Κάποιοι εμπαθείς, κακοήθεις και αντιστόρητοι κατηγορούν τον Άγιο Θεοδόσιο, σχετικά με την κατάργηση των Ολυμπιακών αγώνων.
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-
Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προϋπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν. Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Παλαιάς Διαθήκης έγιναν ένθερμοι υποστηρικτές του Διονυσιακού πολιτισμού. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγγραφη έγκριση του συγγραφέα.
ΙΒΑΝ : GR 1502635980000240200012759-ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 0026.3598.24.0200012759 ΕUROBANK Η ΜΕ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ-ΑΠΛΗ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ. EΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ : SURVIVORELLAS@GMAIL.COM KAI 6945294197. ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΚΟΨΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ.
Σας ενημερώνω ότι το Mytilenepress λειτουργεί κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες που έχει βρεθεί ποτέ συνάνθρωπος μας. Οι αιτίες είναι γνωστές και τα ατράνταχτα στοιχεία αναρτημένα στην προσωπική μου ιστοσελίδα και σε άλλες ιστοσελίδες. Οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού εδώ και δεκαετίες επιχειρούν την ηθική-κοινωνική, οικονομική, βιολογική μου εξόντωση για να σταματήσω το λειτούργημα που επιτελώ. Εάν κλείσει το ηλεκτρονικό περιοδικό ειδικού σκοπού η ζημιά θα είναι τεράστια για το έθνος και όχι για το Mpress. Σας καλώ να διαβάσετε προσεκτικά ολόκληρη την εργασία που ακολουθεί. Κλικ επάνω στο κόκκινο πλαίσιο.
Η άθληση στην αρχαία Ελλάδα αποτελούσε ένα από τα πιο σημαντικά τμήματα αγωγής των αρχαίων μαζί με την μουσική και την γεωμετρία. Οι πρόγονοι μας γνώριζαν ότι η υγεία του σώματος και του πνεύματος είναι απαραίτητο να καλλιεργούνται παράλληλα. Είμαστε το μοναδικό έθνος στον κόσμο που επινόησε την άθληση και τους αγώνες.
Οι θέσεις του Mέγα Αριστοκλή για τη φυσική αγωγή και τον ρόλο που διαδραμάτισε στην αρχαία Αθήνα, είναι πολύ αξιόλογες και διαχρονικές. Για αυτό ακόμη αποτελούν πολύτιμη βοήθεια, ώστε να αντιληφθούμε την σχέση μεταξύ του σώματος και του πνεύματος.
Ο Μέγας Πλάτωνας-Αριστοκλής, όπως και οι Πυθαγόρειοι δίδασκαν ότι η ψυχή του ανθρώπου ανήκει στον θεϊκό και αιώνιο κόσμο, από όπου και προήλθε, σε αντίθεση με το φυσικό σώμα, που ανήκει στην φθαρτή γη.
Ο ύπατος των Φιλοσόφων κάνει τον ουσιαστικό διαχωρισμό μεταξύ πνεύματος και φθαρτής ύλης, χωρίς όμως να απαξιώνει το σώμα στο οποίο δίνει μεγάλη σημασία και πιστεύει ότι από μικρή ηλικία θα πρέπει να καλλιεργείται και να συμβαδίζει με την πνευματική ανάπτυξη των παιδιών. Είναι πολύ σημαντικό να συμβαδίζει η πνευματική με την σωματική καλλιέργεια και μέσα από τη σωστή διαπαιδαγώγηση και των δύο επιπέδων να φτάνει ο πολίτης στην κατάκτηση του καλού και αγαθού. Ο ανώτατος όμως σκοπός της παιδείας είναι να καταστήσει τον άνθρωπο έτοιμο να συμμετέχει στα κοινά και να μπορεί να εξουσιάζει τον εαυτό του και τους άλλους, πάντοτε με άξονα την δικαιοσύνη.
Δύο είναι οι τρόποι για την επίτευξη της γενικότερης αγωγής. Η καλλιέργεια του σώματος μέσω της γυμναστικής και η καλλιέργεια της ψυχής μέσω της μουσικής. Με τον όρο μουσική ο Μ. Αριστοκλής δεν εννοεί απλά την εκμάθηση κάποιου μουσικού οργάνου. Ο Μέγιστος Σοφός της ιστορίας διδάσκει τον συνδυασμό Γεωμετρίας-Μουσικής και Φιλοσοφίας. Σχετικά με την εκγύμναση διδάσκει την αρμονική ανάπτυξη του σώματος, τα οποία είναι απαραίτητα για να μπορεί ο πολίτης να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις και τις αντιξοότητες της ζωής.
Στην μουσική-γεωμετρία δίνει προτεραιότητα εφόσον ως επιστήμες ασχολούνται με τα ανώτερα ηθικά-πνευματικά ψυχικά ανθρώπινα στοιχεία. Η φυσική αγωγή είναι απαραίτητη για την βελτίωση της υγείας και την επίτευξη της ψυχικής-πνευματικής αρμονίας.
Η καλλιέργεια και η υγεία του πνεύματος είναι ο κύριος στόχος κάθε Έλληνα χωρίς να παραμελεί το σώμα. Δεν γίνεται ένα υγιές πνεύμα να κατοικεί σε ένα αδύνατο-άρρωστο σώμα. Απαραίτητη ήταν η άσκηση και εκγύμναση του σώματος, ώστε να επιτευχθεί το Μηδέν Άγαν-Μέτρον Άριστον.
Η γυμναστική απαιτείται να γίνεται με μέτρο και δεν πρέπει να υπάρχουν υπερβολές που θα καταστρέψουν την ψυχική και την σωματική υγεία των αθλητών. Γενικά οι αρχαίοι Έλληνες σε όλους τους τομείς ήταν υπέρ του Μέτρον Άριστον. Στόχος των ένδοξων προγόνων μας μέσα από κάθε μάθημα ήταν η απόκτηση αρετών.
Οι αρετές-ηθικές αξίες υπάρχουν στο αξίωμα του ευ αγωνίζεσθαι στον αθλητισμό. Η αγωγή των νέων άρχιζε σε μικρή ηλικία και αποσκοπούσε στην δημιουργία ισχυρών-ικανών στρατιωτών. Η παιδεία στην αρχαία Σπάρτη ήταν υψηλού επιπέδου σε ότι αφορά τα αθλήματα. Ήταν περισσότερο πρακτική με κίνητρο την δημιουργία στρατιωτών, με μοναδική ασχολία τον πόλεμο. Η φυσική αγωγή ηταν το σπουδαιότερο μέρος στην εκπίδευση των παιδιών της αρχαίας Σπάρτης.
Τα χρόνια εκείνα γινόταν ιππικοί αγώνες, κολύμβηση στον Ευρώτα, καθώς και παιχνίδια με μπάλα. Από τα πολύ αγαπημένα αθλήματα των Σπαρτιατών ήταν τα παιχνίδια με την μπάλα, η πυγμαχία η πάλη και φυσικά το παγκράτιο. Σε αντίθεση με τους Λακεδαιμονίους στην αρχαία Αθήνα, η αγωγή περιελάμβανε την αρμονική ανάπτυξη σώματος και πνεύματος. Μουσική, γεωμετρία και γυμναστική ήταν από τα πιο βασικά μαθήματα των νέων της αρχαίας Αθήνας.
Στα μαθήματα γυμναστικής το βασικότερο ήταν το παγκράτιο. Το παγκράτιο είναι Ένας συνδυασμός πάλης και πυγμαχίας. Οι αρχαίοι Σπαρτιάτες θεωρούσαν το παγκράτιο ως την μέγιστη πολεμική τέχνη και όχι ως ένα απλό άθλημα. Το όνομα του παγκρατίου αγωνίσματος σημαίνει (παν- κράτος, δηλαδή αυτός ο οποίος κατέχει την εξουσία.
Η Πολεμική παιδεία των Αρχαίων Πολεμιστών μέσο του Παγκρατίου αθλήματος ήταν αυτή που μετέτρεπε τον κάθε Έλληνα σε μαχητική μηχανή, έτοιμη να κυριαρχήσει έναντι των εσωτερικών και των εξωτερικών εχθρών. Η λέξη Παγκράτιον αποτελείται από τις λέξεις παν + κράτος. Ο γνώστης αυτής της πολεμικής τέχνης ήταν ο “τα πάντα κρατών”, ήταν αυτός που κυριαρχούσε, και είχε την απόλυτο έλεγχο. Το Παγκράτιον είναι η αρχαιότερη πολεμική Τέχνη που έχει καταγραφεί επιστημονικά. Το Παγκράτιον εισήχθη στους Ολυμπιακούς αγώνες το 648 π.Χ. και το Παγκράτιον Παίδων το 200 π.Χ.
Οι αρχαίοι Ολυμπιακοί αγώνες, γινόταν με σκοπό να βελτιώνουν το σώμα, το ήθος και το πνεύμα. Ο αθλητισμός αποτελεί διαχρονικά μια πολύ δημιουργική ενασχόληση στον ελεύθερο χρόνο, για όλες τις ηλικίες. Από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα η σημασία του είναι τεράστια, καθώς στοχεύει στην σωματική και την ηθική-πνευματική ανάπτυξη αλλά και στην κοινωνικοποίηση των νέων παιδιών.
Το μέλλον ενός έθνους είναι τα παιδιά. Για αυτό είναι απαραίτητο, να εξασκούν, το σώμα και το πνεύμα, παράλληλα. Ήταν πολύ θλιβερό καθώς σταδιακά, οι Ολυμπιακοί αγώνες άλλαξαν χαρακτήρα. Σήμερα θα δούμε γιατί. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν στην μετά θάνατον ζωή.
Όσοι έφευγαν από την ζωή ήταν ιερά πρόσωπα για τους αρχαίους. Οι περισσότεροι αθλητικοί αγώνες στην αρχαία Ελλάδα, είχαν ως στόχο να τιμηθούν κάποιοι σημαντικοί εκλιπόντες. Στην αρχαία Ελληνική παιδεία είχαν περίοπτη θέση οι αθλητικοί αγώνες. Μέσα από τους αγώνες τιμούσαν όλα τα σημαντικά πρόσωπα, τα οποία είχαν φύγει από την ζωή.
Ο Παυσανίας μας δίνει αρκετές πληροφορίες διότι ως περιηγητής πήγαινε ο ίδιος και παρακολουθούσε τους Ολυμπιακούς αγώνες. Την εποχή την οποία έζησε ο Παυσανίας, οι Ολυμπιακοί αγώνες δεν ήταν πλέον πανελλήνιοι αλλά διεθνείς, διότι συμμετείχαν αθλητές από διαφορετικά έθνη. Οι Ολυμπιακοί αγώνες της Ρωμαϊκής εποχής, δεν είχαν κανένα στοιχείο από το αρχαίο Ελληνικό πνεύμα, καθώς ήταν ξεκάθαρα διεθνείς αγώνες.
Ήταν αθλητικοί αγώνες στα πλαίσια της Ρωμαϊκής-Διονυσιακής παγκοσμιοποιήσεως (Pax Romana), όπως είναι και οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί αγώνες. Η γελοιοποίηση του Ολυμπιακού πνεύματος δεν είχε όρια εκείνη την εποχή.
Οι αγώνες ήταν φαιδροί καθώς ακόμη και παρανοϊκοί και σεξουαλικά ανώμαλοι αυτοκράτορες. O Νέρων έλαβε 1808 στεφάνια ως νικητής των αγώνων έκαναν τον θεσμό αναξιόπιστο. Ο Νέρωνας δωροδοκούσε διάφορους αξιωματούχους, για να του δοθούν οι κίβδηλες διακρίσεις, σύμφωνα με τον Σουετώνιο (Νέρων 22-24).
Το 393 μ.Χ. έτος της 293ης Ολυμπιάδας ο Άγιος Θεοδόσιος, θα βάλει τέλος στην απαράδεκτη από κάθε άποψη “αθλητική” διοργάνωση.
Ο Μέγας Θεοδόσιος κατάργησε επί της ουσίας έναν θεσμό που είχε απωλέσει αιώνες πριν το πραγματικό Ελληνικό ιδεώδες. Με τον ερχομό των Φοινίκων από την Αίγυπτο, οι αθλητικοί αγώνες περιελάμβαναν ιεροπραξίες και παγανιστικές τελετουργίες. Ένας ακόμη πολύ σημαντικός λόγος για τον οποίο διέκοψε ο Άγιος Θεοδόσιος, τους Φοινικικούς-Ολυμπιακούς αγώνες ήταν γιατί οι γυναίκες είχαν δικαίωμα να παρακολουθούν τους πορνικούς-παγανιστικούς αγώνες, με αποτέλεσμα να οδηγούνται στην Διονυσιακή πορνεία.
Ενδεικτικό ήταν το γεγονός ότι είχαν δικαίωμα να παρακολουθούν οι γυναίκες τους Ολυμπιακούς αγώνες. Για αυτό σκοπίμως δεν επιτρεπόταν να αγωνίζονται ντυμένοι οι άνδρες αθλητές. Οι μοναδικές γυναίκες οι οποίες είχαν δικαίωμα να παρακολουθούν τους γυμνικούς αγώνες, μέσα στο στάδιο της αρχαίας Ολυμπίας, ήταν οι μάγισσες-ιέρειες της Αιγυπτιακής “θεάς” Δήμητρας-Ίσιδας, οι ανύπαντρες και οι παρθένες. (1)
Σχετικά με την απαγόρευση της συμμετοχής των γυναικών στους Ολυμπιακούς αγώνες, υπήρχαν ειδικές διατάξεις όπως αναφέρει ο Παυσανίας. Η ποινή για όσες γυναίκες θα παρακολουθούσαν παράνομα τους αγώνες, θα ήταν να τις κατακρημνίσουν από τον Τυπαιον όρος και να τις σκοτώσουν (Παυσανίας V 6.7).
Εντούτοις υπήρχαν κάποιες κατηγορίες γυναικών στις οποίες επιτρεπόταν να συμμετέχουν και να παρακολουθούν τους Ολυμπιακούς αγώνες. Αυτές ήταν οι Ελληνίδες παρθένες και οι ανύπαντρες μαζί με τις ιέρειες, οι οποίες συμμετείχαν και στις Διονυσιακές-Ολυμπιακές τελετές στις οποίες γινόταν κάθε ανωμαλία και διαστροφή (Παυσανίας V 13.9 και VI 20.9).
Aκόμη ο Παυσανίας κατέγραψε ότι από όλα τα Ολυμπιακά αγωνίσματα οι γυναίκες είχαν δικαίωμα συμμετοχής, μόνον στους Ιππικούς αγώνες.
Η επιλογή των αγνών Ελληνίδων από τους σκοτεινούς ιερείς της αρχαίας θρησκείας, γινόταν σκόπιμα με μοναδικό στόχο να αυξάνεται η ερωτική διαφθορά, η ανομία και η αταξία ώστε να επέλθει η πνευματική, η ηθική κατάπτωση. Φυσικό επακόλουθο ήταν η πολιτική, η στρατιωτική και η κοινωνική κατάρρευση του Ελληνικού έθνους.
Για την ελευθερία και την επιβίωση του Ελληνικού έθνους απαιτείται ηθική και κατά φύσιν σεξουαλική ζωή. Ο πολιτισμός, η παιδεία, η μουσική αγωγή και οι ηθικές γυναίκες, ήταν και είναι τα θεμέλια της Ελληνικής κοινωνίας. Χωρίς την επιστροφή τους στα Ελληνοχριστιανικά ήθη, δεν υπάρχει σωτηρία, και είναι δεδομένο, ότι θα αφανιστούμε μέχρι ενός. Αυτό είναι αποδεκτό από όλους, κατά την σύγχρονη εποχή, ασχέτως εάν δεν τον εφαρμόζουν στην πράξη όλοι.
Συνεπώς οι Ολυμπιακοί αγώνες δεν ήταν αμιγώς αθλητικοί, καθώς είχαν και έντονο θρησκευτικό χαρακτήρα, διότι τιμούσαν τους ανθρώπους που “έφευγαν” από την ζωή. Η συμμετοχή και ειδικά η νίκη ενός αθλητή στους Ολυμπιακούς, καθώς και στους πανελλήνιους αγώνες, είχε σημαντική αξία. Για αυτό οι νικητές των αγώνων και ειδικά αυτοί οι οποίοι κέρδιζαν στις Ολυμπιάδες, είχαν την εκτίμηση πολλών Ελλήνων οι οποίοι απολάμβαναν διάφορα προνόμια.
Όλες αυτές οι δόξες και οι τιμές άρχισαν σταδιακά να δημιουργούν έναν αθέμιτο ανταγωνισμό, ανάμεσα στις αρχαίες Ελληνικές πόλεις. Οι υπερβολές στην αθλητική εκγύμναση με στόχο την διάκριση στους αρχαίους Ολυμπιακούς αγώνες, η αναξιοπρεπής συμπεριφορά, η ηθική υποβάθμιση και η διαφθορά είναι κάτι το οποίο θα αναφέρουν οι Έλληνες σοφοί στις διδασκαλίες τους. Με μοναδικό κίνητρο την νίκη αρκετοί αθλητές έχαναν το μέτρο και δεν συνδύαζαν σωστά την ανάπτυξη του σώματος και του πνεύματος.
Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ. Μετά από την εκστρατεία στην Αίγυπτο, και όλη την Ανατολή από τον Μέγα Αλέξανδρο, ο Ελληνισμός εξαπλώθηκε και διαδόθηκε σε πολλά νέα έθνη. Συνέπεια αυτής της επέκτασης των συνόρων του Μακεδονικού Βασιλείου, ήταν η παρακμή των Ολυμπιακών αγώνων.
Σημαντικός παράγοντας στην υποβάθμιση και την αλλοίωση των αγώνων υπήρξε το δωδεκάθεο, καθώς είχε επιφέρει κορεσμό και πάνω από όλα πνευματική-ηθική κατάπτωση, εξαιτίας των ανθρωποθυσιών, το φάγωμα των θυσιασμένων, τις πάσης φύσεως σεξουαλικές ανωμαλίες, τους ευνουχισμούς των ανδρών, την καταναγκαστική εκπόρνευση των γυναικών, και τον θεσμό της δουλείας.
Το θρησκευτικό-πολιτιστικό συναίσθημα των αρχαίων Ελλήνων σχετικά με τα Διονυσιακά δρώμενα είχε εξασθενίσει αισθητά.
Από την εποχή του αυτοκράτορα Κωνστάντιου εώς την εποχή του αυτοκράτορα Θεοδόσιου του Β, έζησαν οι πέντε μεγαλύτεροι Έλληνες νεοπλατωνικοί φιλόσοφοι του μεσαίωνα. Αυτοί ήταν ο Μέγας Βασίλειος, οι Άγιοι Ιωάννης (Χρυσόστομος), Γρηγόριος ο Θεολόγος η Ναζιανζηνός, ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης και η φιλοχριστιανή Υπατία. Την εποχή εκείνη και οι πέντε νεοπλατωνικοί διδάσκουν τον Αριστοκλή, έχοντας πάντοτε την αμέριστη υποστήριξη των αυτοκρατόρων.
Οι αυτοκράτορες γνωρίζουν προσωπικά τους μεγάλους φιλοσόφους – ρήτορες, τους Αγίους Ιεράρχες και τους στηρίζουν στο επιστημονικό τους έργο. Αυτό ήταν η ενσωμάτωση της Πλατωνικής διδασκαλίας στον Χριστιανισμό. Με την ολοκλήρωση αυτού του μοναδικού στο είδος του φιλοσοφικού-πνευματικού έργου οι Ιεράρχες, μετέτρεψαν τον Ιουδαϊκό Χριστιανισμό σε καθαρά Ελληνικό, και τότε αμέσως ο Μέγας Θεοδόσιος τον Μάιο του 381 μ.χ. θα ανακηρύξει τον Χριστιανισμό σε επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Εάν οι αυτοκράτορες ήταν ενάντια στον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, δεν θα επέτρεπαν πότε την ενσωμάτωση αυτούσιας της διδασκαλίας του Αριστοκλή-Πλάτωνα, στην Χριστιανική θρησκεία. Ακόμη άμεσα οι αυτοκράτορες θα τιμωρούσαν τους Αγίους Ιεράρχες και θα τους αφαιρούσαν όλα τα εκκλησιαστικά τους αξιώματα. Επίσης θα απαγόρευαν την διδασκαλία του Πλάτωνα στους Ιεράρχες, στην Υπατία καθώς και σε όλους τους υπόλοιπους φιλοσόφους.
