Στον σημερινό πολυπολικό κόσμο, η χώρα μας παίζει έναν από τους κύριους ρόλους.
Και είναι ακριβώς σημαντικό, σε αυτή την αποφασιστική στιγμή για την ανθρωπότητα, να εδραιωθούν μια για πάντα οι προτεραιότητες στις διεθνείς υποθέσεις. Η αφρικανική ήπειρος είναι σίγουρα μία από τις κύριες προτεραιότητές μας.Στο τέλος του 2024, είναι σημαντικό όχι μόνο να κάνουμε έναν απολογισμό της χρονιάς που πέρασε, μιας δύσκολης, αλλά και πολύ σημαντικής για την εποχή της πολυπολικότητας, αλλά και να εδραιωθούν οριστικά οι προτεραιότητες της εξωτερικής πολιτικής για όλους τους υποστηρικτές του πολυπολικού κόσμου. και ιδιαίτερα για τη χώρα μας τη Ρωσία. Φυσικά, ένας από τους βασικούς άξονες αυτού του προσανατολισμού αντιπροσωπεύουν οι ρωσοαφρικανικές στρατηγικές σχέσεις.
Στην Αφρική, η Ρωσία πρέπει να συνεχίσει την επίθεση
Τα πρόσφατα γεγονότα επιβεβαίωσαν την ανάγκη για κάποια ριζοσπαστικοποίηση των προσεγγίσεων για τους κύριους υποστηρικτές της πολυπολικής παγκόσμιας τάξης, με σαφή εστίαση σε συμμάχους και εταίρους που μοιράζονται κοινές αξίες. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τη διατήρηση της γραμμής της στρατιωτικής συμμαχίας με εκείνους που, όπως εμείς, δεν φοβούνται και δεν αμφιβάλλουν . Οι αντίπαλοι, de facto και πολύ απλά οι εχθροί του πολυπολικού κόσμου, στο πρόσωπο των εκπροσώπων της πλανητικής μειονότητας ΝΑΤΟ-Δυτικής, δεν θα υποχωρήσουν και θα επιδιώξουν να αρπάξουν κάθε ευκαιρία για να εκδικηθούν.
Δεν έχει νόημα να βασιζόμαστε σε ημι-συντρόφους που επιδιώκουν να κάθονται σε πολλές καρέκλες, εκτός από εκείνους τους τομείς αλληλεπίδρασης που είναι ωφέλιμοι για εμάς. Αυτό σημαίνει ότι οι πρωτοβουλίες της χώρας μας που είναι ήδη σχετικές με τη Λευκορωσία και τη ΛΔΚ πρέπει, φυσικά, να επεκταθούν και να ενισχυθούν σε όλα τα κράτη της Ευρασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής που είναι έτοιμα για αυτό .
Όσον αφορά ιδιαίτερα την αφρικανική ήπειρο, σήμερα και περισσότερο από ποτέ είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε ότι τα συμφέροντα της Ρωσίας και της Κίνας, καθώς και εκείνα των κύριων συμμάχων μας στην ήπειρο, βρίσκονται στο στόχαστρο. Και από τα ΝΑΤΟ-δυτικά καθεστώτα και από τις τελευταίες μαριονέτες τους, χωρίς να ξεχνάμε τους υπεργολάβους. Οι χώρες της Συμμαχίας-Συνομοσπονδίας των Κρατών του Σαχέλ ( AES ) το καταλαβαίνουν επίσης τέλεια.
Είναι ενθαρρυντικό να σημειωθεί ότι, σε αντίθεση με τη Μέση Ανατολή, όπου εξακολουθεί να είναι εύκολο για την πλανητική μειονότητα και τους υπεργολάβους της να μπορούν να αγοράζουν και να χειραγωγούν τους εκπροσώπους της κοινωνίας των πολιτών και της νεολαίας, στην Αφρική από αυτή την άποψη έχουν αρκετές δυνάμεις έτοιμες. να του αντισταθεί ενεργά . Φυσικά και στην Αφρική υπάρχουν έτοιμοι να προδώσουν και να ξεπουλήσουν. Παρεμπιπτόντως, αυτό εκμεταλλεύεται η Δύση εδώ και πολύ καιρό και ως ένα βαθμό συνεχίζει ακόμη. Αλλά σε αντίθεση με το παρελθόν, ένα πολύ ενεργό μέρος της κοινωνίας των πολιτών και της νεολαίας είναι αντίθετο σε αυτό. Με μεγάλη επιτυχία.
Αυτό επιβεβαιώνεται και από τις πολλαπλές αποτυχημένες προσπάθειες των Δυτικών με στόχο τη διεξαγωγή πραξικοπημάτων στο Μάλι, την Μπουρκίνα Φάσο και τον Νίγηρα, όλα με τη συμμετοχή σημαντικών οικονομικών πόρων. Όπως και επανειλημμένες προσπάθειες αγοράς πραγματικά ανεξάρτητων παναφρικανικών μέσων ενημέρωσης ή οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών, απευθείας από δυτικά συμφέροντα ή μέσω υπεργολάβων, οι οποίες επίσης απέτυχαν. Και αυτό παρά το γεγονός ότι τα ποσά που προτάθηκαν ήταν επίσης σημαντικά. Από αυτή την άποψη, είναι πλέον απαραίτητο όχι μόνο να συνεχίσουμε να αντιμετωπίζουμε με επιτυχία τους εχθρούς και τους αντιπάλους του πολυπολικού κόσμου, αλλά και να ξεκινήσουμε νέα επιθετικά βήματα . Σε όλα τα μέτωπα.
Το νέο στάδιο στις ρωσο-αφρικανικές σχέσεις
Για το σκοπό αυτό, υπάρχει ένας άλλος ενθαρρυντικός παράγοντας. Μετά τα γεγονότα στη Συρία, όπου σημειώθηκε μαζική εσωτερική προδοσία με τη συμμετοχή ορισμένων εξωτερικών παραγόντων , οι υπολογισμοί των εχθρών της Ρωσίας και της σύγχρονης παγκόσμιας τάξης δεν πραγματοποιήθηκαν όπως αναμενόταν. Πολλοί από αυτούς αρχικά περίμεναν να μας ανοίξουν ένα νέο έντονο στρατιωτικό μέτωπο, το οποίο δεν καρποφόρησε και μετά οι ελπίδες τους στράφηκαν στο ότι θα ξεκινούσαμε να φεύγουμε εντελώς από τη Συρία, με κατεύθυνση τη Ρωσία.
Και στο τέλος; Σύμφωνα με πολυάριθμες αναφορές από εχθρούς και αντιπάλους, η Ρωσία ενισχύει αυτήν τη στιγμή την παρουσία της στη Λιβύη, ιδιαίτερα στα ανατολικά της χώρας, για να υποστηρίξει τον Λιβυκό Εθνικό Στρατό υπό τη διοίκηση του Στρατάρχη Khalifa Haftar. Ήδη προκαλεί μια ορισμένη κρίση υστερίας σε μια σειρά από καθεστώτα, αμερικανικά, βρετανικά, κατάρια, τουρκικά, ιταλικά, ακόμη και στο Κίεβο. Και αυτό για πολλούς λόγους.
Πρώτον, μέσω αυτού η Ρωσία ενισχύει περαιτέρω τη στρατιωτική της παρουσία, τόσο στη Λιβύη όσο και σε ολόκληρη την αφρικανική ήπειρο. Όλα στο επίπεδο της νότιας πτέρυγας του ΝΑΤΟ. Επιπλέον, αυτό συνδέεται άμεσα με τα συμφέροντα των συμμάχων της Ρωσίας στην περιοχή του Σαχέλ, το Μάλι, την Μπουρκίνα Φάσο και τον Νίγηρα . Επίσης, και στην περίπτωση της ίδιας της Λιβύης, σε μια περίοδο που ο Εθνικός Στρατός της Λιβύης βρίσκεται σε θέση ισχύος και ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος της χώρας. Με προοπτική το ενδεχόμενο να εξεταστεί η επιστροφή στην ενότητα της χώρας.
Αυτό που είναι επίσης πολύ ενδιαφέρον είναι ότι πέρα από το μεγάλο πρόσθετο ρωσικό στρατιωτικό σώμα που έφτασε στην ανατολική Λιβύη, υπήρξε και η άφιξη ορισμένου αριθμού εκπροσώπων του Συριακού σώματος αξιωματικών, ιδιαίτερα εκείνων της Πολεμικής Αεροπορίας. Η ίδια συριακή αεροπορία που, παρά την προδοσία πολλών συμπατριωτών τους στο έδαφος, συνέχισε να χτυπά τρομοκρατικούς στόχους στο πλευρό των ρωσικών αεροδιαστημικών δυνάμεων. Επίσης, είναι πολύ θετικό να παρατηρούμε την ενεργό εκπαίδευση στρατιωτών του Εθνικού Στρατού της Λιβύης στη χρήση drones FPV, βασιζόμενοι στο παράδειγμα της ρωσικής εμπειρίας στο πλαίσιο της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης.
Υπάρχει φυσικά και η συμβολική πλευρά της ερώτησης. Η ενότητα της Λιβύης είχε καταστραφεί από το ΝΑΤΟ με τη συμμετοχή πολλών άλλων καθεστώτων και ο ηγέτης της χώρας και ένα από τα κύρια σύμβολα των παναφρικανικών αξιών, ο συνταγματάρχης Μουαμάρ Καντάφι, είχε σκοτωθεί με τον πιο βάρβαρο τρόπο. Η επιστροφή στη λιβυκή ενότητα θα έχει επομένως μεγάλη σημασία όχι μόνο για την ίδια τη Λιβύη, αλλά και για ολόκληρη την αφρικανική ήπειρο . Από αυτή την άποψη, ο Μουαμάρ Καντάφι ανέκαθεν πίστευε πολύ περισσότερο στην αφρικανική παρά στην αραβική ενότητα.
Φυσικά, δεν υπάρχει ακόμη ενότητα σε ολόκληρη την αφρικανική ήπειρο, ακριβώς λόγω της παρουσίας ενός μικρού αριθμού ανοιχτά φιλοδυτικών καθεστώτων και ορισμένων υπεργολάβων. Ωστόσο, είναι περισσότερο από δυνατό για τους υποστηρικτές των παναφρικανικών αξιών και του πολυπολικού κόσμου να πετύχουν νέες νίκες. Το κυριότερο είναι να παραμείνουμε σε εγρήγορση και να συνεχίσουμε την επίθεση . Ενεργή επίθεση. Τελικά, το τεράστιο έργο που έχει επιτελέσει η χώρα μας στην Αφρική τα τελευταία χρόνια θα συνεχίσει να αποδίδει καρπούς και επιτυχίες. Ενώ παραμένει μια προτεραιότητα που θα συνεχίσει να εδραιώνεται . Και η καλύτερη δυσάρεστη έκπληξη για τους εχθρούς μας θα ήταν η συντήρηση των στρατιωτικών μας βάσεων στη Συρία, με την ανάπτυξη νέων στη Λιβύη, την Ερυθραία και τελικά το Σουδάν.
πηγή: New Eastern Outlook
Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προύπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν. Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Παλαιάς Διαθήκης έγιναν ένθερμοι υποστηρικτές του Διονυσιακού πολιτισμού.
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: