτήν την έννοια ως μια αντισημιτική θεωρία συνωμοσίας ή, το πολύ, ως την περιθωριακή φαντασίωση μιας μικρής χούφτας Ισραηλινών.

Στην πραγματικότητα, όπως παραδέχτηκε ο Guardian το 2009, η ιδέα ενός Μεγάλου Ισραήλ έχει από καιρό ελκύσει τους « θρησκευτικούς και κοσμικούς δεξιούς εθνικιστές » του Τελ Αβίβ . Κοινός τους στόχος είναι να « [επιδιώξουν] να τηρήσουν τις θεϊκές εντολές » σχετικά με την « αρχή της λύτρωσης » καθώς και να δημιουργήσουν « στοιχεία επί τόπου » για να « ενισχύσουν την ασφάλεια του Ισραήλ ». Η εφημερίδα αναγνώρισε ότι αυτό το κίνητρο αποτελεί βασική σύγχρονη κινητήρια δύναμη στην κυρίαρχη ισραηλινή πολιτική, η οποία « έχει μεταχειριστεί αποτελεσματικά τους Παλαιστίνιους ως ξένους στο δικό τους έδαφος ».

Το Έθνος περιέγραψε την ώθηση για την ίδρυση του Μεγάλου Ισραήλ ως τον « κεντρικό ιδεολογικό στόχο » του κόμματος Λικούντ του Μπενιαμίν Νετανιάχου, το οποίο έχει κυριαρχήσει στην πολιτική του Ισραήλ τις τελευταίες δεκαετίες. Τον Ιούλιο του 2018 , το Ισραήλ ψήφισε το νόμο « Έθνος-Κράτος του Εβραϊκού Λαού » . Κατοχυρώνει « την ανάπτυξη των εβραϊκών αποικιών ως εθνική αξία ». Ταυτόχρονα, το κράτος είναι νομικά υποχρεωμένο να «ενθαρρύνει και να προωθεί «την ίδρυση και ενίσχυση» οικισμών σε παράνομα κατεχόμενα εδάφη .

Αυτή η υποχρέωση βασίζεται στο «αποκλειστικό και αναφαίρετο δικαίωμα» του εβραϊκού λαού σε μια περιοχή τόσο μακριά από το σημερινό Ισραήλ όσο η Σαουδική Αραβία. Χρησιμοποιούνται επίσης όροι της Παλαιάς Διαθήκης όπως «Ιουδαία και Σαμάρεια». Σημειωτέον, αυτό το απόσπασμα δεν εμφανίζεται στην επίσημη αγγλική μετάφραση της νομοθεσίας. Εκείνη την εποχή, οι Ισραηλινοί ηγέτες ίσως δεν ήθελαν να επιδείξουν τόσο ξεκάθαρα τις αλυτρωτικές αποικιακές φιλοδοξίες τους. Αλλά σήμερα, οι σιωνιστές όλων των πλευρών δεν κρύβουν τα μεγάλα επεκτατικά τους σχέδια στη Μέση Ανατολή.

Η πτώση της συριακής κυβέρνησης έχει εγείρει ερωτήματα, ανησυχίες και αβεβαιότητες σε τοπικό και διεθνές επίπεδο. Μπορεί η χώρα να επιβιώσει με την σημερινή της μορφή; Θα μπορέσουν οι «πρώην» υπερεξτρεμιστές που υποστηρίζονται από τη Δύση να διαχειριστούν μια διοίκηση; Θα μπορούσε ο υποστηριζόμενος από το Ιράν Άξονας της Αντίστασης, ο οποίος έχει προκαλέσει σοβαρή ζημιά στο Ισραήλ και τους δυτικούς συμμάχους του το 2023 και το 2024, να απειληθεί; Η λίστα είναι μεγάλη. Αλλά ένα πράγμα είναι βέβαιο – το Ισραήλ επιδιώκει να εκμεταλλευτεί το χάος, και αν πετύχει, τα αποτελέσματα είναι επαναστατικά.

Μια λίγο πολύ προσωρινή «αμυντική θέση». Στις 8 Δεκεμβρίου Ο Bibi θριαμβευτής εκφώνησε δημόσια ομιλία από ένα σημείο παρατήρησης του ισραηλινού στρατού στα παράνομα κατεχόμενα Υψίπεδα του Γκολάν . Παίρνοντας προσωπικά εύσημα για την ανατροπή του Μπασάρ Άσαντ, χαιρέτισε « μια ιστορική ημέρα » για την περιοχή, η οποία προσφέρει « μεγάλες ευκαιρίες » . Ο Ισραηλινός ηγέτης καυχιόταν για « τη βίαιη δράση του Ισραήλ κατά της Χεζμπολάχ και του Ιράν », η οποία θα είχε « ξεκινήσει μια αλυσιδωτή αντίδραση » εξεγέρσεων, χωρίς να δείχνει σημάδια κατευνασμού. Ωστόσο, προειδοποίησε για « σημαντικούς κινδύνους ».

Ένας από αυτούς τους κινδύνους, είπε ο Νετανιάχου, είναι « η εξαφάνιση της συμφωνίας διανομής το 1974 ». Αυτή η συμφωνία, σε μεγάλο βαθμό ξεχασμένη, υπεγράφη από τη Δαμασκό και το Τελ Αβίβ μετά τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ του 1973. Και τα δύο μέρη δεσμεύτηκαν να μην πραγματοποιήσουν εχθρικές στρατιωτικές επιχειρήσεις μεταξύ τους από τα κοινά τους σύνορα στα Υψίπεδα του Γκολάν. Ίσως παραδόξως, αυτή η συμφωνία τηρείται σχολαστικά εδώ και 50 χρόνια. Σήμερα, η πτώση του Άσαντ οδήγησε στην αποχώρηση του συριακού στρατού από την περιοχή και, κατά συνέπεια, στην επέμβαση των ισραηλινών αμυντικών δυνάμεων.

Ο Νετανιάχου ανακοίνωσε ότι ο ισραηλινός στρατός έλαβε εντολή να διεισδύσει βαθιά στην αποστρατικοποιημένη ζώνη που προκύπτει από τη συμφωνία, η οποία είναι νομικά και ιστορικά συριακό έδαφος. Είπε ότι είναι απλώς μια " προσωρινή αμυντική θέση μέχρι να βρεθεί μια κατάλληλη διευθέτηση ". Ωστόσο, έκτοτε γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι για το Ισραήλ, η αποχώρηση του Άσαντ δεν δίνει μόνο το πράσινο φως στη ρήξη μακροχρόνιων διπλωματικών συμφωνιών, αλλά και στην ανατροπή ολόκληρου του χάρτη της Μέσης Ανατολής όπως τον ξέρουμε.

Προς το παρόν, ο ισραηλινός στρατός έχει καταλάβει το όρος Ερμών, το ψηλότερο βουνό της Συρίας, από όπου μπορεί κανείς να δει τη Δαμασκό μόνο περίπου σαράντα χιλιόμετρα μακριά. Την ίδια στιγμή, εκατοντάδες ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές εξαφάνισαν ό,τι είχε απομείνει από τη στρατιωτική υποδομή της Συρίας, αφήνοντας τη χώρα χωρίς άμυνα έναντι οποιασδήποτε αεροπορικής, χερσαίας ή θαλάσσιας εισβολής. Οι συνθήκες είναι ώριμες για μια μεγάλη κλιμάκωση και την προσπάθεια του Ισραήλ να απορροφήσει νέα εδάφη. Ποιος ή τι θα μπορούσε να τους σταματήσει; "

Στις 10 Δεκεμβρίου, ενώ κατέθεσε στην μακρά δίκη του για διαφθορά, ο Νετανιάχου βρήκε την ευκαιρία να κάνει μια έντονη αναφορά στην ήττα του Άσαντ, ανακοινώνοντας μια σημαντική αναμόρφωση της περιοχής. «Κάτι τεκτονικό έχει συμβεί εδώ, ένας σεισμός που δεν έχει συμβεί στα 100 χρόνια από τη συμφωνία Sykes-Picot », είπε ο ισραηλινός ηγέτης, αναφερόμενος στη συνθήκη του 1916, βάσει της οποίας η Βρετανία και η Γαλλία έκοψαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία, δημιουργώντας μια σειρά από νέα έθνη στη Μέση Ανατολή.

Κατά ειρωνικό τρόπο, η καταστροφή των Συμφωνιών Σάικς-Πικό, που χώριζε τη Μέση Ανατολή σε τεχνητά σύνορα υπό τη δυτική αποικιακή κυριαρχία, εμφανίζεται τακτικά στην προπαγάνδα του Ισλαμικού Κράτους. Η ομάδα παρουσίασε το σύμφωνο ως σύμβολο της δυτικής καταπίεσης κατά του Ισλάμ και χαρακτήρισε την εξαφάνισή του θρησκευτικό καθήκον. Με στοιχεία που συνδέονται με το Ισλαμικό Κράτος να αναλαμβάνουν τα ηνία στη Δαμασκό, αυτό το όραμα μπορεί τώρα να πραγματοποιηθεί, μια προοπτική που αναμφίβολα θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντα του Ισραήλ και θα ευθυγραμμιστεί με τις μακροχρόνιες φιλοδοξίες του Νετανιάχου.

“Lebensraum” Τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης γνώρισαν μια σημαντική αλλαγή στον τόνο. Ιστορικά, τα ειδησεογραφικά πρακτορεία και οι δημοσιογράφοι στο Ισραήλ έχουν πλαισιώσει κρατικές ενέργειες – από επιχειρήσεις εναντίον γειτονικών χωρών μέχρι επέκταση οικισμών και δήμευση γης – με όρους « ασφάλειας » και « άμυνας » , ακόμη και όταν αυτές οι ενέργειες έχουν αποτελέσει αντικείμενο κριτικής. Τις ημέρες πριν από την εισβολή του Τελ Αβίβ στον Λίβανο την 1η Οκτωβρίου 2024, η Jerusalem Post δημοσίευσε έναν εντυπωσιακά ειλικρινή επεξηγηματικό οδηγό για τους αναγνώστες της, ρωτώντας: « Ο Λίβανος είναι μέρος της επικράτειας που προορίζεται για το Ισραήλ; » Η Post χρησιμοποίησε τα λόγια ενός ραβίνου με έδρα το Μπρούκλιν για να εξηγήσει με « ευγένεια » πώς, βάσει πολλών αποσπασμάτων από εβραϊκές γραφές, « ο Λίβανος βρίσκεται εντός των συνόρων του Ισραήλ και ότι οι Εβραίοι είναι επομένως « υποχρεωμένοι και διατεταγμένοι να τον κατακτήσουν ». ". Το άρθρο αργότερα διαγράφηκε μετά από μια τεράστια αντίδραση απόρριψης και καταδίκης. Κάποιοι, όμως, προφανώς δεν έχουν πάρει τα μαθήματα από αυτό το φιάσκο.

Στις 4 Δεκεμβρίου – τέσσερις ημέρες πριν από την πτώση της συριακής κυβέρνησης – οι Times of Israel δημοσίευσαν ένα άρθρο γνώμης που εξηγούσε ότι ο «αυξανόμενος πληθυσμός » του Ισραήλ χρειάζεται επειγόντως το «Lebensraum», μια διαβόητη γερμανική έννοια που σημαίνει «ζωτικός χώρος», που συνήθως συνδέεται με τους Ναζί. Το άρθρο σημειώνει ότι ο πληθυσμός του Ισραήλ αναμένεται να φτάσει τα 15,2 εκατομμύρια μέχρι το 2048. Επομένως, η επικράτεια του Τελ Αβίβ πρέπει να επεκταθεί γρήγορα – ίσως όχι στο μέγεθος της Ρωσίας, αλλά σίγουρα με σημαντικό τρόπο.

Αυτή η εξτρεμιστική ρητορική αφαιρέθηκε επίσης από τον ιστότοπο λόγω διαμαρτυριών και χλευασμού του κοινού. Ωστόσο, μετά την κατάρρευση της κυβέρνησης του Άσαντ, η φράση «Μεγάλο Ισραήλ» επανεμφανίστηκε στα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης, με την ιδέα της προσάρτησης εδαφών από γειτονικές χώρες να συζητείται ανοιχτά στην ισραηλινή τηλεόραση. Η Sharmine Narwani, γεωπολιτική αναλύτρια και ιδρύτρια του The Cradle , λέει στο MintPress News ότι, κατά κάποιο τρόπο, η προφανής φύση αυτών των συζητήσεων είναι μια ευπρόσδεκτη εξέλιξη, επειδή αποκαλύπτει τις ακραίες φιλοδοξίες του Ισραήλ. Ωστόσο, προειδοποιεί ότι οι προσπάθειες επέκτασης των συνόρων του Ισραήλ θα μπορούσαν να αποβούν καταστροφικά.

« Τα καλά νέα είναι ότι το Ισραήλ μόλις έβγαλε τις μάσκες. Τα κακά νέα είναι ότι θα αρπάξει γη παντού. Αυτό όμως θα γίνει ευκαιριακά και χωρίς ιδιαίτερη προνοητικότητα ή στρατηγικό σχεδιασμό. Τελικά, ποια χώρα εκτός από τις Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορεί να υποστηρίξει δημόσια το Ισραήλ; Το Τελ Αβίβ θα βρεθεί στη γωνία επειδή ο κυρίαρχος δυτικός λόγος και η ευρωπαϊκή νομοθεσία εξακολουθούν να βασίζονται στα ανθρώπινα δικαιώματα και τους «νόμους». Το να επιτραπεί στο Ισραήλ να αρπάξει αυτά τα εδάφη θα καταρρίψει επίσης την καθοδηγούμενη από τη Δύση παγκόσμια τάξη πραγμάτων .

Ο «πρωταρχικός στόχος». Ο ακαδημαϊκός Ντέιβιντ Μίλερ συμφωνεί ότι οι μάσκες έπεσαν μια για πάντα. Με σοβαρότητα, εκμυστηρεύτηκε στο MintPress News : «Το ότι το υποστηριζόμενο από τη CIA καθεστώς στην Δαμασκό λέει ανοιχτά ότι δεν αποτελεί απειλή για το Ισραήλ είναι μια άλλη ένδειξη ότι η αλλαγή καθεστώτος στη Συρία είναι μια προγραμματισμένη προσπάθεια να καταστρέψουν τον Άξονα της Αντίστασης και τελικά να πραγματοποιήσουν τη γενοκτονία όλων των Παλαιστινίων ». Επιπλέον, πιστεύει ότι τα γραπτά του ιδρυτή του Σιωνισμού, Theodore Herzl, δείχνουν ξεκάθαρα ότι η κατάληψη των λιβανικών και συριακών εδαφών ήταν το έργο του Ισραήλ από παλιά.

Ο Μίλερ προσθέτει ότι αυτός ο στόχος έχει απηχηθεί στις δηλώσεις αμέτρητων επιφανών Σιωνιστών κατά τη διάρκεια των δεκαετιών και « ακόμη κωδικοποιήθηκε και δημοσιεύτηκε ως Σχέδιο Γινόν ». Ελάχιστα γνωστό σήμερα, αυτό το εξαιρετικό έγγραφο δημοσιεύτηκε τον Φεβρουάριο του 1982 στο εβραϊκό περιοδικό Kivunim με τίτλο « Μια στρατηγική για το Ισραήλ τη δεκαετία του 1980 ». Ο τίτλος του προέρχεται από τον συγγραφέα Oded Yinon, πρώην αξιωματούχο του ισραηλινού υπουργείου Εξωτερικών και σύμβουλο του Ισραηλινού ηγέτη Ariel Sharon.

Ορισμένες πηγές υποστηρίζουν ότι το Σχέδιο Γινόν παρείχε ένα σχέδιο για μεγάλα μελλοντικά γεγονότα στη Μέση Ανατολή, όπως η εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ το 2003, η σύγκρουση στη Συρία και η εμφάνιση του Ισλαμικού Κράτους. Αν και είναι υπερβολή ο ισχυρισμός ότι το έργο προέβλεψε ρητά αυτά τα γεγονότα, οι προτάσεις του αντικατοπτρίζουν στενά τις μετέπειτα εξελίξεις στην περιοχή.

Για αυτό το σχέδιο αναφέρει έναν κίνδυνο «εσωτερικής αναταραχής» στη Συρία μεταξύ «της σουνιτικής πλειοψηφίας και της σιιτικής μειονότητας των Αλαουιτών στην εξουσία» η τελευταία αποτελεί «μόλις το 12% του πληθυσμού», που θα μπορούσε να φτάσει μέχρι τον «εμφύλιο πόλεμο». . Ενώ το «ισχυρό στρατιωτικό καθεστώς» της Δαμασκού θεωρούνταν τρομερό, ο Γινόν δήλωσε « τη διάλυση της Συρίας σε εθνοτικά ή ομολογιακά διακριτές περιοχές » και την καταστροφή της στρατιωτικής της δύναμης ως « κύριο στόχο του Ισραήλ » στο ανατολικό μέτωπό του.

Το σχέδιο προέβλεψε παρόμοια αποτελέσματα για άλλες χώρες που βρίσκονται κοντά στο Ισραήλ. Ο Λίβανος θα πρέπει να χωριστεί σε « πέντε επαρχίες » κατά θρησκευτικές και εθνοτικές γραμμές, με τη διχοτόμηση « [χρησιμοποιώντας] ως προηγούμενο για ολόκληρο τον αραβικό κόσμο » . Ο Yinon γράφει: « Ένα τέτοιο σενάριο θα εγγυηθεί τελικά την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή, και αυτός ο στόχος είναι ήδη εφικτός μας σήμερα ». Τέσσερις μήνες αργότερα, το Ισραήλ εισέβαλε στη Βηρυτό , εμπλακώντας σε εθνοκάθαρση, σφαγές και κλοπές γης στη διαδικασία.

Μόλις εξουδετερώθηκαν οι άμεσοι γείτονες του Ισραήλ, το Ιράκ βρέθηκε στο στόχαστρο. Η Βαγδάτη, «πλούσια σε πετρέλαιο», αλλά «διχασμένη» μεταξύ Σουνιτών και Σιιτών, έγινε « η τέλεια υποψήφια για να γίνει στόχος του Ισραήλ ». Η καταστροφή του ήταν « ακόμη πιο σημαντική για εμάς από αυτή της Συρίας » λόγω της « δύναμής » του και του βάρους του σε σύγκριση με άλλους περιφερειακούς αντιπάλους. Ο Γινόν ήλπιζε ότι ο πόλεμος Ιράν-Ιράκ που βρισκόταν εκείνη την εποχή θα « διέλυε το Ιράκ και θα επιφέρει την πτώση του », εμποδίζοντας τη Βαγδάτη « να οργανώσει τον αγώνα σε ένα ευρύ μέτωπο εναντίον της χώρας μας »:

"Οποιαδήποτε μορφή διααραβικής αντιπαράθεσης θα μας βοηθήσει βραχυπρόθεσμα και θα μας φέρει πιο κοντά στον κύριο στόχο της διαίρεσης του Ιράκ σε σεχταριστικές κοινότητες όπως στη Συρία και τον Λίβανο... Είναι πιθανό η τρέχουσα αντιπαράθεση μεταξύ Ιράν και Ιράκ να τονίζει αυτό πόλωση . 

Μια «ανεκτική προσέγγιση». Ο Γινόν θεώρησε επίσης «πολιτική προτεραιότητα» να ανακτήσει τον έλεγχο της χερσονήσου του Σινά, για την οποία το Ισραήλ είχε πολεμήσει τους Άραβες γείτονές του από τη δημιουργία του, πριν αποκηρύξει οποιαδήποτε αξίωση στην περιοχή υπέρ της Αιγύπτου σύμφωνα με τις Συμφωνίες του Καμπ Ντέιβιντ του Μαρτίου 1979. Κατήγγειλε αυτές τις ειρηνευτικές συμφωνίες και ανυπομονούσε για το Κάιρο " [παρέχοντας] στο Ισραήλ τη δικαιολογία [η έμφαση δίνεται] για να διεκδικήσει ξανά το Σινά " λόγω της μεγάλης αξίας του « στρατηγικός, οικονομικός και ενεργητικός »: «Η οικονομική κατάσταση στην Αίγυπτο, η φύση του καθεστώτος και η παναραβική πολιτική του, θα οδηγήσουν μετά τον Απρίλιο του 1982 σε μια κατάσταση όπου το Ισραήλ θα αναγκαστεί να δράσει άμεσα ή έμμεσα για να ανακτήσει τον έλεγχο του Σινά… μακροπρόθεσμα. «Η Αίγυπτος δεν θέτει στρατηγικό στρατιωτικό πρόβλημα λόγω των εσωτερικών της συγκρούσεων και θα μπορούσε να βρεθεί σε μια κατάσταση ισοδύναμη με αυτή του μεταπολεμικού 1967 μέσα σε μια μέρα » .

Ο Απρίλιος του 1982 είναι πλέον πολύ μακριά. Εν τω μεταξύ, οι διαδοχικές ισραηλινές κυβερνήσεις απαίτησαν από την Αίγυπτο να επιτρέψει στον IDF να μετακινήσει τον πληθυσμό της Γάζας στο Σινά. Ο Νετανιάχου παρασύρεται ιδιαίτερα από αυτή την προοπτική. Στον απόηχο της 7ης Οκτωβρίου 2023, επίσημα έγγραφα πολιτικής από την ισραηλινή κυβέρνηση και τις σιωνιστικές ομάδες σκέψης υποστήριξαν ανοιχτά την ώθηση των Παλαιστινίων στη γειτονική έρημο. Ισραηλινοί αξιωματούχοι φέρεται να ζήτησαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες να ασκήσουν πίεση στο Κάιρο για να εγκρίνει τη μαζική κίνηση.

Από την ορκωμοσία του, ο Ντόναλντ Τραμπ έχει εκφράσει έντονο ενδιαφέρον να « καθαρίσει το όλο πράγμα » στην Γάζα. Αυτό θα συνεπαγόταν τη μεταφορά Παλαιστινίων στην Ιορδανία και την Αίγυπτο. Παρά την αντίθεση των συμμάχων του, την ομόφωνη καταδίκη αυτού του σχεδίου, που θεωρείται βάρβαρη εθνοκάθαρση, και παρά την απόρριψη της ιδέας από τις δύο στοχευμένες χώρες, ο νέος πρόεδρος δεν δείχνει το παραμικρό ότι θέλει να αντιστρέψει την πορεία του.

Για το Ισραήλ, το ενδιαφέρον αυτής της στρατηγικής είναι προφανές. Εκτός από το άδειασμα της Γάζας από τους Παλαιστίνιους για να την αποικίσουν, αναγκάζοντας ανείπωτο αριθμό ανθρώπων να καταφύγουν στο Σινά θα δημιουργούσε αναπόφευκτα τεράστιο χάος και ένταση, που θα μπορούσε, κατά τη φράση του Γινόν, να δώσει τη «δικαιολογία» στο Τελ Αβίβ να καταλάβει στρατιωτικά την περιοχή. , λίγο όπως στη Δυτική Όχθη. Αυτό θα ήταν απλώς μια « προσωρινή αμυντική θέση μέχρι να βρεθεί η κατάλληλη διευθέτηση », φυσικά, όπως δήλωσε ο Νετανιάχου σχετικά με την θρασύτατη δημιουργία μιας πιθανής παραλίας στο όρος Ερμών από τους Ισραηλινούς Στρατούς.

Τον Δεκέμβριο του 2024 , η Haaretz παρατήρησε ότι ο Νετανιάχου επιδιώκει να αφήσει την κληρονομιά του ηγέτη που επέκτεινε τα σύνορα του Ισραήλ και θέλει να τον θυμούνται ως εκείνον που γέννησε το Μεγάλο Ισραήλ. Ταυτόχρονα, η αντιπρόεδρος του νεοσυντηρητικού Ινστιτούτου Brookings Suzanne Maloney έγραψε για το Foreign Affairs ότι η επερχόμενη κυβέρνηση Τραμπ « θα ακολουθήσει σίγουρα μια επιτρεπτική προσέγγιση απέναντι στις εδαφικές φιλοδοξίες του Ισραήλ ». Άλλωστε, οι πρόσφατες εξελίξεις έδειξαν ότι « μια μαξιμαλιστική στρατιωτική προσέγγιση παράγει θεαματικά στρατηγικά οφέλη καθώς και εγχώρια πολιτικά πλεονεκτήματα » για το Ισραήλ.

Ας ελπίσουμε, όπως προφήτεψε η Sharmine Narwani, ότι οι μεγαλομανείς ονειροπολήσεις του Νετανιάχου για το Μεγάλο Ισραήλ θα παραμείνουν ένα όνειρο. Αν και η κατάρρευση της κυβέρνησης του Άσαντ πυροδοτεί μια κατανοητή αίσθηση αντιιμπεριαλιστικού πένθους, το Τελ Αβίβ αντιμετωπίζει μια σειρά από δυσεπίλυτα εσωτερικά προβλήματα. Σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς ότι ο πληθυσμός του Τελ Αβίβ « εκρήγνυται », δεκάδες χιλιάδες κάτοικοι εγκαταλείπουν τακτικά λόγω των συνεχιζόμενων επιθέσεων στο Ισραήλ. Επιπλέον, η οικονομία της βυθίστηκε μόνιμα σε στασιμότητα, με τη χώρα να εξαρτάται μόνο από τα μεγαλεία από τις Ηνωμένες Πολιτείες για να επιβιώσει.

ΤΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΑ-ΔΙΟΝΥΣΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ. ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ-ΓΕΩΠΟΛΤΙΚΗ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ. 

Οι Ισραηλινοί δημιουργούν πολέμους σε όλη την οικουμένη μέσω της Διονυσιακής-Αμερικανικής αυτοκρατορίας. Προσφάτως ενεπλάκησαν και οι ίδιοι στον πόλεμο, με στόχο την δημιουργία του Μεγάλου Ισραήλ. Σε αυτούς τους πολέμους δεν κατέστρεψαν την Χαμάς και τους Παλαιστίνιους. Εν τούτοις επετύχαν την Συριακή επανάσταση και κατακτήσαν Συριακά εδάφη.  Σκοτώσαν τον Νασράλα και παράλληλα απέτυχαν να διαλύσουν ορστικά την Χεζμπολάχ. Επίσης δεν κέρδισαν τους Χούτι. 

Από τη μία πλευρά, η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός φαίνεται να είναι η χειρότερη συμφωνία που έχει κάνει η Χαμάς. Αλλά από την άλλη πλευρά, η συμφωνία δείχνει ότι μετά από τόσους μήνες αδιάλειπτης σφαγής και καταστροφής, το Ισραήλ δεν έχει επιτύχει σχεδόν κανέναν από τους στρατηγικούς του στόχους (πλην της Συρίας), ούτε έχει αποδυναμώσει το πνεύμα των αδάμαστων Παλαιστινίων. Επιπλέον το Ισραήλ έχει αποκαλυφθεί ως ένα καθεστώς νεοναζί που είναι εντελώς ανήθικο και στερείται ανθρωπιάς. Στο σημείο αυτό να περάσουμε να δούμε πώς ο Abdal Jawad Omar συνόψισε την κατάσταση στο Mondoweiss :

«Ο πόλεμος αποκάλυψε την φυλετική υπεροχή του Ισραήλ, την τερατώδη ικανότητά του για καταστροφή και ένα δίκτυο ιδεολογικών, ψυχικών και πολιτικών επενδύσεών του σε βαθιά σύγχυση, σχετικά με την διαγραφή και την κυριαρχία. Δεν πρόκειται απλώς για ένοπλες συγκρούσεις. Στους πολέμους αυτούς διαπιστώσαμε τις δομές που υποστηρίζουν και διαιωνίζουν τον μηχανισμό της ναζιστικής-Διονυσιακής βίας. Ο πόλεμος έχει αποκαλύψει την μοναδικότητα που περιβάλλει το Ισραήλ, στην ατιμωρησία στο κράτος, όχι μόνο για τη φίμωση και την καταστολή της διαφωνίας στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, όχι μόνο στα ακαδημαϊκά ιδρύματα ή τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, αλλά και στην αναιδή ικανότητά του να διαπράττει εγκλήματα στον αέρα.

Για τους Παλαιστίνιους, αυτή η ικανότητα αντιμετωπίζεται από μια πικρή προοπτική – θεωρείται ως δύναμη του Ισραήλ. Εξάλλου, το Ισραήλ παρουσιάζεται ως ένα κράτος που μπορεί να ξεφύγει με τα πάντα, μια πραγματικότητα τόσο καταπιεστική όσο η ίδια η βία. Ωστόσο , αυτή ακριβώς η εξαίρεση, αυτό το όριο που επιβάλλεται στον λόγο, είναι που εφιστά την προσοχή στο γεγονός ότι το Ισραήλ εκτίθεται ως ένα εβραϊκό υπέρτατο και αποικιστικό κράτος ».

Παρά το γεγονός ότι η δημόσια εικόνα του Ισραήλ έχει αμαυρωθεί για πάντα, η τρέχουσα συμφωνία δεν προμηνύει καλό για τους Παλαιστίνιους. Πρώτον, δεν υπάρχει κανένα κίνητρο για το Ισραήλ να εφαρμόσει και τις τρεις φάσεις της συμφωνίας. Μόλις επιστραφούν οι 33 Ισραηλινοί όμηροι, ο Bibi μπορεί απλώς να τερματίσει την συμφωνία και να συνεχίσει την επίθεση. Αυτό ακριβώς περιμένουν από τον Ισραηλινό πρωθυπουργό οι υποστηρικτές του. Ενδεικτικό είναι το  απόσπασμα από την Ισραηλινή εφημερίδα Haaretz : "Αλλά μια διαφορετική εκδοχή της συμφωνίας εμφανίζεται σε δηλώσεις και ενημερώσεις που κυκλοφόρησαν από το γραφείο του Νετανιάχου και τους πιστούς του στα μέσα ενημέρωσης. Σε αυτή την εκδοχή, η φάση 2 της συμφωνίας παρέμεινε νεκρό γράμμα και το Ισραήλ είναι αποφασισμένο να ξαναρχίσει τον πόλεμο μετά την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης, ακόμη και με το κόστος της θυσίας των αρσενικών ομήρων του."

Μην δέχεστε τον λόγο μου, εμπιστευτείτε τους βοηθούς και έμπιστους του Νετανιάχου, όπως ο αρχηγός του επιτελείου του, ο Γιόσι Φουξ, ο οποίος έγραψε την Τετάρτη ότι η συμφωνία «περιλαμβάνει την επιλογή να συνεχιστούν οι μάχες στο τέλος της πρώτης, εάν οι διαπραγματεύσεις για την δεύτερη φάση δεν εξελίσσονται με τρόπο που να υπόσχεται την επίτευξη των στόχων του πολέμου που είναι η στρατιωτική και πολιτική εξόντωση της Χαμάς και η απελευθέρωση όλων των ομήρων .

Δείτε περισσότερα για το ίδιο θέμα από τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας του Τραμπ, Μάικ Βαλτς:

«Ήμασταν ξεκάθαροι: η Γάζα πρέπει να αποστρατιωτικοποιηθεί πλήρως, η Χαμάς πρέπει να καταστραφεί σε σημείο που να μην μπορεί να ανασυσταθεί και το Ισραήλ έχει το δικαίωμα να προστατεύεται πλήρως. Όλοι αυτοί οι στόχοι εξακολουθούν να είναι επίκαιροι σήμερα. (…) Η Χαμάς δεν μπορεί να παίξει ρόλο στη διακυβέρνηση της Γάζας. Είναι όμηροι, δολοφόνοι, βασανιστές που δεν πρέπει ποτέ να παίζουν ρόλο στη διακυβέρνηση. (…) Δεν θα έχουμε ποτέ καλύτερο μέλλον μέχρι να εξαλείψουμε αυτόν τον καρκίνο .» ~ Michael Tracey

Και να πώς το εξήγησε ο υπερσιωνιστής Ben Shapiro στο X: Σημειώσεις για την ομηρεία:

1. Αυτή είναι μια συμφωνία ομήρων, ΟΧΙ μια συμφωνία στο τέλος του πολέμου. Η Φάση Ι προβλέπει την απελευθέρωση 33 ομήρων. Δεν είναι ξεκάθαρο πόσοι είναι ακόμα ζωντανοί, αλλά ορισμένες αναφορές ανεβάζουν έως και 23.

2. Και πάλι, η κατάπαυση του πυρός είναι σίγουρα προσωρινή. Αυτό δεν είναι ένα μόνιμο τέλος του πολέμου. Κατά τη γνώμη μου, είναι πολύ απίθανο να πραγματοποιηθεί ποτέ η Φάση ΙΙ, δεδομένου του αριθμού των ομήρων που κρατά η Χαμάς και του γεγονότος ότι η Χαμάς δεν θα αφοπλιστεί ποτέ ή δεν θα συμφωνήσει να πάει στην εξορία. 3. Η συμφωνία δεν απαιτεί από το Ισραήλ να αλλάξει την ανάπτυξή του κατά μήκος του διαδρόμου της Φιλαδέλφειας (σύνορα Γάζας-Αιγύπτου).

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Πρώτον, κάποιοι όμηροι θα επιστρέψουν ζωντανοί. Αυτό είναι καλό. Θα ήταν εξαιρετικό να βγάλουμε περισσότερους ομήρους, αλλά αυτή η επιλογή μάλλον δεν ήταν επιλογή δεδομένης της ριζικής αδιαλλαξίας της Χαμάς και της επισφαλούς κατάστασης της υγείας πολλών από αυτούς. Δεύτερον, ο πόλεμος θα συνεχιστεί έως ότου η Χαμάς δεν ελέγχει πλέον τη Γάζα. Οι υποψήφιοι Τραμπ το είπαν, όπως και η ισραηλινή κυβέρνηση. Η ομάδα Τραμπ έλυσε αυτόν τον τετραγωνισμό του κύκλου. Η ομάδα Μπάιντεν αναμφίβολα ήθελε η απελευθέρωση των ομήρων να εξαρτάται από το οριστικό τέλος της σύγκρουσης. «Η ομάδα Τραμπ προφανώς είπε στη Χαμάς ότι αυτό δεν επρόκειτο να συμβεί και ότι αυτή ήταν η καλύτερη συμφωνία που θα μπορούσαν να πετύχουν ». ~ Ben Shapiro

Για αυτό σύμφωνα με τον Shapiro, ο Τραμπ έκανε περισσότερες παραχωρήσεις στον Νετανιάχου από τον Μπάιντεν. (Ο Μπάιντεν ήθελε τον οριστικό τερματισμό της σύγκρουσης ως προϋπόθεση για την απελευθέρωση των ομήρων, ενώ ο Τραμπ απέρριψε αυτό το αίτημα). Αυτό υποδηλώνει ότι ο Τραμπ δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσει τη μόχλευση του γραφείου του για να σταματήσει το φονικό ξεφάντωμα του Ισραήλ επί ενάμιση χρόνο. 

Μάλιστα, ο Νετανιάχου παραδέχτηκε σε δημόσια δήλωση που δόθηκε λίγες ώρες πριν από την έναρξη της εκεχειρίας λέγοντας ότι : "Αυτή η τρομερή καταστροφή αποκάλυψε το τεράστιο σθένος του Ισραηλινού λαού και τον υπέρτατο ηρωισμό των στρατιωτών μας. Αυτό είναι που μας οδηγεί, με σκληρή αποφασιστικότητα, να επιτύχουμε όλους τους στόχους του πολέμου για να επιστρέψουμε όλους τους ομήρους μας, να εξαλείψουμε τις κυβερνητικές ικανότητες της Χαμάς και να διασφαλίσουμε ότι η Γάζα δεν αποτελεί πλέον απειλή για τη χώρα μας."

Με την εκλογή του, ο εκλεγμένος πρόεδρος [Ντόναλντ] Τραμπ κινητοποιήθηκε για να απελευθερώσει τους ομήρους. Μου μίλησε το απόγευμα της Τετάρτης. Χαιρέτισε τη συμφωνία και σωστά τόνισε ότι η πρώτη φάση της συμφωνίας είναι μια προσωρινή κατάπαυση του πυρός. Αυτό είπε - μια «προσωρινή κατάπαυση του πυρός», τόνισε ο Νετανιάχου, λέγοντας ότι τόσο ο Τραμπ όσο και ο Μπάιντεν υποστήριξαν πλήρως το δικαίωμα του Ισραήλ να ξαναρχίσει τον πόλεμο εάν το Ισραήλ καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι διαπραγματεύσεις για τη δεύτερη φάση της συμφωνίας είναι μάταιες.

Εκτιμώ επίσης την απόφαση του Προέδρου Τραμπ να άρει όλους τους εναπομείναντες περιορισμούς στην προμήθεια βασικών όπλων και πυρομαχικών στο κράτος του Ισραήλ ». Γιατί θα ήθελε ο Νετανιάχου να επιμείνει στον «προσωρινό» χαρακτήρα της κατάπαυσης του πυρός, εάν είχε δεσμευτεί σοβαρά να τερματίσει τις εχθροπραξίες;

Δεν θα το έκανε. Θα προσπαθούσε να τερματίσει την σύγκρουση μέσω διπλωματίας και διαπραγματεύσεων, που είναι η κυριολεκτική έννοια του όρου «κατάπαυση του πυρός» ( προσωρινή αναστολή των μαχών, συνήθως κατά την οποία διεξάγονται ειρηνευτικές συνομιλίες ) . Αλλά η τρέχουσα κατάπαυση του πυρός δεν μοιάζει σε τίποτα με τον ορισμό του λεξικού. Δεν έχουν προγραμματιστεί και δεν θα υπάρξουν ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, πράγμα που σημαίνει ότι το Ισραήλ χρησιμοποιεί απλώς την τρέχουσα συμφωνία για να πάρει πίσω τους ομήρους του χωρίς να δώσει τίποτα σε αντάλλαγμα. (Η επιστροφή εκατοντάδων Παλαιστινίων αιχμαλώτων στην εμπόλεμη ζώνη της Γάζας, όπου τα τρόφιμα, το νερό και η βασική ασφάλεια δεν είναι πλέον διαθέσιμα, δεν φαίνεται δίκαιος συμβιβασμός. Αλλά υπάρχουν περισσότερα από όσα φαίνονται). Ακόμα κι έτσι, δεν πρέπει να αγνοήσουμε «την απόφαση του Τραμπ να άρει όλους τους εναπομείναντες περιορισμούς στην προμήθεια βασικών όπλων και πυρομαχικών στο κράτος του Ισραήλ». Τι σημαίνει αυτό;

Αυτό σημαίνει ότι ο Τραμπ είναι ακόμη πιο πρόθυμος από τον Μπάιντεν να παράσχει στο Ισραήλ τις βόμβες και τα φονικά όπλα που χρειάζονται για να σκοτώσουν περισσότερες γυναίκες και παιδιά στη Γάζα. Τι άλλο μπορεί να σημαίνει αυτό;

Λάβετε υπόψιν ότι οι υποστηρικτές του Τραμπ εξακολουθούν να πιστεύουν ότι εξέλεξαν έναν μη παρεμβατικό πρόεδρο που θέλει να τερματίσει τους καταστροφικούς πολέμους της Αμερικής. Δυστυχώς όμως αυτό σαφώς δεν ισχύει. Ο Τραμπ δεν είναι μόνο ο πιο σιωνιστής πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ . έχει ήδη δώσει το πράσινο φως στον Νετανιάχου να «τελειώσει τη δουλειά» στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη. όπως έχει ήδη δηλώσει επίσημα ότι το Ισραήλ πρέπει να χτυπήσει πυρηνικές εγκαταστάσεις στο Ιράν. Έχει δείξει επανειλημμένα την προθυμία του να παράσχει «άνευ όρων» υποστήριξη στους ψηφοφόρους του στο Ισραήλ, οι οποίοι, παρεμπιπτόντως, συνεισέφεραν 100 εκατομμύρια δολάρια στην προεδρική εκστρατεία του. Πόσα από αυτά τα χρήματα θα δαπανηθούν για την προώθηση των συμφερόντων των ΗΠΑ;

Δείτε περισσότερα για τον ρόλο του Τραμπ στη συνεχιζόμενη γενοκτονία, από το Mondoweiss :

« Για τον Ντόναλντ Τραμπ, η συμφωνία είναι λιγότερο μια διπλωματική ανακάλυψη παρά ένα προσεκτικά τυλιγμένο αφηγηματικό δώρο. Του προσφέρει ένα σενάριο θριάμβου σχετικά με την επιστροφή των Ισραηλινών αιχμαλώτων, τον τερματισμό της σύγκρουσης. Αυτό ταιριάζει απόλυτα στην δημαγωγική πολιτική του. Ταιριάζει  στην μυθοπλασία της προεδρίας του καθώς παρουσιάζεται ως τέλειος διαπραγματευτής, ο ηγέτης που πετυχαίνει εκεί που οι άλλοι αποτυγχάνουν, ο ισχυρός ηγεμόνας που κλονίζει τα θεμέλια των παγιωμένων αδιεξόδων και του θανατηφόρου status quos. 

Ο Τραμπ ξέρει τι αναμένεται από αυτόν και αναμφίβολα θα το υλοποιήσει. Διαφορετικά, οι σύμμαχοι του  Bibi στο Καπιτώλιο θα ξεκινήσουν μια τρίτη διαδικασία παραπομπής που θα τερματίσει την προεδρία του ή θα εκτροχιάσει την φιλόδοξη πολιτική του ατζέντα. Ανεξάρτητα από αυτό, θα είναι πολύ δύσκολο να αποτραπεί η επανάληψη των εχθροπραξιών στη Γάζα, κυρίως επειδή βασικοί παράγοντες της σημερινής κυβέρνησης είναι πλήρως δεσμευμένοι στην εξάλειψη του αυτόχθονα πληθυσμού. Για παράδειγμα, ο Ισραηλινός υπουργός Οικονομικών Bezalel Smotrich είπε τα εξής στο Army Radio: «Θα ανατρέψω την κυβέρνηση εάν δεν ξαναρχίσει τον αγώνα με τρόπο που μας επιτρέπει να καταλάβουμε ολόκληρη τη Λωρίδα της Γάζας και να την κυβερνήσουμε. (…) Το Ισραήλ «πρέπει να καταλάβει τη Γάζα και να δημιουργήσει μια προσωρινή στρατιωτική κυβέρνηση γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος να νικήσει τη Χαμάς». Αν ήμουν Πρωθυπουργός, θα έλεγα στον Αρχηγό του Επιτελείου: «Εδώ είναι η πολιτική μου. Αν δεν το εκτελέσεις, πήγαινε σπίτι», λέει ο Smotrich . Times of Israel.

Αυτό που προσπαθούμε να δείξουμε είναι ότι η επανάληψη των σφαγών και των καταστροφών είναι μια εικονική βεβαιότητα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η κατάπαυση του πυρός δεν είναι μια σημαντική νίκη για τους Παλαιστινίους. Είναι! Κατά τη γνώμη μου, ο Νετανιάχου δεν θα είχε συμφωνήσει ποτέ στην εκεχειρία αν είχε προβλέψει τους θριαμβευτικούς εορτασμούς που έγιναν στη Γάζα, καθώς και την έκρηξη συμπάθειας και υποστήριξης από ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.

Ο BIBI ΩΣ ΒΙΒΛΙΚΟΣ ΗΓΕΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΙΣΡΑΗΛ. 

Εάν δεν επέμβουν οι διεθνείς οργανισμοί ο Bibi δεν θα αρκεστεί στις γενοκτονίες Παλαιστίνης και Λιβάνου θα προχωρήσει ακάθεκτος. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός έχει την πεποίθηση ότι είναι βιβλικός ηγέτης !!! 

Ο Σιωνισμός την σύγχρονη εποχή βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με την Παλαιά Διαθήκη. Αυτό είναι απολύτως λογικό  καθώς η ιδεολογία του προέρχεται από την Διονυσιακή κουλτούρα. Η ρητορική που χρησιμοποιεί ο Bibi είναι αδόκιμη με βάση την Αγία Γραφή. Η Βίβλος διδάσκει ότι ο πλούτος και η περιουσία πρέπει να διανέμονται δίκαια και να μην συγκεντρώνονται στα χέρια μιας ολιγαρχίας. 

Οι στίχοι 1 και 9 της Εξόδου 23 παρέχουν μια εικόνα για το πώς έπρεπε να αντιμετωπίζονται οι ξένοι της εποχής–: «Μην ακολουθείτε το πλήθος κάνοντας το κακό, αλλά καθιερώστε το νόμο της δικαιοσύνης και του ελέους: Μην καταπιέζετε τον ξένο ; Εσείς οι ίδιοι ξέρετε τι είναι να είσαι ξένος επειδή ήσασταν ξένος στην Αίγυπτο .»

Είναι δικαιοσύνη και έλεος να κόβουν το νερό, τα τρόφιμα, τα  φάρμακα και τα καύσιμα σε έναν ολόκληρο πληθυσμό ; Είναι βιβλική δικαιοσύνη όταν βομβαρδίζουν νοσοκομεία ; Καθώς δισεκατομμύρια σε όλο τον κόσμο παρακολουθούν τις σφαγές στην Γάζα-Δυτική Όχθη, αναλυτές επισημαίνουν ότι η διαμάχη Ισραήλ-Παλαιστίνης θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες. 

Υπενθυμίζω ότι προφήτης Μαλαχίας ομιλεί για την επιμονή του Κυρίου σχετικά με την διαθήκη του Ισραήλ ως προϋπόθεση της υποστήριξής προς το Ιουδαϊκό έθνος. «Θυμήσου τον νόμο  Μωυσή, τα διατάγματα που έδωσα στο Χωρήβ για όλο το Ισραήλ». Εάν συνεχίσουμε να μην υπακούμε ξανά σε αυτούς τους νόμους, ο Κύριος απείλησε: «Θα έρθω και θα καταραστώ την γη».

Οι Αμερικανοί έχουν γίνει οι προστάτες του σύγχρονου Ισραήλ ακολουθώντας τις ίδιες ιδεολογίες που κατήγγειλαν οι μεγάλοι προφήτες. Οι Αμερικανοί ευαγγελιστές όπως και η ισραηλινή κυβέρνηση, έχουν αγνοήσει επιδεικτικά τις διδαχές των βιβλικών προφητών και τα θαύματα, την Ανάσταση και τις ευεργεσίες του Ιησού Χριστού.

Ανάμεσα στο Ισραήλ και το διεθνές δίκαιο δεν υπάρχει πλέον κανένας συμβιβασμός. Ένας από τους δύο πρέπει να επικρατήσει. Η νίκη του Ισραήλ θα σήμαινε τον θάνατο του διεθνούς δικαίου. Οι παγκόσμιοι ηγέτες συνειδητοποιούν ότι δεν έχουν άλλη επιλογή αργά ή γρήγορα, τα Ηνωμένα Έθνη θα πρέπει να αποφασίσουν εάν θα συνταχθούν με τον Savazio-Διόνυσο και την Διονυσιακή κουλτούρα 666 η τον Βλαντιμίρ Πούτιν-Ρωσική Ομοσπονδία και τον Αριστόκλειο πολιτισμό στην νέα του έκφανση με βάση τα δόγματα του γεωστρατηγικού άξονα 888. 

Στην Παλαιστίνη, όπως και στην Ουκρανία, ήταν οι Αμερικανο-Αγγλοσιωνιστές ολιγάρχες που ενορχήστρωσαν τις συγκρούσεις. σχεδόν όλες οι συγκρούσεις. 

Το Ισραήλ και η Ουκρανία είναι δύο ορατά, παρόμοια μέτωπα, που επωφελούνται από την ίδια υποστήριξη. Οι πληρεξούσιοί τους στην Ουκρανία είναι οι ναζιστικές τρομοκρατικές πολιτοφυλακές. Στη Μέση Ανατολή, ορισμένες αραβικές μοναρχίες υποστηρίζουν το Ισραήλ και τους ισλαμιστές τρομοκράτες. Το τέλος του Σιωνισμού θα προκύψει από τη γενοκτονία που διαπράχθηκε κατά του παλαιστινιακού λαού.

Η δυτική οικονομική ολιγαρχία δημιούργησε το «Ισραήλ» για τα γεωστρατηγικά της συμφέροντα χρησιμοποιώντας Ρεβιζιονιστές-Σιωνιστές Εβραίους. Ισχυρίστηκαν ότι ήθελαν να προστατεύσουν την κοινότητά τους, εν τούτοις έθεσαν σε κίνδυνο την ασφάλεια όλων των Εβραίων. Ο ναζισμός πρόσφερε μια ευκαιρία για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος. Ορισμένοι ιστορικοί έχουν αποδείξει τη συμπαιγνία μεταξύ των Σιωνιστών Εβραίων και των Ναζί στο έργο «Εβραϊκό σπίτι» στην Παλαιστίνη. 

Οι γνωρίζοντες καλά την ιστορία αναφέρουν ότι ο Χίτλερ είχε δώσει εντολές στον μεγάλο ναζί Αδόλφο Άιχμαν, να συνεργαστεί με τους Σιωνιστές από το 1936 για την οικοδόμηση ενός Γερμανο-Εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη με πρόσχημα την Βρετανική απειλή !!! (1) 

Οι πλούσιοι Εβραίοι ελέγχουν τον κόσμο και οι μοίρες των κυβερνήσεων και των εθνών. Ελέγχουν τις κυβερνήσεις και με διάφορους τρόπους αυξάνουν τον πλούτο τους.  Σύμφωνα με τον Ilan Pappé, Ισραηλινό ιστορικό και καθηγητή, « οι περισσότεροι Σιωνιστές δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού, αλλά πιστεύουν ότι τους υποσχέθηκε την Παλαιστίνη». Όλα τα έθνη απαγορεύουν τις απάνθρωπες πράξεις επειδή είναι αντίθετες με την ηθική, τις αρχές της ανθρωπότητας και τον Αριστόκλειο πολιτισμό. Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι μεγάλες χώρες που θεωρούνται "δημοκρατικές-υπερασπιστές" των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δικαιοσύνης, δέχονται τις γενοκτονίες της Αμερικής και του Ισραήλ. 

Η έγκριση μιας άδικης και ανήθικης πράξης από τα ισχυρά κράτη-έθνη της οικουμένης, δεν την καθιστά θεμιτή-ηθική και νόμιμη. Οτιδήποτε βασίζεται στην αλόγιστη βία είναι εγγενώς αυθαίρετο. Όπως αναφέρω σε πολλές εργασίες μου μια στρατιωτική, μια πολιτική, μια κοινωνική επιτυχία για να έχει ηθική αξία, δεν πρέπει ποτέ να επιτυγχάνεται εις βάρος της οικονομικής ευημερίας, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας των πολιτών και των άλλων εθνών. 

Ο ισραηλινός πληθυσμός υποστηρίζει τον στρατό με δόγμα το «θάνατος στους Άραβες». Οι άποικοι συμμετέχουν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις. Είναι υπεύθυνοι για την καταστροφή της διεθνούς ανθρωπιστικής βοήθειας που προορίζεται για την Γάζα. Σύμφωνα με την βιβλιογραφία τους και τις δηλώσεις ορισμένων από τους «άντρες της πίστης», αυτές οι στάσεις είναι συνεπείς με τις θρησκευτικές τους διδασκαλίες !!! Αυτό  αποδεικνύεται από το απόσπασμα σε βίντεο του ραββίνου Eliezer Kashtiel. Αναφέρει ενδεικτικά : "Οι Άραβες ως μη Εβραίοι είναι ανίκανοι να διοικήσουν μια χώρα". Απαιτούν τον αφανισμό  τον περιορισμό τους λόγω της «γενετικής τους κατωτερότητάς. "Ναι, είμαστε ρατσιστές. "Οι Εβραίοι είναι πιο επιτυχημένη φυλή".

Μετά από μια σκοτεινή κληρονομιά 70 και πλέον χρόνων με δολοφονίες-γενοκτονίες, η φθίνουσα εποχή του αποικιοκρατικού-νεοναζιστικού Σιωνισμού φαίνεται ότι φτάνει στο τέλος της. Μετά από την φοβερή γενοκτονία κατά των Παλαιστινίων. Σε διάφορα άρθρα ξένοι αναλυτές επισημαίνουν τις μοιραίες συνέπειες των ενεργειών, που ενδέχεται να οδηγήσουν στην εξαφάνιση του Ισραήλ. Οι ισχυρισμοί αυτοί βασίζονται σε πραγματικά στοιχεία με βάση την σιωνιστική ψευδοστρατηγική. Η Haaretz via Al-Mayadeen ) που προειδοποιεί ότι η πλήρης κατάρρευση του Ισραήλ είναι θέμα χρόνου». Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει ». 

Αντιμέτωποι με τις οπισθοδρομήσεις που προκάλεσε η 7η Οκτωβρίου, η Σιωνιστική προπαγάνδα προπαγάνδισε την εσφαλμένη «εξήγηση» που συνίσταται στην ενίσχυση του κύρους των Σιωνιστών ηγετών και του στρατού κάνοντας τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι γνώριζαν τις προετοιμασίες και τις περίμεναν! 

Εάν επέδειξαν αυτή την ευφυΐα οπωσδήποτε ανέμεναν τις συνέπειες και τις λύσεις (ακόμα και με την βοήθεια των Ηνωμένων Πολιτειών),  την συμμετοχή της Χεζμπολάχ, των Χούτι, των Ιρακινών, την αντίδραση του Ιράν και τα εκατομμύρια των διαδηλωτών υπέρ της Παλαιστίνης σε όλο τον κόσμο. Μην ξεχνάμε την αναγνώριση της Παλαιστίνης ως κράτους από 146 χώρες του ΟΗΕ, συμπεριλαμβανομένων της Ιρλανδίας, της Ισπανίας και της Νορβηγίας !!! 

Τελικά αναρωτιούνται οι συνάδελφοι ξένοι αναλυτές για το ποια νίκη επέτυχε ο Ισραηλινός στρατός εξοπλισμένος από τις ΗΠΑ, εναντίον μικρών Αραβικών αντιστασιακών ομάδων ; Πιστεύουν ότι είναι στρατηγοί, νομίζουν ότι ξέρουν τα πάντα βασιζόμενοι στις μεγάλες δυνάμεις, αλλά αποτυγχάνουν παντού χωρίς να καταλαβαίνουν το γιατί και πώς! Ακόμη και ο Bibi παραδέχεται δημόσια ότι η υποστήριξη του «κόσμου» στους Παλαιστίνιους αυξάνεται. Όλοι είναι εναντίον μας αναφέρει ο Ισραηλινός πρωθυπουργός. 

Ο Νετανιάχου (πραγματικό όνομα Mileikowsky) όπως αναφέρουν οι ξένοι αναλυτές,  δεν έσωσε τους ομήρους και  εξαφάνισε την Χαμάς !!! Στους βομβαρδισμούς με στόχο Παλαιστίνιους πολίτες και κοινωνικές και πολιτιστικές υποδομές (κατοικίες, νοσοκομεία, κέντρα υγείας, σχολεία και πανεπιστήμια, τζαμιά, εκκλησίες κ.λπ.) για οκτώ μήνες! Πρέπει να είναι ηρωισμός να σκοτώσεις περισσότερους από 37.500 Παλαιστίνιους, εκ των οποίων το 75% είναι γυναίκες και παιδιά (21.000 αγνοούμενα παιδιά), ιατρικό προσωπικό και να τραυματίζεις ακόμη περισσότερους. Όλοι αυτοί εικάζεται ότι είναι «τρομοκράτες» της Χαμάς ». 

Στο LCI (Γαλλικόκανάλι) ο Bibi δήλωσε ότι σκότωσαν «50.000 τρομοκράτες» !!! Ένας απλός μπορεί να συμπεράνει ότι σκότωσαν 50.000 αμάχους (περισσότερους από αυτούς που δηλώνουν οι Παλαιστίνιοι) !!!  Εκτός και αν οι 37.500 πολίτες συμπεριλαμβάνονται στους 50.000 τρομοκράτες! Μπράβο στον «πιο ηθικό στρατό του κόσμου» με επικεφαλής τον  Bibi. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ο ΟΗΕ έβαλε το Ισραήλ στη μαύρη λίστα. 

Οι Ισραηλινοί κυρίως οι σιωνιστές-οπορτουνιστές στην δύση, απέτυχαν στην αποικιακή τους επιχείρηση. Επομένως, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να επιστρέψουν στηn χώρα καταγωγής τους. Οι άποικοι στην πραγματικότητα περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στηn Δύση από όπου διοικούν τις αποικίες τους και επηρεάζουν την εξωτερική πολιτική της χώρας καταγωγής τους. Από την αρχή της δημιουργίας τους, είχε αποφασιστεί ότι οι ηγέτες αυτού του «εβραϊκού σπιτιού» έπρεπε να είναι Σιωνιστές « Ευρωπαίοι » έποικοι γιατί «σε αρμονία με τα αληθινά συμφέροντα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας» αντί να είναι «ααφομοιώσιμοι κάτοικοι σε όλες τις χώρες». 

Η λύση των δύο κρατών είναι ένα αποικιοκρατικό τέχνασμα. Ο διαχωρισμός μεταξύ κοσμικών και θρησκευόμενων Εβραίων έχει γίνει μη αναστρέψιμος. Μισό εκατομμύριο Ισραηλινοί έχουν ήδη εγκαταλείψει το Ισραήλ με τον πλούτο τους. Η διεθνής απομόνωση συνεχίζει να αυξάνεται. Oi Σιωνιστές που θέλουν να έχουν τα πάντα οδεύουν προς αυτό το αποτέλεσμα. Όλα δείχνουν να στρέφονται εναντίον τους. Οι αυθεντικοί Εβραίοι της Μέσης Ανατολής φυσικά εξαιρούνται από αυτή την εξίσωση. 

Λόγω της μεροληψίας και της συνεχούς πολιτικής των «διπλών σταθμών» της ιμπεριαλιστικής Δύσης, πολλά κράτη του Παγκόσμιου Νότου άλλαξαν την συμμαχία και εντάχθηκαν στο στρατόπεδο της λογικής για να αποκτήσουν περισσότερη στρατηγική αυτονομία.  Ποια άλλη στάση θα πρέπει να υιοθετήσουμε απέναντι σε ένα στρατόπεδο που έχει καταδικάσει σθεναρά την Ρωσία για την εξαγγελθείσα παρέμβασή της στην Ουκρανία και ότι φέρεται ότι διέπραξε "δολοφονίες αθώων πολιτών" χωρίς να προσκομίσει στοιχεία, παραμένοντας σκόπιμα σιωπηλοί μέσω διπροσωπίας όταν το Ισραήλ κάνει μια πραγματική γενοκτονία μπροστά στα μάτια όλης της οικομένης ;  

Οι μαχητές ενάντια στην αδικία δεν τα παρατάνε ποτέ. Σε σύγκριση με τους Σιωνιστές, ξεχωρίζουν για τη νομιμότητά τους. Σε αντίθεση με αυτούς που χρησιμοποιούν διαβολικά μέσα, η Αντίσταση επιμένει χωρίς να καταφεύγει σε βάναυση βία ή κατακριτέες μεθόδους. Ακόμη και με περιορισμένους πόρους, καταφέρνει να πετύχει σημαντικά αποτελέσματα. Παρά τα δεινά που υπέστησαν, οι Παλαιστίνιοι επιδεικνύουν υψηλότερο επίπεδο πολιτισμού και ανθρωπιάς από τους Ισραηλινούς, οδηγούμενοι από μίσος και ρατσισμό. Όλοι οι αποικιοκράτες και οι υπερασπιστές αντιμετώπισαν αυτό το παράδειγμα και απέτυχαν. Η νίκη του απελευθερωτικού κινήματος είναι αναπόφευκτη. Η αποικιοκρατία και η υπεροχή είναι ασυμβίβαστες με την αξιόπιστη και βιώσιμη διακυβέρνηση. 

Το Ισραήλ αντιπροσωπεύει το τελευταίο πεδίο δοκιμών όπου εκδηλώνονται οι αποικιακές φιλοδοξίες των Αγγλοσαξόνων και της Γαλλίας. Εάν επιμείνουν, απειλείται η σταθερότητα του κόσμου. Όσο περισσότερο επιμένουν να συμπεριφέρονται με αλαζονικό και τυφλό τρόπο, θεωρώντας τους εαυτούς τους κύριους του κόσμου, τόσο πιο κοντά έρχονται σε μια αντιπαράθεση της οποίας δεν μετρούν ούτε την κλίμακα, ούτε το αποτέλεσμα, ούτε τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν. ούτε οι συμμαχίες που θα δημιουργηθούν! Η συμπεριφορά του Ισραήλ στον πόλεμο της Γάζας είναι εγκληματική με βάση τα ηθικά αξιώματα του Αριστόκλειου πολιτισμού. Εν τούτοις Ευρωπαίοι και Αμερικανοί που ανήκουν στον Διονυσιακό-γεωστρατηγικό άξονα 666, σκοπίμως σιωπούν. 

Ο ΒΙΒΛΙΚΟΣ ΗΓΕΤΗΣ BIBI ΝΕΤΑΧΙΑΝΟΥ. 

Όσοι γνωρίζουν καλά την Βίβλο αμέσως αντιλαμβάνονται την επίδραση των προφητών και του αρχαίου Ισραήλ στο στρατεύματα και στην ηγεσία. Στόχος ο ολοκληρωτικός αφανισμός των Παλαιστινίων όπως γινόταν την αρχαία εποχή που πολεμούσαν οι Ιουδαίοι με τα εχθρικά ένθη. Ο θρησκευτικός συγκρητισμός του περιούσιου λαού είναι προφανής. 

Η Εβραϊκή Βίβλος είναι γεμάτη από ανατριχιαστικά αποσπάσματα που επικαλούνται και περιγράφουν της γενοκτονίες και την εξόντωση άλλων εθνών στο όνομα του Θεού. Από τα αντίπαλα έθνη ο αιμοσταγής θεός απαιτούσε να εξοντωθούν άπαντες.  Άνδρες, γυναίκες, παιδιά και ζώα σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια των γενοκτονιών-αφανισμού ολόκληρων εθνών-φυλών και περιοχών. Παράλληλα με τα εγκλήματα λάμβαναν χώρα και πολιτιστικές καταστροφές.  

Η Βίβλος αναφέρει ενδεικτικά ότι οι Ισραηλίτες βρίσκονται σε μια έρημο κοντά στην Γάζα, αντιμετωπίζοντας τους Αμαληκίτες. Η φυλή αυτή αποτελούσε το σύμβολο του κακού και έπρεπε να εξοντωθεί.  Οι Αμαληκίτες έπρεπε να εξαφανιστούν- εξαλειφθούν, διότι ήταν ένας αυτόχθονος λαός. Για αυτό έπρεπε με θεϊκή απόφαση-ετυμηγορία να γίνει η σφαγή.  

Οι Αμαληκίτες χαρακτηρίζονται ως αιώνιος εχθρός των Ισραηλιτών. Για αυτό αναφέρονται σε κεφάλαια της Αγίας Γραφής:  Στο 17ο κεφάλαιο της Εξόδου (στίχοι 8-16) ο Αμαλήκ πολεμά κατά των Εβραίων στην έρημο. Ο Μωυσής διατάζει τον Ιησού του Ναυή να ηγηθεί των Ισραηλιτών στην μάχη του Ρεφιδίμ. Ο Μωυσής παρακολουθεί από έναν λόφο την μάχη όπως έκαναν οι Πέρσες βασιλείς. Στο 25ο κεφάλαιο του Δευτερονόμιου (στίχοι 17-19) οι Ισραηλίτες διατάζονται να εξαλείψουν την ανάμνηση των Αμαληκιτών από την υφήλιο μόλις καταλάβουν τη Γη της Επαγγελίας, ως εκδίκηση για όσα τους είχαν κάνει κατά την περιπλάνησή τους («ἐξαλείψεις τὸ ὄνομα Ἀμαλὴκ ἐκ τῆς ὑπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ οὐ μὴ ἐπιλάθῃ»). 

Επίσης στο κεφάλαιο 7, στίχος 1-16, οι Εβραίοι διατάσσονται να σκοτώσουν όλους τους κατοίκους και τα ζώα των πόλεων που είναι αλλόθρησκοι. Η παράδοση αναφέρει ότι ο βασιλιάς Σαούλ έχασε την εύνοια του Θεού των Εβραίων επειδή δεν κατόρθωσε να σκοτώσει τον βασιλιά Αγάγ και όλα τα ζώα των Αμαληκιτών (Α΄ Βασιλειών, κεφάλαιο ιε΄). Στο 15ο κεφάλαιο του Α΄ Βασιλειών (στ. 1-9), ο Σαμουήλ ονοματίζει τους Αμαληκίτες ως τον εχθρό των Ισραηλιτών: «τάδε εἶπε Κύριος Σαβαώθ· νῦν ἐκδικήσω ἃ ἐποίησεν Ἀμαλὴκ τῷ Ἰσραήλ, ὡς ἀπήντησεν αὐτῷ ἐν τῇ ὁδῷ ἀναβαίνοντος αὐτοῦ ἐξ Αἰγύπτου». Για αυτό αμέσως μετά ο Θεός διατάζει τον Σαούλ να καταστρέψει τους Αμαληκίτες. Στον στίχο 33 ο Σαμουήλ χαρακτηρίζει τον βασιλέα των Αμαληκιτών Αγάγ ως εχθρό και δολοφόνο, σκοτώνοντάς τον.

 Κατά το 30ό κεφάλαιο  στίχος. 1-2, οι Αμαληκίτες εισέβαλαν στην έρημο και στην Σεκελὰκ (ή Ζικλάγκ, την συνοριακή περιοχή Ιουδαίων-Φιλισταίων) προς το τέλος της βασιλείας του Σαούλ. Οι Αμαληκίτες πυρπόλησαν την Σεκελάκ και πήραν τους κατοίκους της αιχμαλώτους. Ο μετέπειτα βασιλιάς Δαβίδ ήταν επικεφαλής μιας επιτυχημένης εκστρατείας κατά των Αμαληκιτών ώστε να ανακτήσει «όλους όσους είχαν πάρει μαζί τους οι Αμαληκίτες». Στο πρώτο κεφάλαιο του Β΄ Βασιλειών (στίχοι 5-10) ένας Αμαληκίτης αβαφέρει στον Δαβίδ ότι βρήκε τον Σαούλ να στηρίζεται πάνω στο δόρυ του μετά τη Μάχη του όρους Γελβουέ. Ο Αμαληκίτης ισχυρίζεται ότι ο Σαούλ τού είπε να τον σκοτώσει. Ο Δαβίδ τότε διέταξε τους άνδρες του να σκοτώσουν τον Αμαληκίτη επειδή είχε σκοτώσει κεχρισμένο βασιλέα του Ισραήλ («χριστὸν Κυρίου»).

Αυτή η έχθρα είναι η βάση της εντολής του Θεού προς τον Σαούλ: « Αυτό λέει ο Κύριος των δυνάμεων: Εξέτασα τι έκανε ο Αμαλήκ στον Ισραήλ. Χτυπήστε τον Αμαλήκ και καταστρέψτε όλα όσα του ανήκουν και μην έχετε συμπόνια, μην δείξετε έλεος, αλλά σκοτώστε άνδρες και γυναίκες, παιδιά και βρέφη, βόδια και πρόβατα, καμήλες και γαϊδούρια !!!

Ο δισταγμός του Σαούλ να υπακούσει σε αυτή τη διαταγή του κοστίζει την βασιλεία του Ισραήλ και την εύνοια του Παντοδύναμου. Η μεταγενέστερη εβραϊκή παράδοση σχολιάζει αυτό το γεγονός ως εξής: « Κατέφυγε στην εξόντωση γυναικών και παιδιών και σκέφτηκε ότι δεν θα ενεργούσε ως προς αυτό με βάρβαρο και απάνθρωπο τρόπο: επειδή οι Αμαληκίτες ήταν εχθροί και είχε λάβει εντολή από τον Θεό, την οποία ήταν επικίνδυνο να αγνοήσει » (Ιωσήφος, Αρχαιότητες των Εβραίων, βιβλίο VI, κεφάλαιο 7).

Σε μια μελέτη που έγινε υπολογίζεται ότι 1,2 εκατομμύρια άνθρωποι έπεσαν θύματα γενοκτονίας και υπέστησαν τρομερές φρικαλεότητες. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Marcion, ένας θεολόγος γεννημένος το 85 μ.Χ. εγκατέλειψε την Χριστιανική κοινότητα της Ρώμης. Μετά την αποχώρηση του ίδρυσε δική του Εκκλησία. Το βασικό δόγμα της εκκλησίας του  ήταν ότι απέρριπτε τον σκληρό και αιμοσταγή Θεό της Παλαιάς Διαθήκης υπέρ του γλυκού και φιλάνθρωπου Ιησού Χριστού.  

Αναφέρει ενδεικτικά ο Marcion ότι έχω ρωτήσει ιερείς, επισκόπους και θεολόγους που γνώριζα για αυτή την κραυγαλέα αντίφαση μεταξύ της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, χωρίς να λάβω καμία πειστική εξήγηση. Για αυτό ο Marcion κήρυξε ότι ο Θεός είχε στείλει τον Ιησού Χριστό, ο οποίος ήταν διαφορετικός από τον εκδικητικό Θεό Γιαχβε Ο Marcion Θεωρούσε τον εαυτό του οπαδό του Αποστόλου Παύλου. Το δόγμα του ονομάζεται Μαρκιονισμός.

Ο Marcion δημοσίευσε την παλαιότερη καταγραφή ενός κανόνα βιβλίων της Καινής Διαθήκης.  Οι πρώτοι Πατέρες της Εκκλησίας όπως ο Ιουστίνος Μάρτυρας , ο Ειρηναίος και ο Τερτυλλιανός κατήγγειλαν τον Μαρκίωνα ως αιρετικό ή αντίχριστο και αφορίστηκε από την εκκλησία της Ρώμης. Ο εκδιωγμένος δημοσίευσε τον δικό του κανόνα χριστιανικών ιερών γραφών,  που περιείχε δέκα επιστολές του Παύλου. Το Ευαγγέλιο του Μαρκίωνα υποστηρίζεται ότι είναι μια επεξεργασμένη έκδοση του Ευαγγελίου του Λουκά. 

Μερικοί σύγχρονοι μελετητές έχουν διατυπώσει την θεωρία ότι το Ευαγγέλιο του Μαρκίωνα ήταν το παλαιότερο, αν και αυτό έχει αμφισβητηθεί.  Στην πραγματικότητα η βία της Βίβλου επικρατούσε συνεχώς έναντι του Ευαγγελίου στους αιώνες που ακολούθησαν, αποτελώντας ένα πρότυπο δίωξης, υποδούλωσης και εξόντωσης στο οποίο στηρίχθηκαν όλα τα εκχριστιανισμένα έθνη Γερμανοί, Βούλγαροι, Σλάβοι κλπ. 

Από την Παλαιά Διαθήκη ξεκίνησαν και οι Διονυσιακές  σταυροφορίες και όλοι οι θρησκευτικοί πόλεμοι. Οι γενοκτονίες των Ινδιάνων της Αμερικής και άλλα εγκλήματα είναι βασισμένα στην Βίβλο.  Αποσπάσματα από το Δευτερονόμιο και άλλα βιβλία χρησιμοποιήθηκαν για να υποκινήσουν τους στρατιώτες σε σφαγές και μαζικές σφαγές.

Το μήνυμα του Ευαγγελίου έχει αγνοηθεί και περιφρονηθεί πρωτίστως από την ίδια την Εκκλησία. Το Καθολικό Βατικανό υπήρξε σύμβολο διαφθοράς και βίας σε όλη τη σύγχρονη εποχή, ενώ οι Προτεστάντες πάστορες έχουν ευλογήσει όλες τις ευρωπαϊκές φρικαλεότητες στον Νέο Κόσμο. Έπρεπε να περιμένουμε μέχρι τον 21ο αιώνα για να βρούμε έναν Πάπα που καταδίκαζε τον πόλεμο ως τέτοιο, χωρίς αν ή αλλά, σύμφωνα με το πνεύμα και το γράμμα του Ευαγγελίου.

Είναι αλήθεια ότι η δυτική παράδοση του πολέμου ποικίλλει, συμπεριλαμβανομένων των πολέμων κατάκτησης, της διατήρησης του status quo και των αυτοκρατορικών πολέμων. Πηγή κάθε γενοκτονίας-αιματοχυσίας αποτελεί η Παλαιά Διαθήκη. Ξένοι αναλυτές εκτιμούν ότι ο εφιάλτης ενός παγκόσμιου πολέμου με πρότυπο την Παλαιά Διαθήκη, επιβάλει την απόλυτη απαγόρευση της Βίβλου. 

Με βάση τα προαναφερόμενα δεν αποκλείεται να γνώριζε ο Marcion ότι ένα μέρος των Ισραηλιτών εγκατέλειψε τον Θεό των Προφητών της Παλαιάς Διαθήκης και ασπάστηκε την Διονυσιακή λατρεία όπως μας πληροφορεί ο Αρχιερέας των Δελφών, βιογράφος-ιστορικός και φιλόσοφος του Διονυσιακού πολιτισμού, ο Πλούταρχος.   

Η Διονυσιακή ελίτ επιβιώνει και κυριαρχεί εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια, μέσα από μια συγκεκριμένη μέθοδο. Η Διονυσιακή αριστοκρατία από τα πανάρχαια χρόνια μέχρι και σήμερα δημιουργεί παγκόσμιες αυτοκρατορίες τις οποίες στην συνέχεια καταστρέφει είτε εγκαταλείπει όταν δεν τις χρειάζεται. Οι αυτοκρατορίες που δημιούργησαν προκάλεσαν τρομερές γενοκτονίες. Η νέα-τρίτη Ρώμη με πρωτεύουσα την Μόσχα βασίζεται στον νόμο, στην λογική ως μια παγκόσμια ανθρώπινη ικανότητα. Στον αντίποδα η Ιερουσαλήμ εκπροσωπεί τον Διονυσιακό πολιτισμό και την οικουμενικότητα του Βάκχου-Savaziou Τα πολιτιστικά-γεωστρατηγικά-γεωπολιτικά δικαιώματα της Ρώμης αποτελούν εμπόδιο στο θείο δικαίωμα του Ισραήλ 

Σύμφωνα με ξένους αναλυτές το θείο δικαίωμα είναι μια μυθοπλασία, είναι ένα ψέμα και είναι μια εβραϊκή καινοτομία, όπως έδειξε ξεκάθαρα ο Jan Assmann στο The Price of Monotheism.  Ο θεϊκός νόμος των Ισραηλινών είναι ασύμβατος με το ρωμαϊκό δίκαιο του Κρεμλίνου. Ο θεϊκός νόμος εξ ορισμού τοποθετείται πάνω από τον νόμο που ανέπτυξαν οι άνθρωποι. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το κράτος του Ισραήλ περιφρονεί το διεθνές δίκαιο. Το Ισραήλ θεωρεί ότι έχει  ένα θεϊκό αποκλειστικό δικαίωμα που του επιτρέπει να γενοκτονεί τα άλλα έθνη.

Η προοπτική ενός κόσμου χωρίς διεθνές δίκαιο στην σύγχρονη πυρηνική εποχή είναι ένα συνταρακτικό και επικίνδυνο γεγονός. Η γενοκτονία στη Γάζα από το Ισραήλ υπό την προστασία των Ηνωμένων Πολιτειών επιταχύνει αυτήν την παγκόσμια συνειδητοποίηση. Το διεθνές δίκαιο, ο σεβασμός των συνθηκών και των δεσμεύσεων, η δικαιοσύνη στην επίλυση συγκρούσεων, η διπλωματία που βασίζεται στην καλή πίστη, τον σεβασμό και την εμπιστοσύνη, είναι πράγματα που το Ισραήλ περιφρονεί και απορρίπτει. Το Διεθνές Δίκαιο είναι η αναζήτηση της δικαιοσύνης και της αλήθειας. Το Ισραήλ είναι η δύναμη του ψέματος, της εξαπάτησης, της διαφθοράς και του εκβιασμού. Ένα από τα βασικά θέματα που διακατέχουν την Βίβλο (Παλαιά Διαθήκη) είναι η κριτική-έλεγχος των βασιλιάδων, των πλούσιων και  των διεφθαρμένων δικαστών που παραβίαζαν τις Δέκα Εντολές που έδωσε ο Θεός στον Μωυσή.  

Οι άνθρωποι του Θεού (Προφήτες) είχαν ως στόχο να δημιουργηθεί μια δίκαιη και ισότιμη κοινωνία προστατεύοντας τους φτωχούς από την οικονομική καταπίεση-εξαπάτηση της δουλείας του χρέους και την απώλεια της γης.  Αν οι προφήτες ζούσαν στην εποχή μας θα καταδικάζονταν από τον Bibi για παραβίαση των πιο θεμελιωδών νόμων του βιβλικού Ιουδαϊσμού, με βάση την δική του Βιβλική ερμηνεία. Εκείνους τους αιώνες οι προφήτες του Θεού περιέγραψαν πολλές φορές ότι ο Κύριος ήταν εξαιρετικά δυσαρεστημένος επειδή το Ισραήλ παρέκκλινε από τις εντολές του με συνέπεια  να αποσύρει την προστασία του και να καταδικάσει τον λαό του Ισραήλ. 

Για αυτό κατακτήθηκε το Ιουδαϊκό έθνος. Οι βιβλικοί προφήτες απέδωσαν την ήττα του Ισραήλ το 722 π.Χ. στην τιμωρία του Κυρίου για την παραβίαση της διαθήκης που προσέφερε. Η τιμωρία του Ισραήλ ταίριαζε με το έγκλημα. Ακριβώς όπως η πλούσια πιστώτρια ελίτ είχε αφαιρέσει τους  την γη και οι δέκα φυλές του Ισραήλ απελάθηκαν στην Μεσοποταμία και την Μηδία. Το γεωγραφικό μέγεθος της Ιουδαίας μειώθηκ σε μια περιοχή γύρω από την Ιερουσαλήμ.

Ο Ιεζεκιήλ, ο προφήτης των εξόριστων Ιουδαίων οδηγήθηκε στην Βαβυλωνία το 597 π.Χ. ως όμηρος. Κατά την περίοδο της αιχμαλωσίας έγινε ήταν η βασική επιρροή του Έσδρα και της ιερατικής σχολής που επεξεργάστηκε τις πρώιμες πηγές της Τορά. Η Τορά οριστικοποιήθηκε όταν οι Εβραίοι επέστρεψαν από την Βαβυλώνα. Οι Ιουδαίοι επεξεργάστηκαν τις βαβυλωνιακές έννοιες της οικονομικής δικαιοσύνης στον Ιερό Μωσαϊκό Νόμο. 

Για αυτό ο προφήτης Ιεζεκιήλ αναφέρει : «Ο λόγος του Κυρίου ήρθε σε μένα:  Το τέλος είναι τώρα επάνω σας και θα εξαπολύσω την οργή μου εναντίον σας. Θα σε κρίνω σύμφωνα με την συμπεριφορά σου και θα σου ανταποδώσω για όλες τις απεχθείς πρακτικές σου», αναφέροντας την πόλωση του πλούτου από τους πλουσιότερους Εβραίους, τη διαφθορά των δικαστηρίων και την παραβίαση της αρχικής διαθήκης με τον Κύριο. Οι προφήτες δεν συμπαθούσαν τους άδικους  Εβραίους. 

Για αυτό αν βρισκόταν σήμερα στο Ισραήλ θα αντιδρούσαν.  Ήταν αντισιωνιστές  και θα κατέκριναν τους δεξιούς πολιτικούς που τώρα καταργούν τα δικαστήρια της χώρας, ενθαρρύνουν τις μαζικές δολοφονίες αμάχων και καταστρέφουν τις υποδομές μιας ολόκληρης κοινωνίας; Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι κανένας θρησκευτικός παράγοντας δεν επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό του Νετανιάχου ότι ενεργεί βάσει βιβλικής δέσμευσης ως δικαιολογία για την διάπραξη γενοκτονίας με την κατάληψη της παλαιστινιακής γης και την καταστροφή του υπάρχοντος πληθυσμού. 

Κυριολεκτικά ο Bibi ομοιάζει με μάγο που προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή του κοινού από αυτό που πραγματικά συμβαίνει.  Ο Νετανιάχου ισχυρίζεται ότι ενεργεί με βάση τις Βιβλικές εντολές ως δικαιολογία για την γενοκτονία των Παλαιστινίων. Αλλά αυτό που ισχυρίζεται ότι είναι ένα σύμφωνο από την παράδοση του Μωυσή είναι ορθό ; Στην πραγματικότητα φαίνεται ότι είναι η μοχθηρή απαίτηση από τον δικαστή και τον εξέχοντα Σαμουήλ που λέει στον Σαούλ, τον στρατηγό που ήθελε να κάνει βασιλιά: « Τώρα πήγαινε και χτυπήστε τον Αμαλήκ [έναν εχθρό του Ισραήλ] και καταστρέψτε εντελώς όλα όσα τους ανήκουν. Μην τους λυπηθείτε, σκοτώστε άνδρες και γυναίκες, παιδιά και βρέφη, βοοειδή και πρόβατα, καμήλες και γαϊδούρια » (Α' Σαμουήλ 15:3).

Αυτά τα λόγια δεν ήταν λόγια του Κυρίου και ο Σαμουήλ δεν ήταν ο Μωυσής. Και δεν υπήρχε γενική υπόσχεση για υποστήριξη των Εβραίων ανεξάρτητα από το πώς συμπεριφέρονται. Ακολουθώντας το αίτημα του Σαμουήλ για κατάκτηση ως μέσο για να γίνει ο Σαούλ αρκετά δημοφιλής ώστε να γίνει βασιλιάς είχε ήδη παραβιάσει τις εντολές του Κυρίου . Δεν υπάρχει καμία απόδειξη για αυτό στον εορτασμό του Νετανιάχου για την συμφωνία του Σαμουήλ και του Σαούλ να γίνει δημοφιλής μέσω στρατιωτικής κατάκτησης. 

Παρά τις παροτρύνσεις ο Σαμουήλ επέπληξε για κακή συμπεριφορά τον Σαούλ λέγοντάς του ότι ο Κύριος είχε αποφασίσει να βρεθεί άλλος άνθρωπος για να είναι βασιλιάς του Ισραήλ. Δεν ήταν ο Κύριος που έδωσε εντολή να καταστραφεί ο Αμαλέκ, αλλά ένας προφήτης που επιθυμούσε να τοποθετήσει έναν βασιλιά στο θρόνο. Η επίκληση μιας τέτοιας εντολής είναι εκ πρώτης όψεως απόδειξη της πρόθεσης διάπραξης γενοκτονίας. Αλλά αυτό φαίνεται λιγότερο σημαντικό για τον Νετανιάχου από το να ικανοποιήσει την επιθυμία των Ισραηλινών για εκδίκηση. 

Ο Bibi δεν αναφέρει το γεγονός ότι ο Σαούλ δεν υπάκουσε τις εντολές του Κυρίου και ότι ο Κύριος τον απέρριψε ως βασιλιά. Eπίσης δεν αναγνωρίζει το πλαίσιο, μερικά κεφάλαια νωρίτερα, στο Α' Σαμουήλ 12:15, το οποίο περιγράφει τη διαφθορά των δικαστών και την προειδοποίηση του Σαμουήλ ότι: « Αν δεν υπακούτε στον Κύριο, αν επαναστατείτε ενάντια στις εντολές του,  o Θεός θα είναι εναντίον σου ». Η προειδοποίηση του Κυρίου ότι « αν επιμείνεις να κάνεις το κακό, εσύ και ο βασιλιάς σου θα σαρωθείς » θα έπρεπε να είχε προβληματίσει τον σημερινό πρωθυπουργό του Ισραήλ. .

Η Αγία Γραφή είναι αξιοσημείωτη για την κριτική στους βασιλιάδες που κυβέρνησαν την Ιουδαία-Ισραήλ. Είναι στην πραγματικότητα μια μακρά ιστορία κοινωνικής επανάστασης στην οποία οι οί ηγέτες προσπάθησαν συχνά με επιτυχία να νικήσουν μια εγωιστική-επιθετική ολιγαρχία, που καταγγέλθηκε επανειλημμένα για την απληστία της να εξαθλιώνει οικονομικά τους λαούς, να αρπάζει τα εδάφη τους και να τους υποβιβάζει σε δούλους. 

Η διαφθορά της Ισραηλινής ελίτ οδήγησε στην εγκατάλειψη από τον Θεό. Ποια ήταν η διαθήκη που έγινε στο Χωρήβ κοντά στο όρος Σινά; Ο Κύριος έδωσε στον Μωυσή τις Δέκα Εντολές που είχαν ηθικό σκοπό την κοινωνική δικαιοσύνη και τον καταμερισμό του πλούτου. Έκανε μια συμφωνία που δεσμεύει όλους τους μελλοντικούς Εβραίους να υπακούουν σε αυτές τις εντολές (Έξοδος 19-23 και Δευτερονόμιο 5:2 και 28:43).

Από την αρχή ο Θεός απείλησε να τιμωρήσει τους Εβραίους εάν παραβίαζαν την Παλαιά Διαθήκη. Τα λόγια των προφητών αναφέρουν τους πολλούς τρόπους με τους οποίους οι επόμενες γενιές παραβίασαν την διαθήκη. Η ισονομία και η προστασία των φτωχών ήταν ο ρόλος των αρχαίων προφητών.  Είχαν εντολή από τον Θεό να  αφυπνίσουν τον Ισραηλινό λαό και να τον προστατέψουν από τα τυραννικά καθεστώτα. Για αυτό οι Ιουδαίοι έχασαν τις μάχες εναντίον των ξένων εθνών, τους οποίους οι προφήτες περιέγραψαν ως όργανα του Κυρίου για να τους τιμωρήσουν για την ανυπακοή τους.  

Τα εδάφια Δευτερονόμιο 28:21-25 προειδοποιούν τους Ιουδαίους ότι αν δεν υπακούσουν στις εντολές του Κυρίου. Ο Κύριος θα τους χτυπήσει με ασθένειες μέχρις ότου σας εξολοθρεύσει από την γη που έχουν στην κατοχή τους και ότι « θα γίνετε νικημένοι μπροστά στους εχθρούς σας. Το Δευτερονόμιο (29, 24-25) υπενθυμίζει στους Ιουδαίους ότι αν ο Κύριος τους κάνει να υποφέρουν αυτό που έκανε στα Σόδομα και τα Γόμορρα, τον Αδμάθ και τον Ζεβοΐμ, « είναι επειδή αυτός ο λαός έχει εγκαταλείψει τη διαθήκη του Κυρίου, του Θεού των πατέρων τους και την διαθήκη που έκανε μαζί τους όταν τους έβγαλε από την Αίγυπτο ».

Οι προφήτες περιέγραψαν τι σήμαινε η υπακοή στη διαθήκη. Τα εδάφια Ησαΐας 5:3 και 8 ανέφεραν την οικονομική ανισότητα ως το μεγαλύτερο πλήγμα της Ιουδαϊκής κοινωνίας, κατηγορώντας τους ηγέτες και τα ιερατεία για την απληστία και την ασυδωσεία.  Αλίμονο σε εσάς που προσθέτετε το ένα σπίτι στο άλλο, που προσθέτετε το ένα χωράφι στο άλλο, μέχρι να μην υπάρχει πια ελεύθερος χώρος στην γη ». Αυτή ακριβώς είναι η μοίρα που επιφυλάσσει στους Παλαιστίνιους που εκδιώχθηκαν από τα εδάφη τους από το σημερινό Ισραήλ που ενεργεί ως κράτος εποίκων.

Τα εδάφια Ησαΐας 10:1-3 αναφωνούν: « Αλίμονο σε εκείνους που φτιάχνουν άδικους νόμους, σε εκείνους που εκδίδουν καταπιεστικά διατάγματα με σκοπό να στερήσουν τα δικαιώματά από τους φτωχούς και να ληστέψουν τον καταπιεσμένο λαό, λεηλατώντας τις χήρες και τα ορφανά. Τι θα κάνετε την ημέρα της κρίσης όταν η κακοτυχία έρχεται από μακριά; » Και στο 29:13-15: « Ο Κύριος είπε: «Αυτοί οι άνθρωποι έρχονται σε μένα με το στόμα τους και με τιμούν με τα χείλη τους, αλλά η καρδιά τους είναι μακριά από εμένα. Η λατρεία που μου αποδίδουν αποτελείται μόνο από κανόνες που διδάσκονται από άνδρες. Αλλοίμονο σε εκείνους που καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να κρύψουν τα σχέδιά τους από τον Κύριο .”

Ο επόμενος προφήτης, ο Ιερεμίας  κατηγορεί το Ισραήλ ότι εγκατέλειψε τον Κύριο και παραβίασε την διαθήκη, φέρνοντας καταστροφή μέσω της κακίας και της πλάνης » Αποκαλώντας το Ισραήλ άπιστο (3:8 και 20-21), Mέσα σε αυτό το θέατρο του παραλόγου κατά την σημερινή εποχή είδαμε μεταξύ άλλων ότι  αρκετοί Δυτικοί αμερόληπτοι αναλυτές γνωρίζουν καλύτερα τις γραφές από τον Bibi. Τα αρχαία χρόνια ένα τμήμα από τους Φοίνικες-Σημίτες,  εγκατέλειψαν τον αληθινό Θεό της Παλαιάς Διαθήκης και έγιναν πιστοί των ειδώλων. Από τότε άλλαξε οριστικά η παγκόσμια ιστορία. 

Κανένα άλλο έθνος δεν επέδειξε τόσο μεγάλη πίστη, ζήλο και αφοσίωση στους Διονυσιακούς θεούς πλην του Φοινικικού-Ιουδαϊκού έθνους. Οι Ιουδαίοι μυήθηκαν στην Διονυσιακή πίστη-κουλτούρα από τους Αιγύπτιους και εν συνεχεία από τους Βαβυλώνιους. 

ΟΙ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ. 

Η νόμιμη άμυνα επιτρέπεται και είναι δίκαιη όταν τεθούν σε κίνδυνο οι βασικές ανθρώπινες αξίες η ελευθερία, η αξιοπρέπεια, η τιμή, η επιβίωση και η ζωή. 

Τo πώς ορίζεται η έννοια του δικαίου διαφέρει με βάση τις αξίες του Αριστόκλειου και του Διονυσιακού πολιτισμού και τις θρησκευτικές, πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές πεποιθήσεις ενός έθνους. Επίσης δύο αντικρουόμενες εκδοχές για τα αίτια του πολέμου, είναι λογικό να παρουσιασθούν ως δίκαιες. με αξιόπιστα επιχειρήματα επιχειρήματα από την κάθε πλευρά.

Οι πόλεμοι αποδοκιμαζόταν εν μέρη στην αρχαία Ελλάδα, εν τούτοις η νομι­μότητα τους δεν αμφισβητήθηκε ποτέ. Oι αρχαίες Ελληνικές πόλεις έδιναν μεγάλη βαρύτητα στις αιτίες για την προσφυγή σε πόλεμο. "Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς, και τους μεν θεοὺς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε   τους δε ελευθέρους." 

Ο πόλεμος είναι ο πατέρας όλων, ο βασιλεύς των πάντων, και άλλους τους κατέστησε θεούς και άλλους ανθρώπους, άλλους τους έκανε δούλους και άλλους ελεύθερους. (Ηράκλειτος Fragmenta, απόφθεγμα 53, H. Diels and W. Kranz, «Die Fragmente der Vorsokratiker», vol. 1, 6th edn.,Berlin: Weidmann, 1951: 150-182).  (1)

Στα πλαίσια της αιώνιας σύγκρουσης των δύο παγκόσμιων πολιτισμών του Αριστόκλειου και του Διονυσιακού, παρά τα θαύματα, τις διδασκαλίες και την Ανάσταση του Χριστού, η ιστορία της ανθρωπότητας είναι κατά κύριο λόγο στρατιωτική, γραμμένη με αίμα και φρικτά μαρτύρια-καταστροφές. Διαχρονικά το μέλλον της ανθρωπότητας καθορίζεται από τα μεγάλα πολεμικά γεγονότα. 

Τα υπόλοιπα γεγονότα έχουν δευτερεύουσες συνέπειες, σε σχέση με όσα διαδραματίζονται στα πεδία των μαχών. Πατήρ πάντων ο πόλεμος, όπως δίδαξε ο Μέγας προσωκρατικός Φιλόσοφος Ηράκλειτος. Μερικούς αιώνες αργότερα ο υποστράτηγος των ΗΠΑ Smedley Butler στις αρχές του προηγούμενου αιώνα έγραψε ότι ο πόλεμος είναι μια απάτη. Σύμφωνα με τον Αμερικανό υποστράτηγο Butler στους πολέμους μόνο μια μικρή ομάδα μυημένων είναι ενημερωμένοι για την πραγματικότητα.  

Οι πόλεμοι είναι μια πραγματική απάτη που οργανώνεται προς όφελος ενός μικρού αριθμού ατόμων που ελέγχουν την εξουσία. Όλοι αυτοί οι πόλεμοι πραγματοποιούνται σε βάρος των λαών και παράλληλα δίνουν το δικαίωμα σε έναν μικρό αριθμό να αυξήσει την περιουσία του.

ΤΟ ΦΟΙΝΙΚΙΚΟ ΜΑΝΤΕΙΟ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ. 

Οι Δελφοί ήταν το μεγαλύτερο μαντείο της αρχαιότητας. Εκεί όλοι οι λαοί της Ανατολικής Μεσογείου όπως οι Έλληνες, οι Αιγύπτιοι, οι Φρύγες, οι Λυδοι και οι Πέρσες, αναζητούσαν την πρόβλεψη των Φοινικικών ιερατείων για πάσης φύσεως ζητήματα. 

Όλοι οι αξιωματούχοι και οι θεσμικοί παράγοντες της Ανατολής κατέφευγαν στην θεϊκή ετυμηγορία. Μέσα από τους αιματηρούς εμφύλιους πολέμους και την Δελφική Αμφικτυονία, το Φοινικικό μαντείο υπήρξε παγκόσμιο πνευματικό, πολιτικό, οικονομικό και γεωστρατηγικό-γεωπολιτικό κέντρο κατά τους αρχαίους αιώνες. Εκείνη την εποχή το μαντείο υπήρξε η ανώτατη πολιτική-στρατιωτική και οικονομική εξουσία των εθνών της Ανατολικής Μεσογείου. Οι σκοτεινοί παράγοντες της αρχαίας θρησκείας καθόριζαν τις τύχες των κρατών της ανατολής. 

Εκείνοι αποφάσιζαν για την οικονομία, την πολιτική, τους πολέμους και τις κοινωνικές εξελίξεις. Δεν είναι σχήμα λόγου είτε υπερβολή καθώς το μαντείο αποτελούσε το διεθνές νομισματικό ταμείο του αρχαίου κόσμου !!! Πολλές Ελληνικές πόλεις κράτη καθώς και ξένα, διατηρούσαν στους Δελφούς θησαυροφυλάκια για την φύλαξη των προσφορών και των πολύτιμων αντικειμένων τους. 

Κανένας πόλεμος, καμία πολιτική-οικονομική, κοινωνική και πνευματική δραστηριότητα δεν γινόταν χωρίς την έγκριση του μαντείου. Οι Δελφοί απέκτησαν τεράστια δύναμη μέσα από τους πολέμους που υποκίνησαν και την ομοσπονδιακή ένωση δώδεκα φυλών Στερεάς και Θεσσαλίας (Δελφική Αμφικτυονία). Όλοι οι  "ιεροί" πόλεμοι προκλήθηκαν από τους ιερείς-θεουργούς του Φοίβου και του Savaziou. 

Η πολιτική σημασία των Δελφών ήταν τεράστια καθώς υποκινούσαν όλους τους πολέμους που έλαβαν χώρα κατά την αρχαιότητα. Ενδεικτικό ήταν ότι ο δεύτερος Ιερός πόλεμος, έγινε για τον έλεγχο του μαντείου-χρυσωρυχείου πάντα. Οι Αθηναίοι με παρότρυνση του Δελφικού ιερατείου βοήθησαν τους Φωκείς να εντάξουν το ιερό στην ομοσπονδία τους, προκαλώντας την οργή των Σπαρτιατών, οι οποίοι επανέφεραν προσωρινά τους Δελφούς στην πρότερη κατάστασή τους, αλλά οι Αθηναίοι αντεπιτέθηκαν και η πόλη αποδόθηκε τελικά στους Φωκείς. 

Μέχρι τον τρίτο Ιερό Πόλεμο όλα αυτά, όταν με παρέμβαση του Φιλίππου οι Δελφοί επέστρεψαν στη Δελφική Αμφικτυονία, η οποία ελεγχόταν ωστόσο πια από τους πανίσχυρους Μακεδόνες. Ένας Δ’ Ιερός Πόλεμος θα ξεσπούσε λίγο αργότερα, καθώς το μαντείο ήταν πολύ πλούσιο και σημαντικό για να μένει ανεξάρτητο. 

Η επίκληση λόγων για τις άγριες εμφύλιες πολεμικές συρράξεις στην αρχαία Ελλάδα, είναι εφικτό να διαπιστωθούν με βάση τον Πελοποννησιακό Πόλεμο και τους κίβδηλους χρησμούς τους οποίους έδινε το Φοινικικό μαντείο των Δελφών.  

Ο Θουκυδίδης αφιέρωσε ένα σημαντικό μέρος της ιστορίας του, στις αιτίες του εμφυλίου ανάμεσα στην Αθήνα και την Σπάρτη. Ο Πελοποννησιακός πόλεμος ήταν ο τρομερότερος εμφύλιος της αρχαίας Ελλάδος, ευθύνεται σε σημαντικό βαθμό για την παρακμή στην αρχαία εποχή, είχε και αυτός όπως όλοι οι εμφύλιοι θρησκευτικά κίνητρα. 

Πίσω από αυτή την τρομερή γενοκτονία βρισκόταν για πολλοστή φορά το Δελφικό μαντείο και με τις Φοινικικής καταγωγής Πυθίες παρακινούσε τους Σπαρτιάτες και τους Αθηναίους σε φονικότατες συγκρούσεις και απίστευτες θηριωδίες, μέσα από τους εκατέρωθεν κίβδηλους χρησμούς τους οποίους έδινε σκόπιμα (Θουκιδiδης Ιστορία. Α-4).

Οι σκοτεινοί παράγοντες της αρχαίας θρησκείας υποκίνησαν τον Πελοποννησιακό πόλεμο για να τιμωρήσουν-πλήξουν και να απομακρύνουν από την εξουσία της Αθηναϊκής πολιτείας τον Περικλή και τους σοφούς φίλους του  Αναξαγόρα, Ιπποκράτη, Ηρόδοτο, Φειδία οι οποίοι αμφισβητούσαν την ύπαρξη των Ολύμπιων Θεών και με τις διδασκαλίες τους αποδομούσαν την ξενόφερτη θρησκεία από την Αίγυπτο. Ενδεικτικά αναφέρει ο Ευριπίδης : " Αν οι θεοί κάνουν αισχρές πράξεις δεν είναι θεοί¨ (Martin Nilson, "Η ιστορία της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας", σελίδα 287). Είναι γνωστό σε όλους ότι οι Ολύμπιοι δαίμονες διακατεχόταν από τις πιο ανώμαλες και παρά φύσιν σεξουαλικές επιθυμίες. 

Η Επιρροή του Αναξαγόρα, του Ιπποκράτη και των άλλων σοφών-φίλων του Περικλή στους Αθηναίους πολίτες ήταν πολύ μεγάλη και η Ολύμπια θρησκεία κινδύνευε με κατάρρευση. Για αυτό οι σατανικοί ιερείς υποκίνησαν τον Πελοποννησιακό πόλεμο, με στόχο την ανατροπή του Περικλή, την απομάκρυνση των "άθεων" φίλων του και τον περιορισμό της Ελληνικής φιλοσοφίας που άνθιζε στην Αθήνα. 

Στον αντίποδα στην Σπάρτη εκείνη την εποχή δεν υπήρχε τόσο υψηλό φιλοσοφικό επίπεδο. Οι Μεσσηνιακοί πόλεμοι που κατέστρεψαν την Πελοπόννησο, είχαν θρησκευτικό-πνευματικό κίνητρο. Εκεί έγιναν τρομερές ανθρωποθυσίες, όπως στα εκατομφόνια, από τους Σπαρτιάτες και τους Μεσσήνιους. Ακόμη γινόταν αμέτρητες θυσίες αιχμαλώτων στον Δία. Όμως μετά από τριακόσια χρόνια αγρίων πολέμων, απίστευτης γενοκτονίας, οι Σπαρτιάτες επικράτησαν και έκαναν τους Μεσσήνιους  είλωτες.  Το 660 π.Χ. οι Κορίνθιοι με αρχηγό τον τύραννο Κύψελο, έσφαξαν τους Κερκυραίους. 

Το απόγειον του ανθελληνισμού και του Διονυσιακού πολιτισμού, ήταν η αποστολή 300 αιχμαλώτων αγοριών, στις Σάρδεις για να ευνουχιστούν προς τιμήν της Κυβέλης !!! Ο Σπαρτιάτης Κλεομένης το 505 π.Χ. σε μια από τις εκστρατείες του εναντίον των Αργείων, ανάγκασε τον άμαχο πληθυσμό, να καταφύγει στο "ιερό" άλσος. Στην συνέχεια έβαλε φωτιά και έκαψε πέντε χιλιάδες άμαχους. Απανθρακώθηκε-αφανίστηκε το άνθος των νέων του Άργους. Η ιδιότητά τους ως ικέτες των κοινών «θεών», δεν έπαιξε κανέναν απολύτως ρόλο. 

Μια ακόμη γενοκτονία προκάλεσαν οι τέσσερις φοβεροί ιεροί πόλεμοι, (595-332 π. Χ.), οι οποίοι για τριακόσια περίπου χρόνια αποδεκάτισαν την Ελλάδα. Ονομάστηκαν ιεροί, διότι έγιναν με υποδείξεις του μαντείου των Δελφών (Θουκιδίδης, Ιστορία Α΄3). 

Οι πόλεμοι έγιναν για να έχει την πολιτική-στρατιωτική και την οικονομική ηγεμονία όλων των Ελλήνων. Υπεύθυνοι για μια ακόμη φορά τα αδίστακτα Δελφικά Ιερατεία.  Ενδεικτικό της τρομερής γενοκτονίας, ήταν ότι το 219 π. Χ., ο επικεφαλής της Αιτωλικής Συμπολιτείας, ο στρατηγός Σκόπας κυριεύει το Δίον, την ιερή πόλη των Μακεδόνων και καταστρέφει τα πάντα. Γκρεμίζει όλα τα κτίσματα, και στην συνέχεια, πυρπολεί ακόμη και τους χώρους λατρείας. 

Οι ίδιες βαρβαρότητες έγιναν, και στο ιερό της Δωδώνης, από τον στρατηγό των Αιτωλών Δωρίμαχο. Στην συνέχεια, ο Φίλιππος με τους Μακεδόνες, πέρασαν σε αντίποινα, «πυρπόλησαν και κατεδάφισαν τα ιερά και ανέτρεψαν η κατέστρεψαν 2.000 ανδριάντες». Όμως δεν περιορίστηκαν στην Αιτωλία, αλλά εισέβαλαν και στην Αττική, το 200 π. Χ., όπως εξιστορεί ο Λίβιος, όπου ισοπέδωσαν, και τα μνημεία και ανέσκαψαν τους τάφους, διασκορπίζοντας τα οστά των νεκρών !!!

Από κάθε πόλεμο οι αλλοδαπό ιερείς των Δελφών απαιτούσαν ως θέληση του Ιουδαίου Απόλλωνα και του Φρυγικού Διόνυσου-Savaziou την δεκάτη από τα αιματοβαμμένα λάφυρα. Χαρακτηριστικό ήταν ότι είχαν την αναίδεια και την ανεντιμότητα να ζητούν από τις πόλεις ποσοστά ακόμη και από τους Περσικούς πολέμους, κατά τους οποίους το Δελφικό ιερό, ήταν με την πλευρά των ηττημένων και ομόθρησκων Περσών, καθώς έδινε αποτρεπτικούς χρησμούς, για να μην πολεμήσουν οι Έλληνες. Επίσης οι Φοίνικες ιερείς έδιναν χρησμούς παγίδες και υποδαύλιζαν τα μίση μεταξύ των αρχαίων πόλεων.   

Οι Έλληνες που επισκεπτόταν το Φοινικικό μαντείο, έβλεπαν κάθε φορά τα αιματοβαμμένα λάφυρα των εμφυλίων πολέμων. Το αποτέλεσμα ήταν φρικτό-οδυνηρό και δυσβάσταχτο, καθώς ενθυμούμενοι τι έγινε στο πρόσφατο παρελθόν, οδηγήθηκαν σε νέους εμφύλιες διαμάχες. Αρκετούς χρησμούς για τους Ελληνικούς εμφυλίους πολέμους τους είχε δώσει ο Φρυγικός "θεός" Savazios μαζί με τον Ιουδαϊκής καταγωγής Απόλλων. 

Την εποχή των Περσικών πολέμων το μαντείο των Δελφών ήταν μονίμως με το μέρος των Περσών, και καλούσαν τους Έλληνες, μέσω ψευδοχρησμών να μην πολεμήσουν. Η Ελλάδα ήταν το κέντρο του πολιτισμού, εντούτοις όλοι οι σημαντικοί αρχαίοι Φιλόσοφοι διώχθηκαν, φονεύθηκαν και δημεύτηκαν οι περιουσίες τους. 

Σε κάθε πόλεμο που γινόταν με τους Πέρσες, οι Φοίνικες ιερείς έδιναν αποτρεπτικούς χρησμούς στους Έλληνες να μην πολεμήσουν, διότι οι Μηδοι ήταν ομόθρησκοι τους. Ενδεικτικός είναι ο χρησμός της Αριστονίκης η οποία προδοτικά είπε στους Έλληνες : “Τι κάθεσθε ταλαίπωροι, φύγετε στα πέρατα της γης, εγκαταλείψτε τις οικίες σας και την ακρόπολη σας. 

Ο ερχόμενος από την Ασία Άρης θα καταστρέψει τα πάντα, και όχι μόνον τα δικά σας τείχη, αλλά και τα τείχη των άλλων πόλεων θα απολεσθούν. Φύγετε λοιπόν από το οχυρό σας, έστω και αν αυτό γεμίζει θλίψη τις ψυχές σας. ” (Κ. Παπαρηγόπουλου Ιστορια Γ΄, σελίδα 94 και Ηρόδοτος-VII,140). Τους ίδιους χρησμούς έδωσε η Αριστονίκη και σε άλλες πόλεις όπως στους Αργείους και στους Κρήτες. Σε όλες αυτές τις πόλεις η Αριστονίκη είπε να τηρήσουν ουδετερότητα απέναντι στον πόλεμο Περσών–Ελλήνων και να υποταχθούν στους σατανιστές, βάρβαρους Ασιάτες εισβολείς (Ηρόδοτος .VII,148-169). Όταν οι Έλληνες αρχηγοί δεν δεχόταν αυτούς τους χρησμούς, γιατί ήθελαν να πολεμήσουν, τότε έδιναν νέους χρησμούς παγίδες.

Για όσους δεν γνωρίζουν οι Φοινικικές-Σημιτικές ορδές κατέκτησαν τους Έλληνες με άγριες σφαγές και οργανωμένες γενοκτονίες. Οι αρχαίοι Σιωνιστές ως γνήσιοι συνεχιστές των παραδόσεων τους ήταν παγανιστές και πίστευαν στον θεό Savazio, για αυτό έφεραν την Ολύμπια θρησκεία στην Ελλάδα. (1) 

Στην Ελληνική μυθολογία-ιστορία με το όνομα Σαβάζιος είναι γνωστή μία αρχαία θεότητα. Ετυμολογικά το δεύτερο συνθετικό του ονόματος (-ζιος) προέρχεται από την ρίζα Dyeus. Aπό εκεί βγαίνουν και οι λέξεις Δίας και θεός, (Λατινικά deus). Στην κλασική Ελλάδα τον ονόμασαν Διόνυσο. Ο "θεός" Σαβάζιος είναι ο Διόνυσος (Λεξικό Σούδα). Ο Σαβάζιος αποτελεί τον βασικότερο και σημαντικότερο "θεό" του Ιουδαϊκού έθνους. Ο βιογράφος, φιλόσοφος, ιστορικός, θεουργός και αρχιερέας του μαντείου των Δελφών Πλούταρχος γράφει στα Συμποσιακά του (ΙV 6) ,ότι οι Εβραίοι λάτρευαν τον Διόνυσο, και ότι η ημέρα των Σαββάτων ήταν εορτή του Σαβαζίου !!! Ένας μύστης αναφέρει την πραγματική θρησκεία των Ισραηλιτών. Διαβάστε σχετικά το αρχαίο κείμενο των Συμποσιακών. (1) O Φρυγικός Savazios είναι ο "θεός" των αχαλίνωτων ερωτικών οργίων-σεξουαλική μαγεία και των καταστροφών. Για αυτό μοιραζόταν την διοίκηση του Φοινικικού μαντείου των Δελφών με τον έτερο "θεό" των καταστροφών, τον Ιουδαϊκής καταγωγής Απόλλων. Το σημερινό Ισραήλ είναι το σύγχρονο μαντείο των Δελφών.

Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία με πρωτεύουσα την αρχαία Ρώμη, ήταν δημιούργημα των Σιωνιστών-παγανιστών. Οι ίδιοι οι Ρωμαίοι συγκλητικοί δημοσίως με μεγάλη υπερηφάνεια έλεγαν ότι η αρχαία Ρώμη ήταν η νέα πόρνη Βαβυλώνα (G Beck-Η Bυζαντινή χιλιετία). Για όσους δεν γνωρίζουν η Βαβυλώνα ήταν πριν από την Ρώμη το παγκόσμιο κέντρο της αρχαίας θρησκείας. Οι Ιουδαίοι προσπάθησαν με κάθε τρόπο, να πάρουν πίσω την αυτοκρατορία τους, από την ημέρα, που ανέλαβαν, την διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους, οι Έλληνες. Δεν μπορούσαν να δεχτούν ότι το κράτος των σιωνιστών και του Εωσφόρου, έγινε η Αυτοκρατορία του Χριστού και των Ελλήνων. 

Δεν ήταν τυχαία ιστορικά γεγονότα ότι ο Τίμιος Σταυρός βρέθηκε για πρώτη φορά επί βασιλείας του Αγίου Κωνσταντίνου, όταν παραχωρήθηκε η Ρωμαϊκή εξουσία στους Έλληνες και επέστρεψε στα Ιεροσόλυμα από τον πρώτο Έλληνα αυτοκράτορα που ανέβηκε στον Ρωμαϊκό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως. Τα δύο αυτά μεγίστης-παγκόσμιας σημασίας γεγονότα δείχνουν ότι οι αναγεννημένοι από την Ορθοδοξία Έλληνες, είχαν την ευλογία και την απόλυτη στήριξη του Σωτήρα Χριστού να διοικήσουν την παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία για να διδάξουν τον Θεό-Δημιουργό του Μέγα Αριστοκλή και τον Ελληνικό πολιτισμό στα έθνη κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους. Όταν αρνήθηκαν οι Ισραηλίτες τον  Χριστό, τον αποδέχτηκαν οι Έλληνες των πρωτοχριστιανικών αιώνων και του μεσαίωνα, οι οποίοι έκαναν τον Ιουδαϊκό Χριστιανισμό Ελληνικό. 

Για αυτό οι πρόγονοι μας από σκλάβοι έγιναν διοικητές του Ρωμαϊκού κράτους. Η ίδρυση της παγκόσμιας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από τους Ιουδαίους ένωσε όλη την οικουμένη. Αυτό έφερε την υποταγή των εθνών, κατάργησε τα σύνορα στην Μεσόγειο, Ευρώπη, Μικρά Ασία. Βόρεια Αφρική, Συρία, Ισραήλ σχημάτισε την πατρίδα που γεννήθηκε η Ελληνορθοδοξία και δημιούργησε τις προυποθέσεις για την απελευθέρωση του Ελληνικού έθνους, το οποίο έφτασε στο απόγειο του, με την ανάληψη διοικήσεως του Ρωμαϊκού κράτους. Οι Έλληνες των μεσαιωνικών αιώνων μέσα από την ηθική, την πίστη και την παιδεία έγιναν κληρονόμοι μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας (Ρωμαϊκή) και μια παγκόσμιας θρησκείας (Χριστιανισμός). 

Ο Χριστιανισμός αναδύθηκε και έγινε παγκόσμια θρησκεία με την εισαγωγή των Πλατωνικών διδασκαλιών από τους τρεις ιεράρχες και η αρχαία Ελληνική σοφία διασώθηκε και διατηρήθηκε στους αιώνες μέσα από την ενσωμάτωση της στην Ορθόδοξη-Χριστιανική πίστη. Κυριολεκτικά ο Ελληνισμός αναστήθηκε από την Ορθοδοξία. Ο Ελληνικός πολιτισμός δεν ήταν αρκετός από μόνος του για να φτάσει στην κορυφή του κόσμου το έθνος. 

Για αυτό και έπρεπε να ενωθεί ο Ελληνικός πολιτισμός με τον χριστιανισμό, για να φτάσει ο Ελληνισμός στο απόγειον της δυνάμεως του. Η πολιτιστική διαδρομή του αρχαίου Ελληνικού κόσμου ενώθηκε με την Ορθοδοξία, ως σώμα Χριστού, όταν οι Έλληνες θα αναλάβουν την ηγεσία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο μέγιστος εκφραστής της Αρχαιότητας ο Αριστοκλής μαζί με τους τρεις Ιεράρχες θα δημιουργήσουν της βάσεις για την οικουμενικότητα, την διαχρονικότητα του Ελληνισμού και της Χριστιανικής, Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.  

Όταν ο Άγιος Κωνσταντίνος πήρε την ιστορική απόφαση να κάνει διοικητές της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας τους Έλληνες, οι οποίοι ήταν προηγουμένως σκλάβοι του Ρωμαϊκού κράτους, οι παράγοντες της Διονυσιακής κουλτούρας αποφάσισαν την δημιουργία του πρώτου ράιχ. Τότε για πρώτη φορά εμφανίζονται στο προσκήνιο οι Γερμανοί. Οι Γερμανοί είχαν την εντολή από τους παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού, να πάρουν πίσω με κάθε μέσο την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία από τους Έλληνες. 

Με την μεταφορά της πρωτεύουσας του Ρωμαϊκού κράτους, από την αρχαία Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη, ξεκινά μια ακόμη θανάσιμη περιπέτεια για το Ελληνικό έθνος. Οι Γερμανοί εγκαταστάθηκαν στον Δούναβη και την σημερινή Βουλγαρία μόνιμα. Με ορμητήριο αυτές τις δύο περιοχές, άρχισαν να προκαλούν τρομερές καταστροφές, με συνεχόμενες φοβερές επιδρομές μέχρι την Πελοπόννησο.

Κυριολεκτικά ήταν έρμαιο οι Έλληνες όλους εκείνους τους αιώνες, στους Γερμανούς, Ούννους-Γότθους, Βησιγότθους, Οστρογότθους, Βανδάλους κλπ. Στις 9 Αυγούστου του 378 μ.Χ., η κρίση έφτασε στο απόγειο της, όταν οι Γερμανοί-Βησιγότθοι σκότωσαν τα δυο τρίτα του Ελληνορωμαϊκού στρατού, μαζί με τους στρατηγούς Τραϊανό, Σεβαστιανό, με αποκορύφωμα την δολοφονία του αλλοδαπού αυτοκράτορα Φλάβιου-Ιούλιου Ουάλη. Μετά από όλα αυτά ο πατριώτης αλλοδαπός αρχιστράτηγος magister militum per orientem  Ioύλιος, διέταξε να σφαχτούν όλοι οι Γερμανοί στρατιώτες του Ελληνικού-Ρωμαϊκού στρατού. 

Οι ορδές των βαρβάρων Γερμανών ήταν αδύνατον να αντιμετωπισθούν με τα όπλα, εξαιτίας της πολιτικής των αλλοδαπών αυτοκρατόρων της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Ήταν η εποχή που αυτοκράτορας των Ελλήνων, ήταν ο Θεοδόσιος ο Α. Ο Θεοδόσιος έκρινε ότι η μοναδική λύση για να σταματήσουν οι Γερμανοί τις καταστροφές ήταν να προσληφθούν μαζικά, ως μισθοφόροι στον Ρωμαϊκό στρατό. 

Με την άνοδο του στον Ρωμαϊκό θρόνο ξεκινά η ενδυνάμωση των Γερμανών, οι οποίοι προσλαμβάνονται κατά χιλιάδες στον Ελληνικό-Ρωμαϊκό στρατό. Αυτή ήταν η “λύση” που έδωσε ο Θεοδόσιος ο Α΄, ώστε να σταματήσουν επιτέλους οι Γερμανοί μετά από δυο αιώνες, να γενοκτονούν τον Ελληνικό λαό.  Δυστυχώς ο τρόπος που αντιμετώπισε το πρόβλημα ο Θεοδόσιος ήταν λανθασμένος, απαράδεκτος και καταστροφικός. Μετά τον θάνατο του Θεοδοσίου τα επόμενα χρόνια, την πραγματική εξουσία στο Ρωμαϊκό κράτος, την ασκούν οι Γότθοι στρατηγοί, οι οποίοι ανεβοκατεβάζουν αυτοκράτορες ως μαριονέτες ανάλογα με τα συμφέροντα τους. Οι Γερμανοί ήταν οι πιο ακριβοπληρωμένοι μισθοφόροι αξιωματικοί και στρατιώτες. Είχαν πλήρη φοροαπαλλαγή, ενώ είχαν το δικαίωμα να κάνουν γάμους με Ελληνίδες. 

Όμως εκείνοι αντί να προστατεύουν τα Ελληνικά-Ρωμαϊκά σύνορα, τα παραβίαζαν οι ίδιοι συνεχίζοντας κανονικά τις επιδρομές μέχρι την Πελοπόννησο. Οι Γερμανοί στρατηγοί έγιναν η απόλυτη εξουσία στην Ελληνική- Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, και αποφάσιζαν για το ποιος θα γίνει αυτοκράτορας. Τότε οι γενναίοι Έλληνες αξιωματικοί του Ελληνικού-Ρωμαϊκού στρατού, πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Στις 12 Ιουλίου του 400 μ.Χ., οι Ήρωες Έλληνες αξιωματικοί και στρατιώτες, έσφαξαν μερικές χιλιάδες Γερμανών ανωτάτων αξιωματικών και στρατιωτών στην Κωνσταντινούπολη. 

Με τον τρόπο αυτό ματαίωσαν την τελευταία στιγμή την άνοδο μιας Γερμανικής δυναστείας στον Ελληνικό-Ρωμαϊκό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως. Ενδεικτικό είναι ότι μετά την μεγάλη νίκη, οι Έλληνες Χριστιανοί, τέλεσαν μεγαλειώδη Θεία λειτουργία στην Αγία Σοφία, για να ευχαριστήσουν την Υπεραγία Θεοτόκο που βοήθησε για πολλοστή φορά το έθνος μας. 

Οι Γερμανοί μέχρι και την εποχή του Ιουστινιανού προσπάθησαν με τα όπλα, να αφαιρέσουν από τους Έλληνες, την διοίκηση της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Όταν διαπίστωσαν μετά από δύο αιώνες, γενοκτονιών και πολέμων, ότι δεν ήταν εφικτό, να κατακτηθεί το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος, τότε αποσύρθηκαν στην δύση, και προσπαθούσαν, μόνον με διπλωματικά μέσα, να κατακτήσουν την αυτοκρατορία, μέχρι και την εποχές των εωσφορικών-γερμανικών σταυροφοριών. Επίσης παρακινούσαν άλλους λαούς, να κινηθούν  ενάντια στο Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος. Όταν διαπίστωσαν μετά από δύο αιώνες γενοκτονιών και πολέμων, ότι δεν ήταν εφικτό να κατακτηθεί το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος αποσύρθηκαν στην δύση, και προσπαθούσαν μόνον με διπλωματικά μέσα να κατακτήσουν την αυτοκρατορία, μέχρι και την εποχές των εωσφορικών-γερμανικών σταυροφοριών. 

Επίσης παρακινούσαν άλλους λαούς να κινηθούν ενάντια στο Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος. Συνεπώς δεν ευσταθούν οι ιστορικές παρατηρήσεις του Πανεπιστημίου του Καίμπριτζ ότι οι αιρετικοί εικονομάχοι αυτοκράτορες και η άρνηση στρατιωτικής βοήθειας, ήταν οι αιτίες για την απομάκρυνση της Ρώμης από την Ελληνική Κωνσταντινούπολη. Για αυτό  προσχώρησαν στην Γερμανική αυτοκρατορία. Ανέκαθεν τα Γερμανικά φύλα μισούν θανάσιμα το Ελληνικό έθνος, γιατί είναι πιστά εδώ και αιώνες στον Διονυσιακό πολιτισμό. Για αυτό και όλες αυτές οι φοβερές γενοκτονίες και οι πόλεμοι εναντίον μας. Οι ενέργειες των Ισαύρων δεν μπορούν να αποτελούν ούτε μια αφορμή για τις σχέσεις του Ελληνικού έθνους και των Γερμανικών φυλών.

Οι Άραβες έτρεμαν τον Άγιο Pallida Mors Saracenorum. Όμως δεν τον υπολόγιζαν οι Γερμανοί και οι Βούλγαροι.Το ίδιο ισχύει και για τον μεγαλύτερο στρατηλάτη όλων των εποχών τον Μέγα Ηράκλειο τον οποίο δεν υπολόγιζαν οι Πέρσες, οι Άβαροι, οι Φράγκοι, οι Ιουδαίοι και οι Άραβες. 

Την περίοδο που ήταν αυτοκράτορας ο Άγιος Νικηφόρος, ο Γερμανός Όθων είχε υποτάξει σχεδόν ολόκληρη την Ιταλία και ζήτησε διακανονισμό σχετικά με τις περιοχές που δεν είχε ακόμα καταλάβει. Ο απεσταλμένος του στην Κωνσταντινούπολη, επίσκοπος Λιουτπράνδος της Κρεμόνας, διαβίβασε μια πρόταση γάμου ανάμεσα στον γιο του Όθωνα και σε μια κόρη πορφυρογέννητη. Σαν προίκα θα εκχωρούνταν οι κτήσεις των Βυζαντινών στη νότια Ιταλία! Αυτό θεωρήθηκε εμπαιγμός από τους Έλληνες και το απέρριψαν. 

Οι ενέργειες του Όθωνα να λάβει το στέμμα από τον Πάπα και ανακηρυχθεί "αυτοκράτορας" του Imperioum Romanoum  και η επίθεση ενάντια στο Μπάρι εξαγρίωσαν τον Νικηφόρο Β, ο οποίος είχε πολύ υψηλή ιδέα για το αυτοκρατορικό αξίωμα. Στον Λιουτπράνδο οι 'Έλληνες-Ρωμαίοι φέρθηκαν σαν αιχμάλωτο και τον ανάγκασαν να μάθει πως ο Γερμανός Όθων δεν ήταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας αλλά ηγεμόνας βαρβάρων. Συνεπώς ήταν ηθικά, πολιτικά, κοινωνικά και πολιτιστικά αδύνατον ένας βάρβαρος να νυμφευθεί μια πορφυρογέννητη.

Η αποτυχία των Γερμανών να κατακτήσουν  το Μπάρι οδήγησε σε υποχώρηση, και ο Όθων έστειλε νέα πρεσβεία στην Βασιλεύουσα, υπό τον Λιουτπράνδο, τον επίσκοπο της Κρεμόνας. Ο Νικηφόρος όμως ήταν ήδη έξαλλος.

Ο Λιουτπράνδος φθάνοντας στην Βασιλεύουσα δικαίως έτυχε κακής υποδοχής. Όπως καταγγέλλει ο ίδιος σε γράμμα προς τον 'Οθων, οι Έλληνες αξιωματούχοι τον υπέβαλαν σε κάθε είδους ταπείνωση και δοκιμασία, αφήνοντας τον να περιμένει ώρες στην βροχή, στεγάζοντας τον σε ακατάλληλα καταλύματα όπου πάγωνε τα βράδια και ζεσταινόταν την ημέρα. Επίσης όταν μετά από μήνες έγινε δεκτός στα ανάκτορα, στην αίθουσα δεξιώσεων τον έβαλαν να καθίσει στο τελευταίο τραπέζι. Ο Γερμανός κληρικός αναφέρει με αποτροπιασμό το πώς είχε τοποθετηθεί σε καλύτερη θέση ο πρέσβης της Βουλγαρίας, ο οποίος που ήταν “άπλυτος με κοντά μαλλιά”. Εν τούτοις ο Εωσφοριστής επίσκοπος αναφέρει την διακοπή της Θείας Λειτουργίας στην Αγία Σοφία και την προσφώνηση του  Αγίου Νικηφόρου ως Αργαλέου θανάτου των Σαρακηνών.  

Όταν τελικά ο καθολικός επίσκοπος επέτυχε να συνομιλήσει με τους βασιλικούς αξιωματούχους επανέφερε την πρόταση του βασιλικού γάμου, ζητώντας ως προίκα την νότια Ιταλία. Η Ελληνική-Ρωμαϊκή πλευρά θεώρησε απαράδεκτο μία πορφυρογέννητη πριγκίπισσα να δοθεί ως νύφη στους βαρβάρους. Ιδιαίτερα έντονη ήταν η λογομαχία μεταξύ του επισκόπου και του ίδιου του Αγίου Νικηφόρου, ο οποίος έδειξε την περιφρόνηση του προς την στρατιωτική δύναμη των Γερμανών.

Την κατάσταση επιδείνωσε η άφιξη μίας παπικής πρεσβείας στην Πόλη, μεταφέροντας γράμμα για τον αυτοκράτορα. Ο  νεοταξίτης πάπας Ιωάννης ΙΓ’ προσφωνούσε τον Νικηφόρο ως βασιλέα των Ελλήνων και όχι των Ρωμαίων !!! Ζητούσε να έρθει σε συμφωνία με το αγαπητό πνευματικό του τέκνο, τον Όθωνα, στον οποίο απένειμε τον τίτλο του "Ρωμαίου αυτοκράτορα". 

Οργισμένοι οι Έλληνες-Ρωμαίοι φυλάκισαν τους απεσταλμένους του πάπα και τον επίσκοπο. Εν συνεχεία  άφησαν τον Λιουτπράνδο να φύγει μόνον 'όταν υποσχέθηκε πως σε κάθε μελλοντική αλληλογραφία, ο Νικηφόρος θα αναφερόταν ως Αύγουστος και Αυτοκράτορας Ρωμαίων”. 

ΕΠΙ ΒΑΣΙΛΕΩΣ-ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ.

Την εποχή του πρώτου Έλληνα αυτοκράτορα του Imperium Romanum, στο πλευρό των Περσών και ενάντια στον Ηράκλειο και τον Ελληνικό-Ρωμαϊκό στρατό πολέμησαν Ιουδαίοι και Γερμανοί (Φράγκοι). Οι Ιουδαίοι συνέχισαν την παράδοση του μεγάλου προγόνου τους Φοίνικα Κάδμου, και των Φοινίκων της Θήβας, οι οποίοι πολέμησαν στις Πλαταιές και όχι μόνον, εναντια στους Έλληνες. Είναι γνωστό ότι αρχαιοελληνική πόλη, η Σημιτική Θήβα, πολέμησε στο πλευρό των Μήδων κατά τους Περσικούς πολέμους. 

Το πιο καθοριστικό γεγονός στην Ελληνική ιστορία ήταν ο θάνατος του Έλληνας που αναπαύεται στο Έβδομον. Το μέγιστον ιστορικό γεγονός καθόρισε την τύχη του Imperium Romanum και του Ελληνικού έθνους μέχρι και σήμερα. 

Όσα χρόνια κυβέρνησε οι Αυτοκρατορικοί Αετοί πετούσαν νικηφόρα από την Κάτω Ιταλία μέχρι την Αρμενία, και από την Μακεδονία μέχρι την Συρία. Κατά την διάρκεια της Βασιλείας του, οι αιώνιοι και μεγαλύτεροι εχθροί του Ελληνικού έθνους, οι Γερμανοί από τα Δυτικά και οι Σελτζούκοι από τα Ανατολικά ζούσαν υπό το καθεστώς του απόλυτου τρόμου. Έτρεμαν ακόμη και στο άκουσμα του αυτοκράτορα Βουλγαροκτόνου, για αυτό και ανέμεναν να αποβιώσει για να επιτεθούν στην Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. 

Δυστυχώς τον πρόλαβε ο θάνατος. Σχεδίαζε να επιτεθεί στην υπό Γερμανική κατοχή Ιταλία. Είχε ήδη στείλει στρατιωτική προπομπή με επικεφαλής τον Ορέστη. Όσο ζούσε οι Γερμανοί (Φράγκοι-Νορμανδοί, Λογγοβάρδοι) και οι Σελτζούκοι δεν τολμούσαν ούτε να αναπνεύσουν. 

Έντρομοι περίμεναν να πεθάνει για να ολοκληρώσουν τα ανθελληνικά σχέδια τους. Γνώριζαν πολύ καλά ότι αν τολμούσαν να επιτεθούν στην αυτοκρατορία θα είχαν την ίδια τύχη με τους Βούλγαρους και τους Άραβες. Οι ανθέλληνες Γερμανοί επί της Βασιλείας του Βουλγαροκτόνου γνώρισαν τον απόλυτο τρόμο. 

Για αυτό και κατά την τέταρτη-εωσφορική Σταυροφορία, όταν κατέκτησαν την αυτοκρατορία και την πρωτεύουσα της, άνοιξαν τον τάφο του Βουλγαροκτόνου, τοποθέτησαν τον σκελετό επάνω σε ένα δέντρο και έβαλαν στο στόμα του μια φλογέρα. Ουδέποτε το έκαναν αυτό σε άλλο αυτοκράτορα. Τόσο μεγάλο ήταν το μίσος των Γερμανών για τον Βασίλειο, ο οποίος ελάχιστα έλειψε να ματαιώσει τα εθνοκτόνα σχέδια τους. Με βάση αυτήν την εωσφορική ενέργεια των Γερμανών, ο μεγάλος Κωστής Παλαμάς έγραψε την “Φλογέρα του Βασιλιά”.

Είναι βέβαιον ότι σε περίπτωση που είχε παραμείνει στην ζωή ο Μέγας Βουλγαροκτόνος ότι οι Γερμανοί και οι Σελτζούκοι θα είχαν την ίδια τύχη με τους Βούλγαρους και δεν θα ήταν σε θέση να κατακτήσουν διαδοχικά την αυτοκρατορία. Κανένας άλλος βασιλιάς σε ολόκληρη την παγκόσμια ιστορία δεν πήγε να πολεμήσει σε ηλικία 69 ετών, παρά μόνον ο Βασίλειος Β. Η ενέργεια αυτή μας δείχνει το πόσο επικίνδυνη ήταν η Γερμανική αυτοκρατορία και οι συν αυτώ (Σελτζούκοι). Μετά από τόσες δεκαετίες με νίκες-δόξες και κακουχίες, ο ακαταπόνητος Έλληνας μονάρχης ετοιμαζόταν για μια ακόμη εκστρατεία, σε τόσο μεγάλη ηλικία. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι είχε αντιληφθεί τα ανθελληνικά σχέδια των Γερμανών.

Εκτός από τους Γερμανούς και οι Σελτζούκοι ανέμεναν τον θάνατο του Βουλγαροκτόνου, για να επιτεθούν στο Ρωμαϊκό κράτος. Αυτοί ήταν οι "ατρόμητοι" πρόγονοι του Ρετζέπ-Ταγίπ Ερτνογάν τους οποίους τιμά με την εορτή του Μαντζικέρτ.

Όλες οι αυτοκρατορίες έχουν ακμή και παρακμή. Για αυτό θα ήταν αδύνατον, να υπήρχε αιωνίως η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Όμως εάν δεν πέθαινε ο Βασίλειος και κατακτούσε τους Γερμανούς, η τύχη της αυτοκρατορίας και ολόκληρου του Ελληνισμού, μέχρι και της ημέρες μας, θα ήταν πάρα πολύ διαφορετική. Μεταξύ πολλών άλλων δεν θα είχαμε γνωρίσει ούτε την Οθωμανική κατοχή των 400 και περισσότερων ετών. Με τον θάνατο, του κορυφαίου Έλληνα αυτοκράτορα όλων των εποχών, οι Φράγκοι-Λογγοβάρδοι πήραν ανάσα ζωής και έδρασαν αμέσως. Οι Γερμανοί σε 75 χρόνια από την κοίμηση του Βασίλειου, έκαναν την πρώτη εωσφορική σταυροφορία και μέσα σε 179 χρόνια είχαν κατακτήσει ολόκληρη την αυτοκρατορία. 

Οι ένδοξες νίκες της περιόδου που βρισκόταν στον Ρωμαϊκό θρόνο η θρυλική τριανδρία των Pallida Mors Saracenorum, Ι. Τσιμισκής και Βουλγαροκτόνος με τον Ελληνισμό να φτάνει στο απόγειον της πολιτικής-στρατιωτικής και οικονομικής του δυνάμεως είχαν δημιουργήσει μια εντύπωση αιωνίου παντοδυναμίας με συνέπεια οι επόμενοι αυτοκράτορες να επαναπαυτούν στις δάφνες των τριών προαναφερθέντων.

Ενδεικτικό γεγονός είναι ότι 42 χρόνια πριν από τον θάνατο του Βασίλειου Β, η Ελλάδα είχε φτάσει στο απόγειον της δυνάμεως της, σε ηθικό, πολιτικό, κοινωνικό και στρατιωτικό επίπεδο παράλληλα, από την ημέρα που είχε δημιουργηθεί το έθνος των Ελλήνων. Όμως δυστυχώς εκείνα τα χρόνια, η πολιτική “αριστοκρατία, είχε διαλύσει ολοσχερώς τον Ελληνικό στρατό. Είχαν αφαιρέσει την ανωτάτη πολιτική-στρατιωτική εξουσία από της Ελληνικές στρατιωτικές οικογένειες της Μ. Ασίας. Κατέστρεψαν όλες της υποδομές του στρατού και του κράτους. 

Επέτυχαν μέχρι να βάλουν στον αυτοκρατορικό θρόνο έναν δικό τους, τον Κωνσταντίνο Δούκα. Όταν ανέλαβε εκ νέου αυτοκράτορας ένας εκ των Ελληνικών στρατιωτικών οικογενειών της Μ. Ασίας, ο Ρωμανός ο Δ Διογένης βρήκε εντελώς διαλυμένο τον Ελληνικό στρατό. Οι στρατιώτες χωρίς ασπίδες, σπαθιά, και άλογα, ήταν απλήρωτοι, με σκισμένες σημαίες, με κουρελιασμένες στολές. Έκτοτε είχαν εδραιωθεί οριστικά και αμετάκλητα, οι αλλοδαποί πολιτικοί στην διοίκηση του Ελληνικού-Ρωμαϊκού αυτοκρατορικού κράτους. Συνδιοικούν πλέον μαζί με τους Έλληνες στρατιωτικούς. Η συνδιοίκηση της αυτοκρατορίας, μεταξύ Ελλήνων και αλλοδαπών, επισφραγίστηκε με τον γάμο, ανάμεσα σε ένα πολύ επιφανές μέλος της Ελληνικής στρατιωτικής αριστοκρατίας τον Ρωμανό Διογένη και την χήρα του Κωνσταντίνου Δούκα, την Αυγούστα Ευδοκία την Μακρεμβολίτισσα. 

Πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά έχουμε έναν τέτοιο γάμο ανάμεσα στις δύο πλευρές. Όλους τους προηγούμενους αιώνες, οι Ήρωες, Έλληνες στρατιωτικοί παντρευόταν μόνον με μέλη της στρατιωτικής αριστοκρατίας. Όμως ήταν τόσο κρίσιμη η κατάσταση του Ρωμαϊκού κράτους, ώστε οι πρόγονοί μας να μην έχουν το χρονικό περιθώριο να εκτοπίσουν τους πολιτικούς-προδότες από την εξουσία. Η οριστική επισφράγιση της συνεργασίας μεταξύ των δύο πλευρών, έγινε μερικά χρόνια αργότερα, με τον γάμο τους Αλέξιου Κομνηνού (Ελληνική ηρωική, στρατιωτική αριστοκρατία της Μικράς Ασίας, και της Ειρήνης Δούκα (πολιτική, Σημιτική αριστοκρατία). Χωρίς αυτούς τους δύο γάμους, δεν θα μπορούσαν να επιστρέψουν, οι Έλληνες στρατιωτικοί στην διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους.

Τριάντα χρόνια μετά τον θάνατο του Βουλγαροκτόνου οι Ανατολικές επαρχίες ήταν στο έλεος των Σελτζούκων, τους οποίους παραδόξως αποκαλεί Ούννους ένας αξιόλογος ιστορικός της εποχής. 

Η δυναστεία των Κομνηνών κράτησε αξιόμαχο τον αυτοκρατορικό στρατό, όμως δυστυχώς συνέχισε την εγκληματική πολιτική των Εβραίων αξιωματούχων σε όλους τους τομείς. Όλες αυτές οι ενέργειες ήταν μόνιμα εις βάρος της αυτοκρατορίας, με αποτέλεσμα να συμβάλλουν στην κατάρρευση του Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους. Όταν ανέβηκε στον θρόνο ο Αλέξιος ο Α Κομνηνός, η Ελληνική αυτοκρατορία, βρισκόταν πλέον στο τελικό στάδιο κατάρρευσης της. Αυτό διότι από την ενθρόνιση του Αλέξιου, είχαν ξεκινήσει οι εωσφορικές σταυροφορίες. Κατά την διάρκεια της βασιλείας του Μανουήλ είχαμε μια ακόμη σταυροφορία από τους Γερμανούς. 

Η ενέργεια των Kομνηνών να παραχωρήσουν με την άνοδο του Αλέξιου του Α, όλο το εμπόριο και όλη την οικονομία στα χέρια των Λατίνων-Γερμανών είναι προδοτική και εγκληματική. Αυτό διότι το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος χάνει σταδιακά όλη του οικονομική δύναμη. Οι Έλληνες αρχίζουν να αντιδρούν πάρα πολύ έντονα σε αυτήν την σκληρή-άδικη πολιτική των Κομνηνών. Ήδη από τον 12 αιώνα πολλές χιλιάδες Λατίνοι υπήρχαν στην Κωνσταντινούπολη. Οι Λατίνοι (Γερμανοί) απολάμβαναν προνόμια και ήταν προκλητικοί προς τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης. 

Τα αδικαιολόγητα προνόμια τα οποία έδωσε ο Αλέξιος ο Α Κομνηνός στους Βενετούς και στους υπόλοιπους, επιχείρησε να τα αφαιρέσει ο γιος του, ο Ιωάννης ο Β. Ο Ιωάννης έκανε ενέργειες ώστε να βάλει τέλος στα προνόμια των δυτικών. Όμως η ενέργεια του Ιωάννη του Β, είχε ως αποτέλεσμα να ξεκινήσουν νέες εχθροπραξίες από την πλευρά τους στο Αιγαίο, στο Ιόνιο και την Αδριατική. Για αυτό αναγκάστηκε, ο Ιωάννης Β Κομνηνός, να ξαναδώσει πίσω τα προνόμια, όταν ο στόλος των Βενετών κινήθηκε εχθρικά προς τα εδάφη της αυτοκρατορίας. Οι Λατίνοι-Γερμανοί είχαν αλλοιώσει πολλές πλευρές της δημόσιας ζωής, και απέκτησαν τον έλεγχο στο εμπόριο-οικονομία συμβάλλοντας στην παρακμή της αυτοκρατορίας.

Η Ρωμαϊκή οικονομία ήταν έρμαιο της δύσης της Βενετίας, της Γένουας, και των άλλων Γερμανικών πόλεων. Οι Έλληνες αντιστάθηκαν στις προκλήσεις τους, με μεγάλες εξεγέρσεις, οι οποίες βάφτηκαν με αίμα. Τον Μάιο του 1182, έγινε η πρώτη εξέγερση κατά των Λατίνων. Μια επανάσταση που σημαδεύτηκε από σφαγές και εξανδραποδισμούς. Οι Λατίνοι-Γερμανοί αντέδρασαν κατά των Ελλήνων. Η επεκτατική πολιτική τους εκφράστηκε με την επίθεση των Ούγγρων στην Βαλκανική το 1183,καθώς και με την επίθεση των Νορμανδών κατά των Ρωμαϊκών εδαφών το 1185, με αποτέλεσμα την άλωση της Θεσσαλονίκης.

Ακολούθησε νέα επανάσταση του δυσαρεστημένου από τα γεγονότα λαού κατά την οποία σφαγιάστηκε ο Ανδρόνικος ο Α Κομνηνός. Την εποχή των Κομνηνών, μια νέα νεοταξική δύναμη έχει ανατείλει. Αυτή είναι οι Σελτζούκοι Τούρκοι. Τους Σελτζούκους τους έφεραν στην θέση των Αράβων, οι οποίοι είχαν εξασθενίσει οριστικά σαν στρατιωτική δύναμη, εξαιτίας των τριών κορυφαίων Ελλήνων αυτοκρατόρων, οι οποίοι βασίλεψαν κατά σειρά στον Ελληνικό-Ρωμαϊκό θρόνο. Αυτοί ήταν ο Άγιος Νικηφόρος ο Β Φωκάς, ο ανηψιός του Αγίου ο Ιωάννης ο Α, και ο κορυφαίος των Ελλήνων ο ιερός Βασίλειος ο β. Για να είμαστε συνέχεια, εμπλεκόμενοι σε αμυντικούς πολέμους, από το Ανατολικό μέτωπο, αμέσως οι εωσφοριστές από την νέα τάξη, στην θέση των Αράβων, έστειλαν εναντίον των Ελλήνων, τους Σελτζούκους.

Την εποχή των Κομνηνών με την συνδιοίκηση της αυτοκρατορίας (πολιτική-Ιουδαϊκή αριστοκρατία), και την προδοτική παραχώρηση της οικονομίας-εμπορίου, και του ναυτικού, στους Λατίνους, άρχισαν παράλληλα, οι Εωσφορικές σταυροφορίες από τους Γερμανούς. Εξασθένησαν το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος στρατιωτικά, πολιτικά, οικονομικά, και ταυτόχρονα, μας πολεμούσαν, στα πεδία των μαχών. Ενδεικτικό ήταν ότι την μάχη και την φοβερή ήττα στο Μυριοκέφαλο, το Σεπτέμβριο του 1176 μ.Χ., που έκρινε κατ ουσίαν, την τύχη της Ελληνικής-Ρωμαϊκή; αυτοκρατορίας, την υποκίνησε, ο βάρβαρος Γερμανός, ο Φρειδερίκος Βαρβαρόσα.

Κατά την τέταρτη εωσφορική σταυροφορία, ανάμεσα στους κατακτητές, βρισκόταν ο Ροβέρτος Ντε Κλαρί, και ο Βιλλαρδουίνος οι οποίοι κατέγραφαν, όλα τα αίσχη των Γερμανών, εις βάρος των Ελλήνων. Δημιουργός της Δ εωσφορικής σταυροφορίας, ήταν ο Ιννοκέντιος ο Γ. Αυτός ο πάπας σε συνέχεια της πολιτικής των προκατόχων του οι οποίοι διοργάνωσαν τις πρώτες τρεις εωσφορικές σταυροφορίες , συγκέντρωσε στρατό δήθεν για την απελευθέρωση των αγίων τόπων. Η λεηλασία και η καταστροφή της ένδοξης Βασιλεύουσας- Κωνσταντινουπόλεως, από όλα της τα πλούτη, δεν είχε όμοιό της. Όσοι τολμούσαν να αντισταθούν σφάζονταν επί τόπου. Δεν έμεινε παλάτι, αρχοντικό εκκλησία μεγάλη η μικρή, μοναστήρι,, που να μην υποστεί φρικώδης λεηλασία.

“ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ”- ΠΙΣΤΟΙ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ.

Όπως ήταν φυσικό, τους Δυτικούς ληστές, τους προσέλκυσε ο μυθικός πλούτος της Αγίας Σοφίας. Εισήλθαν μέσα στον Ιερό Ναό με άλογα και μουλάρια, τα οποία λέρωναν με τις κοπριές τους το μαρμάρινο δάπεδο. Μετά άρχισαν με μισός να καταστρέφουν και να παίρνουν τα πάντα. Από άγια δισκοπότηρα, ευαγγέλια, ιερά άμφια, άγιες εικόνες, την Αγία Τράπεζα, ακόμη και το ασημένιο εικονοστάσιο του τέμπλου, ενώ προηγουμένως το έκαναν κομμάτια, μανουάλια, πολυκάντηλα, μέχρι και κουρτίνες. Ενδεικτικά κατά την διάρκεια της λεηλασίας,  μια Γαλλίδα πόρνη ανεβασμένη στον πατριαρχικό θρόνο η οποία χόρευε άσεμνα γυμνή, και τραγουδούσε. Ο ναός των Αγίων αποστόλων λεηλατήθηκε με την σειρά του, από τους Γερμανούς. Λειψανοθήκες, χρυσά-αργυρά σκεύη με  πολύτιμους λίθους, εικόνες, πολυτελή άμφια και άλλοι ανεκτίμητοι θησαυροί του ναού εξαφανίστηκαν. 

Μεταξύ άλλων οι τάφοι των αυτοκρατόρων συλλήθηκαν και αφαιρέθηκε οτιδήποτε πολύτιμο περιείχαν. Επίσης συλλήθηκαν όλοι, ενώ τα λείψανα πετάχτηκαν. 

Ανοίχθηκε ακόμη και ο τάφος του Ιουστινιανού, ενώ από τον  τάφο του αυτοκράτορα Ηρακλείου  αφαιρέθηκε το χρυσό του διάδημα.

Οι περισσότεροι από αυτούς τους θησαυρούς μεταφέρθηκαν στην Ρώμη ενώ και οι πιο πολλοί βρίσκονται στην Βενετία ενώ είναι σήμερα σε κοινή θέα στην εκκλησία του Αγίου Μάρκου.Κυρίως, όμως, καταστράφηκαν αναρίθμητα έργα τέχνης. Της κλασσικής αρχαιότητας (π.χ. αγάλματα του Δία, του Απόλλωνα, των Διοσκούρων, το χάλκινο άγαλμα του Ηρακλή από τον Λύσσιπο τον Σικυώνιο, της Άρτεμης, της Ήρας, της Ελένης του Μενελάου κ.ά. Αυτά τα αγάλματα στόλιζαν τους δρόμους, τις πλατείες και τα παλάτια της Βασιλεύουσας.

Δυστυχώς οι βάρβαροι Γερμανοί τα κομμάτιασαν για να αφαιρέσουν το χρυσό, το ασήμι και τους πολύτιμους λίθους, ενώ τα κατασκευασμένα από χαλκό τα έλιωναν για να κόψουν νόμισμα. Τα αρχαία Ελληνικά χειρόγραφααπό τους “σταυροφόρους”, για να ψήσουν τα φαγητά τους και να ζεσταθούν. Οι πιο φοβεροί από όλους ήταν οι Γάλλοι-Φράγκοι (Γερμανοί).  Αντίθετα οι Βενετοί, που ήταν εξοικειωμένοι με το Ρωμαϊκό πολιτισμό, ήταν  πιο ‘φιλεύσπλαχνοι έναντι των ηττημένων. Ήταν τόσο μεγάλη η έκταση της καταστροφείς που στο τέλος η Βασιλίδα των πόλεων της οικουμένης, που επί 9 αιώνες είχε συγκεντρώσει αμύθητα πλούτη,  πλέον κατάντησε ένα ασήμαντο χωριό της επαρχίας. Εκστασιασμένοι από την νίκη τους οι βάρβαροι και απολίτιστοι Γερμανοί περιγελούσαν τους Έλληνες τους νικημένους και φορούσαν με γελοίο τρόπο τα ρούχα που τους έκλεψαν, τοποθετούσαν στα κεφάλια των αλόγων τους τις καλύπτρες και τα κοσμήματα των Ελλήνων-Ρωμαίων. Άλλοι Γερμανοί κρατούσαν αντί για σπαθί χαρτιά, μελανοδοχεία, και βιβλία, και περιφερόταν στους δρόμους της Πόλης, παριστάνοντας τους λογίους.

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΜΟΛΥΝΑΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ. Το πιο τραγικό από όλα ήταν, όμως,  ότι ολόκληρος ο γυναικείος πληθυσμός της Κωνσταντινουπόλεως, αδιακρίτως  ηλικίας ή ιδιότητας (μοναχές), υποβλήθηκε στην τρομερή διαδικασία του βιασμού. Τότε εσφάγησαν οι περισσότεροι από τους άρρενες κατοίκους, διότι στην προσπάθειά τους οι πατεράδες και οι σύζυγοι να διαφυλάξουν την τιμή των θυγατέρων και των συζύγων, έπεσαν θύματα των αποχαλινωμένων Δυτικών.

Αναστέναξε η Κωνσταντινούπολη από τους ατελείωτους βιασμούς. Δεν περιγράφονται τα μαρτύρια που υπέστησαν οι Έλληνες επί τρεις συνεχείς ημέρες. Τους βασάνιζαν οι γερμανοί απάνθρωπα για να τους αποκαλύψουν τα μέρη όπου είχαν κρύψει χρυσά και αργυρά νομίσματα και τιμαλφή. Οι Σαρακηνοί δεν έκαναν τέτοιες βιαιότητες, για αυτό φέρθηκαν πάρα πολύ φιλάνθρωπα και ευγενικά όταν κυρίευσαν την Ιερουσαλήμ. 

Δεν πείραξαν τις γυναίκες των Λατίνων, ούτε τον κενό τάφο του Χριστού τον έκαναν ομαδικό τάφο, ενώ τους άφηναν όλους να φύγουν με ένα ορισμένο αριθμό χρυσών νομισμάτων  και από τον καθένα έπαιρναν ορισμένα  πράγματα, αφήνοντας τα υπόλοιπα στους κατόχους τους, ακόμα και αν αυτά ήταν πολλά. Επίσης ούτε οι Οθωμανοί δεν έβαλαν ποτέ πόρνες να γδυθούν, να χορέψουν και να κάνουν έρωτα ομαδικά με στρατιώτες, επάνω στην Αγία Τράπεζα της μεγαλύτερης εκκλησίας του κόσμου.

Οι Γερμανοί και οι Φράγκοι (Γερμανικό φύλο) τα έκαναν όλα. Κατέσφαξαν αθώους, νέους, γέρους, μικρά παιδιά, βίασαν γυναίκες, σύλησαν νεκροταφεία, έβαλαν πόρνες επάνω στην αγία Τράπεζα της αγίας Σοφίας, έβαλαν τα άλογα τους μέσα σε εκκλησιές και τις έκαναν στάβλους, έκλεψαν ιερά κειμήλια, έμπαιναν στα σπίτια δολοφονούσαν και έκλεβαν τα χρυσαφικά Οι Γερμανοί ήταν ένας στρατός πάνοπλος, δαιμονισμένος-διψασμένος για αίμα σάρκα και χρυσάφι. Ένας στρατός που οι λέξεις Χριστός-χριστιανισμός ήταν μόνον για τους τύπους. Επίσης, ποτέ να μην ξεχνάτε ότι όλοι οι λαοί της “νέας” τάξης έχουν από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα, ακριβώς την ίδια συμπεριφορά.

Οι αυτοκράτορες, οι αρχηγοί τους δεν πολεμούν ποτέ, αλλά δίνουν διαταγές η από το πίσω μέρος της κάθε μάχης, είτε μένουν στα παλάτια τους δίνοντας από εκεί τις εντολές να σκοτωθούν οι υπόλοιποι. Όλοι αυτοί οι λαοί σφάζουν, κλέβουν, βιάζουν, κάνουν εμπρησμούς, σκλαβώνουν Ελληνίδες για να τελούν τα εωσφορικά θρησκευτικά τους καθήκοντα, με πάσης φύσεως σεξουαλικές ανωμαλίες, παρά φύση σεξ μεταξύ ανδρών γυναικών, μετά του ιδίου φύλου, παιδεραστίες, αιμομιξίες, όργια, ανοίγουν τάφους κλπ. Αυτά είναι τα στοιχεία με τα όποια ξεχωρίζουμε τους λαούς που πιστεύουν στην Διονυσιακή θρησκεία.

ΝΑΖΙΣΜΟΣ-ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ. 

Οι γνωρίζοντες καλά την ιστορία αναφέρουν ότι ο Χίτλερ είχε δώσει εντολές στον μεγάλο ναζί Αδόλφο Άιχμαν, να συνεργαστεί με τους Σιωνιστές από το 1936 για την οικοδόμηση ενός Γερμανο-Εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη με πρόσχημα την Βρετανική απειλή !!! 

Για αυτό εκτιμούν ότι έπρεπε να φιμωθεί ο Άιχμαν ώστε να μην αποκαλυφθεί η ιδεολογική συγγένεια Ναζισμού και Σιωνισμού. Ειδήμονες αναφέρουν ότι το 1933 ο Χίτλερ βρισκόταν φαινομενικά σε αντίθεση με τους Εβραίους και τους Σλάβους της Ανατολικής Ευρώπης. Εν τούτοις ήταν ανεκτικός προς τους Εβραίους και τους Σλάβους γιατί υποστήριζαν τον ίδιο στόχο με αυτόν. Επιθυμούσε να εγκαταλείψουν οι Ισραηλίτες την Γερμανία για να εγκατασταθούν στην Παλαιστίνη !!! Προφανώς όλα αυτά θα τελειώσουν το 1939 με την Kristallnacht.

Το Kristallnacht ήταν ένα πογκρόμ εναντίον Εβραίων που διεξήχθη από τις παραστρατιωτικές δυνάμεις Sturmabteilung (SA) και Schutzstaffel (SS) του Ναζιστικού Κόμματος. με κάποια συμμετοχή της Χιτλερικής Νεολαίας-Γερμανών πολιτών σε όλη την Ναζιστική Γερμανία στις 9 και 10 Νοεμβρίου 1938.

Ορισμένοι Σιωνιστές αποκαλούσαν τον Χίτλερ: «πατέρα του Ισραήλ». Στα πλαίσια επισπεύσεως της εβραϊκής μετανάστευσης ο Χίτλερ υπέγραψε μια συμφωνία με Γερμανούς-Σιωνιστές, που ονομαζόταν «Συμφωνία Χαβάρα» στα εβραϊκά και «Συμφωνία Μεταβίβασης» στα Αγγλικά.  Ήταν ένα εξαιρετικό σχέδιο από το οποίο ιδρύθηκε το σύγχρονο κράτος του Ισραήλ με την ευλογία του Χίτλερ !!! Όταν ο Χίτλερ ανέλαβε την εξουσία απαγόρευσε όλες τις μασονικές στοές και τις εβραϊκές κοινωνικές οργανώσεις εκτός από τους Σιωνιστές !!!

Μέσω της Συμφωνίας Haavara (ή Συμφωνίας Μεταβίβασης), ο Χίτλερ και οι Ναζί επέτρεψαν σε όλους τους Γερμανούς Εβραίους που επιθυμούσαν να μεταναστεύσουν στην Παλαιστίνη να το πράξουν ελεύθερα, με την προϋπόθεση ότι δεν θα πάρουν τις περιουσία τους. Στους Εβραίους μετανάστες έδωσε κουπόνια για την περιουσία τους, τα οποία μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν στην Παλαιστίνη ως χρήματα,  μόνο για να αγοράσουν γερμανικά προϊόντα. Με αυτόν τον τρόπο ενίσχυσε και την Γερμανική οικονομία. 

Ταυτόχρονα επέτυχε να απαλλαγεί από τους Εβραίους της Γερμανίας, τους οποίους θεωρούσε ως ξένο σώμα. Σύμφωνα με τον Φύρερ ήταν αδύνατο να ενσωματωθούν στην ιδεολογία του τρίτου ράιχ. Όλα ξεκίνησαν με την συμφωνία της 25ης Αυγούστου 1933. Ο Χίτλερ χρησιμοποίησε το εμπόριο με τα σιωνιστικά στρατόπεδα (κιμπούτζ) που δημιούργησαν στην Παλαιστίνη για να αμβλύνει τον αντίκτυπο του παγκόσμιου μποϊκοτάζ που είχε επιβάλει η «παγκόσμια εβραϊκή κοινότητα» ενάντια στα γερμανικά προϊόντα από το 1933.

Γιατί στην πραγματικότητα οι Εβραίοι δεν ήταν μια παράταξη καθώς ήταν διχασμένοι. Δίπλα στη Σιωνιστική παράταξη, υπήρχε μια φατρία ιδίως στην Πολωνία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία αντιτάχθηκε σε αυτό το σχέδιο προωθώντας το μποϊκοτάζ της ναζιστικής Γερμανίας. Στις 20 Μαρτίου 1933 ξεκίνησαν οι προσπάθειες στην Πολωνία και τις Ηνωμένες Πολιτείες για την έναρξη οικονομικού μποϊκοτάζ της ναζιστικής Γερμανίας. Με τα χρόνια οι εβραϊκές κοινότητες έχουν ξεκινήσει κινήματα μποϊκοτάζ σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο. Η βία κατά των Γερμανών Εβραίων ξεκίνησε αμέσως μετά.

Σύμφωνα με τον Avraham Stern (ιδρυτή της Leumi και αρχηγό της  Stern), οι Σιωνιστές ήταν ορκισμένοι αριστεροί σοσιαλιστές και οι ηγέτες τους ήθελαν να σχηματίσουν, ένα κράτος βασισμένο σε εθνικιστικές-ολοκληρωτικές αρχές συνδεδεμένο με το Γερμανικό Ράιχ μέσω συμμαχίας για να αντιμετωπίσουν τον Βρετανικό επεκτατισμό στην Παλαιστίνη. Ο Avraham Stern ήταν ο ιδρυτής της Lehi  η οποία λειτουργούσε ως τρομοκρατικός πυρήνας κατά την διάρκεια των Βρετανικών αξιώσεων στην Παλαιστίνη. Το Lehi χωρίστηκε από την μαχητική ομάδα Irgun το 1940 για να συνεχίσει να πολεμά τους Βρετανούς στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Αρχικά επιδίωξε μια συμμαχία με την φασιστική Ιταλία και την ναζιστική Γερμανία καθώς πίστευαν ότι η ναζιστική Γερμανία ήταν μικρότερος εχθρός από την Βρετανία. Η οργάνωση Lehi προσπάθησε δύο φορές να συμμαχία με τους Ναζί. Μετά το θάνατο του Στερν το 1942, η νέα ηγεσία του Lehi άρχισε να υποστηρίζει τον Ιωσήφ Στάλιν και την ιδεολογία του μπολσεβικισμού, που θεωρείται ένα κράμα αριστεράς και δεξιάς.

Είναι κοινώς παραδεκτό ότι οι Σιωνιστές και Ναζί υποστήριζαν το ίδιο πολιτικό σύστημα τον «εθνικοσοσιαλισμό. Η Συμφωνία της Χαβάρα ήταν μια συμφωνία μεταξύ της Ναζιστικής Γερμανίας και των Σιωνιστών Γερμανοεβραίων που υπογράφηκε στις 25 Αυγούστου 1933. Η συμφωνία οριστικοποιήθηκε μετά από τρεις μήνες διαπραγματεύσεων ανάμεσα σε ναζί-σιωνιστές, της Αγγλο-Παλαιστινιακής Τράπεζας (υπό την ηγεσία της Εβραϊκής Υπηρεσίας) και των οικονομικών αρχών της ναζιστικής Γερμανίας.

Η «Συμφωνία της Μεταφοράς» ή «Συμφωνία Χααβαρά» (αγγλικά:Haavara Agreement), στα Γερμανικά Haavara Abkommen, είναι γνωστή ως Hoofien-Abkommen από τον Sigmund Hoofien, κύριο διαπραγματευτή και Πρόεδρο της Αγγλικής-Παλαιστινιακής τράπεζας) (εβραϊκά: הסכם העברה: Ha’avarah heskem).  

Ήταν μια συμφωνία μεταφοράς-μετανάστευσης του εβραϊκού πληθυσμού της Γερμανίας στην Παλαιστίνη. Η συμφωνία υπογράφηκε στις 25 Αυγούστου 1933 από το Υπουργείο Οικονομίας του Τρίτου Ράιχ από την μία πλευρά και της «Σιωνιστικής Ομοσπονδίας της Γερμανίας» (die Zionistische Vereinigung für Deutschland) και της «Αγγλικής-Παλαιστινιακής Τράπεζας» (Anglo-Palestine Bank), με τις εντολές της «Εβραϊκής Υπηρεσίας» (Jewish Agency).  

Η Συμφωνία χρησίμευσε ως ένας τρόπος να μην χαθεί η κινητή περιουσία κεφάλαια-αποταμιεύσεις των Εβραίων της Γερμανίας που ήθελαν να μεταναστεύσουν στην Παλαιστίνη, αλλά και να τονωθεί η γερμανική οικονομία. Από αυτή τη συμφωνία επωφελήθηκαν οι γερμανοεβραίοι που κατόρθωσαν να μεταναστεύσουν χωρίς να απωλέσουν τις καταθέσεις τους,  καθώς οι Εβραίοι αγόραζαν και μετέφεραν γερμανικά προϊόντα και αγαθά στην νέα τους πατρίδα. Υπολογίζεται ότι το χρηματικό ποσό που διακινήθηκε ανέρχεται στα 100.000.000 δολάρια.  

Η ιστορική σπουδαιότητα της Συμφωνίας έγκειται στο γεγονός ότι αποδεικνύει την αγαστή συνεργασία του εθνικοσοσιαλιστικού καθεστώτος με τους σιωνιστές ηγέτες της εποχής, συνεργασία η οποία κρατήθηκε μυστική για πολλά χρόνια από τους ιθύνοντες στο Ισραήλ. Όταν τελικά ήρθε στο φως, στις αρχές της δεκαετίας του 1960 ξεκίνησε μια σφοδρή αντιπαράθεση στον δημόσιο λόγο της χώρας. Σύμφωνα με τον έγκριτο ιστορικό Έντουιν Μπλακ, αυτή η συνεργασία ήταν ένας σημαντικός παράγοντας στη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ. 

Η συμφωνία αυτή έκανε εφικτή την μετανάστευση Γερμανών Εβραίων στην Παλαιστίνη μεταξύ 1933 και 1939. Επέτρεψε στους Εβραίους που διέφυγαν από τις διώξεις των ναζί να μεταφέρουν μέρος της περιουσίας τους στη Βρετανική Εντολή της Παλαιστίνης. Οι μετανάστες πούλησαν τα υπάρχοντά τους στη Γερμανία για να πληρώσουν τα βασικά αγαθά (κατασκευασμένα στη Γερμανία) που θα αποσταλούν στην Παλαιστίνη. Η συμφωνία ήταν αμφιλεγόμενη και επικρίθηκε από πολλούς Εβραίους ηγέτες τόσο εντός του Σιωνιστικού κινήματος (όπως ο Ρεβιζιονιστής Σιωνιστής ηγέτης Ze'ev Zhabotinsky) όσο και εκτός, καθώς και από μέλη του NSDAP (Ναζιστικό Κόμμα) και της γερμανικής κοινής γνώμης.

Για τους Γερμανούς Εβραίους η συμφωνία πρόσφερε μια διέξοδο από ένα εχθρικό περιβάλλον στην ναζιστική Γερμανία. Για το Yishuv, την εβραϊκή κοινότητα της Παλαιστίνης, παρείχε πρόσβαση τόσο στην εργασία των μεταναστών όσο και στην οικονομική υποστήριξη. Παράλληλα οι Γερμανοί επέτυχαν να ανατρέψουν το μποϊκοτάζ του 1933, το οποίο απολάμβανε μαζικής υποστήριξης μεταξύ των Ευρωπαίων και Αμερικανών Εβραίων και θεωρήθηκε από το γερμανικό κράτος ως απειλή για τη γερμανική οικονομία.

Αν και το Ναζιστικό Κόμμα κέρδισε την πλειοψηφία των λαϊκών ψήφων στις δύο γενικές εκλογές του Ράιχσταγκ του 1932, δεν είχε απόλυτη πλειοψηφία, με συνέπεια ο Χίτλερ να ηγηθεί μιας βραχύβιας κυβέρνησης συνασπισμού αποτελούμενη από το NSDAP και το Γερμανικό Εθνικό Λαϊκό Κόμμα. Υπό την πίεση πολιτικών, βιομηχάνων και άλλων, ο Πρόεδρος Paul von Hindenburg διόρισε τον Χίτλερ Καγκελάριο της Γερμανίας στις 30 Ιανουαρίου 1933. Αυτό το γεγονός είναι γνωστό ως Machtergreifung (κατάληψη της εξουσίας). Τους επόμενους μήνες το NSDAP χρησιμοποίησε μια διαδικασία που ονομάζεται Gleichschaltung (συντονισμός) για να εδραιώσει την εξουσία. Μέχρι τον Ιούνιο του 1933 οι μόνες οργανώσεις εκτός του ελέγχου του NSDAP ήταν ο στρατός και οι εκκλησίες.

Μέσα στο ναζιστικό κίνημα πριν και μετά την έλευση του NSDAP στην κυβέρνηση, προτάθηκαν διάφορες (ολοένα και πιο ριζοσπαστικές) «λύσεις» στο «εβραϊκό ζήτημα» , συμπεριλαμβανομένης της απέλασης και της ενθάρρυνσης της εθελοντικής μετανάστευσης. Η εκτεταμένη πολιτική δίωξη κατά των Γερμανών Εβραίων ξεκίνησε μόλις το NSDAP ανέλαβε την εξουσία. Την 1η Απριλίου το NSDAP οργάνωσε ένα πανεθνικό μποϊκοτάζ των εβραϊκών επιχειρήσεων στη Γερμανία. Βάσει νόμου οι Εβραίοι αποκλείστηκαν από της δημόσιες υπηρεσία. στις 25 Απριλίου και επιβλήθηκαν ποσοστώσεις στον αριθμό των Εβραίων σε σχολεία και πανεπιστήμια. Οι Εβραίοι εκτός Γερμανίας απάντησαν σε αυτές τις διώξεις με μποϊκοτάζ των γερμανικών προϊόντων. Παράλληλα στην  Παλαιστίνη, ένας αυξανόμενος εβραϊκός πληθυσμός αποκτούσε γη και ανέπτυξε τις δομές ενός μελλοντικού εβραϊκού κράτους παρά την αντίθεση των Αραβικών πληθυσμών-κρατών.

Η υποστήριξη του Χίτλερ για τη Συμφωνία της Haavara ήταν ασαφής αλλά διστακτική και μεταβλητή κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930. Ο Χίτλερ αρχικά φαινόταν αδιάφορος για τις οικονομικές λεπτομέρειες του σχεδίου, αλλά το υποστήριξε μεταξύ Σεπτεμβρίου 1937 και 1939. Μετά τη γερμανική εισβολή στην Πολωνία τον Σεπτέμβριο του 1939, το πρόγραμμα έληξε. Η συμφωνία ήταν αμφιλεγόμενη τόσο στο NSDAP όσο και στο σιωνιστικό κίνημα. Όπως είπε ο ιστορικός Έντουιν Μπλακ: « Η συμφωνία παράδοσης διέλυσε τον παγκόσμιο Εβραϊσμό, φέρνοντας τους ηγέτες ο ένας εναντίον του άλλου, απειλώντας με εξέγερση και ακόμη και με δολοφονίες».

Η αντίθεση προήλθε κυρίως από τους κορυφαίους Αμερικανούς ηγέτες του Παγκόσμιου Σιωνιστικού Κογκρέσου, ιδίως τον Abba Hillel Silver, και τον πρόεδρο του Αμερικανοεβραϊκού Κογκρέσου, Ραβίνο Stephen Wise, καθώς και από άλλους ηγέτες του αντιναζιστικού μποϊκοτάζ του 1933, που αντιτάχθηκαν στη συμφωνία. αποτυγχάνοντας να πείσει το 19ο Σιωνιστικό Συνέδριο. Οι δεξιοί Ρεβιζιονιστές Σιωνιστές και ο ηγέτης τους Βλαντιμίρ Τζαμποτίνσκι έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους ακόμη πιο ξεκάθαρα. Η ρεβιζιονιστική παλαιστινιακή εφημερίδα Hazit Haam κατήγγειλε έντονα τους εμπλεκόμενους στη συμφωνία ως «προδότες» και λίγο αργότερα ένας από τους διαπραγματευτές, ο Haim Arlosoroff, δολοφονήθηκε. Αυτά αναφέρει μεταξύ πολλών άλλων η metapedia. 

https://el.metapedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC%CF%82

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΝΑΖΙ ΜΕΤΟΧΟΙ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. 

Από την ημέρα που ξεκίνησα την στήλη Γεωστρατηγικής-παιδείας και επιβιώσεως από τον υβριδικό πόλεμο το 2006 με την ονομασία Επικρατέειν η Απόλλυσθαι-Ισχύς Διά της Γνώσεως, αναφέρω συχνά ότι όλα τα έθνη που ασπάζονται τον Διονυσιακό πολιτισμό έχουν κοινές πολιτιστικές, πολιτικές-οικονομικές, κοινωνικές και ερωτικές ιδεολογίες. Δεν ήταν τυχαίο ότι οι ναζί του τρίτου ράιχ ήταν φανατικοί μέτοχοι της Διονυσιακής κουλτούρας.

ΘΕΟΣΟΦΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΘΟΥΛΗ ΚΑΙ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ.

Η Εταιρεία της Θούλης συνδέεται άμεσα με την προέλευση του Ναζιστικού κόμματος της Γερμανίας. Ήταν μια από τις θεοσοφικές-Διονυσιακές ομάδες  των τελών της δεκαετίας του 1910. Η Θούλη ήταν αρχικά το όνομα του παραρτήματος του Γερμανικού Τάγματος Άγιο Δισκοπότηρο μιας οργάνωσης με βάση την στοά η οποία ιδρύθηκε από τον Rudolf von Sebottendorf το 1917. Δεδομένου ότι οι τελετουργικές δραστηριότητες της στοάς συνοδεύονταν από φασιστικές συναντήσεις, το όνομα Thule Gesellschaft υιοθετήθηκε για να αποσπάσει την προσοχή των δημοκρατικών.

Η Θούλη πήρε το όνομα της από μια υποτιθέμενη χαμένη γη. Ο Σεμπότεντορφ ταύτισε την Θούλη που επισκέφθηκε ο Αρχαίος Έλληνας εξερευνητής Πυθέας με την Ισλανδία !!! Στον Αρμανισμό του Γκουίντο φον Λιστ, ο Σεμπότεντορφ έκανε ξεχωριστές αναφορές καθώς πιστεύεται ότι η  Άρια φυλή προέρχεται από την μυθική χαμένη ήπειρο της Ατλαντίδας και κατέφυγε στην Θούλη-Ισλανδία, γιατί είχε βυθιστεί κάτω από θάλασσα. Η Υπερβορεία αναφέρθηκε επίσης από τον Γκουίντο φον Λιστ, με άμεσες αναφορές στον θεοσοφιστή συγγραφέα William Scott-Elliot. 

Στον «Μύθο του Εικοστού Αιώνα», που αποτελεί το δεύτερο καλύτερο βιβλίο του ναζισμού, ο Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ αναφέρεται στην Ατλαντίδα ως ένα πολιτιστικό κέντρο της ανώτερης λευκής φυλής. Ο Ρόζενμπεργκ ήταν εξοικειωμένος με τις αποκρυφιστικές εικασίες σχετικά με τις χαμένες χώρες που διδασκόταν στην Θούλη. 

Ο Σεμπότεντορφ προσπάθησε να επεκτείνει την εθνικιστική-φασιστική ιδεολογία της θεοσοφικής Εταιρείας σε κατώτερες κοινωνικές τάξεις. Το ναζιστικό κόμμα της Γερμανίας ήταν η φανερή συνέχεια της Εταιρείας Θούλη. Η χρήση της σβάστικας από το κόμμα του Χίτλερ ήταν μια απόδειξη αυτής της σχέσης. Ο Friedrich Krohn ήταν υπεύθυνος για το έγχρωμο σχέδιο της Ναζιστικής σημαίας, ήταν μέλος της Θούλης του Γερμανικού Τάγματος Germanenorden από το 1913.

Αναμφισβήτητα το στέλεχος των Ναζί που είχε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τον αποκρυφισμό-παγανισμό και την μεταφυσική ήταν ο Αρχηγός των SS Χάινριχ Χίμλερ. Ο Χίμλερ ήταν υπέρμαχος του Διονυσιακού πολιτισμού για αυτό και καταδίκαζε την Χριστιανική-σεξουαλική ηθική και την «αρχή του ελέους». Θεωρούσε αυτές τις δύο αξίες ως τις πιο επικίνδυνες  για την εξάπλωση του τρίτου ράιχ. Το 1937, δήλωσε ότι το κίνημα του ναζισμού βρισκόταν στην εποχή της «τελικής σύγκρουσης με τον Χριστιανισμό» και ότι ήταν μέρος της αποστολής των SS να διδάξουν στον Γερμανικό λαό τον επόμενο μισό αιώνα την Διονυσιακή Κουλτούρα.

Σύμφωνα με τον Χίμλερ : «Πιστεύουμε σε έναν Παντοδύναμο Θεό που βρίσκεται πάνω από εμας, δημιούργησε την γη, την Πατρίδα και το Λαό (Volk) και μας έστειλε τον Φύρερ-Χίτλερ !!! Οποιοδήποτε ανθρώπινο ον που δεν πιστεύει στο Θεό πρέπει να θεωρείται αλαζονικό-μεγαλομανές  και ως εκ τούτου ακατάλληλο για τα SS» Εδώ βλέπουμε την αντιγραφή από την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και τους Ελέω Θεού Έλληνες Βασιλείς. Η πίστη στο Θεό μεταξύ των SS δεν συνιστούσε προσχώρηση στο παραδοσιακό Χριστιανικό δόγμα ούτε τα μέλη του ήταν άριστοι θεολόγοι, καθώς τα SS απαγόρευαν ρητά ορισμένους Χριστιανικούς οργανισμούς όπως η Διεθνής Οργάνωση Έρευνας της Βίβλου, μια ομάδα της οποίας την φιλειρηνικότητα απέρριπταν τα SS.

Πολλές από τις έννοιες που προωθήθηκαν από τα SS παραβίαζαν τις Χριστιανικές δοξασίες.  Οι Ναζί υποστήριζαν τις αμβλώσεις, την αντισύλληψη, την στείρωση των αδύναμων οικονομικά-κοινωνικά και των αναπήρων-ασθενών, ενώ παράλληλα ήταν υπέρμαχοι της πολυγαμίας για χάρη της φυλετικής διάδοσης (παγανισμός). 

Επίσης ο Χίμλερ έδειχνε ενδιαφέρον και για την αστρολογία. Συμβουλεύτηκε τον αστρολόγο Wilhelm Wulff κατά τις τελευταίες εβδομάδες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. [Μια λεπτομερής αλλά δύσκολη πηγή για αυτό είναι ένα βιβλίο που γράφτηκε από τον ίδιο τον Wulff, το “Tierkreis und Hakenkreuz”, που δημοσιεύθηκε στη Γερμανία το 1968.

Ο Walter Schellenberg επικεφαλής του τμήματος Amt VI της RSHA και της εξωτερικής κατασκοπείας από το 1944, είχε ανακαλύψει έναν αστρολόγο ονόματι Wulf ο οποίος αναφέρεται στις «Τελευταίες Ημέρες του Χίτλερ» του Hugh Trevor-Roper].

Ως τάγμα τα SS χρειάζονταν ένα συνεκτικό δόγμα που θα το ξεχώριζε. Ο Χίμλερ προσπάθησε να οικοδομήσει αυτή την  ιδεολογία και για τον σκοπό αυτό χρησιμοποίησε μια Γερμανική παράδοση» από την ιστορία. Σε ένα υπόμνημα του 1936, παρουσίασε έναν κατάλογο εγκεκριμένων αργιών βασισμένων σε παγανιστικές και πολιτικές παραδόσεις και είχε ως σκοπό να αποκόψει τα μέλη των SS από την εξάρτησή τους από τις Χριστιανικές εορταστικές εκδηλώσεις. Το Χειμερινό Ηλιοστάσιο, ή Yuletide, ήταν η κορύφωση του χρόνου. Έφερνε τους ανθρώπους των SS μαζί σε τραπέζια δεξιώσεων και γύρω από μανιασμένες φωτιές που ανάγονταν στις Γερμανικές φυλετικές τελετές.

Το Allach Julleuchter κατασκευάστηκε ως ένα μέρος παρουσίασης των αξιωματικών των SS, για να γιορτάσουν το χειμερινό ηλιοστάσιο. Κατασκευασμένο από πηλό χωρίς σμάλτο, το Julleuchter ήταν διακοσμημένο με παγανιστικά Γερμανικά σύμβολα. Το 1935 ο Χίμλερ μαζί με τον Νταρέ ίδρυσαν την Ahnenerbe («Εταιρεία Κληρονομιάς των Προπατόρων»). Αρχικά υπήρξε ανεξάρτητη και έγινε το τμήμα πατρογονικής κληρονομιάς των SS. Με επικεφαλής τον  Hermann Wirth ήταν αφιερωμένη κυρίως στην αρχαιολογική έρευνα και συμμετείχε σε αποκρυφιστικές πρακτικές. 

Πολύς χρόνος και πολλοί πόροι δαπανήθηκαν για την έρευνα ή την δημιουργία ενός δημοφιλούς ιστορικού-πολιτιστικού και «επιστημονικού» υπόβαθρου τοου ναζισμού,  ώστε οι ιδέες για μια «ανώτερη» Άρια φυλή να γίνουν αποδεκτές από τον λαό. 

Υπάρχουν μερικές αναφορές αξιωματικών των SS που γιόρταζαν τα ηλιοστάσια,  προσπαθώντας να αναπαραστήσουν ένα παγανιστικό τελετουργικό. Στο βιβλίο του “El Cuarto Lado del Triangulo, ο καθηγητής Ρόναλντ Νιούτον περιγράφει πολλές περιπτώσεις που πραγματοποιήθηκε ένα Sonnenwendfeier στην Αργεντινή.

Όταν Sturmbannführer (Ταγματάρχης των SS) Baron von Thermann, ως νέος επικεφαλής της Γερμανικής διπλωματικής αποστολής έφθασε τον Δεκέμβριο του 1933, μία από τις πρώτες δημόσιες εμφανίσεις του ήταν να παρευρεθεί στο Sonnenwendfeier του Ναζιστικού κόμματος στο σπίτι του Vicente Lopez στα προάστια του Μπουένος Άιρες, «μια νεο-παγανιστική γιορτή με πυρσούς στους οποίους οι Ναζί της Αργεντινής υποδέχονταν τα χειμερινά και θερινά ηλιοστάσια».

Ο Χίμλερ μεταξύ άλλων αγόρασε το κάστρο  Βέβελσμπουργκ. 

Στο κάστρο του Βέβελσμπουργκ γινόταν οι μυστικές παγανιστικές τελετές σχετικά με την μύηση των SS. Ταυτόχρονα ήταν το κέντρο των αρχαιολογικών ερευνών της περιοχής. Γερμανοί Ναζί ήταν υπέρμαχοι ενός είδους εσωτερικισμού των SS που περιελάμβανε τον Γερμανικό μυστικισμό, την λατρεία των προγόνων, την λατρεία των ρούνων και τις φυλετικές δοξασίες. Ο Χίμλερ προσάρμοσε την ιδέα του Δισκοπότηρου για να δημιουργήσει ένα παγανιστικό δρώμενο για τα SS. Ο Χίμλερ οραματιζόταν το κάστρο ως το επίκεντρο της αναγέννησης των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης και όρισε δώδεκα αξιωματικούς των SS σαν ακολούθους του, οι οποίοι συγκεντρώνονταν σε διάφορα δωμάτια σ’ όλο το κάστρο και έκαναν τελετές. Τα SS είχαν δώδεκα κύρια τμήματα (SS-Hauptämter) με δώδεκα ηγέτες. 

Ο αριθμός δώδεκα παίζει σημαντικό ρόλο στο σχέδιο του Βόρειου Πύργου: δώδεκα βάθρα στην κρύπτη, δώδεκα κολώνες και κόγχες στην “Obergruppenführersaal” (Αίθουσα των αρχηγών των SS) και δώδεκα ακτίνες του ηλιακού τροχού. Στην μελέτη των αρχαίων εννοιών κατά την διάρκεια του Τρίτου Ράιχ, ο ήλιος γενικά ερμηνεύτηκε ως «η ισχυρότερη και πιο ορατή έκφραση του Θεού» και ο αριθμός δώδεκα δηλώνει τα «πράγματα του στόχου και την ολοκλήρωση».

Αναφορικά με τον αριθμό 12 στις μελέτες για την Γερμανική μυθολογία, αναφέρθηκε μια σχέση με «τις δώδεκα κύριες θεότητες της Σκανδιναβικής μυθολογίας, οι οποίες που έχουν  δώδεκα κατοικίες και δώδεκα επιβήτορες. Επίσης έχουν  δώδεκα ποτάμια που πηγάζουν από το σιντριβάνι Hwergelmir στο Niflheim –βασίλειο του πάγου και του κρύου. 

Μέσα στον Βόρειο Πύργο του κάστρου σχεδιάστηκαν δύο δωμάτια ) επηρεασμένα από την μυθολογία: 

Το Obergruppenführersaal (Αίθουσα Στρατηγών των SS) και το Gruft (κρύπτη). Ο άξονας αυτού του πύργου ήταν να αποτελέσει το πραγματικό «Κέντρο του Κόσμου» (Mittelpunkt der Welt). Η ακριβής σημασία της κρύπτης είναι άγνωστη. Παρόλα αυτά, το δωμάτιο είναι σημαντικό για τις θρησκευτικές πλευρές του Ναζισμού και ειδικά για την προγονική λατρεία. Στην κρύπτη υπήρχε ένας βωμός με άσβεστη φλόγα και στο ψηλότερο σημείο ήταν διακοσμημένη μια σβάστικα. Το σύμβολο της άσβεστης φλόγας σήμαινε την επιδίωξη της προγονικής ψυχής από την οποία εγείρεται ο άνθρωπος κατά τη γέννησή του και στην οποία επανέρχεται κατά το θάνατό του.

Στο ισόγειο η Αίθουσα των Ανώτερων Ηγετών αναφέρεται στους δώδεκα αρχικούς κορυφαίους στρατηγούς των SS, που ονομάζονται Obergruppenführer. Μια αίθουσα με δώδεκα κολώνες ενωμένες με σταυροθόλιο, δώδεκα παράθυρα και κόγχες πόρτας με οκτώ διαμήκη παράθυρα. Ο Χίμλερ προωθούσε την σεξουαλική μαγεία-Διονυσιακή κουλτούρα την οποία είχε επαναφέρει ο Βρετανός μάγος-εωσφοριστής  Άλιστερ Κρόουλι Ο.Τ.Ο Λονδίνου, Θούλη και η Ερμητική Χρυσή Αυγή ήταν θεοσοφικά τάγματα τα οποία προωθούσαν τον σεξουαλικό σατανισμό.  

(4) ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΣΥΜΠΟΣΙΑΚΑ. 

Θαυμ άσας ο ὖν τὸ ἐ π ὶ π ᾶσι ῥηθὲν ὁ Σύμμαχος ‘ ἆρ'’ ἔφη ‘σ ὺ τὸν πατρι ώτην θε όν, ὦ Λαμπρ ία, ‘ε ὔιον ὀρσιγ ύναικα μαινομ έναις ἀνθέοντα τιμα ῖσι Δι όνυσον’ (Lyr. adesp. 131) ἐγγρ άφεις κα ὶ ὑποποιε ῖς το ῖς ῾Εβρα ίων ἀπορρ ήτοις; ἢ τ ῷ ὄντι λ όγος ἔστι τις ὁ το ῦτον ἐκε ίν ῳ τὸν α ὐ τὸν ἀποφα ίνων;’ ὁ δ ὲ Μοιραγ ένης ὑπολαβ ών ‘ἔα το ῦτον’ ε ἶπεν· ‘ἐ γ ὼ γ ὰρ ᾿Αθηνα ῖος ὢν ἀποκρ ίνομα ί σοι κα ὶ λ έγω μηδ έν' ἄλλον ε ἶναι· κα ὶ τὰ μ ὲ ν πολλ ὰ τ ῶν ε ἰς το ῦτο τεκμηρ ίων μ όνοις ἐστὶ ῥητὰ κα ὶ διδακτ ὰ το ῖς μυουμ ένοις παρ' ἡμ ῖν ε ἰς τὴν τριετηρικ ὴν παντέλειαν· ἃ δ ὲ λ ό γ ῳ διελθε ῖν ο ὐ κεκ ώλυται πρ ὸς φ ίλους ἄνδρας, ἄλλως τε κα ὶ παρ' ο ἶνον ἐ π ὶ το ῖς το ῦ θεο ῦ δ ώροις, ἂν ο ὗτοι κελε ύωσι, λ έγειν ἕτοιμος.’ Πάντων ο ὖν κελευ όντων κα ὶ δεομ ένων ‘πρ ῶτον μ έν’ ἔφη ‘τῆς μεγ ίστης κα ὶ τελειοτάτης ἑορτῆς παρ' α ὐτο ῖς ὁ καιρ ός ἐστιν κα ὶ ὁ τρ όπος Διον ύ σ ῳ προσ ήκων. τὴν γ ὰρ λεγομ ένην νηστε ίαν < ἄγοντες> ἀκμ άζοντι τρυγητ ῷ τρα - πέζας τε προτίθενται παντοδαπ ῆς ὀ π ώρας ὑ π ὸ σκηνα ῖς κα ὶ καλι άσιν ἐκ κλημ άτων μ άλιστα κα ὶ κιττο ῦ διαπεπλεγ - μ έναις· κα ὶ τὴν προτέραν τῆς ἑορτῆς σκην ὴν ὀνομ άζουσιν. ὀλ ίγαις δ' ὕστερον ἡμ έραις ἄλλην ἑορτήν, ο ὐκ † ἂν δι' α ἰνιγμ άτων ἀλλ' ἄντικρυς Β άκχου καλουμ ένην, τελο ῦ - σιν. ἔστι δ ὲ κα ὶ κραδηφορ ία τις ἑορτὴ κα ὶ θυρσοφορ ία παρ' α ὐτο ῖς, ἐν ᾗ θ ύρσους ἔχοντες ε ἰς τὸ ἱερ ὸν ε ἰ σίασιν· ε ἰσελ - θ όντες δ' ὅ τι δρ ῶσιν, ο ὐκ ἴσμεν, ε ἰκ ὸς δ ὲ βακχε ίαν ε ἶναι τὰ ποιο ύμενα· κα ὶ γ ὰρ σ άλπιγξι μικρα ῖς, ὥσπερ ᾿Αργε ῖοι το ῖς Διονυσίοις, ἀνακαλο ύμενοι τὸν θε ὸν χρ ῶνται, κα ὶ κιθαρ ίζοντες ἕτεροι προ ΐασιν, ο ὓς α ὐτο ὶ Λευ ίτας προσονομάζουσιν, εἴτε παρὰ τὸν Λύσιον εἴτε μᾶλλον παρὰ τὸν Εὔιον τῆς ἐπικλήσεως γεγενημένης. οἶμαι δὲ καὶ τὴν τῶν σαββ άτων ἑορτὴν μ ὴ παντάπασιν ἀπροσδι όνυσον ε ἶναι· Σάβους γ ὰρ κα ὶ ν ῦν ἔτι πολλο ὶ το ὺς Β άκχους καλο ῦσιν κα ὶ τα ύτην ἀφι ᾶσι τὴν φων ὴν ὅταν ὀργι άζωσι τ ῷ θε ῷ, <ο ὗ π ίστω>σιν ἔστι δ ήπου κα ὶ παρ ὰ Δημοσθ ένους (18, 260) λαβε ῖν κα ὶ παρ ὰ Μεν άνδρου (fr. 1060), κα ὶ ο ὐκ ἀ π ὸ <τρ ό>που τις ἂν φα ίη το ὔνομα πεποι ῆ σθαι πρ ός τινα σ όβησιν, ἣ κατέχει το ὺς βακχε ύοντας· | α ὐτο ὶ δ ὲ τ ῷ λ ό γ ῳ μαρτυρο ῦσιν, ὅταν σ άββατα τελ ῶσι, μ άλιστα μ ὲν π ίνειν κα ὶ ο ἰνο ῦσθαι παρακαλο ῦντες ἀλλ ήλους, ὅταν δ ὲ κωλύῃ τι με ῖζον, ἀπογε ύεσθα ί γε π άντως ἀκρ άτου νομ ίζοντες. κα ὶ τα ῦτα μ ὲν ε ἰκ ότα φ α ίη τις ἂν ε ἶναι· κατὰ κρ άτος <δ ὲ 2 τοὺς> ἐναντίους πρῶτον μὲν ὁ ἀρχιερεὺς ἐλέγχει, μιτρηφόρος τε προϊὼν ἐν ταῖς ἑορταῖς καὶ νεβρίδα χρυσόπαστον ἐνημμένος, χιτῶνα δὲ ποδήρη φορῶν καὶ κοθόρνους, κώδωνες δὲ πολλοὶ κατακρέμανται τῆς ἐσθῆτος, ὑποκομποῦντες ἐν τῷ βαδίζειν, ὡς καὶ παρ' ἡμῖν· ψόφοις δὲ χρῶνται περὶ τὰ νυκτέλια, καὶ χαλκοκρότους τὰς τοῦ θεοῦ τιθήνας προσαγορεύουσιν· καὶ ὁ δεικνύμενος ἐν τοῖς † ἐναντίοις τοῦ νεὼ θύρσος ἐντετυπωμένος καὶ τύμπανα· ταῦτα γὰρ οὐδενὶ δήπουθεν ἄλλῳ θεῶν ἢ Διονύσῳ προσῆκεν. ἔτι τοίνυν μέλι μὲν οὐ προσφέρουσι ταῖς ἱερουργίαις, ὅτι δοκεῖ φθείρειν τὸν οἶνον κεραννύμενον καὶ τοῦτ' ἦν σπονδὴ καὶ μέθυ, πρὶν ἄμπελον φανῆναι· καὶ μέχρι νῦν τῶν τε βαρβάρων οἱ μὴ ποιοῦντες οἶνον μελίτειον πίνουσιν, ὑποφαρμάσσοντες τὴν γλυκύτητα οἰνώδεσι ῥίζαις καὶ αὐστηραῖς, ῞Ελληνές τε νηφάλια ταὐτὰ καὶ μελίσπονδα θύουσιν, ὡς ἀντίθετον φύσιν μάλιστα τοῦ μέλιτος πρὸς τὸν οἶνον ἔχοντος. ὅτι δὲ τοῦτο νομίζουσι, κἀκεῖνο σημεῖον οὐ μικρόν ἐστι, τὸ πολλῶν τιμωριῶν οὐσῶν παρ' αὐτοῖς μίαν εἶναι μάλιστα διαβεβλημένην, τὴν οἴνου τοὺς κολαζομένους ἀπείργουσαν, ὅσον ἂν τάξῃ χρόνον ὁ κύριος τῆς κολάσεως· τοὺς δ' οὕτω κολα... 

ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ε. Πότερον οἱ Ἰουδαῖοι σεβόμενοι τὴν ὗν ἢ δυσχεραίνοντες ἀπέχονται τῶν κρεῶν.

Ἐπεὶ δὲ ταῦτ´ ἐρρήθη, βουλομένων τινῶν ἀντικατατείνειν τὸν ἕτερον λόγον ἐκκρούων ὁ Καλλίστρατος ἔφη « πῶς ὑμῖν δοκεῖ λελέχθαι τὸ πρὸς τοὺς Ἰουδαίους, ὅτι τὸ δικαιότατον κρέας οὐκ ἐσθίουσιν; » « ὑπερφυῶς » ἔφη ὁ Πολυκράτης, « ἐγὼ δὲ καὶ προσδιαπορῶ, πότερον οἱ ἄνδρες τιμῇ τινι τῶν ὑῶν ἢ μυσαττόμενοι τὸ ζῷον ἀπέχονται τῆς βρώσεως αὐτοῦ· τὰ γὰρ παρ´ ἐκείνοις λεγόμενα μύθοις ἔοικεν, εἰ μή τινας ἄρα λόγους σπουδαίους ἔχοντες οὐκ ἐκφέρουσιν. » «Ἐγὼ μὲν τοίνυν« » εἶπεν ὁ Καλλίστρατος « οἶμαί τινα τιμὴν τὸ ζῷον ἔχειν παρὰ τοῖς ἀνδράσιν· εἰ δὲ δύσμορφον ἡ ὗς καὶ θολερόν, ἀλλ´ οὐ κανθάρου καὶ γρυ... Καὶ κροκοδείλου καὶ αἰλούρου τὴν ὄψιν ἀτοπώτερον ἢ τὴν φύσιν ἀμουσότερον· οἷς ὡς ἁγιωτάτοις ἱερεῖς Αἰγυπτίων ἄλλοις ἄλλοι προσφέρονται. Τὴν δ´ ὗν ἀπὸ χρηστῆς αἰτίας τιμᾶσθαι λέγουσι· πρώτη γὰρ σχίσασα τῷ προύχοντι τοῦ ῥύγχους, ὥς φασι, τὴν γῆν ἴχνος ἀρόσεως ἔθηκεν καὶ τὸ τῆς ὕνεως ὑφηγήσατ´ ἔργον· ὅθεν καὶ τοὔνομα γενέσθαι τῷ ἐργαλείῳ λέγουσιν ἀπὸ τῆς ὑός. Οἱ δὲ τὰ μαλθακὰ καὶ κοῖλα τῆς χώρας Αἰγύπτιοι γεωργοῦντες οὐδ´ ἀρότου δέονται τὸ παράπαν· ἀλλ´ ὅταν ὁ Νεῖλος ἀπορρέῃ καταβρέξας τὰς ἀρούρας, ἐπακολουθοῦντες τὰς ὗς κατέβαλον, αἱ δὲ χρησάμεναι πάτῳ καὶ ὀρυχῇ ταχὺ τὴν γῆν ἔτρεψαν ἐκ βάθους καὶ τὸν σπόρον ἀπέκρυψαν.

Οὐ δεῖ δὲ θαυμάζειν, εἰ διὰ τοῦτό τινες ὗς οὐκ ἐσθίουσιν, ἑτέρων ζῴων μείζονας ἐπ´ αἰτίαις γλίσχραις, ἐνίων δὲ καὶ πάνυ γελοίαις, τιμὰς ἐχόντων παρὰ τοῖς βαρβάροις. Τὴν μὲν γὰρ μυγαλῆν ἐκτεθειάσθαι λέγουσιν ὑπ´ Αἰγυπτίων τυφλὴν οὖσαν, ὅτι τὸ σκότος τοῦ φωτὸς ἡγοῦντο πρεσβύτερον· τίκτεσθαι δ´ αὐτὴν ἐκ μυῶν πέμπτῃ γενεᾷ νουμηνίας οὔσης· ἔτι δὲ μειοῦσθαι τὸ ἧπαρ ἐν τοῖς ἀφανισμοῖς τῆς σελήνης. Τὸν δὲ λέοντα τῷ ἡλίῳ συνοικειοῦσιν, ὅτι τῶν γαμψωνύχων τετραπόδων βλέποντα τίκτει μόνος, κοιμᾶται δ´ ἀκαρὲς χρόνου καὶ ὑπολάμπει τὰ ὄμματα καθεύδοντος· κρῆναι δὲ {καὶ} κατὰ χασμάτων λεοντείων ἐξιᾶσι κρουνούς, ὅτι Νεῖλος ἐπάγει νέον ὕδωρ ταῖς Αἰγυπτίων ἀρούραις ἡλίου τὸν λέοντα παροδεύοντος. Τὴν δ´ ἶβίν φασιν ἐκκολαφθεῖσαν εὐθὺς ἕλκειν δύο δραχμάς, ὅσον ἄρτι παιδίου γεγονότος καρδίαν· ποιεῖν δὲ τῇ τῶν ποδῶν ἀποστάσει πρὸς ἀλλήλους καὶ πρὸς τὸ ῥύγχος ἰσόπλευρον τρίγωνον. Καὶ τί ἄν τις Αἰγυπτίους αἰτιῷτο τῆς τοσαύτης ἀλογίας, ὅπου καὶ τοὺς Πυθαγορικοὺς ἱστοροῦσιν καὶ ἀλεκτρυόνα λευκὸν σέβεσθαι καὶ τῶν θαλαττίων μάλιστα τρίγλης καὶ ἀκαλήφης ἀπέχεσθαι, τοὺς δ´ ἀπὸ Ζωροάστρου μάγους τιμᾶν μὲν ἐν τοῖς μάλιστα τὸν χερσαῖον ἐχῖνον, ἐχθαίρειν δὲ τοὺς ἐνύδρους μῦς καὶ τὸν ἀποκτείνοντα πλείστους θεοφιλῆ καὶ μακάριον νομίζειν; οἶμαι δὲ καὶ τοὺς Ἰουδαίους, εἴπερ ἐβδελύττοντο τὴν ὗν, ἀποκτείνειν ἄν, ὥσπερ οἱ μάγοι τοὺς μῦς ἀποκτείνουσι· νῦν δ´ ὁμοίως τῷ φαγεῖν τὸ ἀνελεῖν ἀπόρρητόν ἐστιν αὐτοῖς. Καὶ ἴσως ἔχει λόγον, ὡς τὸν ὄνον {δὲ} ἀναφήναντα πηγὴν αὐτοῖς ὕδατος τιμῶσιν, οὕτως καὶ τὴν ὗν σέβεσθαι σπόρου καὶ ἀρότου διδάσκαλον γενομένην· εἰ μή, νὴ Δία, καὶ τοῦ λαγωοῦ φήσει τις ἀπέχεσθαι τοὺς ἄνδρας ὡς μυσερὸν καὶ ἀκάθαρτον δυσχεραίνοντας τὸ ζῷον. »

« Οὐ δῆτ´ » εἶπεν ὁ Λαμπρίας ὑπολαβών « ἀλλὰ τοῦ μὲν λαγωοῦ φείδονται διὰ τὴν πρὸς τὸν μένον ὑπ´ αὐτῶν μυ...στα θηρίον ἐμφερέστατον . Ὁ γὰρ λαγὼς μεγέθους ἔοικε καὶ πάχους ἐνδεὴς ὄνος εἶναι· καὶ γὰρ ἡ χρόα καὶ τὰ ὦτα καὶ τῶν ὀμμάτων ἡ λιπαρότης καὶ τὸ λαμυρὸν ἔοικε θαυμασίως· ὥστε μηδὲν οὕτω μηδὲ μικρὸν μεγάλῳ τὴν μορφὴν ὅμοιον γεγονέναι. Εἰ μὴ νὴ Δία καὶ πρὸς τὰς ποιότητας αἰγυπτιάζοντες τὴν ὠκύτητα τοῦ ζῴου θεῖον ἡγοῦνται καὶ τὴν ἀκρίβειαν τῶν αἰσθητηρίων· ὅ τε γὰρ ὀφθαλμὸς ἄτρυτός ἐστιν αὐτῶν, ὥστε καὶ καθεύδειν ἀναπεπταμένοις τοῖς ὄμμασιν, ὀξυηκοΐᾳ τε δοκεῖ διαφέρειν, ἣν Αἰγύπτιοι θαυμάσαντες ἐν τοῖς ἱεροῖς γράμμασιν ἀκοὴν σημαίνουσιν οὖς λαγωοῦ γράφοντες.

Τὸ δ´ ὕειον κρέας οἱ ἄνδρες ἀφοσιοῦσθαι δοκοῦσιν, ὅτι μάλιστα ... Οἱ βάρβαροι τὰς ἐπὶ χρωτὸς λεύκας καὶ λέπρας δυσχεραίνουσι καὶ τῇ προσβολῇ τὰ τοιαῦτα καταβόσκεσθαι πάθη τοὺς ἀνθρώπους οἴονται, πᾶσαν δ´ ὗν ὑπὸ τὴν γαστέρα λέπρας ἀνάπλεων καὶ ψωρικῶν ἐξανθημάτων ὁρῶμεν, ἃ δή, καχεξίας τινὸς ἐγγενομένης τῷ σώματι καὶ φθορᾶς, ἐπιτρέχειν δοκεῖ τοῖς σώμασιν. Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τὸ θολερὸν περὶ τὴν δίαιταν τοῦ θρέμματος ἔχει τινὰ πονηρίαν· οὐδὲν γὰρ ἄλλο βορβόρῳ χαῖρον οὕτω καὶ τόποις ῥυπαροῖς καὶ ἀκαθάρτοις ὁρῶμεν, ἔξω λόγου τιθέμενοι τὰ τὴν γένεσιν καὶ τὴν φύσιν ἐν αὐτοῖς ἔχοντα τούτοις. Λέγουσι δὲ καὶ τὰ ὄμματα τῶν ὑῶν οὕτως ἐγκεκλάσθαι καὶ κατεσπάσθαι ταῖς ὄψεσιν, ὥστε μηδενὸς ἀντιλαμβάνεσθαι μηδέποτε τῶν ἄνω μηδὲ προσορᾶν τὸν οὐρανόν, ἂν μὴ φερομένων ὑπτίων ἀναστροφήν τινα παρὰ φύσιν αἱ κόραι λάβωσιν· διὸ καὶ μάλιστα κραυγῇ χρώμενον τὸ ζῷον ἡσυχάζειν, ὅταν οὕτω φέρηται, καὶ σιωπᾶν κατατεθαμβημένον ἀηθείᾳ τὰ οὐράνια καὶ κρείττονι φόβῳ τοῦ βοᾶν συνεχόμενον. Εἰ δὲ δεῖ καὶ τὰ μυθικὰ προσλαβεῖν, λέγεται μὲν ὁ Ἄδωνις ὑπὸ τοῦ συὸς διαφθαρῆναι, τὸν δ´ Ἄδωνιν οὐχ ἕτερον ἀλλὰ Διόνυσον εἶναι νομίζουσιν, καὶ πολλὰ τῶν τελουμένων ἑκατέρῳ περὶ τὰς ἑορτὰς βεβαιοῖ τὸν λόγον· οἱ δὲ παιδικὰ τοῦ Διονύσου γεγονέναι· καὶ Φανοκλῆς, ἐρωτικὸς ἀνήρ, ου- - - δήπου πεποίηκεν.

Ἔτι τοίνυν μέλι μὲν οὐ προσφέρουσι ταῖς ἱερουργίαις, ὅτι δοκεῖ φθείρειν τὸν οἶνον κεραννύμενον καὶ τοῦτ´ ἦν σπονδὴ καὶ μέθυ, πρὶν ἄμπελον φανῆναι· καὶ μέχρι νῦν τῶν τε βαρβάρων οἱ μὴ ποιοῦντες οἶνον μελίτειον πίνουσιν, ὑποφαρμάσσοντες τὴν γλυκύτητα οἰνώδεσι ῥίζαις καὶ αὐστηραῖς, Ἕλληνές τε νηφάλια ταὐτὰ καὶ μελίσπονδα θύουσιν, ὡς ἀντίθετον φύσιν μάλιστα τοῦ μέλιτος πρὸς τὸν οἶνον ἔχοντος. Ὅτι δὲ τοῦτο νομίζουσι, κἀκεῖνο σημεῖον οὐ μικρόν ἐστι, τὸ πολλῶν τιμωριῶν οὐσῶν παρ´ αὐτοῖς μίαν εἶναι μάλιστα διαβεβλημένην, τὴν οἴνου τοὺς κολαζομένους ἀπείργουσαν, ὅσον ἂν τάξῃ χρόνον ὁ κύριος τῆς κολάσεως· τοὺς δ´ οὕτω κολα...

https://el.wikisource.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AC_%CE%94%CE%84 

* Ο ΕΥΡΥΣΘΕΑΣ ΗΤΑΝ ΕΓΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΕΛΟΠΑ.  

Εκαταίος μεν ουν ο Μιλήσιος περί της Πελοποννήσου φησίν, διότι προ των Ελλήνων ώοκησαν αυτήν βάρβαροι. Σχεδόν δε τι και η σύμπασα Ελλάς κατοικία βαρβάρων υπήρξε το παλαιόν, απ’ αυτών λογιζομένοις των μνημονευομένων. Πέλοπος μεν της Φρυγίας επαγαγομένου λαόν εις την απ’ αυτού κληθείσαν Πελοπόννησον, Δαναού δε εξ Αιγύπτου, Δρυόπων τε και Καυκώνων και Πελασγών και Λελέγων και άλλων τοιούτων κατανειμαμένων τα εντός Ισθμού και τα εκτός δε. Την μεν γαρ Αττικήν οι μετά Ευμόλπου Θραίκες έσχον, της δε Φωκίδος την Δαυλίδα Τηρεύς, την δε Καδμεία οι μετά Κάδμου Φοίνικες, αυτήν δε την Βοιωτίαν Άονες και Τέμμικες και Ύαντες· ως δε Πίνδαρος φησίν, Ην ότε σύας Βοιώτιον έθνος ένεπον. Και από των ονομάτων δε ενίων το βάρβαρον εμφαίνεται· Κέκροψ και Κόδρος και Άικλος και Κόθος και Δρύμας και Κρίνακος. Οι δε Θραικες και Ιλλυριοί και Ηπειρώται και μέχρι νυν εν πλευραίς εισίν· έτι μέντοι μάλλον πρότερον η νυν, όπου γε και της εν τωι παρόντι Ελλάδος αναντιλέκτως ούσης την πολλήν οι βάρβαροι έχουσι, Μακεδονίαν μεν Θραικες και τινά μέρη της Θετταλίας, Ακαρνανίας δε και Αιτωλίας άνω Θεσπρωτοί και Κασσωπαίοι και Αμφιλόχιοι και Μολοττοί και Αθάμανες, Ηπειρωτικά έθνη («Γεωγραφικά», βιβλίο Ζ΄, 1). Τὸ δὲ Ἑλληνικὸν γλώσσῃ μέν, ἐπείτε ἐγένετο, αἰεί κοτε τῇ αὐτῇ διαχρᾶται, ὡς ἐμοὶ καταφαίνεται εἶναι· ἀποσχισθὲν μέντοι ἀπὸ τοῦ Πελασγικοῦ ἐὸν ἀσθενές, ἀπὸ σμικροῦ τεο τὴν ἀρχὴν ὁρμώμενον αὔξηται ἐς πλῆθος τῶν ἐθνέων, Πελασγῶν μάλιστα προσκεχωρηκότων αὐτῷ καὶ ἄλλων ἐθνέων βαρβάρων συχνῶν. πρὸς δὴ ὦν ἔμοιγε δοκέει οὐδέ τὸ Πελασγικὸν ἔθνος, ἐὸν βάρβαρον, οὐδαμὰ μεγάλως αὐξηθῆναι.

ΤΡΟΙΑ ΜΙΑ ΦΟΙΝΙΚΙΚΗ-ΙΟΥΔΑΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ. ΜΕΡΟΣ Α https://mytilenepress.blogspot.com/2025/01/mytilenepress_2.html

ΤΡΟΙΑ ΜΙΑ ΦΟΙΝΙΚΙΚΗ-ΙΟΥΔΑΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ. ΜΕΡΟΣ Β. https://mytilenepress.blogspot.com/2025/01/mytilenepress_28.html

ΤΡΟΙΑ ΜΙΑ ΦΟΙΝΙΚΙΚΗ-ΙΟΥΔΑΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ. ΜΕΡΟΣ Γ. https://mytilenepress.blogspot.com/2025/01/mytilenepress_57.html

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ. 

[67] Όσα έχω παραλείψει είναι πολύ περισσότερα από αυτά που έχω πει. Εκτός από τις τέχνες, τις φιλοσοφικές σπουδές και όλες τις άλλες ωφέλειες που θα μπορούσε κανείς να αποδώσει σ᾽ εκείνη και στον Τρωικό πόλεμο, θα μπορούσαμε επίσης δίκαια να θεωρήσουμε ότι η Ελένη ήταν η αιτία που δεν γίναμε δούλοι των βαρβάρων. Θα διαπιστώσουμε ότι χάρη σ᾽ αυτήν είναι μονοιασμένοι οι Έλληνες και έκαναν από κοινού εκστρατεία εναντίον των βαρβάρων, και τότε για πρώτη φορά έστησε η Ευρώπη τρόπαιο νίκης επί της Ασίας. [68] Εξαιτίας αυτών πετύχαμε πολύ μεγάλη αλλαγή των πραγμάτων. Έτσι, ενώ πιο μπροστά οι βάρβαροι που ζούσαν δυστυχισμένοι στα μέρη τους είχαν την αξίωση να εξουσιάζουν τις ελληνικές πόλεις —για παράδειγμα, ο Δαναός έφυγε από την Αίγυπτο και κατέλαβε το Άργος, ο Κάδμος από τη Σιδώνα έγινε βασιλιάς της Θήβας, οι Κάρες είχαν εγκατασταθεί στα νησιά, και ο Πέλοπας, ο γιος του Ταντάλου, έγινε κύριος όλης της Πελοποννήσου— μετά τον πόλεμο εκείνο όμως η φυλή μας έλαβε τόσο μεγάλη πρόοδο, ώστε να αφαιρέσει από τους βαρβάρους και πόλεις μεγάλες και πολλά εδάφη. [69] Εάν λοιπόν θελήσουν κάποιοι ρήτορες να επεξεργαστούν αυτά και να τα αναπτύξουν, δεν θα τους λείψουν οι αφορμές από όπου ξεκινώντας θα μπορέσουν να εγκωμιάσουν την Ελένη, πέραν των όσων έχουν λεχθεί· αντίθετα, θα βρουν πολλά νέα επιχειρήματα να αναφέρουν γι᾽ αυτήν. Η ελευθερία πίστεως είναι Θεόδοτη. Συνεπώς έχει το δικαίωμα ο κάθε άνθρωπος να πιστεύει όπου επιθυμεί, σε όποια θρησκεία τον εκφράζει. Εν τούτοις κανείς δεν έχει το δικαίωμα, να πλαστογραφεί και να παραποιεί την ιστορία, στα πλαίσια ενός ιδιότυπου θρησκευτικού φανατισμού. 

«Την παλιά εποχή ξέσπασε λοιμώδης ασθένεια στην Αίγυπτο και οι ντόπιοι την απέδωσαν στους ασεβείς αλλόφυλους. Προ αυτού μερικοί από αυτούς συσπειρώθηκαν και ήρθαν στην Ελλάδα. Αρχηγοί τους ήσαν ο Κάδμος και ο Δαναός. Οι υπόλοιποι πήγαν στην Ιουδαία, που τότε ήταν ακατοίκητη, και των οποίων επικεφαλής ήταν ο επονομαζόμενος Μωυσής, ένας άνδρας με φρόνηση και ανδρεία».  (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος Μ, Απόσπασμα 3) «Λένε επίσης οι Αιγύπτιοι πως και οι άποικοι που έφυγαν μαζί με το Δαναό από την Αίγυπτο εγκαταστάθηκαν  στην αρχαιότερη σχεδόν ελληνική πόλη, στο Άργος και πως οι λαοί των Κόλχων στον Πόντο και την Ιουδαίων μεταξύ Αραβίας και Συρίας ιδρύθηκαν ως αποικίες από ανθρώπους που έφυγαν από εκεί….. ο Κάδμος ήταν από τις Θήβες της Αιγύπτου  και μαζί με τα άλλα παιδιά γέννησε και τη Σεμέλη. Στα κατοπινά χρόνια, ο Ορφέας, που απόκτησε μεγάλη φήμη ανάμεσα στους Έλληνες για τη μουσική, τις τελετές και τα θεολογικά ζητήματα, φιλοξενήθηκε από τους απογόνους του Κάδμου και δέχτηκε εξαιρετικές τιμές στις Θήβες». (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος 1, 23-24 και 28-29)

(2) Τόσο λοιπόν ηρωική κι ελευθερόψυχη και τόσο γερή στο φρόνημα και ρωμαλέα στην ψυχή είναι η πολιτεία μας και τόσο στην ουσία της [245d] μισοβάρβαρη, γιατ᾽ είμαστε πραγματικά και ειλικρινά γνήσιοι Έλληνες και δεν έρρευσε ποτέ στις φλέβες μας βαρβαρικό αίμα. Κι όλα αυτά γιατί στ᾽ αληθινά δε συγκατοικούνε και δε ζούνε μαζί μ᾽ εμάς στη χώρα μας ούτε Πέλοπες ούτε Κάδμοι ούτε Αίγυπτοι ούτε Δαναοί κι ούτε άλλοι πολλοί λογής λογής βάρβαροι στη φύση κι Έλληνες μονάχα με το νόμο, αλλά γνήσιοι Έλληνες κι όχι βαρβαρόσποροι, κατοικούμε αιώνες απάνω στη γη αυτή κι έχουμε γι᾽ αυτό το λόγο φυσικά έμφυτο κι αιώνιο βαθιά μέσα μας ριζωμένο το μίσος εναντίον των βαρβάρων. Αλλά και πάλι εβρεθήκαμε και σε τούτη την περίσταση πολιτικά απομονωμένοι, [245e] γιατί δεν εστέρξαμε να διαπράξουμε αισχρό και ανόσιο έργο παραδίνοντας Έλληνες στους βαρβάρους. Έτσι όμως εφτάσαμε σε μια πολιτική κατάσταση όμοια σαν κι εκείνη που υπήρξε η αίτια να νικηθούμε άλλοτε, αλλά με τη βοήθεια των θεών κατορθώσαμε τούτη τη φορά να τελειώσουμε τον πόλεμο με καλύτερους όρους παρά την εποχή εκείνη, γιατί εγλιτώσαμε από τον πόλεμο έχοντας στο τέλος και το στόλο μας και τα τείχη μας και τις αποικίες μας· το ίδιο άλλωστε και οι εχθροί μας με χαρά και προθυμία εδέχτηκαν να πάψει ο πόλεμος αναμεταξύ μας. Ωστόσο εχάσαμε και στον πόλεμο αυτό γενναίους και ηρωικούς άντρες, κι εκείνους που εβρήκανε το θάνατο στη μάχη της Κορίνθου από τις φυσικές αναποδιές και κακοτοπιές της γης όπου έγινε η μάχη και τους άλλους που έπεσαν στο Λέχαιο [246a] θύματα προδοσίας· ηρωικά επίσης επολέμησαν κι όσοι ελευτερώσανε το βασιλιά της Περσίας και ξεκαθαρίσανε όλες τις θάλασσες από τους Λακεδαιμονίους. Τους άντρες τούτους ξαναφέρνω εγώ τώρα στη μνήμη σας και χρέος έχετε να εγκωμιάζετε μαζί μ᾽ έμενα και να τιμάτε τέτοιους ήρωες. 

ΟΙ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ ΙΟΥΔΑΙΟΙ-ΦΟΙΝΙΚΕΣ ΚΑΤΑΚΤΟΥΝ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ.

Διαβάζοντας τους αρχαίους συγγραφείς Εκαταίο Μιλήσιο (Στράβων 7, 321), Θουκυδίδη (Α, 3 – 9), Ηρόδοτο (Ιστορία Α 54 - 58), Ισοκράτη (Παναθηναϊκός, Ελένης εγκώμιον 68 – 69, Πανηγυρικός κ.α.), Διόδωρο (1, 23-24 και 28-29,  Μ, Απόσπασμα 3),και τον Μέγα Αριστοκλή, τον Ύπατο των φιλοσόφων (Μενέξενος, 245c-d),  διαπιστώνουμε ότι πριν από τους Τρωικούς πολέμους και συγκεκριμένα το 1500 π.Χ.  ξεσπούν στην Αίγυπτο λοιμώδης ασθένειες (οι 7 πληγές, σύμφωνα με την Αγία Γραφή) και οι ντόπιοι τις αποδίδουν στους ασεβείς αλλόφυλους.  Για να αποφύγουν την οργή των ντόπιων  οι  μετανάστες που ζούσαν στην Αίγυπτο συσπειρώνονται και φεύγουν σε άλλα μέρη. Ένα μέρος των Ισραηλιτών με αρχηγό τον Μωυσή κατευθύνονται δια ξηράς στην Ιουδαία. 

Οι Δαναοί με πλοία και με αρχηγό το Δαναό μέσω Ρόδου πάνε στο Άργος της Πελοποννήσου. Όταν έφτασαν εκεί ήρθαν σε σύγκρουση με τους κατοίκους του Άργους, που ήσαν Αχαιοί στην γενιά. Ωστόσο επειδή ο βασιλιάς των Αργείων που ονομάζονταν Γελάνωρ δεν είχε γιο για διάδοχο και από την άλλη δεν είχε στρατιωτικές ικανότητες για να νικήσει , οι Αργείοι κάλεσαν τον Δαναό για συνθηκολόγηση και αφετέρου να γίνει κοινός βασιλιάς. Αυτός είναι και ο λόγος που μετά τα Τρωικά οι Αργείοι ονομάζονταν και Αχαιοί-Δαναοί και Αργείοι και από αυτούς κατ’ επέκτασιν και όλοι οι Έλληνες.  Με αρχηγό τον Κάδμο οι Φοίνικες πέρασαν σε πολλά Ελληνικά νησιά στο Αιγαίο, καθώς και στην Βοιωτία της Ελλάδας όπου έκτισαν την Καδμεία ή Θήβα της Ελλάδας. Η πόλη αυτή ονομάστηκε Καδμεία από το όνομα του Κάδμου και Θήβα λόγω της πατρίδας του Κάδμου,  τις Θήβες της Αιγύπτου.

Σύμφωνα με το Πάριο χρονικό κάτι που διαβεβαιώνουν οι μεγάλοι σοφοί Αριστοκλής-Πλάτωνας, Ηρόδοτος, Ισοκράτης, Θουκυδίδης και άλλοι, οι Δαναοί έφτασαν στην Πελοπόννησο το έτος 1511 π.Χ. και ο Κάδμος στην Βοιωτία το έτος 1519 π.Χ. Οι Δαναοί έλαβαν μέρος στον Τρωικό πόλεμο  (έγινε το έτος 1218 - 1209 π.Χ). Αντίθετα οι Καδμείοι ή Θηβαίοι δεν έλαβαν  μέρος στον Τρωικό πόλεμο και κατά τα Περσικά μήδισαν, επειδή ήσαν Φοινικικής-βαρβαρικής καταγωγής  (Ηρόδοτος). (1)

Oι Αιγύπτιοι και οι άποικοι που έφυγαν μαζί με το Δαναό από την Αίγυπτο εγκαταστάθηκαν στην αρχαιότερη σχεδόν ελληνική πόλη, στο Άργος και πως οι λαοί των Κόλχων στον Πόντο και την Ιουδαίων μεταξύ Αραβίας και Συρίας ιδρύθηκαν ως αποικίες από ανθρώπους που έφυγαν από εκεί. Η οικογένεια των Περσειδών από το Άργος θεωρούσε γενάρχη της τον Δαναό, που ήλθε από την Ανατολή,  και οἱ Θηβαίοι τιμούσαν ως γενάρχη τους τον Κάδμο γιο του βασιλιά της Φοινίκης Αγήνορα, που ήλθε στην Ελλάδα από την Παλαιστίνη, εγκαταστάθηκε στη Θήβα και συνέβαλε στη γένεση των λεγόμενων Σπαρτών από τα δόντια του δράκοντα. Σύμφωνα και με τον Ευριπίδη (Φοίνισσες 247), «κοινόν αίμα» ενώνει τους Θηβαίους με τους Φοίνικες.

Ο Κάδμος ήταν από τις Θήβες της Αιγύπτου  και μαζί με τα άλλα παιδιά γέννησε και τη Σεμέλη. Στα κατοπινά χρόνια, ο Ορφέας, που απόκτησε μεγάλη φήμη ανάμεσα στους Έλληνες για την μουσική, τις τελετές και τα θεολογικά ζητήματα, φιλοξενήθηκε από τους απογόνους του Κάδμου και δέχτηκε εξαιρετικές τιμές στις Θήβες». (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος 1, 23-24 και 28-29) «Ο Εκαταίος ο Μιλήσιος αναφέρει ότι η Πελοπόννησος πριν από τους Έλληνες την κατοίκησαν βάρβαροι. Εξάλλου, ολόκληρη σχεδόν η Ελλάδα κατοικία βαρβάρων υπήρξε, στους παλιούς καιρούς, έτσι λογάριαζαν όσοι μνημονεύουν αυτά τα πράγματα, γιατί ο Πέλοπας έφερε ένα λαό από τη Φρυγία στη χώρα που απ' αυτόν ονομάστηκε Πελοπόννησος, και ο Δαναός από την Αίγυπτο, κι οι Δρύοπες, οι Καύκωνες κι οι Πελασγοί κι οι Λέλεγες και άλλοι τέτοιοι λαοί μοίρασαν τους τόπους πάνω και κάτω από τον ισθμό. 

Tην Αττική κατέλαβαν Θράκες προκαλώντας φοβερή γενοκτονία με τον θεουργό Εύμολπο, την Δαυλίδα της Φωκίδας ο Τηρεύς, την Καδμεία οι Φοίνικες που ήρθαν με τον Κάδμο, και την ίδια τη Βοιωτία κατέκτησαν οι Aονες, οι Τέμμικες και οι Ύαντες, ως και Πίνδαρος φησίν. Ην ότε υας Βοιωτιον ένεπον.  Και από των ονομάτων δε ενίων το βάρβαρον εμφαίνεται, Κέκροψ, και Κόδρος, και Αίκλος, και Κόθος, και Δρύμας, και Κρίνακος. 

Οι δε Θράκες, και Ιλλυριοί, και Ηπειρώται, και μέχρι νυν εν πλευραίς εισίν. ΄Τοισι μέντοι μάλλον πρότερον, ή νυν, όπου γε και της εν τω παρόντι Ελλάδος αναντιλέκτως ούσης..» (Στράβων 7, 321). Οι Φοίνικες σύμφωνα με τον Ηρόδοτο (Α -2)  κατάγονταν από την Ερυθρά θάλασσα, πήγαν με αρχηγό τον Αγήνορα στην Φοινίκη της Ασίας, την χώρα απέναντι από την Κύπρο και όπου οι πόλεις Τύρος, Σιδών, εξ ου και η ονομασία Φοίνικες. Χαναάν σημαίνει «χώρα της πορφύρας, το όνομα δηλαδή προέρχεται από το ερυθρό χρώμα που εξάγεται από την επεξεργασία της πορφύρας.

https://www.agniyogahellas.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CF%89%CE%BD/

• Tweet
• Share
• Share
• Share
• Share