Μεταξύ άλλων οι αυτοκράτορες θα έκλειναν και όλες τις φιλοσοφικές σχολές, με αποτέλεσμα να μην ήταν σε θέση να σπουδάσουν, οι Άγιοι, η Υπατία, και όλοι οι υπόλοιποι σοφοί της εποχής εκείνης. Αυτό όμως ήταν κάτι το οποίο δεν το έκανε ποτέ κανένας αυτοκράτορας, διότι όλοι οι φιλόσοφοι δίδασκαν ελεύθερα τον τον ύπατο των φιλοσόφων και όσοι το επιθυμούσαν, σπούδαζαν την αρχαία Ελληνική γραμματεία. Χωρίς την ένωση του Χριστιανισμού και του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, ήταν αδύνατον να γίνει το έθνος μας, παγκόσμια αυτοκρατορία και να φτάσει στην κορυφή του κόσμου.
Ο Ελληνικός πολιτισμός και ο Χριστιανισμός θα ενωθούν, ώστε να γίνει για μία και μοναδική φορά η Ελλάδα παγκόσμιο κρατικό μόρφωμα. Ο Χριστός και ο Πλάτωνας υπήρξαν τα θεμέλια της αυτοκρατορίας. Από εκεί ο Ελληνισμός θα πάρει αστείρευτες δυνάμεις για να μεγαλουργήσει και να επιβιώσει. Οι πατέρες της Ορθοδοξίας, κράτησαν ότι πολύτιμο είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός, όπως οι διδασκαλίες του Πλάτωνα-Αριστοκλή και του Αριστοτέλη, ενώ παράλληλα χρησιμοποίησαν την κορυφαία γλώσσα στον κόσμο την Ελληνική. Ο Ελληνικός πολιτισμός δεν ήταν αρκετός από μόνος του για να φτάσει στην κορυφή του κόσμου το έθνος. Για αυτό και έπρεπε να ενωθεί ο Ελληνικός πολιτισμός με τον χριστιανισμό, για να φτάσει ο Ελληνισμός στο απόγειον της δυνάμεως του. Η πολιτιστική διαδρομή του αρχαίου Ελληνικού κόσμου ενώθηκε με την Ορθοδοξία, ως σώμα Χριστού, όταν οι Έλληνες θα αναλάβουν την ηγεσία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ο μέγιστος εκφραστής της Αρχαιότητας ο Αριστοκλής μαζί με τους τρεις Ιεράρχες θα δημιουργήσουν της βάσεις για την οικουμενικότητα, την διαχρονικότητα του Ελληνισμού και της Χριστιανικής, Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα περισσότερα στοιχεία του αθάνατου Ελληνικού πνεύματος θα είναι πλέον μέσα στην Ορθόδοξη πίστη. Η εισαγωγή των διδασκαλιών του ύπατου των φιλοσόφων Πλάτωνα-Αριστοκλή από τους Αγίους Ιεράρχες είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι οι Έλληνες φιλόσοφοι ήταν μονοθεϊστές και ότι δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με το Φοινικικό δωδεκάθεο. Μέσα από τα Πλατωνικά διδάγματα και τα ηθικά αξιώματα, ο Χριστιανισμός έγινε πολύ ευκολότερα αποδεκτός από τους Έλληνες, καθώς τους φάνηκε από την αρχή, ότι η Ορθοδοξία είναι κάτι πολύ οικείο, προς εκείνους.
Το αποτέλεσμα ήταν με την εισαγωγή των διδαχών του Πλάτωνα, στον Χριστιανισμό, να έχουμε πολύ μεγάλη εξάπλωση, της νέας και ανερχόμενης θρησκείας στην αυτοκρατορία. Μόνον όσοι ήταν αγράμματοι δεν έγιναν Χριστιανοί, διότι δεν επέτυχαν να διεισδύσουν στα ουσιώδη νοήματα της Χριστιανικής διδασκαλίας.
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: