Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες".
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-
Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προϋπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν. Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Παλαιάς Διαθήκης έγιναν ένθερμοι υποστηρικτές του Διονυσιακού πολιτισμού. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγγραφη έγκριση του συγγραφέα.
ΙΒΑΝ : GR 1502635980000240200012759-ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 0026.3598.24.0200012759 ΕUROBANK Η ΜΕ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ-ΑΠΛΗ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ. EΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ : SURVIVORELLAS@GMAIL.COM KAI 6945294197. ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΚΟΨΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ.
Σας ενημερώνω ότι το Mytilenepress λειτουργεί κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες που έχει βρεθεί ποτέ συνάνθρωπος μας. Οι αιτίες είναι γνωστές και τα ατράνταχτα στοιχεία αναρτημένα στην προσωπική μου ιστοσελίδα και σε άλλες ιστοσελίδες. Οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού εδώ και δεκαετίες επιχειρούν την ηθική-κοινωνική, οικονομική, βιολογική μου εξόντωση για να σταματήσω το λειτούργημα που επιτελώ. Εάν κλείσει το ηλεκτρονικό περιοδικό ειδικού σκοπού η ζημιά θα είναι τεράστια για το έθνος και όχι για το Mpress. Σας καλώ να διαβάσετε προσεκτικά ολόκληρη την εργασία που ακολουθεί. Κλικ επάνω στο κόκκινο πλαίσιο.
ΜΕΧΡΙ ΑΡΧΕΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 2025 ΘΑ ΕΧΕΙ ΚΛΕΙΣΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟ MYTILENEPRESS AN ΔΕΝ ΣΥΝΔΡΑΜΕΤΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΆ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΛΑΙΣΙΩΣΕΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΣΟΔΑ ΠΛΕΟΝ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΦΛΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ.
Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress.
Εν τούτοις ο Βολταίρος δεν έγραψε και δεν είπε ποτέ αυτά τα διάσημα λόγια, αν και το νόημα τους συμφωνούσε απόλυτα με την ιδεολογία του.
Τα λόγια ανήκουν στην Βρετανίδα συγγραφέα Έβελιν-Μπίατρις Χολ την βιογράφο του Βολταίρου, η οποία υπέγραφε με το ψευδώνυμο S. G. Tallentyre. Το 1903 εκδόθηκε η βιογραφία που έγραψε για τον Βολταίρο και το 1906 το βιβλίο της με τίτλο «Οι Φίλοι του Βολταίρου», όπου και εμφανίστηκε για πρώτη φορά η διάσημη φράση.
Επάνω σε όλα αυτά τα προαναφερόμενα φιλοσοφικά-ηθικά αξιώματα ιδρύθηκε το εβδομαδιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress. Η δημοκρατία και η ελευθερία του λόγου-έκφρασης, αποτελούν τα θεμέλια για μια σωστή-υγιής κοινωνία.
Αν και διαφωνώ κάθετα σε αρκετά σημεία με βάση αυτά που αναφέρουν τα συγκεκριμένα άρθρα-εργασίες που θα διαβάσετε πριν από την δική μου εργασία, η κεντρική ιδέα είναι ότι οι Ιουδαίοι έχουν ως θεό τον αρχιδαίμονα των καταστροφών, τον φρικτό και απαίσιο Savazio-Διόνυσο. Όλοι πλέον γνωρίζουν τι συμβαίνει. Εν τούτοις οι αναφορές από την ιστοσελίδα των Αφυπνισμένων σχετικά ότι όλη Παλαιά διαθήκη είναι "μύθος" και ειδικά η έξοδος των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο είναι καθαρά αντιεπιστημονική και χωρίς τα απαραίτητα στοιχεία.
Το πιο λεπτό σημείο είναι ότι σκόπιμα η από έλλειψη γνώσεων κάποιοι παρερμηνεύουν είτε δεν γνωρίζουν ότι τα αρχαία χρόνια ένα τμήμα από τους Φοίνικες-Σημίτες, εγκατέλειψαν τον αληθινό Θεό της Παλαιάς Διαθήκης, τους προφήτες και έγιναν πιστοί του Διονυσιακού πολιτισμού. Από τότε άλλαξε οριστικά η παγκόσμια ιστορία. Αυτό είναι που αγνοούν οι περισσότεροι και για αυτό συγχέουν τον Θεό του Χριστιανισμού, τον αγαθό Θεό-Δημιουργό του Αριστοκλέους με τον Savazio-Διόνυσο.
Αποτελεί ιστορικό γεγονός ότι κανένα άλλο έθνος δεν επέδειξε τόσο μεγάλη πίστη, ζήλο και αφοσίωση στους θεούς της Διονυσιακής κουλτούρας πλην του Φοινικικού-Ιουδαϊκού έθνους. Οι Ιουδαίοι μυήθηκαν στην Διονυσιακή πίστη-κουλτούρα από τους Αιγύπτιους και εν συνεχεία από τους Βαβυλώνιους.
Στο σημείο αυτό να περάσουμε, να διαβάσουμε τα επίμαχα άρθρα :
"Ο Γιαχβέ ήταν μία Θεότητα ανάμεσα στις πολλές τις οποίες είχαν αρχικά οι Εβραίοι-Ιουδαίοι.
Μάλιστα είχε διάφορα ονόματα. Η ονομασία Γιαχβέ ή Ιαχέ ή Ιακχέ προέρχεται από το ελληνικό όνομα Ίακχος, ή Βάκχος που δεν είναι άλλος από τον Ελληνικό Θεό Διόνυσο. (Βλέπε αντίστοιχο Αιγυπτιακό μύθο περί Ίσιδος και Οσίριδος). Στην ελληνική θεολογία ο Διόνυσος είναι έκτος στη σειρά δημιουργός θεός μετά τις 5 βασιλείες-δημιουργίες του Ηρικεπαίου (Φάνης), της Αδράστειας, του Ουρανού, του Κρόνου και του Δία σύμφωνα με την ορφικοπυθαγόρεια-πλατωνική παράδοση. Η δημιουργία του Διόνυσου είναι ο αισθητός ορατός κόσμος.
Παλαιότερα τώρα, η κύρια Θεότητά τους ήταν θηλυκή και ονομαζόταν Asherath (η γνωστή Ελληνική Άρτεμη). Δηλαδή η θρησκεία των αρχαίων Εβραίων ήταν Μητριαρχική όπως και η παλαιότερη θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων πριν την λατρεία του Δία. Η Asherath ήταν η λεγόμενη Μητέρα των Θεών και του Ουρανού και της Γης, το αντίστοιχο της θεότητας Ιννάνα των Σουμερίων και της Αστάρτης των Βαβυλωνίων κτλ. Ήταν η Μητέρα Θεά Γη, μάνα των Θεών που γέννησε από τον ίδιο της τον εαυτό τον υποδεέστερο Γιαχβέ.
Από τον ιερό γάμο (συνεχίζει η κατά τα άλλα Εβραϊκή αρχαία Θεολογία) της Asherath με τον Yawheh (Γιαχβέ) προήλθε ο φωτεινός Υιός Εωσφόρος, όπου τον συμβόλιζαν αστρολογικά με τον πλανήτη Αφροδίτη δηλαδή την Πούλια και τον Αυγερινό. Ο Πλάτωνας ονόμαζε των φωτεινό Υιό την Πούλια και τον Αυγερινό, δηλαδή και πάλι τον πλανήτη Αφροδίτη. Ο Πλάτων συνεχίζοντας έλεγε πως ο φορέας αυτής της γνώσης είναι ο Ήφαιστος (ως άλλη ονομασία που απέδιδε στον φωτεινό Υιό που μάλιστα δεν ήθελε να αποκαλύψει γιατί ήταν μυστικό των Ελευσίνιων). Ο Γιαχβέ ήταν εβραϊκός Θεός με Ελληνικές ρίζες (τουλάχιστον κατά την ονομασία του) και η μεγαλύτερη Θεότητα ήταν η Asherath -΄Άρτεμη. Μάλιστα ο Σολομώντας είχε ιερό της Θεάς μέσα στον γνωστό ναό του. Ας μην ξεχνάμε και άλλη μία ελληνική εισαγωγή στην ιουδαϊκή θεολογία ενός άλλου ονόματος του Θεού Διόνυσου, του φρυγικού θεού Σαβάζιου που στην Ιουδαϊκή-χριστιανική θεολογία συναντάται με το όνομα του “Κυρίου Σαβαώθ”.
Αργότερα οι Ιουδαίοι εξαφάνισαν τη θεά Asherath και επικράτησε η πατριαρχική θεότητα του Γιαχβέ. Ακριβώς το ανάλογο δηλαδή του περάσματος στην Αρχαία Ελλάδα από την Μητέρα χθόνια Θεά στον Θεό Δία. Η συνέχεια όμως εκπλήσσει στην Ιουδαϊκή θεολογία. Οι Ιουδαίοι πέρα από αυτήν την αλλαγή καταργούν όλες τις υπόλοιπες θεότητες και καθιστούν τη θρησκεία τους μονοθεϊστική και τον Γιαχβέ θεό μονάρχη και τύραννο.
Στην ουσία οι Ιουδαίοι προσάρμοσαν τη θρησκεία τους στην κολεκτιβιστική τους πολιτική οργάνωση, η οποία προωθεί τον ανελεύθερο άνθρωπο, τον δούλο του θεού, ο οποίος λειτουργεί με το φόβο της αιώνιας τιμωρίας, έναν άνθρωπο που δεν έχει δικαιώματα και ούτε καν είναι άτομο υπεύθυνο για τον καθορισμό της μοίρας του. Για να μπορεί ο Γιαχβέ να κυριαρχεί και να δεσπόζει στην κοινωνική και θρησκευτική ζωή των ανθρώπων κάτω από την απειλή του φόβου της τιμωρίας εισάγεται από τους Ιουδαίους το κατασκεύασμα του Σατανά, που είναι ζωροαστρικής προέλευσης. Η δημοκρατία ως ελληνική επινόηση, για την ιουδαϊκή θεολογία, είναι πολίτευμα του Σατανά που αντιτίθεται στο θέλημα του Θεού τους (όπως και αργότερα στο Βυζάντιο με την επικράτηση της ελέω θεού μοναρχίας και των αυτοκρατόρων).
Σήμερα οι Έλληνες λατρεύουν χωρίς να το συνειδητοποιούν μία αρχαία Εβραϊκή θεότητα, τον Γιαχβέ με όλες τις αυθαίρετες κοπτοραπτικού χαρακτήρα αλλαγές και θεολογικές παρεμβάσεις και έπαψαν να λατρεύουν την δική τους αρχαία θεότητα, τον Δία. Αν κάποιος Έλληνας υιοθετήσει ξανά τον πολυθεϊσμό με τον Δία αρχηγό και τις υπόλοιπες θεότητες, τον κατηγορούν ως ειδωλολάτρη, ενώ τώρα που πιστεύει στον θεό Γιαχβέ, τον πατέρα του Ιησού, με τις κατώτερες υπόλοιπες αγγελικές εβραϊκές οντότητες που τον συνοδεύουν, τον αποκαλούν Πιστό και ορθώς θεολογούντα.
Συνεπώς απεμπολήσαμε τις δικές μας αρχαίες παραδοσιακές ελληνικές λατρείες ή τουλάχιστον την ελληνική αντίληψη και φιλοσοφία (οι οποίες χαρακτηρίστηκαν από την νεοελληνική χριστιανική εκκλησία ως Σατανικές – Παγανιστικές), για να οδηγηθούμε στη λατρεία αρχαίων ιουδαϊκών θρησκευτικών δοξασιών που μάλιστα είναι κακέκτυπη και αναληθής αντιγραφή των αρχαίων Ελληνικών."
https://www.diadrastika.com/2017/03/ioudaikos-jahve-proerchete-apo-theo-dionyso.html
Να περάσουμε στο δεύτερο επίμαχο άρθρο : "Η συντριπτική πλειοψηφία νομίζει ότι οι Ισραηλίτες πιστεύουν στον θεό Κρόνο. Τα χρόνια αιχμαλωσίας των Ισραηλιτών από τους Αιγυπτίους-Βαβυλώνιους προκάλεσαν ακόμη μεγαλύτερη σύγχυση σε συνδυασμό με την αλλοίωση των ιστορικών κειμένων και των Ιερών γραφών από τους Ραββίνους.
Θυμηθείτε, δεν ήταν τόσο μακριά. Τέλη Οκτωβρίου, αρχές Νοεμβρίου 2024. Στην μέση του Halloween, ο Εωσφόρος. Το κράτος του Ισραήλ και οι OQTF του Ανατολικού Μπλοκ που το κατοικούν, βυθίστηκε στον Εωσφορισμό σε διεθνή κλίμακα, χωρίς όρια. Ως συνήθως μπορείτε να πείτε. Ναι, αλλά όχι.
Χάρη στην αδιαφορία κάποιων και στην δειλία άλλων, ενωμένοι προς το καλό ή προς το κακό, αλλά κυρίως για να σφραγίσουν την μοίρα των καταπιεσμένων κάτω από την βολική μάσκα της άγνοιας, η προσοχή έχει απομακρυνθεί κρυφά από την Γάζα. Πήγε αλλού, στους ναούς του Μπάαλμπεκ, τα ιερά των αρχαίων «θεών».
Το κράτος του Ισραήλ έχει μεθοδικά κονιορτοποιήσει τα προγονικά λείψανα του Μπάαλμπεκ, πέτρα-πέτρα, με μαθηματική ακρίβεια. Λίγοι απόηχοι στα μέσα ενημέρωσης, ούτε επίσημη διαμαρτυρία, ούτε ένας υπαινιγμός αγανάκτησης από τους συνήθεις αποστόλους της παγκόσμιας κληρονομιάς. Για τι; Γιατί δεν πρόκειται μόνο για αρχαιολογία ή συντήρηση. Εδώ, είναι ζήτημα κυριαρχίας, συμβολικής εξάλειψης, μιας σχέσης εξουσίας όπου η ίδια η ιστορία γίνεται στόχος.
Baalbek, ένα από τα τελευταία προπύργια των αρχαίων λατρειών στο Λεβάντε, μια τοποθεσία όπου κάποτε βρισκόταν κολοσσιαίοι ναοί αφιερωμένοι στον Βάαλ, τον Μολώχ και την Αστάρτη. Θεότητες που πολύ πριν από τον εβραϊκό «μονοθεϊσμό», βασίλευαν σε αυτές τις χώρες. Ωστόσο, η κατάκτηση ενός εδάφους δεν αρκεί: πρέπει επίσης να καθαριστεί από κάθε ίχνος ενός ανταγωνιστικού παρελθόντος.
Εβραϊκός μονοθεϊσμός; Ένας όμορφος μύθος για τους ευκολόπιστους. Μια επιχείρηση θεϊκής συγκέντρωσης πριν την ώρα της, όπου ένα ολόκληρο πάνθεον καταβροχθίστηκε, χωνεύτηκε, και βρέθηκε κάτω από ένα μόνο όνομα: Γιαχβέ. Αλλά τα κομμάτια εξακολουθούν να προεξέχουν, κακώς κρυμμένα κάτω από τις πτυχές του δόγματος. Γιαχβέ, Ελοχίμ, Αζαζέλ, Αντονάι, Χαχέμ, Κανά, Μέτατρον… τόσα πολλά ονόματα για τον ίδιο θεό ; Δεν είναι πολλά ; Ένα μοναδικό ον, αλήθεια; Ή ένα μωσαϊκό οντοτήτων, ένα άθροισμα αναδιαμορφωμένων θεϊκών μορφών; Ο εβραϊκός μονοθεϊσμός δεν είναι τίποτα άλλο από πολυθεϊσμός μεταμφιεσμένος με εναλλάξιμους τίτλους.
Πριν από την μεγάλη θεολογική κάθαρση, ο Ιουδαϊσμός δεν ήταν τίποτα άλλο από τον ενοθεϊσμό, μια ιδιωτική λέσχη όπου ο Γιαχβέ ήταν μόνο ένας προστάτης μεταξύ πολλών άλλων. Ο El Elyon μοίρασε τα έθνη όπως ένας διεφθαρμένος τραπεζίτης μοιράζει τις επενδύσεις του και στον Γιαχβέ, έναν μικρό παίκτη, δόθηκε το Ισραήλ (Δευτερονόμιο 32:8-9). Δεν ήταν παρά μόνο ένας δικαιούχος μεταξύ άλλων. Ακόμη και η Βίβλος αφήνει την ομολογία να ξεφύγει: « Ο Ελοχίμ στέκεται στην συνέλευση του Θεού· κρίνει ανάμεσα στους θεούς » (Ψαλμός 82). Μια συνέλευση; Θεοί; Ένα περίεργο σκηνικό για μια θρησκεία που ορκίζεται έχει μόνο ένα. Όμως η εξαπάτηση δεν σταμάτησε εκεί.
Με το πέρασμα των αιώνων, τα παλιά ονόματα έχουν επανασχεδιαστεί, ξαναζωγραφιστεί, επαναταξινομηθεί ως απλά « χαρακτηριστικά » ή « τίτλοι » ενός Γιαχβέ που συσσωρεύει ψευδώνυμα σαν απατεώνας. Elohim, El Shaddai, Tsevaot, Adonai, Hashem… και η λίστα συνεχίζεται.
Αυτός ο ζηλιάρης θεός, που απαιτεί απόλυτο μονοπώλιο, δεν ανέχτηκε ποτέ τους αντιπάλους. Ήδη στη Βίβλο διέταξε την εξόντωση των Χαναναίων, την καταστροφή των ειδώλων τους και την διαγραφή των τελετουργιών τους: « Θα καταστρέψετε όλα τα μέρη όπου τα έθνη που πρόκειται να εκδιώξετε υπηρετούν τους θεούς τους » (Δευτερονόμιο 12:2). Αλλά ποιο από τα πρόσωπά του μιλούσε τότε; Γιαχβέ, Ελοχίμ, Αζαζέλ, Σαμαέλ; Μια ενιαία φωνή ή μια χορωδία αρχαίων θεών συντηγμένων κάτω από ένα επιτακτικό δόγμα; Ένας μοναδικός θεός που αλλάζει το όνομά του ανάλογα με την εποχή, τις συνθήκες και τις ανάγκες για κυριαρχία.
Ο ψεύτικος μονοθεϊσμός δεν έδιωξε το ειδωλολατρικό πάνθεον: το απορρόφησε, το αφομοιώθηκε και το επαναχρησιμοποίησε με άλλα ονόματα. Και ενώ οι παλιοί ναοί καίγονταν, χτίζονταν άλλοι, αφιερωμένοι σε αυτές τις νέες μορφές με τα χίλια ονόματα. Μέσα σε λίγες μόνο δεκαετίες με το πρόσχημα του « έργου υποδομής », οι πολυτιμότεροι χώροι υποβαθμίστηκαν μεθοδικά και λεηλατήθηκαν.
Αυτό δεν είναι τυχαίο. Η καταστροφή της κληρονομιάς δεν είναι ποτέ ουδέτερη. Ακολουθεί πάντα μια λογική πολιτιστικής και πνευματικής κυριαρχίας. Το να εξαφανίσεις το Μπάαλμπεκ σημαίνει να θάψεις οριστικά ένα μέρος του πολιτισμού, μια υπενθύμιση ότι πριν από την άφιξη του Γιαχβέ υπήρχαν άλλοι θεοί, άλλες πεποιθήσεις, ένα άλλο όραμα του κόσμου.
Και το χειρότερο; Αυτή η εξαφάνιση συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας, χωρίς κανείς να πτοείται. Μια εκκωφαντική σιωπή, που αποκαλύπτει την ιεραρχία των αιτιών που κρίνονται άξια να υπερασπιστούν. Για αυτό την παραμονή του Halloween, ενώ ολόκληρος ο πλανήτης ανταλλάσσει τα μυαλά του με καραμέλες και θαυμάζει τις κούφιες κολοκύθες, ένα άλλο τελετουργικό λαμβάνει χώρα στο πονηρό.
Στο Μπάαλμπεκ, τα τελευταία απομεινάρια ενός κόσμου πολύ παλιού για να ευχαριστηθεί γίνονται ερείπια. Όχι υπό την επίδραση του χρόνου, αλλά κάτω από τα χτυπήματα ενός πολέμου που είναι ο πόλεμος των θεών . Νεωτερικότητα, εκκοσμίκευση, πρόοδος... Οι ηλίθιοι εξακολουθούν να πιστεύουν σε αυτά, ενώ, στην σκιά, οι παλιές θεότητες εκτινάσσονται μεθοδικά από την ιερή αγορά. Όχι άλλη συνύπαρξη, όχι άλλη ανοχή, όχι άλλο «ο καθένας στο δικό του πάνθεον»: όταν μια εξουσία επιβάλλει την λατρεία της, δεν είναι μεταστροφή, είναι εκκαθάριση.
«Θα καταστρέψετε τελείως όλους τους τόπους όπου τα έθνη που πρόκειται να αποκτήσετε υπηρετούν τους θεούς τους » (Δευτερονόμιο 12:2). Η σειρά είναι κατηγορηματική. Βάαλ, Μολώχ, Ιστάρ είναι οι θεοί που βασίλεψαν, που είχαν τους ναούς τους, τους οπαδούς τους, τις τελετές τους. Τελετουργίες όπου τα παιδιά ρίχνονταν θυσία στην ασπρόμαυρη αγκαλιά ενός μεταλλικού ειδώλου. «Έχτισαν τα ψηλά μέρη της Τοφέθ στην κοιλάδα του Μπεν Χιννόμ, για να κάψουν τους γιους και τις κόρες τους στην φωτιά. Τι δεν μου είχε έρθει στο μυαλό ». (Ιερεμίας 7:31)
Εκεί έκαιγαν προσφορές και θυσιάζονταν ζώα με την ελπίδα της ουράνιας εύνοιας. Οι βωμοί τους έχουν δει το αίμα να κυλά στο όνομα των αρχαίων δοξασιών, τα αγάλματά τους έχουν ποτιστεί με τις κραυγές των αθώων που ρίχνονται στις φλόγες. Σήμερα καταλήγουν ως υποσημείωση σε βιβλίο αρχαιολογίας. «Κάψτε τα είδωλά τους με φωτιά » (Δευτερονόμιο 7:5), « να μη μείνει μνημόσυνο των θεών τους » (Έξοδος 23:13). Εν τω μεταξύ, ο Adonai, ο Azazel και ο Hashem απαιτούν ένα μονοπώλιο στην αόρατη επιχείρηση. Πάντα οι ίδιες μέθοδοι: αντικαθιστούμε, αντικαθιστούμε, ξαναγράφουμε την Ιστορία με μια σφραγίδα « απαγορεύεται η βλασφημία ». «Δεν θα υποκύψεις στους θεούς του,ς ούτε θα τους υπηρετήσεις.
Δεν θα μιμηθείς τα έργα τους, αλλά θα τα καταστρέψεις και θα σπάσεις τα αγάλματά τους . (Έξοδος 23:24). Αλλά όταν εκδιώξτε τους παλιούς θεούς, θα επιστρέψουν εκείνοι με άλλα ονόματα και μορφές. Σήμερα, ο αρχαίος πόλεμος των θεών συνεχίζεται με άλλες μορφές. Οι αιματηρές θυσίες στους βωμούς του Baal ή της Ishtar (έχουν μεταφερθεί στην Γάζα, την Συρία, την Ουκρανία και αλλού). Όμως αυτός ο θεός εξακολουθεί να είναι τόσο αυταρχικός και να ζητά την αποκλειστικότητα. Μια λατρεία που δεν ανέχεται κανέναν αντίπαλο, κανέναν ανταγωνισμό και που, όπως στο παρελθόν, γνωρίζει μόνο μια λογική: να συντρίψει τα πάντα για να βασιλέψει.
Και ενώ η πέτρα θρυμματίζεται και οι κολώνες πέφτουν, ο κόσμος κοιμάται στην προκατασκευασμένη άνεση του. Μην ξυπνάτε τους υπνοβάτες, έχουν πλαστικά τέρατα να ειδωλοποιούν. Αυτό που η Δύση πιστεύει ότι βλέπει είναι ένας πόλεμος, μια θρησκευτική σύγκρουση, ένας υποτιθέμενος εκλεκτός λαός που υπερασπίζεται την χώρα του ενάντια σε γείτονες που είναι πολύ εχθρικοί για τις προτιμήσεις. Αλλά αυτό δεν είναι πόλεμος, είναι πολυθεϊστική τζιχάντ . Μια σταυροφορία μεταμφιεσμένη σε εθνική άμυνα, ένας ιερός πόλεμος όπου τα είδωλα απαιτούν αιματηρές θυσίες. Οι απατεώνες της OQTF από τις ανατολικές χώρες πάνε στο μέτωπο, όχι για μια πατρίδα, αλλά για την δόξα των δαιμονικών θεοτήτων τους. Ο ίδιος φανατικός πυρετός, η ίδια επιχείρηση εξαγνισμού με τους αδερφούς τους Ταλιμπάν που κονιορτοποίησαν τους Βούδες του Μπαμιγιάν πριν από είκοσι πέντε χρόνια.
Ο εχθρός δεν είναι κράτος, δεν είναι λαός, είναι μια ανάμνηση που πρέπει να σβήσει, ένα παρελθόν που πρέπει να εκκαθαριστεί για να επιβληθεί η αδιαίρετη βασιλεία ονομάτων που δεν ανέχονται κανέναν ανταγωνισμό. Και εν τω μεταξύ, η κοσμική Δύση δεν βλέπει τίποτα, δεν καταλαβαίνει τίποτα, δεν έχει καταλάβει ποτέ τίποτα.
Παρατηρεί με την Ισραηλινή αλαζονεία , την περιφρόνησή για την πνευματικότητα , πεπεισμένη ότι αυτοί οι πόλεμοι είναι μόνο αιματηρή λαογραφία. Ένας βάρβαρος αναχρονισμός που τελικά θα σβήσει. Δεν καταλαβαίνει ότι ο ορθολογισμός τυφλώνει, εμποδίζοντάς να δούνε τι συμβαίνει μπροστά στα μάτια τους. Υποταγμένοι, παθητικοί, γίνονται μάρτυρες ενός αγώνα του οποίου ωστόσο θα είναι ο επόμενος στόχος. Διότι μόλις τελειώσει το έργο στους Αγίους Τόπους, αυτός που δεν το είδε θα στραφούν εναντίον του. Διότι οι Ιουδαίοι λάτρεις περιμένουν ακόμη τον Μεσσία τους.
Ούτε αυτός που έχει ήδη έρθει, ούτε αυτός που είχαν σταυρώσει. Τον θεωρούν αίρεση, παράσιτο που πρέπει να εξαλειφθεί από την αφήγηση, απειλή προς εξάλειψη. Το όνομά του τους καίει, οι τόποι προσευχής του τους διακατέχουν. Κατέστρεψαν τους ναούς και τα αγάλματα άλλων θεοτήτων στη Μέση Ανατολή, τι πιστεύεις ότι σκοπεύουν να κάνουν με τους χώρους λατρείας αυτής που καταδίκασαν; Προφανώς, δεν θα το κάνουν μόνοι τους. Ανίκανοι να πολεμήσουν τίποτα άλλο εκτός από τους ανυπεράσπιστους, δειλούς και αποκρουστικούς ανθρώπους που είναι. Ακολούθησε όμως το βλέμμα μου και θα καταλάβεις πώς σκοπεύουν να το κάνουν."
Αυτά τα άρθρα έχουν αναρτηθεί στο διαδίκτυο. Εν τούτοις σε αυτό το αξιόλογο εν μέρη άρθρα εντέχνως και σκοπίμως έχουν παραποιηθεί τα ιστορικά γεγονότα και όχι μόνον.
Ευτυχώς που κάποιοι συνάδελφοι καθηγητές και αναλυτές από το εξωτερικό έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται ότι οι Ισραηλινοί αντικατέστησαν τον αληθινό Θεό της Παλαιάς Διαθήκης με τον απαίσιο Savazio-Διόνυσο σύμφωνα και με τον αρχιερέα των Δελφών και μεγάλο φιλόσοφο, ιστορικό, βιογράφο Πλούταρχο.
«Η φωνή του αίματος του αδελφού σου κραυγάζει προς εμένα από τη γη .» (Γένεση 4:10).
Ο ζωικός κόσμος είναι πέρα από κάθε μας αντίληψη. Κάτω από αυτό το μοναδικό όνομα κρύβεται μια πληθώρα ειδών των οποίων ο ακριβής προσανατολισμός και η συμπεριφορά αποκαλύπτουν, την ανθρώπινη αταξία. Τα ζώα δεν παραποιούν τη ζωή: την κατοικούν. Εμείς οι άνθρωποι έχουμε εφεύρει την τέχνη της παραμόρφωσής των πεπραγμένων.
Στις ψυχές των ζώων κατοικεί η αλήθεια, οι άνθρωποι όμως την προδίδουν μαζί με τον Θεό. Σχετικά με τους ανθρώπους και τα ζώα αναφέρει ο μεγάλος προσωκρατικός Ηράκλειτος : “Ακόμη και τα ήμερα ζώα, τα άγρια, τα πουλιά, και τα ψάρια, γεννιούνται , ακμάζουν και πεθαίνουν υπακούοντας στους νόμους του ενός Θεού”.(Αριστοτέλης, περί κόσμου, 6. 401a 8). Για τον Θεό όλα είναι ωραία, αγαθά και δίκαια. Μόνον για τους, ανθρώπους άλλα είναι καλά, και άλλα άσχημα (Πορφύριος).
Δυστυχώς η ανθρώπινη-Διονυσιακή αλαζονεία καθηλώνει τους ανθρώπους διανοητικά και ψυχικά με αποτέλεσμα να χάνουν λογική-ηθική-δίκαιο. (1)
Ο άνθρωπος δεν έχει θηρευτές. Κανένα ζώο δεν κυριαρχεί έναντι του ανθρώπινου είδους. Όμως όσοι ασπάζονται την Διονυσιακή κουλτούρα γίνονται οι εκτελεστές των εαυτών τους και των κοινωνιών-εθνών.
Την ευφυΐα που δόθηκε στους ανθρώπους από τον Θεό-Δημιουργό του Αριστοκλέους για να υπάρχει αγάπη-ειρήνη, δικαιοσύνη, εξέλιξη και δημιουργικότητα, την μετέτρεψαν σε Διονυσιακή πονηρία με αποτέλεσμα την βία-πολέμους, την αδικία, την πορνεία, την αταξία-ανομία και πάσης φύσεως καταστροφή.
Η Διονυσιακή υπερηφάνεια μας έχει οδηγήσει στο χειρότερο έγκλημα στην ανθρώπινη ιστορία. Την παραμόρφωση της φύσεως του Θεού !!! Για αυτό οι Ισραηλίτες εγκατέλειψαν τον αληθινό Θεό και δημιούργησαν μια εθνικιστική-Διονυσιακή θεότητα.
Στην αρχή, οι πατριάρχες επικαλούνταν τον Ελ Ελυών, τον Ύψιστο, που αναγνωρίζεται σε όλο τον σημιτικό κόσμο. Ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ προσευχήθηκαν στον παγκόσμιο Δημιουργό, πάνω από λαούς και σύνορα. Το Βιβλίο της Εξόδου υπενθυμίζει τα εξής: « Εμφανίστηκα στον Αβραάμ, στον Ισαάκ και στον Ιακώβ ως Ελ Σαδάι » (Έξοδος 6:3).
Όμως αυτός ο παγκόσμιος Θεός-Δημιουργός του Αριστοκλή αντικαταστάθηκε από έναν φυλετικό θεό τον Γιαχβέ που ήταν ζηλόφθονος πολεμοχαρής. Ο Ελ Σαντάι ο Παντοδύναμος των εθνών του κόσμου, γίνεται «Γιαχβέ ο Θεός του Ισραήλ», που απαιτεί αποκλειστικότητα, υπόσχεται μια γη σε έναν μόνο λαό και διατάζει την εξόντωση όσων την κατοικούν: « Δεν θα αφήσεις τίποτα ζωντανό που να αναπνέει » (Δευτ. 20:16). Ο Δημιουργός του σύμπαντος μεταμφιέζεται έτσι σε πολέμαρχο, βίαιο και κτητικό. Ακόμη και αυτοί οι οποίοι κάνουν ιστορικές-θεολογικές παρερμηνείες συμφωνούν ότι υπήρξε ιστορική παραποίηση.
Σύμφωνα με τους ξένους καθηγητές-αναλυτές αυτή η παραποίηση δεν είναι απλώς μια ανάγνωση καθώς έχει αφήσει ίχνη. Αρχαίες επιγραφές που ανακαλύφθηκαν στο Κουντιλέτ 'Ατζρούντ και στο Χιρμπέτ ελ-Κομ επικαλούνται τον Γιαχβέ και την Ασερά του. Ο υποτιθέμενος μοναδικός θεός συνδέεται με μια παγανιστική θεά, μια σύντροφο της γονιμότητας. Απόδειξη ότι ο Γιαχβέ δεν ήταν ο ένας Θεός των προφητών, αλλά ένα τοπικό είδωλο, ένας φυλετικός θεός που λατρεύτηκε όπως ο Βάαλ και η Αστάρτη.
Εν τούτοις έρχονται οι απεσταλμένοι του αληθινού θεού να μας υπενθυμίσουν το θέλημα του. Ο Αμώς αναφέρει: «Δεν είστε για μένα σαν τα παιδιά των Αιθιόπων, τα παιδιά του Ισραήλ; » (Αμώς 9:7). Δεν είστε πιο σημαντικοί από τους άλλους λαούς. Ο Ησαΐας ανακοινώνει: « Ο οίκος μου θα ονομαστεί οίκος προσευχής για όλους τους λαούς » (Ησ. 56:7). Ο Μιχαίας διακηρύττει: « Θα σφυρηλατήσουν τα σπαθιά τους σε άροτρα, και δεν θα μάθουν πια τον πόλεμο » (Μιχαίας 4:3).
Κάθε φορά που ακούγεται η φωνή του αληθινού Θεού οι περισσότεροι άνθρωποι τον αρνούνται. Ο προφήτης Αμώς εκδιώκεται. Ο προφήτης Ησαΐας πριονίζεται, ο Ιερεμίας λιθοβολείται και ο Ιησούς που σταυρώθηκε μετξύ πολλών άλλων είπε: « Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, εσύ που σκοτώνεις τους προφήτες και λιθοβολείς αυτούς που σου αποστέλλονται! » (Ματθαίος. 23:37).
Στο πέρασμα των αιώνων οι πλειοψηφία των ανθρώπων δεν λατρεύει τον αληθινό Θεό, αλλά τον Savazio-Διόνυσο. Αποκαλούν τον φθόνο, την βία και την αδικία "θεϊκά" χαρακτηριστικό. Έκαναν την βία ιερή θεϊκή εντολή. Μετατρέπουν την Διονυσιακή κυριαρχία σε νόμο του αγαθού-αληθινού Θεού. Παραποιούν τον λόγο του Κυρίου !!! Αυτές οι καταστάσεις οδηγούν στην απόλυτη ειδωλολατρία (Διονυσιακός πολιτισμός). Η αλαζονεία οδηγεί στην καταστροφή, και η υπερηφάνεια προηγείται της πτώσης.»
Όταν ο Λόγος παραποιείται, όταν το Όνομα του Θεού γίνεται η Διονυσιακή ασπίδα των ανθρώπινων παθών, οι αρετές και οι ηθικές αρχές καταστρέφονται. Επικρατεί σύγχυση-αναταραχή, ανομία, αταξία, βία-πόλεμοι, αδικίες και πορνεία. Το όνομα του Θεού κραδαίνεται ως όπλο. Επικαλούνται την Αγία Γραφή για να δικαιολογήσουν την καταπίεση, την φτώχεια, την εκμετάλλευση, την αδικία και τους πολέμους. Παρατίθενται στίχοι από την Αγία Γραφή για να αγιάσουν τον πόλεμο !!!
Οι Ιερές γραφές του Θεού που διδάσκουν αγάπη-δικαιοσύνη, ειρήνη, έγιναν το πρόσχημα για διχασμό· αυτό που είχε σκοπό να σώσει γίνεται όργανο θανάτου. Αυτό το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο. Ήδη στην παραποιημένη Τορά, ο Γιαχβέ διέταξε την εξόντωση των Χαναναίων: "Δεν θα αφήσεις τίποτα ζωντανό που να αναπνέει" (Δευτ. 20:16).
Ο Ιησούς του Ναυή εκτέλεσε αυτή την εντολή θανατώνοντας άνδρες, γυναίκες και παιδιά στην Ιεριχώ (Ιησούς του Ναυή 6:21). Δεν υπάρχει παραποίηση του κειμένου. Η σφαγή είναι σύμφωνη με το γράμμα. Και είναι η ίδια γλώσσα που ακούμε σήμερα.
Από τον Οκτώβριο του 2023 οι ηγέτες του ισραηλινού καθεστώτος επαναλαμβάνουν αυτά τα εδάφια λέξη προς λέξη. Ο Bibi παρέθεσε τον Αμαλήκ, διατάσσοντας την διαγραφή της μνήμης ενός λαού. Ο Γιοάβ Γκάλαντ αποκάλεσε τους Παλαιστίνιους «ανθρώπινα ζώα», όπως κάποτε φέρθηκε ο Ιησούς του Ναυή στους Χαναναίους. Οι αμερικανικές βόμβες απλώς εκπληρώνουν την Διονυσιακή τάξη.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η παραποιημένη Τορά χρησιμεύει ως άλλοθι για εξόντωση άλλων εθνών. Οι Προσκυνητές στην Αμερική πεπεισμένοι ότι ήταν το «νέο Ισραήλ» που εισερχόταν στη Χαναάν, σφαγίασαν τους αυτόχθονες λαούς στο όνομα του Θεού. Σήμερα, οι κληρονόμοι τους υποστηρίζουν άνευ όρων το καθεστώς Νετανιάχου, επαναλαμβάνοντας την ίδια γενοκτονική ειδωλολατρία υπό το πρόσχημα μιας «βιβλικής υπόσχεσης».
Το ισραηλινό καθεστώς ακολουθούσε την πορεία του ναζισμού. Στο όνομα του Ευαγγελίου οι κατακτητές εξολόθρευσαν τους λαούς των Αζτέκων και των Ίνκας, υψώνοντας τον Σταυρό ως σημαία κατάκτησης. Αλλά ο Χριστός είχε πει: αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευλογείτε εκείνους που σας καταριούνται » (Ματθαίος 5:44). Εδώ η αντίφαση είναι κραυγαλέα: δεν εκπλήρωσαν το Ευαγγέλιο.
Στην Τορά η γενοκτονία είναι σύμφωνη με το γράμμα του νόμου. Στο Ευαγγέλιο η βία αποτελεί ρητή άρνηση των διδασκαλιών του Θεού.
Κάποιοι θεωρούν θεϊκό αυτό που είναι μόνο ανθρώπινο, λατρεύουν έναν ψεύτικο θεό. Μπερδεύουν τον φυλετικό φθόνο με τις διδαχές του Υψίστου και παρουσιάζουν την βία, την αδικία, την πορνεία και τους πολέμους ως "θεϊκές" εντολές.
Άλλοι σκανδαλισμένοι από την θρησκευτική-Ισραηλινή βία, απορρίπτουν κάθε αποκάλυψη. Εξουθενωμένοι από την υποκρισία, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι κάθε πίστη είναι ψευδαίσθηση και ότι ο Θεός είναι μόνο ένα πρόσχημα για πολέμους-βία και αδικίες. Η δυσπιστία τους γεννιέται από την απογοήτευση που προκαλούν οι άνθρωποι στο όνομα του θεού και όχι γιατί δεν αναγνωρίζουν τον αληθινό θεό-Δημιουργό.
Ο Θεός μέσα από τους προφήτες Αμώς, Ησαΐας, Ιερεμίας και τον μονογενή του Υιό, δίδαξε ότι ότι ο αληθινός Θεός δεν είναι βίαιος, αλλά δίκαιος και ελεήμων. Εκεί που η παραποιημένη Τορά έλεγε « Οφθαλμός αντί οφθαλμού, ο Ιησούς διακηρύττει « Αγαπάτε τους εχθρούς σας . Ενώ οι Ιουδαίοι περιόρισαν την Παλαιά Διαθήκη στο δικό τους έθνος, ο Ιησούς ανοίγει τον οίκο προσευχής σε όλα τα έθνη !!!
Συχνά γίνεται αναφορά ότι η φιλοσοφία και η θρησκεία είναι αντίθετες. Αυτή είναι μια Διονυσιακή ψευδαίσθηση. Στην Αρχαιότητα, η φιλοσοφία δεν απέρριπτε την υπέρβαση την επιδίωκε. Ο Σωκράτης έθεσε το καλό και την υπευθυνότητα στην καρδιά της αναζήτησής του. Ο Μέγας Αριστοκλής δίδασκε ότι πέρα από τα αισθητά υπάρχει ο κόσμος των Ιδεών, η πηγή της αλήθειας. Ο Αριστοτέλης επιβεβαίωσε ότι πρέπει να υπάρχει μια πρώτη αιτία, η υπέρτατη αρχή κάθε πραγματικότητας.
Αυτή η φιλοσοφία ήταν βαθιά θεϊκή. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι Πατέρες της Εκκλησίας διάβαζαν τον Μέγα Αριστοκλή.
Τον τέταρτο αιώνα έχουμε την θεολογική εδραίωση του Χριστιανισμού και του Imperium Romanum. Kατά τις Αγίες Οικουμενικές Συνόδους που έλαβαν χώρα δια την αναίρεση των αιρετικών δοξασιών και την υποστήριξη Ορθόδοξου Δόγματος έχουμε την ένωση της χριστιανικής Χριστιανικής πίστεως με την φιλοσοφία και την δημιουργία της Ελληνοχριστιανικής Θεολογίας.
Ήδη από την εποχή του Αγίου Κωνστναντίνου έχουμε μια αλλαγή στην παγκόσμια ιστορία καθώς ο Ιουδαϊκός χριστιανισμός άρχισε να εξελληνίζεται μέσα από την χρήση της Ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού. Την αλλαγή αυτή την θεμελίωσαν οριστικά οι τρεις ιεράρχες με την είσοδο των διδαχών του Αριστοκλή στον χριστιανισμό. Οι Έλληνες με το που αναλαμβάνουν την διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους, έχουν πλήρη συνείδηση της πολιτιστικής και θρησκευτικής ανωτερότητας τους.
Ο σκοπός των Τριών Ιεραρχών ήταν η ενοποίηση του Ρωμαϊκού κράτους μέσω της χριστιανικής πίστεως και της Ελληνικής παιδείας. Η Ορθοδοξία και ο Αριστόκλειος πολιτισμός ήταν τα βασικά στοιχεία συνοχής για να αντιμετωπίσει το Ελληνικό-Ρωμαϊκό έθνος, τον μόνιμο κίνδυνο λόγω των διαφορετικών λαών.
Οι Άγιοι πατέρες θεμελίωσαν την πολιτική ιδεολογία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επάνω στο αξίωμα της χριστιανικής οικουμενικότητας, του Ελληνικού πολιτισμού και των Ρωμαϊκών πολιτικών αξιωμάτων. Το Ρωμαϊκό κράτος συνέχισε να υπάρχει εξαιτίας του Χριστού, του Αγίου Κωνσταντίνου και των τριών Ιεραρχών. Χωρίς την ένωση του Χριστιανισμού και του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, ήταν αδύνατον να γίνει το έθνος μας, παγκόσμια αυτοκρατορία και να φτάσει στην κορυφή του κόσμου.
Ο Ελληνικός πολιτισμός και ο Χριστιανισμός θα ενωθούν ώστε να γίνει για μία και μοναδική φορά η Ελλάδα παγκόσμιο κρατικό μόρφωμα. Ο Χριστός και ο Αριστοκλής-Πλάτωνας υπήρξαν τα θεμέλια της αυτοκρατορίας και του έθνους. Από εκεί ο Ελληνισμός θα πάρει αστείρευτες δυνάμεις για να μεγαλουργήσει και να επιβιώσει. Οι πατέρες της Ορθοδοξίας, κράτησαν ότι πολύτιμο είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός, όπως οι διδασκαλίες του Πλάτωνα-Αριστοκλή, ενώ παράλληλα χρησιμοποίησαν την κορυφαία γλώσσα στον κόσμο την Ελληνική. Ο Ελληνικός πολιτισμός δεν ήταν αρκετός από μόνος του για να φτάσει στην κορυφή του κόσμου το έθνος.
Για αυτό και έπρεπε να ενωθεί ο Ελληνικός πολιτισμός με τον χριστιανισμό, για να φτάσει ο Ελληνισμός στο απόγειον της δυνάμεως του. Η πολιτιστική διαδρομή του αρχαίου Ελληνικού κόσμου ενώθηκε με την Ορθοδοξία ως σώμα Χριστού, όταν οι Έλληνες θα αναλάβουν την ηγεσία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ο Ελληνικός-Ρωμαϊκός πολιτισμός βασίζεται σε μια πολυπολικότητα και σε ανταγωνιστικές αρχές με βασικούς πυλώνες τον Ιησού Χριστό και τον Μέγα Αριστοκλή. Είναι εμφανέστατη η δυναμική-καταλυτική συνύπαρξη ισορροπία μεταξύ του χριστιανικού πολιτισμού και του ελληνιστικού πολιτισμού.
Ο μέγιστος εκφραστής της Αρχαιότητας ο Αριστοκλής μαζί με τους τρεις Ιεράρχες θα δημιουργήσουν της βάσεις για την οικουμενικότητα, την διαχρονικότητα του Ελληνισμού και της Χριστιανικής, Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα περισσότερα στοιχεία του αθάνατου Ελληνικού πνεύματος θα είναι πλέον μέσα στην Ορθόδοξη πίστη. Η εισαγωγή των διδασκαλιών του ύπατου των φιλοσόφων Πλάτωνα-Αριστοκλή από τους Αγίους Ιεράρχες, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι οι Έλληνες φιλόσοφοι ήταν μονοθεϊστές και ότι δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με το Φοινικικό δωδεκάθεο.
Οι Τρεις Ιεράρχες διέσωσαν ότι πολύτιμο είχε δημιουργήσει ο Αριστόκλειος πολιτισμός. Η σκέψη των Χριστιανών φιλοσόφων του 4ου αιώνα με βασικούς εκφραστές τον Μ. Βασίλειο, τον Άγιο Γρηγόριο, (Ναζιανζηνό-Θεολόγο), τον Άγιο Ιωάννη-Χρυσόστομο και τον Άγιο Γρηγόριο (Επίσκοπος Νύσσης), αποτελεί κομβικό σημείο για την ανάπτυξη της Ορθοδόξου πίστεως. Στις διδαχές και στα έργα τους είναι εμφανής η ιδεολογία του Αριστοκλή-Πλάτωνα. Οι Καππαδόκες νεοπλατωνικοί-φιλόσοφοι έρχονται στο πιο καθοριστικό χρονικό σημείο, να διαμορφώσουν και την Ορθόδοξη πίστη.
Δυστυχώς του επόμενους αιώνες η νεωτερικότητα, που γεννήθηκε από τον Διαφωτισμό, καταδίκασε την φυσική ένωση μεταξύ της Αριστόκλειας-Φιλοσοφικής λογικής και της Χριστιανικής πίστης. Αφελώς αναρωτιούνται μερικοί πως αυτοί οι στοχαστές που αυτοαποκαλούνταν «φωτισμένοι» Ντεκάρτ, Βολταίρος και άλλοι εγκατέλειψαν τις διδασκαλίες του Αριστοκλή-Πλάτωνα και του Αριστοτέλη για να επιστρέψουν σε απλοϊκές προσωκρατικές θέσεις. Η επιστήμη της σκέψης στις δυτικές κοινωνίες δεν είχε εξυπηρετήσει κανένα πραγματικό επιστημονικό σκοπό; Σε αυτή τη στενή βάση, έφεραν τεχνητά σε αντιπαράθεση τη λογική με την πίστη, σαν η μία να κατέστρεφε την άλλη.
Η αληθινή φιλοσοφία και η αληθινή θρησκεία διακηρύσσουν το ίδια δόγματα περί Θεού. Ο Διονυσιακός διαφωτισμός μέσα στην αλαζονεία του θεωρούσε ότι είχε καταργήσει την Χριστιανική Ορθόδοξη πίστη. Οι διαφωτιστές στην Διονυσιακή αναγέννηση μας θυμίζουν τον Ιουδαίο Αριστόβουλο.
Ο Αριστόβουλος-Ιουδαίος χωρίς αιδώ ισχυρίζεται ότι ο Μέγας Αριστοκλής, ο Ύπατος των Φιλοσόφων "γνώριζε" τις διδασκαλίες της Παλαιάς Διαθήκης, περί δημιουργίας, και τις "αντέγραψε¨, σχετικά με τον έναν θεό- δημιουργό. Οι θεωρίες αυτές είναι εντελώς απαράδεκτες, ανθελληνικές και αβάσιμες όπως θα αποδείξω, στην σημερινή μου εργασία. Ο Θεός-Δημιουργός του Αριστοκλή-Πλάτωνα, είναι αγαθός και δεν έχει καμία απολύτως κακία, μέσα του. Ο Θεός-δημιουργός είναι αιτία μόνον για ότι καλό συμβαίνει. Αντιθέτως ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης είναι σκληρός τιμωρός απέναντι στους απαίδευτους και απείθαρχους Ιουδαίους, οι οποίοι με την πρώτη ευκαιρία επέστρεφαν στην λατρεία των ειδώλων.
Για αυτό σε κάθε τους παράπτωμα τιμωρούνται αυστηρά. Επίσης οι Τρείς Ιεράρχες για να αλλάξουν τον Ιουδαϊκό Χριστιανισμό και να τον κάνουν Ελληνικό, χρησιμοποίησαν το μεγαλύτερο μέρος των Πλατωνικών διδασκαλιών. Εάν ο Μέγας Αριστοκλής είχε "αντιγράψει" τις διδαχές του Μωυσή, τότε οι τρεις φωστήρες της τρισηλίου θεότητος, θα άφηναν έξω όλα φιλοσοφικά αξιώματα του Αριστοκλή-Πλάτωνα, από την Ορθοδοξία.
Ο Θεός είναι αιτία μόνον για ότι καλό συμβαίνει σύμφωνα με τον Μέγα Αριστοκλή. Για αυτό έπλασε όλα αυτά τα θαυμαστά και μοναδικά στο είδος τους πράγματα και εν συνεχεία ήρθε στην γη ως Θεάνθρωπος για να λυτρώσει, να διδάξει, να σταυρωθεί, να αναστηθεί για να σωθεί η ανθρωπότητα από τον μισάνθρωπο Εωσφόρο και τους δαίμονες του παγανισμού.
Ο ύπατος των Φιλοσόφων στο έργο του Τίμαιος, αναφέρει σχετικά με την δημιουργία του σύμπαντος ότι είναι έργο του Αγαθού Θεού-δημιουργού. Ο καλός Θεός από αγάπη δίνει ζωή και δημιουργία, ενώ πραγματοποιεί το έργο του μέσα από αξίες τις οποίες ενσωματώνει στην ύλη, με στόχο το τέλειο αποτέλεσμα. Ο θεός-Δημιουργός έπλασε έναν αγαθό κόσμο.
Ο Θεός-Δημιουργός, έκανε τον τέλειο κόσμο, διότι είναι αγαθός (καλός), γιατί δεν έχει καμία κακία μέσα του (Τίμαιος 29d-30c). Επειδή ο Θεός είναι πάνσοφος, χωρίς ταπεινά πάθη, όπως έχουν οι δαίμονες του παγανισμού, και οι άνθρωποι, ελεύθερος από την ζήλια, και τον φθόνο, ήθελε ο κόσμος, να μοιάζει σε αυτόν, στο μέτρο του δυνατού.
Η αρχαία Αιγυπτιακή-Φοινικική θρησκεία με διάφορες μορφές πολυθεϊσμού, δεν υποστήριζε ότι οι θεοί ήταν αγαθοί. Οι θεϊκές δυνάμεις των Ολύμπιων, και των ανθρώπων, αποτελούν ένα μείγμα καλού και κακού. Οι θεοί της Αιγυπτιακής-Φοινικικής θρησκείας, είναι ικανοί να επιδείξουν οίκτο και παράλληλα καταστροφική συμπεριφορά. Επίσης επιδεικνύουν, και υπερβολική ζήλια προς τους ανθρώπους. Στον παγανισμό η αμαρτία και η κάθε ηθική εκτροπή, ήταν ταυτισμένες με την ειδωλολατρική θρησκευτική πίστη. Σε όλα τα ειδωλολατρικά θρησκεύματα υπήρχαν θεοί-δαίμονες, ως προστάτες των ανθρωπίνων παθών, με βασικότερο όλων, την σεξουαλική διαφθορά.
Ο Θεός-Δημιουργός του Ύπατου των Φιλοσόφων, είναι μόνον καλός, και κάνει πάντοτε αγαθές πράξεις, από υπέρμετρη αγάπη, για τα δημιουργήματα του. Ο Αριστοκλής αναπτύσσει, μια ορθή-Ελληνική θεολογία, η οποία είναι αντίθετη με τον τρόπο, που οι λαϊκές-αγράμματες μάζες, και οι σκοτεινοί ιερείς αντιλαμβανόταν την θεϊκή κτίση. Στην αρχαία θρησκεία, βλέπουμε την εφαρμογή καταπιεστικών-
Οι πολίτες δεν επιτρεπόταν, να έχουν ιδιωτικούς βωμούς ή ναούς και να αμφισβητούν τους “θεούς”. Μόνον να λειτουργούν σε καθορισμένους δημόσιους χώρους, και ήταν βασικό να πιστεύουν, στους αρχαίους δαίμονες. Όλοι οι Έλληνες έπρεπε να πιστεύουν, ότι πράγματι “υπάρχουν” οι Ολύμπιοι “θεοί”, και ότι αυτοί οι θεοί, νοιάζονται και είναι “καλοι” για τους ανθρώπους. Για αυτό δεν ήταν εφικτό, να αδικήσουν και να κάνουν κακό.
Οι Έλληνες που δεν δέχονται αυτές τις αρχές όπως οι μεγάλοι σοφοί, και ήταν αντιρρησίες, έπρεπε να αφανιστούν. Σε αυτό το πλαίσιο έγιναν και οι ανελέητες διώξεις, των Ελλήνων Σοφών, από τα σκοτεινά-παγανιστικά ιερατεία.
Ο Αριστοκλής ήταν και είναι ο μοναδικός φιλόσοφος, που δίδαξε ότι είναι σημαντικό να έχουν όλοι οι Έλληνες την ορθή-πίστη, για τον Θεό. Οι θρησκευτικές πεποιθήσεις, θα πρέπει απαραιτήτως να περιλαμβάνουν την πίστη, ότι ο θεός-δημιουργός, είναι υπεύθυνος μόνο για ότι καλό συμβαίνει στο σύμπαν. Κανένας άλλος αρχαίος φιλόσοφος δεν απέρριψε τόσο έντονα, την σκοτεινή Αιγυπτιακή-Φοινικική θρησκεία, όσο ο Ύπατος των Φιλοσόφων.
Στον Τίμαιο γράφει ενδεικτικά : “Τον μεν ουν ποιητήν και πατέρα τούδε του παντός ευρείν τε έργον και ευρόντα εις πάντας αδύνατον λέγειν”. Είναι δύσκολο να βρει κάποιος τον δημιουργό και πατέρα του σύμπαντος, και αν τον βρει, είναι αδύνατο να το πει στον κάθε άπιστο. Στην Φιλοκαλία των ιερών νηπτικών, του Αγίου Όρους αναφέρει : “Μην φανταστείς κανένα σχήμα για το Θεό όταν προσεύχεσαι, ούτε να επιτρέπεις στο νου σου να μορφωθεί, σύμφωνα με κάποια μορφή, αλλά πλησίασε με άϋλο τόπο, τον Άυλο και θα εννοήσεις”.
Στο σημείο αυτό βλέπουμε μια ακόμη ομοιότητα ανάμεσα στα φιλοσοφικά αξιώματα, του Αριστοκλή και στους Ορθόδοξους νηπτικούς, οι οποίοι έχουν μια καθαρά θρησκευτική προσέγγιση, της έννοιας του Θεού. Επίσης στην Φιλοκαλία, αναφέρονται και οι αρετές, οι οποίες τονίζονται και από τον Αριστοκλή, όπως είναι η ανδρεία, η δικαιοσύνη, η σωφροσύνη. Ο Μέγας Αριστοκλής, αναφέρει ότι αν οι Έλληνες είναι απαλλαγμένοι από τα πάθη, τότε θα επιτύχουν, να αντιληφθούν, ως έναν βαθμό, τον Θεό-Δημιουργό.
Ολόκληρη η σοφία του Αριστοκλή, διακατέχεται από ένα έντονο θρησκευτικό-μονοθεϊστικό δόγμα. Για αυτό σε αντίθεση με τους σοφιστές, οι οποίοι δίδασκαν “πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος”, ο Μέγας Αριστοκλής μας διδάσκει στους Νόμους ότι : «Θεός ημίν πάντων χρημάτων μέτρον”.
Σε όλο του το έργο, ο Ύπατος των φιλοσόφων μιλά ότι το σύμπαν έκανε, ο ένας θεός-δημιουργός και όχι ο Δίας ο πατέρας των “θεών”, ούτε κάποιος άλλος Ολύμπιος αναφέρεται ως δημιουργός του σύμπαντος. Ακόμη και για τους Ολύμπιους αναφέρει ότι τους έπλασε ο ένας Θεός-δημιουργός, ως κατώτερους “θεούς”. Αυτό το τελευταίο το αναφέρει, για να εξευμενίσει κάπως τους παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού, ώστε να μην έχει την τύχη του Σωκράτη. Ενδεικτικός ήταν ο διάλογος στο έργο του Πλάτωνα με τίτλο “Πολιτεία”.
Στο έργο αυτό συνομιλούν σε κάποιο σημείο ο Σωκράτης, με τον σοφιστή Θρασύμαχο, σχετικά με τους Ολύμπιους. Απευθυνόμενος ο Θρασύμαχος στον Σωκράτη, του είπε τα εξής : “Για όλους αυτούς τους “θεούς”, τους οποίους αναφέρεις Σωκράτη, δεν τους είδε ποτέ κανένας άνθρωπος. Ούτε φανερώθηκαν ποτέ για να κάνουν κάποιο θαύμα, είτε να δώσουν κάποια συμβουλή. Όλους αυτούς τους γνωρίζουμε από τους ποιητές που έγραψαν πολύ παλαιότερα για τα πολεμικά τους κατορθώματα και τα γενεαλογικα τους δένδρα”. Είναι φανερό ότι ο Σοφιστής Θρασύμαχος, αναφέρει, ανθρώπους που έζησαν σε παλαιότερη εποχή και ήταν βασιλιάδες, έκαναν πολέμους, όπως έκαναν παιδιά, εγγόνια, κλπ.
Ποτέ ο αληθινός Θεός δεν κάνει πολέμους, και φυσικά δεν είχε, ούτε έχει παιδιά, ούτε γενεαλογικό δέντρο. Είναι πλέον γνωστό, ότι με βάση τις αναφορές του Ηρόδοτου, όταν ήρθαν οι σκλάβοι από την Αίγυπτο στην Ελλάδα, για να είναι οικεία στους Έλληνες τα ονόματα των δαιμόνων του δωδεκαθέου, άλλαξαν τα πραγματικά ονόματα των δαιμόνων, με ονόματα παλαιότερων επιφανών Ελλήνων.
Για όσους δεν γνωρίζουν ο πιο αγαπημένος φιλόσοφος των τριών Ιεραρχών ήταν ο Πλάτωνας-Αριστοκλής. Το δωδεκάθεο ήταν λοιπόν εντελώς ανάξιο μπροστά στον κορυφαίο πολιτισμό του κόσμου, που ήταν ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός. Αυτό μας το δείχνει μεταξύ άλλων, το κορυφαίο έργο του Πλάτωνα για την δημιουργία του σύμπαντος.
Ένα έργο με γεωμετρία στο πιο υψηλό επίπεδο, που κανένας άλλος δεν επέτυχε να γράψει. Ας περάσουμε τώρα να δούμε μερικά αποσπάσματα από το κορυφαίο έργο του Πλάτωνα. Έχω επιλέξει ενδεικτικά μερικά παρά πολύ χαρακτηριστικά αποσπάσματα. Για την δημιουργία του σύμπαντος αναφέρουν σχετικά και οι θρησκείες, ενώ πάρα πολλοί ανά τους αιώνες σχολίασαν και ερμήνευσαν τα αναφερόμενα, από τα ιερά βιβλία των θρησκειών. Όμως ουδέποτε υπήρξε παρόμοιο έργο σαν αυτό του Πλάτωνα, που να εξηγεί επιστημονικά και τεκμηριωμένα, τον τρόπο με τον οποίο έγινε το σύμπαν.
O κορυφαίος φιλόσοφος όλων των εποχών μας δίδαξε το πρώτο Ελληνικό-εθνικιστικό αξίωμα. Ο Αριστοκλής δίδαξε τα πάντα για να επιβιώσει το έθνος. Μάλιστα έφτασε στο σημείο να πάει ενάντια στις ηθικές-φιλοσοφικές του αρχές, με μοναδικό σκοπό την εθνική μας επιβίωση. Ουδέποτε στην παγκόσμια ιστορία το έκανε αυτό κάποιος άλλος Έλληνας φιλόσοφος, σοφιστής, ρήτορας, ιστορικός, ποιητής, γιά να προστατέψει την πατρίδα.
ΤΟ ΒΙΒΛΙΚΟ ΔΟΓΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΙΣΡΑΗΛ. Ο ΒΙΒΛΙΚΟΣ ΗΓΕΤΗΣ BIBI ΝΕΤΑΧΙΑΝΟΥ.
Η γεωπολιτική της Παλαιάς Διαθήκης εστιάζει στις σχέσεις του Ισραήλ με τις γύρω περιοχές, την αποστολή του ως έθνους του Θεού, τις συγκρούσεις και τις διαπραγματεύσεις για τα εδάφη, καθώς και τους θρησκευτικούς και ηθικούς νόμους που καθοδηγούσαν αυτές τις πολιτικές και γεωγραφικές αλληλεπιδράσεις. Η γεωπολιτική αυτή δεν αφορά απλώς την τοπογραφία, αλλά την ενσωμάτωση της θρησκείας στην πολιτική και εδαφική διαχείριση.
Όσοι γνωρίζουν καλά την Βίβλο αμέσως αντιλαμβάνονται την επίδραση των προφητών και του αρχαίου Ισραήλ στο στρατεύματα και στην ηγεσία. Στόχος ο ολοκληρωτικός αφανισμός των Παλαιστινίων όπως γινόταν την αρχαία εποχή που πολεμούσαν οι Ιουδαίοι με τα εχθρικά ένθη. Ο θρησκευτικός συγκρητισμός του περιούσιου λαού είναι προφανής.
Η Εβραϊκή Βίβλος είναι γεμάτη από ανατριχιαστικά αποσπάσματα που επικαλούνται και περιγράφουν της γενοκτονίες και την εξόντωση άλλων εθνών στο όνομα του Θεού. Από τα αντίπαλα έθνη ο αιμοσταγής θεός απαιτούσε να εξοντωθούν άπαντες. Άνδρες, γυναίκες, παιδιά και ζώα σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια των γενοκτονιών-αφανισμού ολόκληρων εθνών-φυλών και περιοχών. Παράλληλα με τα εγκλήματα λάμβαναν χώρα και πολιτιστικές καταστροφές.
Η Βίβλος αναφέρει ενδεικτικά ότι οι Ισραηλίτες βρίσκονται σε μια έρημο κοντά στην Γάζα, αντιμετωπίζοντας τους Αμαληκίτες. Η φυλή αυτή αποτελούσε το σύμβολο του κακού και έπρεπε να εξοντωθεί. Οι Αμαληκίτες έπρεπε να εξαφανιστούν- εξαλειφθούν, διότι ήταν ένας αυτόχθονος λαός. Για αυτό έπρεπε με θεϊκή απόφαση-ετυμηγορία να γίνει η σφαγή.
Οι Αμαληκίτες χαρακτηρίζονται ως αιώνιος εχθρός των Ισραηλιτών. Για αυτό αναφέρονται σε κεφάλαια της Αγίας Γραφής: Στο 17ο κεφάλαιο της Εξόδου (στίχοι 8-16) ο Αμαλήκ πολεμά κατά των Εβραίων στην έρημο. Ο Μωυσής διατάζει τον Ιησού του Ναυή να ηγηθεί των Ισραηλιτών στην μάχη του Ρεφιδίμ. Ο Μωυσής παρακολουθεί από έναν λόφο την μάχη όπως έκαναν οι Πέρσες βασιλείς. Στο 25ο κεφάλαιο του Δευτερονόμιου (στίχοι 17-19) οι Ισραηλίτες διατάζονται να εξαλείψουν την ανάμνηση των Αμαληκιτών από την υφήλιο μόλις καταλάβουν τη Γη της Επαγγελίας, ως εκδίκηση για όσα τους είχαν κάνει κατά την περιπλάνησή τους («ἐξαλείψεις τὸ ὄνομα Ἀμαλὴκ ἐκ τῆς ὑπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ οὐ μὴ ἐπιλάθῃ»).
Επίσης στο κεφάλαιο 7, στίχος 1-16, οι Εβραίοι διατάσσονται να σκοτώσουν όλους τους κατοίκους και τα ζώα των πόλεων που είναι αλλόθρησκοι. Η παράδοση αναφέρει ότι ο βασιλιάς Σαούλ έχασε την εύνοια του Θεού των Εβραίων επειδή δεν κατόρθωσε να σκοτώσει τον βασιλιά Αγάγ και όλα τα ζώα των Αμαληκιτών (Α΄ Βασιλειών, κεφάλαιο ιε΄). Στο 15ο κεφάλαιο του Α΄ Βασιλειών (στ. 1-9), ο Σαμουήλ ονοματίζει τους Αμαληκίτες ως τον εχθρό των Ισραηλιτών: «τάδε εἶπε Κύριος Σαβαώθ· νῦν ἐκδικήσω ἃ ἐποίησεν Ἀμαλὴκ τῷ Ἰσραήλ, ὡς ἀπήντησεν αὐτῷ ἐν τῇ ὁδῷ ἀναβαίνοντος αὐτοῦ ἐξ Αἰγύπτου». Για αυτό αμέσως μετά ο Θεός διατάζει τον Σαούλ να καταστρέψει τους Αμαληκίτες. Στον στίχο 33 ο Σαμουήλ χαρακτηρίζει τον βασιλέα των Αμαληκιτών Αγάγ ως εχθρό και δολοφόνο, σκοτώνοντάς τον.
Κατά το 30ό κεφάλαιο στίχος. 1-2, οι Αμαληκίτες εισέβαλαν στην έρημο και στην Σεκελὰκ (ή Ζικλάγκ, την συνοριακή περιοχή Ιουδαίων-Φιλισταίων) προς το τέλος της βασιλείας του Σαούλ. Οι Αμαληκίτες πυρπόλησαν την Σεκελάκ και πήραν τους κατοίκους της αιχμαλώτους. Ο μετέπειτα βασιλιάς Δαβίδ ήταν επικεφαλής μιας επιτυχημένης εκστρατείας κατά των Αμαληκιτών ώστε να ανακτήσει «όλους όσους είχαν πάρει μαζί τους οι Αμαληκίτες». Στο πρώτο κεφάλαιο του Β΄ Βασιλειών (στίχοι 5-10) ένας Αμαληκίτης αβαφέρει στον Δαβίδ ότι βρήκε τον Σαούλ να στηρίζεται πάνω στο δόρυ του μετά τη Μάχη του όρους Γελβουέ. Ο Αμαληκίτης ισχυρίζεται ότι ο Σαούλ τού είπε να τον σκοτώσει. Ο Δαβίδ τότε διέταξε τους άνδρες του να σκοτώσουν τον Αμαληκίτη επειδή είχε σκοτώσει κεχρισμένο βασιλέα του Ισραήλ («χριστὸν Κυρίου»).
Αυτή η έχθρα είναι η βάση της εντολής του Θεού προς τον Σαούλ: « Αυτό λέει ο Κύριος των δυνάμεων: Εξέτασα τι έκανε ο Αμαλήκ στον Ισραήλ. Χτυπήστε τον Αμαλήκ και καταστρέψτε όλα όσα του ανήκουν και μην έχετε συμπόνια, μην δείξετε έλεος, αλλά σκοτώστε άνδρες και γυναίκες, παιδιά και βρέφη, βόδια και πρόβατα, καμήλες και γαϊδούρια !!!
Ο δισταγμός του Σαούλ να υπακούσει σε αυτή τη διαταγή του κοστίζει την βασιλεία του Ισραήλ και την εύνοια του Παντοδύναμου. Η μεταγενέστερη εβραϊκή παράδοση σχολιάζει αυτό το γεγονός ως εξής: « Κατέφυγε στην εξόντωση γυναικών και παιδιών και σκέφτηκε ότι δεν θα ενεργούσε ως προς αυτό με βάρβαρο και απάνθρωπο τρόπο: επειδή οι Αμαληκίτες ήταν εχθροί και είχε λάβει εντολή από τον Θεό, την οποία ήταν επικίνδυνο να αγνοήσει » (Ιωσήφος, Αρχαιότητες των Εβραίων, βιβλίο VI, κεφάλαιο 7).
Σε μια μελέτη που έγινε υπολογίζεται ότι 1,2 εκατομμύρια άνθρωποι έπεσαν θύματα γενοκτονίας και υπέστησαν τρομερές φρικαλεότητες. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Marcion, ένας θεολόγος γεννημένος το 85 μ.Χ. εγκατέλειψε την Χριστιανική κοινότητα της Ρώμης. Μετά την αποχώρηση του ίδρυσε δική του Εκκλησία. Το βασικό δόγμα της εκκλησίας του ήταν ότι απέρριπτε τον σκληρό και αιμοσταγή Θεό της Παλαιάς Διαθήκης υπέρ του γλυκού και φιλάνθρωπου Ιησού Χριστού.
Αναφέρει ενδεικτικά ο Marcion ότι έχω ρωτήσει ιερείς, επισκόπους και θεολόγους που γνώριζα για αυτή την κραυγαλέα αντίφαση μεταξύ της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, χωρίς να λάβω καμία πειστική εξήγηση. Για αυτό ο Marcion κήρυξε ότι ο Θεός είχε στείλει τον Ιησού Χριστό, ο οποίος ήταν διαφορετικός από τον εκδικητικό Θεό Γιαχβε Ο Marcion Θεωρούσε τον εαυτό του οπαδό του Αποστόλου Παύλου. Το δόγμα του ονομάζεται Μαρκιονισμός.
Ο Marcion δημοσίευσε την παλαιότερη καταγραφή ενός κανόνα βιβλίων της Καινής Διαθήκης. Οι πρώτοι Πατέρες της Εκκλησίας όπως ο Ιουστίνος Μάρτυρας , ο Ειρηναίος και ο Τερτυλλιανός κατήγγειλαν τον Μαρκίωνα ως αιρετικό ή αντίχριστο και αφορίστηκε από την εκκλησία της Ρώμης. Ο εκδιωγμένος δημοσίευσε τον δικό του κανόνα χριστιανικών ιερών γραφών, που περιείχε δέκα επιστολές του Παύλου. Το Ευαγγέλιο του Μαρκίωνα υποστηρίζεται ότι είναι μια επεξεργασμένη έκδοση του Ευαγγελίου του Λουκά.
Μερικοί σύγχρονοι μελετητές έχουν διατυπώσει την θεωρία ότι το Ευαγγέλιο του Μαρκίωνα ήταν το παλαιότερο, αν και αυτό έχει αμφισβητηθεί. Στην πραγματικότητα η βία της Βίβλου επικρατούσε συνεχώς έναντι του Ευαγγελίου στους αιώνες που ακολούθησαν, αποτελώντας ένα πρότυπο δίωξης, υποδούλωσης και εξόντωσης στο οποίο στηρίχθηκαν όλα τα εκχριστιανισμένα έθνη Γερμανοί, Βούλγαροι, Σλάβοι κλπ.
Από την Παλαιά Διαθήκη ξεκίνησαν και οι Διονυσιακές σταυροφορίες και όλοι οι θρησκευτικοί πόλεμοι. Οι γενοκτονίες των Ινδιάνων της Αμερικής και άλλα εγκλήματα είναι βασισμένα στην Βίβλο. Αποσπάσματα από το Δευτερονόμιο και άλλα βιβλία χρησιμοποιήθηκαν για να υποκινήσουν τους στρατιώτες σε σφαγές και μαζικές σφαγές.
Το μήνυμα του Ευαγγελίου έχει αγνοηθεί και περιφρονηθεί πρωτίστως από την ίδια την Εκκλησία. Το Καθολικό Βατικανό υπήρξε σύμβολο διαφθοράς και βίας σε όλη τη σύγχρονη εποχή, ενώ οι Προτεστάντες πάστορες έχουν ευλογήσει όλες τις ευρωπαϊκές φρικαλεότητες στον Νέο Κόσμο. Έπρεπε να περιμένουμε μέχρι τον 21ο αιώνα για να βρούμε έναν Πάπα που καταδίκαζε τον πόλεμο ως τέτοιο, χωρίς αν ή αλλά, σύμφωνα με το πνεύμα και το γράμμα του Ευαγγελίου.
Είναι αλήθεια ότι η δυτική παράδοση του πολέμου ποικίλλει, συμπεριλαμβανομένων των πολέμων κατάκτησης, της διατήρησης του status quo και των αυτοκρατορικών πολέμων. Πηγή κάθε γενοκτονίας-αιματοχυσίας αποτελεί η Παλαιά Διαθήκη. Ξένοι αναλυτές εκτιμούν ότι ο εφιάλτης ενός παγκόσμιου πολέμου με πρότυπο την Παλαιά Διαθήκη, επιβάλει την απόλυτη απαγόρευση της Βίβλου.
Με βάση τα προαναφερόμενα δεν αποκλείεται να γνώριζε ο Marcion ότι ένα μέρος των Ισραηλιτών εγκατέλειψε τον Θεό των Προφητών της Παλαιάς Διαθήκης και ασπάστηκε την Διονυσιακή λατρεία όπως μας πληροφορεί ο Αρχιερέας των Δελφών, βιογράφος-ιστορικός και φιλόσοφος του Διονυσιακού πολιτισμού, ο Πλούταρχος.
Η Διονυσιακή ελίτ επιβιώνει και κυριαρχεί εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια, μέσα από μια συγκεκριμένη μέθοδο. Η Διονυσιακή αριστοκρατία από τα πανάρχαια χρόνια μέχρι και σήμερα δημιουργεί παγκόσμιες αυτοκρατορίες τις οποίες στην συνέχεια καταστρέφει είτε εγκαταλείπει όταν δεν τις χρειάζεται. Οι αυτοκρατορίες που δημιούργησαν προκάλεσαν τρομερές γενοκτονίες (Περσική, Ρωμαϊκή. "Αγία-Ρωμαϊκή" αυτοκρατορία. Η νέα-τρίτη Ρώμη με πρωτεύουσα την Μόσχα βασίζεται στον νόμο, στην λογική ως μια παγκόσμια ανθρώπινη ικανότητα. Στον αντίποδα η Ιερουσαλήμ εκπροσωπεί τον Διονυσιακό πολιτισμό και την οικουμενικότητα του Βάκχου-Savaziou Τα πολιτιστικά-γεωστρατηγικά-γεωπολιτικά δικαιώματα της Ρώμης αποτελούν εμπόδιο στο θείο δικαίωμα του Ισραήλ
Σύμφωνα με ξένους αναλυτές το θείο δικαίωμα είναι μια μυθοπλασία, είναι ένα ψέμα και είναι μια εβραϊκή καινοτομία, όπως έδειξε ξεκάθαρα ο Jan Assmann στο The Price of Monotheism. Ο θεϊκός νόμος των Ισραηλινών είναι ασύμβατος με το ρωμαϊκό δίκαιο του Κρεμλίνου. Ο θεϊκός νόμος εξ ορισμού τοποθετείται πάνω από τον νόμο που ανέπτυξαν οι άνθρωποι. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το κράτος του Ισραήλ περιφρονεί το διεθνές δίκαιο. Το Ισραήλ θεωρεί ότι έχει ένα θεϊκό αποκλειστικό δικαίωμα που του επιτρέπει να γενοκτονεί τα άλλα έθνη.
Η προοπτική ενός κόσμου χωρίς διεθνές δίκαιο στην σύγχρονη πυρηνική εποχή είναι ένα συνταρακτικό και επικίνδυνο γεγονός. Η γενοκτονία στη Γάζα από το Ισραήλ υπό την προστασία των Ηνωμένων Πολιτειών επιταχύνει αυτήν την παγκόσμια συνειδητοποίηση. Το διεθνές δίκαιο, ο σεβασμός των συνθηκών και των δεσμεύσεων, η δικαιοσύνη στην επίλυση συγκρούσεων, η διπλωματία που βασίζεται στην καλή πίστη, τον σεβασμό και την εμπιστοσύνη, είναι πράγματα που το Ισραήλ περιφρονεί και απορρίπτει. Το Διεθνές Δίκαιο είναι η αναζήτηση της δικαιοσύνης και της αλήθειας.
Το Ισραήλ είναι η δύναμη του ψέματος, της εξαπάτησης, της διαφθοράς και του εκβιασμού. Ένα από τα βασικά θέματα που διακατέχουν την Βίβλο (Παλαιά Διαθήκη) είναι η κριτική-έλεγχος των βασιλιάδων, των πλούσιων και των διεφθαρμένων δικαστών που παραβίαζαν τις Δέκα Εντολές που έδωσε ο Θεός στον Μωυσή.
Οι άνθρωποι του Θεού (Προφήτες) είχαν ως στόχο να δημιουργηθεί μια δίκαιη και ισότιμη κοινωνία προστατεύοντας τους φτωχούς από την οικονομική καταπίεση-εξαπάτηση της δουλείας του χρέους και την απώλεια της γης. Αν οι προφήτες ζούσαν στην εποχή μας θα καταδικάζονταν από τον Bibi για παραβίαση των πιο θεμελιωδών νόμων του βιβλικού Ιουδαϊσμού, με βάση την δική του Βιβλική ερμηνεία. Εκείνους τους αιώνες οι προφήτες του Θεού περιέγραψαν πολλές φορές ότι ο Κύριος ήταν εξαιρετικά δυσαρεστημένος επειδή το Ισραήλ παρέκκλινε από τις εντολές του με συνέπεια να αποσύρει την προστασία του και να καταδικάσει τον λαό του Ισραήλ.
Για αυτό κατακτήθηκε το Ιουδαϊκό έθνος. Οι βιβλικοί προφήτες απέδωσαν την ήττα του Ισραήλ το 722 π.Χ. στην τιμωρία του Κυρίου για την παραβίαση της διαθήκης που προσέφερε. Η τιμωρία του Ισραήλ ταίριαζε με το έγκλημα. Ακριβώς όπως η πλούσια πιστώτρια ελίτ είχε αφαιρέσει τους την γη και οι δέκα φυλές του Ισραήλ απελάθηκαν στην Μεσοποταμία και την Μηδία. Το γεωγραφικό μέγεθος της Ιουδαίας μειώθηκ σε μια περιοχή γύρω από την Ιερουσαλήμ.
Ο προφήτης των εξόριστων Ιουδαίων οδηγήθηκε στην Βαβυλωνία το 597 π.Χ. ως όμηρος. Κατά την περίοδο της αιχμαλωσίας έγινε ήταν η βασική επιρροή του Έσδρα και της ιερατικής σχολής που επεξεργάστηκε τις πρώιμες πηγές της Τορά. Η Τορά οριστικοποιήθηκε όταν οι Εβραίοι επέστρεψαν από την Βαβυλώνα. Οι Ιουδαίοι επεξεργάστηκαν τις βαβυλωνιακές έννοιες της οικονομικής δικαιοσύνης στον Ιερό Μωσαϊκό Νόμο.
Ο Ιεζεκιήλ αναφέρει : «Ο λόγος του Κυρίου ήρθε σε μένα: Το τέλος είναι τώρα επάνω σας και θα εξαπολύσω την οργή μου εναντίον σας. Θα σε κρίνω σύμφωνα με την συμπεριφορά σου και θα σου ανταποδώσω για όλες τις απεχθείς πρακτικές σου», αναφέροντας την πόλωση του πλούτου από τους πλουσιότερους Εβραίους, τη διαφθορά των δικαστηρίων και την παραβίαση της αρχικής διαθήκης με τον Κύριο. Οι προφήτες δεν συμπαθούσαν τους άδικους Εβραίους.
Αν βρισκόταν σήμερα οι προφήτες στο Ισραήλ θα αντιδρούσαν. Ήταν αντισιωνιστές και θα κατέκριναν τους δεξιούς πολιτικούς που τώρα καταργούν τα δικαστήρια της χώρας, ενθαρρύνουν τις μαζικές δολοφονίες αμάχων και καταστρέφουν τις υποδομές μιας ολόκληρης κοινωνίας; Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι κανένας θρησκευτικός παράγοντας δεν επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό του Νετανιάχου ότι ενεργεί βάσει βιβλικής δέσμευσης ως δικαιολογία για την διάπραξη γενοκτονίας με την κατάληψη της παλαιστινιακής γης και την καταστροφή του υπάρχοντος πληθυσμού.
Κυριολεκτικά ο Bibi ομοιάζει με μάγο που προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή του κοινού από αυτό που πραγματικά συμβαίνει. Ο Νετανιάχου ισχυρίζεται ότι ενεργεί με βάση τις Βιβλικές εντολές ως δικαιολογία για την γενοκτονία των Παλαιστινίων. Αλλά αυτό που ισχυρίζεται ότι είναι ένα σύμφωνο από την παράδοση του Μωυσή είναι ορθό ; Στην πραγματικότητα φαίνεται ότι είναι η μοχθηρή απαίτηση από τον δικαστή και τον εξέχοντα Σαμουήλ που λέει στον Σαούλ, τον στρατηγό που ήθελε να κάνει βασιλιά: « Τώρα πήγαινε και χτυπήστε τον Αμαλήκ [έναν εχθρό του Ισραήλ] και καταστρέψτε εντελώς όλα όσα τους ανήκουν. Μην τους λυπηθείτε, σκοτώστε άνδρες και γυναίκες, παιδιά και βρέφη, βοοειδή και πρόβατα, καμήλες και γαϊδούρια » (Α' Σαμουήλ 15:3).
Αυτά τα λόγια δεν ήταν λόγια του Κυρίου και ο Σαμουήλ δεν ήταν ο Μωυσής. Και δεν υπήρχε γενική υπόσχεση για υποστήριξη των Εβραίων ανεξάρτητα από το πώς συμπεριφέρονται. Ακολουθώντας το αίτημα του Σαμουήλ για κατάκτηση ως μέσο για να γίνει ο Σαούλ αρκετά δημοφιλής ώστε να γίνει βασιλιάς είχε ήδη παραβιάσει τις εντολές του Κυρίου . Δεν υπάρχει καμία απόδειξη για αυτό στον εορτασμό του Νετανιάχου για την συμφωνία του Σαμουήλ και του Σαούλ να γίνει δημοφιλής μέσω στρατιωτικής κατάκτησης.
Παρά τις παροτρύνσεις ο Σαμουήλ επέπληξε για κακή συμπεριφορά τον Σαούλ λέγοντάς του ότι ο Κύριος είχε αποφασίσει να βρεθεί άλλος άνθρωπος για να είναι βασιλιάς του Ισραήλ. Δεν ήταν ο Κύριος που έδωσε εντολή να καταστραφεί ο Αμαλέκ, αλλά ένας προφήτης που επιθυμούσε να τοποθετήσει έναν βασιλιά στο θρόνο. Η επίκληση μιας τέτοιας εντολής είναι εκ πρώτης όψεως απόδειξη της πρόθεσης διάπραξης γενοκτονίας. Αλλά αυτό φαίνεται λιγότερο σημαντικό για τον Νετανιάχου από το να ικανοποιήσει την επιθυμία των Ισραηλινών για εκδίκηση.
Ο Bibi δεν αναφέρει το γεγονός ότι ο Σαούλ δεν υπάκουσε τις εντολές του Κυρίου και ότι ο Κύριος τον απέρριψε ως βασιλιά. Eπίσης δεν αναγνωρίζει το πλαίσιο, μερικά κεφάλαια νωρίτερα, στο Α' Σαμουήλ 12:15, το οποίο περιγράφει τη διαφθορά των δικαστών και την προειδοποίηση του Σαμουήλ ότι: « Αν δεν υπακούτε στον Κύριο, αν επαναστατείτε ενάντια στις εντολές του, o Θεός θα είναι εναντίον σου ». Η προειδοποίηση του Κυρίου ότι « αν επιμείνεις να κάνεις το κακό, εσύ και ο βασιλιάς σου θα σαρωθείς » θα έπρεπε να είχε προβληματίσει τον σημερινό πρωθυπουργό του Ισραήλ. .
Η Αγία Γραφή είναι αξιοσημείωτη για την κριτική στους βασιλιάδες που κυβέρνησαν την Ιουδαία-Ισραήλ. Είναι στην πραγματικότητα μια μακρά ιστορία κοινωνικής επανάστασης στην οποία οι οί ηγέτες προσπάθησαν συχνά με επιτυχία να νικήσουν μια εγωιστική-επιθετική ολιγαρχία, που καταγγέλθηκε επανειλημμένα για την απληστία της να εξαθλιώνει οικονομικά τους λαούς, να αρπάζει τα εδάφη τους και να τους υποβιβάζει σε δούλους.
Η διαφθορά της Ισραηλινής ελίτ οδήγησε στην εγκατάλειψη από τον Θεό. Ποια ήταν η διαθήκη που έγινε στο Χωρήβ κοντά στο όρος Σινά; Ο Κύριος έδωσε στον Μωυσή τις Δέκα Εντολές που είχαν ηθικό σκοπό την κοινωνική δικαιοσύνη και τον καταμερισμό του πλούτου. Έκανε μια συμφωνία που δεσμεύει όλους τους μελλοντικούς Εβραίους να υπακούουν σε αυτές τις εντολές (Έξοδος 19-23 και Δευτερονόμιο 5:2 και 28:43).
Από την αρχή ο Θεός απείλησε να τιμωρήσει τους Εβραίους εάν παραβίαζαν την Παλαιά Διαθήκη. Τα λόγια των προφητών αναφέρουν τους πολλούς τρόπους με τους οποίους οι επόμενες γενιές παραβίασαν την διαθήκη. Η ισονομία και η προστασία των φτωχών ήταν ο ρόλος των αρχαίων προφητών. Είχαν εντολή από τον Θεό να αφυπνίσουν τον Ισραηλινό λαό και να τον προστατέψουν από τα τυραννικά καθεστώτα. Για αυτό οι Ιουδαίοι έχασαν τις μάχες εναντίον των ξένων εθνών, τους οποίους οι προφήτες περιέγραψαν ως όργανα του Κυρίου για να τους τιμωρήσουν για την ανυπακοή τους.
Τα εδάφια Δευτερονόμιο 28:21-25 προειδοποιούν τους Ιουδαίους ότι αν δεν υπακούσουν στις εντολές του Κυρίου. Ο Κύριος θα τους χτυπήσει με ασθένειες μέχρις ότου σας εξολοθρεύσει από την γη που έχουν στην κατοχή τους και ότι « θα γίνετε νικημένοι μπροστά στους εχθρούς σας. Το Δευτερονόμιο (29, 24-25) υπενθυμίζει στους Ιουδαίους ότι αν ο Κύριος τους κάνει να υποφέρουν αυτό που έκανε στα Σόδομα και τα Γόμορρα, τον Αδμάθ και τον Ζεβοΐμ, « είναι επειδή αυτός ο λαός έχει εγκαταλείψει τη διαθήκη του Κυρίου, του Θεού των πατέρων τους και την διαθήκη που έκανε μαζί τους όταν τους έβγαλε από την Αίγυπτο ».
Οι προφήτες περιέγραψαν τι σήμαινε η υπακοή στη διαθήκη. Τα εδάφια Ησαΐας 5:3 και 8 ανέφεραν την οικονομική ανισότητα ως το μεγαλύτερο πλήγμα της Ιουδαϊκής κοινωνίας, κατηγορώντας τους ηγέτες και τα ιερατεία για την απληστία και την ασυδωσεία. Αλίμονο σε εσάς που προσθέτετε το ένα σπίτι στο άλλο, που προσθέτετε το ένα χωράφι στο άλλο, μέχρι να μην υπάρχει πια ελεύθερος χώρος στην γη ». Αυτή ακριβώς είναι η μοίρα που επιφυλάσσει στους Παλαιστίνιους που εκδιώχθηκαν από τα εδάφη τους από το σημερινό Ισραήλ που ενεργεί ως κράτος εποίκων.
Τα εδάφια Ησαΐας 10:1-3 αναφωνούν: « Αλίμονο σε εκείνους που φτιάχνουν άδικους νόμους, σε εκείνους που εκδίδουν καταπιεστικά διατάγματα με σκοπό να στερήσουν τα δικαιώματά από τους φτωχούς και να ληστέψουν τον καταπιεσμένο λαό, λεηλατώντας τις χήρες και τα ορφανά. Τι θα κάνετε την ημέρα της κρίσης όταν η κακοτυχία έρχεται από μακριά; » Και στο 29:13-15: « Ο Κύριος είπε: «Αυτοί οι άνθρωποι έρχονται σε μένα με το στόμα τους και με τιμούν με τα χείλη τους, αλλά η καρδιά τους είναι μακριά από εμένα. Η λατρεία που μου αποδίδουν αποτελείται μόνο από κανόνες που διδάσκονται από άνδρες. Αλλοίμονο σε εκείνους που καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να κρύψουν τα σχέδιά τους από τον Κύριο .”
Ο επόμενος προφήτης, ο Ιερεμίας κατηγορεί το Ισραήλ ότι εγκατέλειψε τον Κύριο και παραβίασε την διαθήκη, φέρνοντας καταστροφή μέσω της κακίας και της πλάνης » Αποκαλώντας το Ισραήλ άπιστο (3:8 και 20-21), Mέσα σε αυτό το θέατρο του παραλόγου κατά την σημερινή εποχή είδαμε μεταξύ άλλων ότι αρκετοί Δυτικοί αμερόληπτοι αναλυτές γνωρίζουν καλύτερα τις γραφές από τον Bibi.
Εάν δεν επέμβουν οι διεθνείς οργανισμοί, ο Bibi δεν θα αρκεστεί στις γενοκτονίες Παλαιστίνης και Λιβάνου θα προχωρήσει ακάθεκτος. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός έχει την πεποίθηση ότι είναι βιβλικός ηγέτης !!!
Ο Σιωνισμός την σύγχρονη εποχή βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με την Παλαιά Διαθήκη. Αυτό είναι απολύτως λογικό καθώς η ιδεολογία του προέρχεται από την Διονυσιακή κουλτούρα. Η ρητορική που χρησιμοποιεί ο Bibi είναι αδόκιμη με βάση την Αγία Γραφή. Η Βίβλος διδάσκει ότι ο πλούτος και η περιουσία πρέπει να διανέμονται δίκαια και να μην συγκεντρώνονται στα χέρια μιας ολιγαρχίας.
Οι στίχοι 1 και 9 της Εξόδου 23 παρέχουν μια εικόνα για το πώς έπρεπε να αντιμετωπίζονται οι ξένοι της εποχής–: «Μην ακολουθείτε το πλήθος κάνοντας το κακό, αλλά καθιερώστε το νόμο της δικαιοσύνης και του ελέους: Μην καταπιέζετε τον ξένο ; Εσείς οι ίδιοι ξέρετε τι είναι να είσαι ξένος επειδή ήσασταν ξένος στην Αίγυπτο .»
Είναι δικαιοσύνη και έλεος να κόβουν το νερό, τα τρόφιμα, τα φάρμακα και τα καύσιμα σε έναν ολόκληρο πληθυσμό ; Είναι βιβλική δικαιοσύνη όταν βομβαρδίζουν νοσοκομεία ; Καθώς δισεκατομμύρια σε όλο τον κόσμο παρακολουθούν τις σφαγές στην Γάζα-Δυτική Όχθη, αναλυτές επισημαίνουν ότι η διαμάχη Ισραήλ-Παλαιστίνης θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες.
Υπενθυμίζω ότι προφήτης Μαλαχίας ομιλεί για την επιμονή του Κυρίου σχετικά με την διαθήκη του Ισραήλ ως προϋπόθεση της υποστήριξής προς το Ιουδαϊκό έθνος. «Θυμήσου τον νόμο Μωυσή, τα διατάγματα που έδωσα στο Χωρήβ για όλο το Ισραήλ». Εάν συνεχίσουμε να μην υπακούμε ξανά σε αυτούς τους νόμους, ο Κύριος απείλησε: «Θα έρθω και θα καταραστώ την γη».
Οι Αμερικανοί έχουν γίνει οι προστάτες του σύγχρονου Ισραήλ ακολουθώντας τις ίδιες ιδεολογίες που κατήγγειλαν οι μεγάλοι προφήτες. Οι Αμερικανοί ευαγγελιστές όπως και η ισραηλινή κυβέρνηση, έχουν αγνοήσει επιδεικτικά τις διδαχές των βιβλικών προφητών και τα θαύματα, την Ανάσταση και τις ευεργεσίες του Ιησού Χριστού.
Ανάμεσα στο Ισραήλ και το διεθνές δίκαιο δεν υπάρχει πλέον κανένας συμβιβασμός. Ένας από τους δύο πρέπει να επικρατήσει. Η νίκη του Ισραήλ θα σήμαινε τον θάνατο του διεθνούς δικαίου. Οι παγκόσμιοι ηγέτες συνειδητοποιούν ότι δεν έχουν άλλη επιλογή αργά ή γρήγορα, τα Ηνωμένα Έθνη θα πρέπει να αποφασίσουν εάν θα συνταχθούν με τον Savazio-Διόνυσο και την Διονυσιακή κουλτούρα 666 η τον Βλαντιμίρ Πούτιν-Ρωσική Ομοσπονδία και τον Αριστόκλειο πολιτισμό στην νέα του έκφανση με βάση τα δόγματα του γεωστρατηγικού άξονα 888.
Στην Παλαιστίνη, όπως και στην Ουκρανία, ήταν οι Αμερικανο-Αγγλοσιωνιστές ολιγάρχες που ενορχήστρωσαν τις συγκρούσεις. σχεδόν όλες οι συγκρούσεις.
Το Ισραήλ και η Ουκρανία είναι δύο ορατά, παρόμοια μέτωπα, που επωφελούνται από την ίδια υποστήριξη. Οι πληρεξούσιοί τους στην Ουκρανία είναι οι ναζιστικές τρομοκρατικές πολιτοφυλακές. Στη Μέση Ανατολή, ορισμένες αραβικές μοναρχίες υποστηρίζουν το Ισραήλ και τους ισλαμιστές τρομοκράτες. Το τέλος του Σιωνισμού θα προκύψει από τη γενοκτονία που διαπράχθηκε κατά του παλαιστινιακού λαού.
Η δυτική οικονομική ολιγαρχία δημιούργησε το «Ισραήλ» για τα γεωστρατηγικά της συμφέροντα χρησιμοποιώντας Ρεβιζιονιστές-Σιωνιστές Εβραίους. Ισχυρίστηκαν ότι ήθελαν να προστατεύσουν την κοινότητά τους, εν τούτοις έθεσαν σε κίνδυνο την ασφάλεια όλων των Εβραίων. Ο ναζισμός πρόσφερε μια ευκαιρία για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος. Ορισμένοι ιστορικοί έχουν αποδείξει τη συμπαιγνία μεταξύ των Σιωνιστών Εβραίων και των Ναζί στο έργο «Εβραϊκό σπίτι» στην Παλαιστίνη.
Οι γνωρίζοντες καλά την ιστορία αναφέρουν ότι ο Χίτλερ είχε δώσει εντολές στον μεγάλο ναζί Αδόλφο Άιχμαν, να συνεργαστεί με τους Σιωνιστές από το 1936 για την οικοδόμηση ενός Γερμανο-Εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη με πρόσχημα την Βρετανική απειλή !!! (1)
Οι πλούσιοι Εβραίοι ελέγχουν τον κόσμο και οι μοίρες των κυβερνήσεων και των εθνών. Ελέγχουν τις κυβερνήσεις και με διάφορους τρόπους αυξάνουν τον πλούτο τους. Σύμφωνα με τον Ilan Pappé, Ισραηλινό ιστορικό και καθηγητή, « οι περισσότεροι Σιωνιστές δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού, αλλά πιστεύουν ότι τους υποσχέθηκε την Παλαιστίνη». Όλα τα έθνη απαγορεύουν τις απάνθρωπες πράξεις επειδή είναι αντίθετες με την ηθική, τις αρχές της ανθρωπότητας και τον Αριστόκλειο πολιτισμό. Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι μεγάλες χώρες που θεωρούνται "δημοκρατικές-υπερασπιστές" των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δικαιοσύνης, δέχονται τις γενοκτονίες της Αμερικής και του Ισραήλ.
Η έγκριση μιας άδικης και ανήθικης πράξης από τα ισχυρά κράτη-έθνη της οικουμένης, δεν την καθιστά θεμιτή-ηθική και νόμιμη. Οτιδήποτε βασίζεται στην αλόγιστη βία είναι εγγενώς αυθαίρετο. Όπως αναφέρω σε πολλές εργασίες μου μια στρατιωτική, μια πολιτική, μια κοινωνική επιτυχία για να έχει ηθική αξία, δεν πρέπει ποτέ να επιτυγχάνεται εις βάρος της οικονομικής ευημερίας, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας των πολιτών και των άλλων εθνών.
Ο ισραηλινός πληθυσμός υποστηρίζει τον στρατό με δόγμα το «θάνατος στους Άραβες». Οι άποικοι συμμετέχουν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις. Είναι υπεύθυνοι για την καταστροφή της διεθνούς ανθρωπιστικής βοήθειας που προορίζεται για την Γάζα. Σύμφωνα με την βιβλιογραφία τους και τις δηλώσεις ορισμένων από τους «άντρες της πίστης», αυτές οι στάσεις είναι συνεπείς με τις θρησκευτικές τους διδασκαλίες !!! Αυτό αποδεικνύεται από το απόσπασμα σε βίντεο του ραββίνου Eliezer Kashtiel. Αναφέρει ενδεικτικά : "Οι Άραβες ως μη Εβραίοι είναι ανίκανοι να διοικήσουν μια χώρα". Απαιτούν τον αφανισμό τον περιορισμό τους λόγω της «γενετικής τους κατωτερότητάς. "Ναι, είμαστε ρατσιστές. "Οι Εβραίοι είναι πιο επιτυχημένη φυλή".
Μετά από μια σκοτεινή κληρονομιά 70 και πλέον χρόνων με δολοφονίες-γενοκτονίες, η φθίνουσα εποχή του αποικιοκρατικού-νεοναζιστικού Σιωνισμού φαίνεται ότι φτάνει στο τέλος της. Μετά από την φοβερή γενοκτονία κατά των Παλαιστινίων. Σε διάφορα άρθρα ξένοι αναλυτές επισημαίνουν τις μοιραίες συνέπειες των ενεργειών, που ενδέχεται να οδηγήσουν στην εξαφάνιση του Ισραήλ. Οι ισχυρισμοί αυτοί βασίζονται σε πραγματικά στοιχεία με βάση την σιωνιστική ψευδοστρατηγική. Η Haaretz via Al-Mayadeen ) που προειδοποιεί ότι η πλήρης κατάρρευση του Ισραήλ είναι θέμα χρόνου». Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει ».
Αντιμέτωποι με τις οπισθοδρομήσεις που προκάλεσε η 7η Οκτωβρίου, η Σιωνιστική προπαγάνδα προπαγάνδισε την εσφαλμένη «εξήγηση» που συνίσταται στην ενίσχυση του κύρους των Σιωνιστών ηγετών και του στρατού κάνοντας τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι γνώριζαν τις προετοιμασίες και τις περίμεναν!
Εάν επέδειξαν αυτή την ευφυΐα οπωσδήποτε ανέμεναν τις συνέπειες και τις λύσεις (ακόμα και με την βοήθεια των Ηνωμένων Πολιτειών), την συμμετοχή της Χεζμπολάχ, των Χούτι, των Ιρακινών, την αντίδραση του Ιράν και τα εκατομμύρια των διαδηλωτών υπέρ της Παλαιστίνης σε όλο τον κόσμο. Μην ξεχνάμε την αναγνώριση της Παλαιστίνης ως κράτους από 146 χώρες του ΟΗΕ, συμπεριλαμβανομένων της Ιρλανδίας, της Ισπανίας και της Νορβηγίας !!!
Τελικά αναρωτιούνται οι συνάδελφοι ξένοι αναλυτές για το ποια νίκη επέτυχε ο Ισραηλινός στρατός εξοπλισμένος από τις ΗΠΑ, εναντίον μικρών Αραβικών αντιστασιακών ομάδων ; Πιστεύουν ότι είναι στρατηγοί, νομίζουν ότι ξέρουν τα πάντα βασιζόμενοι στις μεγάλες δυνάμεις, αλλά αποτυγχάνουν παντού χωρίς να καταλαβαίνουν το γιατί και πώς! Ακόμη και ο Bibi παραδέχεται δημόσια ότι η υποστήριξη του «κόσμου» στους Παλαιστίνιους αυξάνεται. Όλοι είναι εναντίον μας αναφέρει ο Ισραηλινός πρωθυπουργός.
Ο Νετανιάχου (πραγματικό όνομα Mileikowsky) όπως αναφέρουν οι ξένοι αναλυτές, δεν έσωσε τους ομήρους και εξαφάνισε την Χαμάς !!! Στους βομβαρδισμούς με στόχο Παλαιστίνιους πολίτες και κοινωνικές και πολιτιστικές υποδομές (κατοικίες, νοσοκομεία, κέντρα υγείας, σχολεία και πανεπιστήμια, τζαμιά, εκκλησίες κ.λπ.) για οκτώ μήνες! Πρέπει να είναι ηρωισμός να σκοτώσεις περισσότερους από 37.500 Παλαιστίνιους, εκ των οποίων το 75% είναι γυναίκες και παιδιά (21.000 αγνοούμενα παιδιά), ιατρικό προσωπικό και να τραυματίζεις ακόμη περισσότερους. Όλοι αυτοί εικάζεται ότι είναι «τρομοκράτες» της Χαμάς ».
Στο LCI (Γαλλικόκανάλι) ο Bibi δήλωσε ότι σκότωσαν «50.000 τρομοκράτες» !!! Ένας απλός μπορεί να συμπεράνει ότι σκότωσαν 50.000 αμάχους (περισσότερους από αυτούς που δηλώνουν οι Παλαιστίνιοι) !!! Εκτός και αν οι 37.500 πολίτες συμπεριλαμβάνονται στους 50.000 τρομοκράτες! Μπράβο στον «πιο ηθικό στρατό του κόσμου» με επικεφαλής τον Bibi. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ο ΟΗΕ έβαλε το Ισραήλ στη μαύρη λίστα.
Οι Ισραηλινοί κυρίως οι σιωνιστές-οπορτουνιστές στην δύση, απέτυχαν στην αποικιακή τους επιχείρηση. Επομένως, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να επιστρέψουν στηn χώρα καταγωγής τους. Οι άποικοι στην πραγματικότητα περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στηn Δύση από όπου διοικούν τις αποικίες τους και επηρεάζουν την εξωτερική πολιτική της χώρας καταγωγής τους. Από την αρχή της δημιουργίας τους, είχε αποφασιστεί ότι οι ηγέτες αυτού του «εβραϊκού σπιτιού» έπρεπε να είναι Σιωνιστές « Ευρωπαίοι » έποικοι γιατί «σε αρμονία με τα αληθινά συμφέροντα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας» αντί να είναι «ααφομοιώσιμοι κάτοικοι σε όλες τις χώρες».
Η λύση των δύο κρατών είναι ένα αποικιοκρατικό τέχνασμα. Ο διαχωρισμός μεταξύ κοσμικών και θρησκευόμενων Εβραίων έχει γίνει μη αναστρέψιμος. Μισό εκατομμύριο Ισραηλινοί έχουν ήδη εγκαταλείψει το Ισραήλ με τον πλούτο τους. Η διεθνής απομόνωση συνεχίζει να αυξάνεται. Oi Σιωνιστές που θέλουν να έχουν τα πάντα οδεύουν προς αυτό το αποτέλεσμα. Όλα δείχνουν να στρέφονται εναντίον τους. Οι αυθεντικοί Εβραίοι της Μέσης Ανατολής φυσικά εξαιρούνται από αυτή την εξίσωση.
Λόγω της μεροληψίας και της συνεχούς πολιτικής των «διπλών σταθμών» της ιμπεριαλιστικής Δύσης, πολλά κράτη του Παγκόσμιου Νότου άλλαξαν την συμμαχία και εντάχθηκαν στο στρατόπεδο της λογικής για να αποκτήσουν περισσότερη στρατηγική αυτονομία. Ποια άλλη στάση θα πρέπει να υιοθετήσουμε απέναντι σε ένα στρατόπεδο που έχει καταδικάσει σθεναρά την Ρωσία για την εξαγγελθείσα παρέμβασή της στην Ουκρανία και ότι φέρεται ότι διέπραξε "δολοφονίες αθώων πολιτών" χωρίς να προσκομίσει στοιχεία, παραμένοντας σκόπιμα σιωπηλοί μέσω διπροσωπίας όταν το Ισραήλ κάνει μια πραγματική γενοκτονία μπροστά στα μάτια όλης της οικομένης ;
Οι μαχητές ενάντια στην αδικία δεν τα παρατάνε ποτέ. Σε σύγκριση με τους Σιωνιστές, ξεχωρίζουν για την νομιμότητά τους. Σε αντίθεση με αυτούς που χρησιμοποιούν διαβολικά μέσα, η Αντίσταση επιμένει χωρίς να καταφεύγει σε βάναυση βία ή κατακριτέες μεθόδους. Ακόμη και με περιορισμένους πόρους, καταφέρνει να πετύχει σημαντικά αποτελέσματα. Παρά τα δεινά που υπέστησαν, οι Παλαιστίνιοι επιδεικνύουν υψηλότερο επίπεδο πολιτισμού και ανθρωπιάς από τους Ισραηλινούς, οδηγούμενοι από μίσος και ρατσισμό. Όλοι οι αποικιοκράτες και οι υπερασπιστές αντιμετώπισαν αυτό το παράδειγμα και απέτυχαν. Η νίκη του απελευθερωτικού κινήματος είναι αναπόφευκτη. Η αποικιοκρατία και η υπεροχή είναι ασυμβίβαστες με την αξιόπιστη και βιώσιμη διακυβέρνηση.
Το Ισραήλ αντιπροσωπεύει το τελευταίο πεδίο δοκιμών όπου εκδηλώνονται οι αποικιακές φιλοδοξίες των Αγγλοσαξόνων και της Γαλλίας. Εάν επιμείνουν, απειλείται η σταθερότητα του κόσμου. Όσο περισσότερο επιμένουν να συμπεριφέρονται με αλαζονικό και τυφλό τρόπο, θεωρώντας τους εαυτούς τους κύριους του κόσμου, τόσο πιο κοντά έρχονται σε μια αντιπαράθεση της οποίας δεν μετρούν ούτε την κλίμακα, ούτε το αποτέλεσμα, ούτε τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν. ούτε οι συμμαχίες που θα δημιουργηθούν! Η συμπεριφορά του Ισραήλ στον πόλεμο της Γάζας είναι εγκληματική με βάση τα ηθικά αξιώματα του Αριστόκλειου πολιτισμού. Εν τούτοις Ευρωπαίοι και Αμερικανοί που ανήκουν στον Διονυσιακό-γεωστρατηγικό άξονα 666, σκοπίμως σιωπούν.
Οι Ισραηλινοί δημιουργούν πολέμους σε όλη την οικουμένη μέσω της Διονυσιακής-Αμερικανικής αυτοκρατορίας. Προσφάτως ενεπλάκησαν και οι ίδιοι στον πόλεμο, με στόχο την δημιουργία του Μεγάλου Ισραήλ. Σε αυτούς τους πολέμους δεν κατέστρεψαν την Χαμάς και τους Παλαιστίνιους. Εν τούτοις επέτυχαν την Συριακή επανάσταση και κατακτήσαν Συριακά εδάφη. Σκοτώσαν τον Νασράλα και παράλληλα απέτυχαν να διαλύσουν ορστικά την Χεζμπολάχ. Επίσης δεν κέρδισαν τους Χούτι.
Από τη μία πλευρά, η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός φαίνεται να είναι η χειρότερη συμφωνία που έχει κάνει η Χαμάς. Αλλά από την άλλη πλευρά, η συμφωνία δείχνει ότι μετά από τόσους μήνες αδιάλειπτης σφαγής και καταστροφής, το Ισραήλ δεν έχει επιτύχει σχεδόν κανέναν από τους στρατηγικούς του στόχους (πλην της Συρίας), ούτε έχει αποδυναμώσει το πνεύμα των αδάμαστων Παλαιστινίων. Επιπλέον το Ισραήλ έχει αποκαλυφθεί ως ένα καθεστώς νεοναζί που είναι εντελώς ανήθικο και στερείται ανθρωπιάς. Στο σημείο αυτό να περάσουμε να δούμε πώς ο Abdal Jawad Omar συνόψισε την κατάσταση στο Mondoweiss :
«Ο πόλεμος αποκάλυψε την φυλετική υπεροχή του Ισραήλ, την τερατώδη ικανότητά του για καταστροφή και ένα δίκτυο ιδεολογικών, ψυχικών και πολιτικών επενδύσεών του σε βαθιά σύγχυση, σχετικά με την διαγραφή και την κυριαρχία. Δεν πρόκειται απλώς για ένοπλες συγκρούσεις. Στους πολέμους αυτούς διαπιστώσαμε τις δομές που υποστηρίζουν και διαιωνίζουν τον μηχανισμό της ναζιστικής-Διονυσιακής βίας. Ο πόλεμος έχει αποκαλύψει την μοναδικότητα που περιβάλλει το Ισραήλ, στην ατιμωρησία στο κράτος, όχι μόνο για τη φίμωση και την καταστολή της διαφωνίας στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, όχι μόνο στα ακαδημαϊκά ιδρύματα ή τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, αλλά και στην αναιδή ικανότητά του να διαπράττει εγκλήματα στον αέρα.
Για τους Παλαιστίνιους, αυτή η ικανότητα αντιμετωπίζεται από μια πικρή προοπτική – θεωρείται ως δύναμη του Ισραήλ. Εξάλλου, το Ισραήλ παρουσιάζεται ως ένα κράτος που μπορεί να ξεφύγει με τα πάντα, μια πραγματικότητα τόσο καταπιεστική όσο η ίδια η βία. Ωστόσο , αυτή ακριβώς η εξαίρεση, αυτό το όριο που επιβάλλεται στον λόγο, είναι που εφιστά την προσοχή στο γεγονός ότι το Ισραήλ εκτίθεται ως ένα εβραϊκό υπέρτατο και αποικιστικό κράτος ».
Παρά το γεγονός ότι η δημόσια εικόνα του Ισραήλ έχει αμαυρωθεί για πάντα, η τρέχουσα συμφωνία δεν προμηνύει καλό για τους Παλαιστίνιους. Πρώτον, δεν υπάρχει κανένα κίνητρο για το Ισραήλ να εφαρμόσει και τις τρεις φάσεις της συμφωνίας. Μόλις επιστραφούν οι 33 Ισραηλινοί όμηροι, ο Bibi μπορεί απλώς να τερματίσει την συμφωνία και να συνεχίσει την επίθεση. Αυτό ακριβώς περιμένουν από τον Ισραηλινό πρωθυπουργό οι υποστηρικτές του. Ενδεικτικό είναι το απόσπασμα από την Ισραηλινή εφημερίδα Haaretz : "Αλλά μια διαφορετική εκδοχή της συμφωνίας εμφανίζεται σε δηλώσεις και ενημερώσεις που κυκλοφόρησαν από το γραφείο του Νετανιάχου και τους πιστούς του στα μέσα ενημέρωσης. Σε αυτή την εκδοχή, η φάση 2 της συμφωνίας παρέμεινε νεκρό γράμμα και το Ισραήλ είναι αποφασισμένο να ξαναρχίσει τον πόλεμο μετά την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης, ακόμη και με το κόστος της θυσίας των αρσενικών ομήρων του."
Μην δέχεστε τον λόγο μου, εμπιστευτείτε τους βοηθούς και έμπιστους του Νετανιάχου, όπως ο αρχηγός του επιτελείου του, ο Γιόσι Φουξ, ο οποίος έγραψε την Τετάρτη ότι η συμφωνία «περιλαμβάνει την επιλογή να συνεχιστούν οι μάχες στο τέλος της πρώτης, εάν οι διαπραγματεύσεις για την δεύτερη φάση δεν εξελίσσονται με τρόπο που να υπόσχεται την επίτευξη των στόχων του πολέμου που είναι η στρατιωτική και πολιτική εξόντωση της Χαμάς και η απελευθέρωση όλων των ομήρων .
Δείτε περισσότερα για το ίδιο θέμα από τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας του Τραμπ, Μάικ Βαλτς:
«Ήμασταν ξεκάθαροι: η Γάζα πρέπει να αποστρατιωτικοποιηθεί πλήρως, η Χαμάς πρέπει να καταστραφεί σε σημείο που να μην μπορεί να ανασυσταθεί και το Ισραήλ έχει το δικαίωμα να προστατεύεται πλήρως. Όλοι αυτοί οι στόχοι εξακολουθούν να είναι επίκαιροι σήμερα. (…) Η Χαμάς δεν μπορεί να παίξει ρόλο στη διακυβέρνηση της Γάζας. Είναι όμηροι, δολοφόνοι, βασανιστές που δεν πρέπει ποτέ να παίζουν ρόλο στη διακυβέρνηση. (…) Δεν θα έχουμε ποτέ καλύτερο μέλλον μέχρι να εξαλείψουμε αυτόν τον καρκίνο .» ~ Michael Tracey
Στην Ελληνική μυθολογία-ιστορία με το όνομα Σαβάζιος είναι γνωστή μία αρχαία θεότητα. Ετυμολογικά το δεύτερο συνθετικό του ονόματος (-ζιος) προέρχεται από την ρίζα Dyeus. Aπό εκεί βγαίνουν και οι λέξεις Δίας και θεός, (Λατινικά deus). Στην κλασική Ελλάδα τον ονόμασαν Διόνυσο. Ο "θεός" Σαβάζιος είναι ο Διόνυσος (Λεξικό Σούδα).
Ο Σαβάζιος αποτελεί τον βασικότερο και σημαντικότερο "θεό" του Ιουδαϊκού έθνους. Ο βιογράφος, φιλόσοφος, ιστορικός, θεουργός και αρχιερέας του μαντείου των Δελφών Πλούταρχος γράφει στα Συμποσιακά του (ΙV 6) ,ότι οι Εβραίοι λάτρευαν τον Διόνυσο, και ότι η ημέρα των Σαββάτων ήταν εορτή του Σαβαζίου !!! Ένας μύστης αναφέρει την πραγματική θρησκεία των Ισραηλιτών. Διαβάστε σχετικά το αρχαίο κείμενο των Συμποσιακών. (1) O Φρυγικός Savazios είναι ο "θεός" των αχαλίνωτων ερωτικών οργίων-σεξουαλική μαγεία και των καταστροφών. Για αυτό μοιραζόταν την διοίκηση του Φοινικικού μαντείου των Δελφών με τον έτερο "θεό" των καταστροφών, τον Ιουδαϊκής καταγωγής Απόλλων. Το σημερινό Ισραήλ είναι το σύγχρονο μαντείο των Δελφών.
(1) Ξένος συνάδελφος αναλυτής παρατηρεί περί αυτού : "Ο κόσμος τους αντηχεί με γλώσσες που δεν καταλαβαίνουμε. Τα βήματα των ελεφάντων, που μεταδίδουν υπόγειες δονήσεις σαν αόρατος ψίθυρος. Το τραγούδι των πουλιών, μια συναυλία εδαφών και συναγερμών.
Το ουρλιαχτό των λύκων εκτός από το κάλεσμα σηματοδοτεί τον χώρο και την ταυτότητα. Επειδή οι λέξεις τους δεν ταιριάζουν στα αλφάβητά μας, προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχουν. Αλλά η γλώσσα τους είναι παλαιότερη από την ομιλία μας. Είναι προσαρμοσμένη στη ζωή, δεν προδίδει την πραγματικότητα.
Στοργή και ενσυναίσθηση Νομίζαμε ότι είχαμε το προνόμιο της καρδιάς και της ευαισθησίας. Αλλά τα ζώα επιδεικνύουν μια τρυφερότητα που μερικές φορές μας ξεπερνά. Δελφίνια περικυκλώνουν έναν κολυμβητή για να τον προστατεύσουν από έναν καρχαρία. Οι ελέφαντες προσέχουν τους νεκρούς τους και χαϊδεύουν τα κόκαλά τους.
Οι πίθηκοι υιοθετούν ένα ορφανό παιδί εκτός του είδους τους. Επίσης παρακολουθούν τους νεκρούς τους σιωπηλά. Αυτή η ενσυναίσθηση δεν αντιγράφει τη δική μας ζωή καθώς προηγείται, την ξεπερνά. Δεν είναι μίμηση, αλλά πίστη στην ίδια τη ζωή.
Λέγεται συχνά ότι ο άνθρωπος είναι το «λογικό ζώο». Υπάρχουν όμως άφθονες αποδείξεις για το αντίθετο. Τα κοράκια φτιάχνουν εργαλεία και λύνουν πολύπλοκα παζλ. Τα δελφίνια χρησιμοποιούν σφουγγάρια για να προστατευτούν ενώ ψάχνουν στον βυθό. Ελέφαντες βρίσκουν μια πηγή που έλειπε εδώ και χρόνια.
Τα χταπόδια ανοίγουν βάζα, καμουφλάρονται, πειραματίζονται. Αυτές οι χειρονομίες υπερβαίνουν το ένστικτο: καταδεικνύουν την ικανότητα παρατήρησης, συμπερασμάτων, επινοήσεων. Επιμένουμε να πιστεύουμε ότι μόνο εμείς είμαστε προικισμένοι με λογική – αλλά η διακριτική τους ευρηματικότητα μας αντικρούει καθημερινά.
Το ανθρώπινο εγώ έναντι του ζώου Δεν είναι ούτε η νοημοσύνη, ούτε η γλώσσα, ούτε η συνείδηση που κάνει τον άνθρωπο μοναδικό. Είναι το εγώ του. Μόνο ο άνθρωπος πιστεύει ότι είναι το μέτρο του κόσμου, υψώνει την επιθυμία του στην αλήθεια, το ενδιαφέρον του στο νόμο. Αυτό το εγώ διογκώνεται σε αλαζονεία, σκληραίνει σε υπερηφάνεια - και οδηγεί στην πτώση.
Μετά το ζώο που κατοικεί στην αλήθεια, μετά τον άγγελο που την αντανακλά, έρχεται ο άνθρωπος. Μόνο ο άνθρωπος έχει λάβει το τρομερό δώρο της συνείδησης. Ξέρει τι είναι σωστό και τι λάθος. Ακούει εκείνη την οικεία φωνή που τον καθοδηγεί, που τον προειδοποιεί, που τον κρίνει.
Αλλά είναι επίσης το μόνο ον ικανό να απομακρυνθεί από αυτή την φωνή, να καταπνίξει την συνείδησή του, να προδώσει αυτό που ξέρει ότι είναι αληθινό. Το ζώο υπακούει στο ένστικτό του, ο άγγελος στη φύση του. Μόνο ο άνθρωπος μπορεί να αρνηθεί αυτό που βλέπει καθαρά. Και σε αυτή τη δύναμη της προδοσίας βρίσκεται τόσο το μεγαλείο όσο και η πτώση του. Γιατί αν ο άνθρωπος ακούσει τη συνείδησή του, γίνεται κάτι περισσότερο από άγγελος. Αλλά αν την προδώσει, αποκόπτεται από την αλήθεια που σέβονται ακόμη και τα θηρία, και γίνεται τέρας.
Διότι δύο όπλα υπάρχουν το εγώ και η υποκρισία. Το εγώ, που ανυψώνει την επιθυμία του σε αλήθεια και το συμφέρον του σε νόμο. Η υποκρισία, που χρησιμοποιεί τον λόγο για να μεταμφιέσει τα ελαττώματά του σε αρετές, τα εγκλήματά του σε εντολές, τα ψέματά του σε αλήθεια.
Το ζώο είναι μερικές φορές πονηρό, αλλά δεν λέει ψέματα. Ο άνθρωπος, από την άλλη πλευρά, χρησιμοποιεί την υποκρισία για να δικαιολογήσει το αδικαιολόγητο, για να επικαλεστεί τον Θεό να συγχωρήσει το έγκλημά του. Για αυτό ο άνθρωπος δεν είναι ο μόνος που επικοινωνεί: τα ζώα επιδεικνύουν επίσης πολλαπλές γλώσσες. Αλλά μόνο αυτός κατέχει την ομιλία - αυτή την τέχνη του να καλύπτει τα ψέματά του με λέξεις, να ντύνει το εγώ του με επιχειρήματα, να αγιάζει την υποκρισία του με την αλήθεια.
Το Λογικό Ζώο. Ο πελαργός που σέβεται το πέρασμα. Το αδέσποτο σκυλί που επιλέγει την πασαρέλα. Ή ο άνθρωπος που, πιστεύοντας ότι τα ξέρει όλα, αγνοεί ακόμη και τους κανόνες που τον προστατεύουν; Το ζώο παρατηρεί, μαθαίνει, επιλέγει. Ο άνθρωπος, από την άλλη πλευρά, πιστεύει ότι κυριαρχεί και καταλήγει να προδίδει ακόμη και την ίδια τη λογική.
Η ταπεινή νοημοσύνη των εντόμων. Από τη σύγχρονη εποχή, μας λένε ότι το μέγεθος του εγκεφάλου είναι το μέτρο της νοημοσύνης. Σαν να αρκούν μερικά επιπλέον γραμμάρια για να ορίσουν το μεγαλείο ενός ατόμου. Ίσως ισχύει το αντίστροφο: ο υπερμεγέθης εγκέφαλός μας είναι απλώς ένα σημάδι ενός υπερμεγέθη εγωισμού.
Ας δούμε τα έντομα. Τα μυρμήγκια χτίζουν πόλεις, καλλιεργούν μανιτάρια και εκτρέφουν αφίδες σαν βοοειδή. Αυτό ονομάζεται «απλό ένστικτο». Αλλά το ένστικτό τους λύνει γρίφους που εξακολουθούν να μας εκπλήσσουν. Όταν αντιμετωπίζουν ένα πολύπλοκο εμπόδιο, ξέρουν πώς να περιστρέφονται, να μεταφέρουν και να συντονίζουν τις δυνάμεις τους μέχρι να ξεπεράσουν αυτό που φαινόταν αδύνατο. Χτίζουν χωρίς δόξα. Συνεργάζονται χωρίς ματαιοδοξία.
Όλα αυτά χωρίς υπερηφάνεια, χωρίς λόγια. Ο άνθρωπος, από την πλευρά του, δεν μπορεί να αναλάβει τίποτα χωρίς να αναμείξει τη θέλησή του για δύναμη. Αποκαλεί «νοημοσύνη» αυτό που κολακεύει το εγώ του και αρνείται αυτό που το ξεπερνά. Αλλά ίσως η νοημοσύνη του να είναι μόνο μια μικροσκοπική επαρχία σε μια απέραντη ήπειρο, που ήδη κατοικείται από τα πιο μετριοπαθή πλάσματα.
Η ταπεινή ευρηματικότητα του κάστορα. Οι κάστορες δεν μιλούν για ιδιοφυΐα, δεν ισχυρίζονται τίποτα. Κι όμως, οι κατασκευές τους αψηφούν την κατανόησή μας. Χτίζουν φράγματα που ρυθμίζουν τη ροή του νερού, κατασκευάζουν στιβαρά καταλύματα και δημιουργούν κανάλια. Αυτό το έργο μεταμορφώνει το περιβάλλον τους: όπου κι αν εγκατασταθούν, εμφανίζονται έλη, πλημμυρισμένα δάση και υγρότοποι που σφύζουν από ζωή.
Δεν μιλάνε για «σχεδιασμό χρήσης γης». Δεν γράφουν οικολογικές πραγματείες. Απλώς εργάζονται και το έργο τους εμπλουτίζει ολόκληρη τη δημιουργία. Όπου οι άνθρωποι χτίζουν φράγματα για να κυριαρχήσουν, οι κάστορες χτίζουν για να συνυπάρχουν.
Όπου οι άνθρωποι καταστρέφουν στο όνομα της προόδου, οι κάστορες δημιουργούν καταφύγιο για άλλα είδη. Αυτό που ονομάζουμε «ένστικτο» μοιάζει πολύ με μια σοφία που μας προηγείται και μας ξεπερνά. Μια ταπεινή νοημοσύνη, πιστή στη ζωή, που δεν επιδιώκει να κατακτήσει αλλά να υπηρετήσει." Με βάση τα προαναφερόμενα αποσπάσματα από το ξένο άρθρο περί φύσεως ζώων-πτηνών, οι μέτοχοι του Διονυσιακού πολιτισμού είναι κατώτεροι των πτηνών και των ζώων !!!
(2) ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΣΥΜΠΟΣΙΑΚΑ. Θαυμ άσας ο ὖν τὸ ἐ π ὶ π ᾶσι ῥηθὲν ὁ Σύμμαχος ‘ ἆρ'’ ἔφη ‘σ ὺ τὸν πατρι ώτην θε όν, ὦ Λαμπρ ία, ‘ε ὔιον ὀρσιγ ύναικα μαινομ έναις ἀνθέοντα τιμα ῖσι Δι όνυσον’ (Lyr. adesp. 131) ἐγγρ άφεις κα ὶ ὑποποιε ῖς το ῖς ῾Εβρα ίων ἀπορρ ήτοις; ἢ τ ῷ ὄντι λ όγος ἔστι τις ὁ το ῦτον ἐκε ίν ῳ τὸν α ὐ τὸν ἀποφα ίνων;’ ὁ δ ὲ Μοιραγ ένης ὑπολαβ ών ‘ἔα το ῦτον’ ε ἶπεν· ‘ἐ γ ὼ γ ὰρ ᾿Αθηνα ῖος ὢν ἀποκρ ίνομα ί σοι κα ὶ λ έγω μηδ έν' ἄλλον ε ἶναι· κα ὶ τὰ μ ὲ ν πολλ ὰ τ ῶν ε ἰς το ῦτο τεκμηρ ίων μ όνοις ἐστὶ ῥητὰ κα ὶ διδακτ ὰ το ῖς μυουμ ένοις παρ' ἡμ ῖν ε ἰς τὴν τριετηρικ ὴν παντέλειαν· ἃ δ ὲ λ ό γ ῳ διελθε ῖν ο ὐ κεκ ώλυται πρ ὸς φ ίλους ἄνδρας, ἄλλως τε κα ὶ παρ' ο ἶνον ἐ π ὶ το ῖς το ῦ θεο ῦ δ ώροις, ἂν ο ὗτοι κελε ύωσι, λ έγειν ἕτοιμος.’ Πάντων ο ὖν κελευ όντων κα ὶ δεομ ένων ‘πρ ῶτον μ έν’ ἔφη ‘τῆς μεγ ίστης κα ὶ τελειοτάτης ἑορτῆς παρ' α ὐτο ῖς ὁ καιρ ός ἐστιν κα ὶ ὁ τρ όπος Διον ύ σ ῳ προσ ήκων. τὴν γ ὰρ λεγομ ένην νηστε ίαν < ἄγοντες> ἀκμ άζοντι τρυγητ ῷ τρα - πέζας τε προτίθενται παντοδαπ ῆς ὀ π ώρας ὑ π ὸ σκηνα ῖς κα ὶ καλι άσιν ἐκ κλημ άτων μ άλιστα κα ὶ κιττο ῦ διαπεπλεγ - μ έναις· κα ὶ τὴν προτέραν τῆς ἑορτῆς σκην ὴν ὀνομ άζουσιν. ὀλ ίγαις δ' ὕστερον ἡμ έραις ἄλλην ἑορτήν, ο ὐκ † ἂν δι' α ἰνιγμ άτων ἀλλ' ἄντικρυς Β άκχου καλουμ ένην, τελο ῦ - σιν. ἔστι δ ὲ κα ὶ κραδηφορ ία τις ἑορτὴ κα ὶ θυρσοφορ ία παρ' α ὐτο ῖς, ἐν ᾗ θ ύρσους ἔχοντες ε ἰς τὸ ἱερ ὸν ε ἰ σίασιν· ε ἰσελ - θ όντες δ' ὅ τι δρ ῶσιν, ο ὐκ ἴσμεν, ε ἰκ ὸς δ ὲ βακχε ίαν ε ἶναι τὰ ποιο ύμενα· κα ὶ γ ὰρ σ άλπιγξι μικρα ῖς, ὥσπερ ᾿Αργε ῖοι το ῖς Διονυσίοις, ἀνακαλο ύμενοι τὸν θε ὸν χρ ῶνται, κα ὶ κιθαρ ίζοντες ἕτεροι προ ΐασιν, ο ὓς α ὐτο ὶ Λευ ίτας προσονομάζουσιν, εἴτε παρὰ τὸν Λύσιον εἴτε μᾶλλον παρὰ τὸν Εὔιον τῆς ἐπικλήσεως γεγενημένης. οἶμαι δὲ καὶ τὴν τῶν σαββ άτων ἑορτὴν μ ὴ παντάπασιν ἀπροσδι όνυσον ε ἶναι· Σάβους γ ὰρ κα ὶ ν ῦν ἔτι πολλο ὶ το ὺς Β άκχους καλο ῦσιν κα ὶ τα ύτην ἀφι ᾶσι τὴν φων ὴν ὅταν ὀργι άζωσι τ ῷ θε ῷ, <ο ὗ π ίστω>σιν ἔστι δ ήπου κα ὶ παρ ὰ Δημοσθ ένους (18, 260) λαβε ῖν κα ὶ παρ ὰ Μεν άνδρου (fr. 1060), κα ὶ ο ὐκ ἀ π ὸ <τρ ό>που τις ἂν φα ίη το ὔνομα πεποι ῆ σθαι πρ ός τινα σ όβησιν, ἣ κατέχει το ὺς βακχε ύοντας· | α ὐτο ὶ δ ὲ τ ῷ λ ό γ ῳ μαρτυρο ῦσιν, ὅταν σ άββατα τελ ῶσι, μ άλιστα μ ὲν π ίνειν κα ὶ ο ἰνο ῦσθαι παρακαλο ῦντες ἀλλ ήλους, ὅταν δ ὲ κωλύῃ τι με ῖζον, ἀπογε ύεσθα ί γε π άντως ἀκρ άτου νομ ίζοντες. κα ὶ τα ῦτα μ ὲν ε ἰκ ότα φ α ίη τις ἂν ε ἶναι· κατὰ κρ άτος <δ ὲ 2 τοὺς> ἐναντίους πρῶτον μὲν ὁ ἀρχιερεὺς ἐλέγχει, μιτρηφόρος τε προϊὼν ἐν ταῖς ἑορταῖς καὶ νεβρίδα χρυσόπαστον ἐνημμένος, χιτῶνα δὲ ποδήρη φορῶν καὶ κοθόρνους, κώδωνες δὲ πολλοὶ κατακρέμανται τῆς ἐσθῆτος, ὑποκομποῦντες ἐν τῷ βαδίζειν, ὡς καὶ παρ' ἡμῖν· ψόφοις δὲ χρῶνται περὶ τὰ νυκτέλια, καὶ χαλκοκρότους τὰς τοῦ θεοῦ τιθήνας προσαγορεύουσιν· καὶ ὁ δεικνύμενος ἐν τοῖς † ἐναντίοις τοῦ νεὼ θύρσος ἐντετυπωμένος καὶ τύμπανα· ταῦτα γὰρ οὐδενὶ δήπουθεν ἄλλῳ θεῶν ἢ Διονύσῳ προσῆκεν. ἔτι τοίνυν μέλι μὲν οὐ προσφέρουσι ταῖς ἱερουργίαις, ὅτι δοκεῖ φθείρειν τὸν οἶνον κεραννύμενον καὶ τοῦτ' ἦν σπονδὴ καὶ μέθυ, πρὶν ἄμπελον φανῆναι· καὶ μέχρι νῦν τῶν τε βαρβάρων οἱ μὴ ποιοῦντες οἶνον μελίτειον πίνουσιν, ὑποφαρμάσσοντες τὴν γλυκύτητα οἰνώδεσι ῥίζαις καὶ αὐστηραῖς, ῞Ελληνές τε νηφάλια ταὐτὰ καὶ μελίσπονδα θύουσιν, ὡς ἀντίθετον φύσιν μάλιστα τοῦ μέλιτος πρὸς τὸν οἶνον ἔχοντος. ὅτι δὲ τοῦτο νομίζουσι, κἀκεῖνο σημεῖον οὐ μικρόν ἐστι, τὸ πολλῶν τιμωριῶν οὐσῶν παρ' αὐτοῖς μίαν εἶναι μάλιστα διαβεβλημένην, τὴν οἴνου τοὺς κολαζομένους ἀπείργουσαν, ὅσον ἂν τάξῃ χρόνον ὁ κύριος τῆς κολάσεως· τοὺς δ' οὕτω κολα...
ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ε. Πότερον οἱ Ἰουδαῖοι σεβόμενοι τὴν ὗν ἢ δυσχεραίνοντες ἀπέχονται τῶν κρεῶν. Ἐπεὶ δὲ ταῦτ´ ἐρρήθη, βουλομένων τινῶν ἀντικατατείνειν τὸν ἕτερον λόγον ἐκκρούων ὁ Καλλίστρατος ἔφη « πῶς ὑμῖν δοκεῖ λελέχθαι τὸ πρὸς τοὺς Ἰουδαίους, ὅτι τὸ δικαιότατον κρέας οὐκ ἐσθίουσιν; » « ὑπερφυῶς » ἔφη ὁ Πολυκράτης, « ἐγὼ δὲ καὶ προσδιαπορῶ, πότερον οἱ ἄνδρες τιμῇ τινι τῶν ὑῶν ἢ μυσαττόμενοι τὸ ζῷον ἀπέχονται τῆς βρώσεως αὐτοῦ· τὰ γὰρ παρ´ ἐκείνοις λεγόμενα μύθοις ἔοικεν, εἰ μή τινας ἄρα λόγους σπουδαίους ἔχοντες οὐκ ἐκφέρουσιν. » «Ἐγὼ μὲν τοίνυν« » εἶπεν ὁ Καλλίστρατος « οἶμαί τινα τιμὴν τὸ ζῷον ἔχειν παρὰ τοῖς ἀνδράσιν· εἰ δὲ δύσμορφον ἡ ὗς καὶ θολερόν, ἀλλ´ οὐ κανθάρου καὶ γρυ... Καὶ κροκοδείλου καὶ αἰλούρου τὴν ὄψιν ἀτοπώτερον ἢ τὴν φύσιν ἀμουσότερον· οἷς ὡς ἁγιωτάτοις ἱερεῖς Αἰγυπτίων ἄλλοις ἄλλοι προσφέρονται. Τὴν δ´ ὗν ἀπὸ χρηστῆς αἰτίας τιμᾶσθαι λέγουσι· πρώτη γὰρ σχίσασα τῷ προύχοντι τοῦ ῥύγχους, ὥς φασι, τὴν γῆν ἴχνος ἀρόσεως ἔθηκεν καὶ τὸ τῆς ὕνεως ὑφηγήσατ´ ἔργον· ὅθεν καὶ τοὔνομα γενέσθαι τῷ ἐργαλείῳ λέγουσιν ἀπὸ τῆς ὑός. Οἱ δὲ τὰ μαλθακὰ καὶ κοῖλα τῆς χώρας Αἰγύπτιοι γεωργοῦντες οὐδ´ ἀρότου δέονται τὸ παράπαν· ἀλλ´ ὅταν ὁ Νεῖλος ἀπορρέῃ καταβρέξας τὰς ἀρούρας, ἐπακολουθοῦντες τὰς ὗς κατέβαλον, αἱ δὲ χρησάμεναι πάτῳ καὶ ὀρυχῇ ταχὺ τὴν γῆν ἔτρεψαν ἐκ βάθους καὶ τὸν σπόρον ἀπέκρυψαν.
Οὐ δεῖ δὲ θαυμάζειν, εἰ διὰ τοῦτό τινες ὗς οὐκ ἐσθίουσιν, ἑτέρων ζῴων μείζονας ἐπ´ αἰτίαις γλίσχραις, ἐνίων δὲ καὶ πάνυ γελοίαις, τιμὰς ἐχόντων παρὰ τοῖς βαρβάροις. Τὴν μὲν γὰρ μυγαλῆν ἐκτεθειάσθαι λέγουσιν ὑπ´ Αἰγυπτίων τυφλὴν οὖσαν, ὅτι τὸ σκότος τοῦ φωτὸς ἡγοῦντο πρεσβύτερον· τίκτεσθαι δ´ αὐτὴν ἐκ μυῶν πέμπτῃ γενεᾷ νουμηνίας οὔσης· ἔτι δὲ μειοῦσθαι τὸ ἧπαρ ἐν τοῖς ἀφανισμοῖς τῆς σελήνης. Τὸν δὲ λέοντα τῷ ἡλίῳ συνοικειοῦσιν, ὅτι τῶν γαμψωνύχων τετραπόδων βλέποντα τίκτει μόνος, κοιμᾶται δ´ ἀκαρὲς χρόνου καὶ ὑπολάμπει τὰ ὄμματα καθεύδοντος· κρῆναι δὲ {καὶ} κατὰ χασμάτων λεοντείων ἐξιᾶσι κρουνούς, ὅτι Νεῖλος ἐπάγει νέον ὕδωρ ταῖς Αἰγυπτίων ἀρούραις ἡλίου τὸν λέοντα παροδεύοντος. Τὴν δ´ ἶβίν φασιν ἐκκολαφθεῖσαν εὐθὺς ἕλκειν δύο δραχμάς, ὅσον ἄρτι παιδίου γεγονότος καρδίαν· ποιεῖν δὲ τῇ τῶν ποδῶν ἀποστάσει πρὸς ἀλλήλους καὶ πρὸς τὸ ῥύγχος ἰσόπλευρον τρίγωνον. Καὶ τί ἄν τις Αἰγυπτίους αἰτιῷτο τῆς τοσαύτης ἀλογίας, ὅπου καὶ τοὺς Πυθαγορικοὺς ἱστοροῦσιν καὶ ἀλεκτρυόνα λευκὸν σέβεσθαι καὶ τῶν θαλαττίων μάλιστα τρίγλης καὶ ἀκαλήφης ἀπέχεσθαι, τοὺς δ´ ἀπὸ Ζωροάστρου μάγους τιμᾶν μὲν ἐν τοῖς μάλιστα τὸν χερσαῖον ἐχῖνον, ἐχθαίρειν δὲ τοὺς ἐνύδρους μῦς καὶ τὸν ἀποκτείνοντα πλείστους θεοφιλῆ καὶ μακάριον νομίζειν; οἶμαι δὲ καὶ τοὺς Ἰουδαίους, εἴπερ ἐβδελύττοντο τὴν ὗν, ἀποκτείνειν ἄν, ὥσπερ οἱ μάγοι τοὺς μῦς ἀποκτείνουσι· νῦν δ´ ὁμοίως τῷ φαγεῖν τὸ ἀνελεῖν ἀπόρρητόν ἐστιν αὐτοῖς. Καὶ ἴσως ἔχει λόγον, ὡς τὸν ὄνον {δὲ} ἀναφήναντα πηγὴν αὐτοῖς ὕδατος τιμῶσιν, οὕτως καὶ τὴν ὗν σέβεσθαι σπόρου καὶ ἀρότου διδάσκαλον γενομένην· εἰ μή, νὴ Δία, καὶ τοῦ λαγωοῦ φήσει τις ἀπέχεσθαι τοὺς ἄνδρας ὡς μυσερὸν καὶ ἀκάθαρτον δυσχεραίνοντας τὸ ζῷον. »
«Οὐ δῆτ´ » εἶπεν ὁ Λαμπρίας ὑπολαβών « ἀλλὰ τοῦ μὲν λαγωοῦ φείδονται διὰ τὴν πρὸς τὸν μένον ὑπ´ αὐτῶν μυ...στα θηρίον ἐμφερέστατον . Ὁ γὰρ λαγὼς μεγέθους ἔοικε καὶ πάχους ἐνδεὴς ὄνος εἶναι· καὶ γὰρ ἡ χρόα καὶ τὰ ὦτα καὶ τῶν ὀμμάτων ἡ λιπαρότης καὶ τὸ λαμυρὸν ἔοικε θαυμασίως· ὥστε μηδὲν οὕτω μηδὲ μικρὸν μεγάλῳ τὴν μορφὴν ὅμοιον γεγονέναι. Εἰ μὴ νὴ Δία καὶ πρὸς τὰς ποιότητας αἰγυπτιάζοντες τὴν ὠκύτητα τοῦ ζῴου θεῖον ἡγοῦνται καὶ τὴν ἀκρίβειαν τῶν αἰσθητηρίων· ὅ τε γὰρ ὀφθαλμὸς ἄτρυτός ἐστιν αὐτῶν, ὥστε καὶ καθεύδειν ἀναπεπταμένοις τοῖς ὄμμασιν, ὀξυηκοΐᾳ τε δοκεῖ διαφέρειν, ἣν Αἰγύπτιοι θαυμάσαντες ἐν τοῖς ἱεροῖς γράμμασιν ἀκοὴν σημαίνουσιν οὖς λαγωοῦ γράφοντες.
Τὸ δ´ ὕειον κρέας οἱ ἄνδρες ἀφοσιοῦσθαι δοκοῦσιν, ὅτι μάλιστα ... Οἱ βάρβαροι τὰς ἐπὶ χρωτὸς λεύκας καὶ λέπρας δυσχεραίνουσι καὶ τῇ προσβολῇ τὰ τοιαῦτα καταβόσκεσθαι πάθη τοὺς ἀνθρώπους οἴονται, πᾶσαν δ´ ὗν ὑπὸ τὴν γαστέρα λέπρας ἀνάπλεων καὶ ψωρικῶν ἐξανθημάτων ὁρῶμεν, ἃ δή, καχεξίας τινὸς ἐγγενομένης τῷ σώματι καὶ φθορᾶς, ἐπιτρέχειν δοκεῖ τοῖς σώμασιν. Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τὸ θολερὸν περὶ τὴν δίαιταν τοῦ θρέμματος ἔχει τινὰ πονηρίαν· οὐδὲν γὰρ ἄλλο βορβόρῳ χαῖρον οὕτω καὶ τόποις ῥυπαροῖς καὶ ἀκαθάρτοις ὁρῶμεν, ἔξω λόγου τιθέμενοι τὰ τὴν γένεσιν καὶ τὴν φύσιν ἐν αὐτοῖς ἔχοντα τούτοις. Λέγουσι δὲ καὶ τὰ ὄμματα τῶν ὑῶν οὕτως ἐγκεκλάσθαι καὶ κατεσπάσθαι ταῖς ὄψεσιν, ὥστε μηδενὸς ἀντιλαμβάνεσθαι μηδέποτε τῶν ἄνω μηδὲ προσορᾶν τὸν οὐρανόν, ἂν μὴ φερομένων ὑπτίων ἀναστροφήν τινα παρὰ φύσιν αἱ κόραι λάβωσιν· διὸ καὶ μάλιστα κραυγῇ χρώμενον τὸ ζῷον ἡσυχάζειν, ὅταν οὕτω φέρηται, καὶ σιωπᾶν κατατεθαμβημένον ἀηθείᾳ τὰ οὐράνια καὶ κρείττονι φόβῳ τοῦ βοᾶν συνεχόμενον. Εἰ δὲ δεῖ καὶ τὰ μυθικὰ προσλαβεῖν, λέγεται μὲν ὁ Ἄδωνις ὑπὸ τοῦ συὸς διαφθαρῆναι, τὸν δ´ Ἄδωνιν οὐχ ἕτερον ἀλλὰ Διόνυσον εἶναι νομίζουσιν, καὶ πολλὰ τῶν τελουμένων ἑκατέρῳ περὶ τὰς ἑορτὰς βεβαιοῖ τὸν λόγον· οἱ δὲ παιδικὰ τοῦ Διονύσου γεγονέναι· καὶ Φανοκλῆς, ἐρωτικὸς ἀνήρ, ου- - - δήπου πεποίηκεν.
Ἔτι τοίνυν μέλι μὲν οὐ προσφέρουσι ταῖς ἱερουργίαις, ὅτι δοκεῖ φθείρειν τὸν οἶνον κεραννύμενον καὶ τοῦτ´ ἦν σπονδὴ καὶ μέθυ, πρὶν ἄμπελον φανῆναι· καὶ μέχρι νῦν τῶν τε βαρβάρων οἱ μὴ ποιοῦντες οἶνον μελίτειον πίνουσιν, ὑποφαρμάσσοντες τὴν γλυκύτητα οἰνώδεσι ῥίζαις καὶ αὐστηραῖς, Ἕλληνές τε νηφάλια ταὐτὰ καὶ μελίσπονδα θύουσιν, ὡς ἀντίθετον φύσιν μάλιστα τοῦ μέλιτος πρὸς τὸν οἶνον ἔχοντος. Ὅτι δὲ τοῦτο νομίζουσι, κἀκεῖνο σημεῖον οὐ μικρόν ἐστι, τὸ πολλῶν τιμωριῶν οὐσῶν παρ´ αὐτοῖς μίαν εἶναι μάλιστα διαβεβλημένην, τὴν οἴνου τοὺς κολαζομένους ἀπείργουσαν, ὅσον ἂν τάξῃ χρόνον ὁ κύριος τῆς κολάσεως· τοὺς δ´ οὕτω κολα...
https://el.wikisource.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AC_%CE%94%CE%84
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: Ἑλένης ἐγκώμιον (10) – Η Πύλη για την ελληνική …
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: Πανηγυρικός (4) – Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα
* Ο ΕΥΡΥΣΘΕΑΣ ΗΤΑΝ ΕΓΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΕΛΟΠΑ.
Εκαταίος μεν ουν ο Μιλήσιος περί της Πελοποννήσου φησίν, διότι προ των Ελλήνων ώοκησαν αυτήν βάρβαροι. Σχεδόν δε τι και η σύμπασα Ελλάς κατοικία βαρβάρων υπήρξε το παλαιόν, απ’ αυτών λογιζομένοις των μνημονευομένων. Πέλοπος μεν της Φρυγίας επαγαγομένου λαόν εις την απ’ αυτού κληθείσαν Πελοπόννησον, Δαναού δε εξ Αιγύπτου, Δρυόπων τε και Καυκώνων και Πελασγών και Λελέγων και άλλων τοιούτων κατανειμαμένων τα εντός Ισθμού και τα εκτός δε. Την μεν γαρ Αττικήν οι μετά Ευμόλπου Θραίκες έσχον, της δε Φωκίδος την Δαυλίδα Τηρεύς, την δε Καδμεία οι μετά Κάδμου Φοίνικες, αυτήν δε την Βοιωτίαν Άονες και Τέμμικες και Ύαντες· ως δε Πίνδαρος φησίν, Ην ότε σύας Βοιώτιον έθνος ένεπον. Και από των ονομάτων δε ενίων το βάρβαρον εμφαίνεται· Κέκροψ και Κόδρος και Άικλος και Κόθος και Δρύμας και Κρίνακος. Οι δε Θραικες και Ιλλυριοί και Ηπειρώται και μέχρι νυν εν πλευραίς εισίν· έτι μέντοι μάλλον πρότερον η νυν, όπου γε και της εν τωι παρόντι Ελλάδος αναντιλέκτως ούσης την πολλήν οι βάρβαροι έχουσι, Μακεδονίαν μεν Θραικες και τινά μέρη της Θετταλίας, Ακαρνανίας δε και Αιτωλίας άνω Θεσπρωτοί και Κασσωπαίοι και Αμφιλόχιοι και Μολοττοί και Αθάμανες, Ηπειρωτικά έθνη («Γεωγραφικά», βιβλίο Ζ΄, 1). Τὸ δὲ Ἑλληνικὸν γλώσσῃ μέν, ἐπείτε ἐγένετο, αἰεί κοτε τῇ αὐτῇ διαχρᾶται, ὡς ἐμοὶ καταφαίνεται εἶναι· ἀποσχισθὲν μέντοι ἀπὸ τοῦ Πελασγικοῦ ἐὸν ἀσθενές, ἀπὸ σμικροῦ τεο τὴν ἀρχὴν ὁρμώμενον αὔξηται ἐς πλῆθος τῶν ἐθνέων, Πελασγῶν μάλιστα προσκεχωρηκότων αὐτῷ καὶ ἄλλων ἐθνέων βαρβάρων συχνῶν. πρὸς δὴ ὦν ἔμοιγε δοκέει οὐδέ τὸ Πελασγικὸν ἔθνος, ἐὸν βάρβαρον, οὐδαμὰ μεγάλως αὐξηθῆναι.
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ.
[67] Όσα έχω παραλείψει είναι πολύ περισσότερα από αυτά που έχω πει. Εκτός από τις τέχνες, τις φιλοσοφικές σπουδές και όλες τις άλλες ωφέλειες που θα μπορούσε κανείς να αποδώσει σ᾽ εκείνη και στον Τρωικό πόλεμο, θα μπορούσαμε επίσης δίκαια να θεωρήσουμε ότι η Ελένη ήταν η αιτία που δεν γίναμε δούλοι των βαρβάρων. Θα διαπιστώσουμε ότι χάρη σ᾽ αυτήν είναι μονοιασμένοι οι Έλληνες και έκαναν από κοινού εκστρατεία εναντίον των βαρβάρων, και τότε για πρώτη φορά έστησε η Ευρώπη τρόπαιο νίκης επί της Ασίας. [68] Εξαιτίας αυτών πετύχαμε πολύ μεγάλη αλλαγή των πραγμάτων. Έτσι, ενώ πιο μπροστά οι βάρβαροι που ζούσαν δυστυχισμένοι στα μέρη τους είχαν την αξίωση να εξουσιάζουν τις ελληνικές πόλεις —για παράδειγμα, ο Δαναός έφυγε από την Αίγυπτο και κατέλαβε το Άργος, ο Κάδμος από τη Σιδώνα έγινε βασιλιάς της Θήβας, οι Κάρες είχαν εγκατασταθεί στα νησιά, και ο Πέλοπας, ο γιος του Ταντάλου, έγινε κύριος όλης της Πελοποννήσου— μετά τον πόλεμο εκείνο όμως η φυλή μας έλαβε τόσο μεγάλη πρόοδο, ώστε να αφαιρέσει από τους βαρβάρους και πόλεις μεγάλες και πολλά εδάφη. [69] Εάν λοιπόν θελήσουν κάποιοι ρήτορες να επεξεργαστούν αυτά και να τα αναπτύξουν, δεν θα τους λείψουν οι αφορμές από όπου ξεκινώντας θα μπορέσουν να εγκωμιάσουν την Ελένη, πέραν των όσων έχουν λεχθεί· αντίθετα, θα βρουν πολλά νέα επιχειρήματα να αναφέρουν γι᾽ αυτήν. Η ελευθερία πίστεως είναι Θεόδοτη. Συνεπώς έχει το δικαίωμα ο κάθε άνθρωπος να πιστεύει όπου επιθυμεί, σε όποια θρησκεία τον εκφράζει. Εν τούτοις κανείς δεν έχει το δικαίωμα, να πλαστογραφεί και να παραποιεί την ιστορία, στα πλαίσια ενός ιδιότυπου θρησκευτικού φανατισμού.
* Ο ΕΥΡΥΣΘΕΑΣ ΗΤΑΝ ΕΓΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΕΛΟΠΑ.
Εκαταίος μεν ουν ο Μιλήσιος περί της Πελοποννήσου φησίν, διότι προ των Ελλήνων ώοκησαν αυτήν βάρβαροι. Σχεδόν δε τι και η σύμπασα Ελλάς κατοικία βαρβάρων υπήρξε το παλαιόν, απ’ αυτών λογιζομένοις των μνημονευομένων. Πέλοπος μεν της Φρυγίας επαγαγομένου λαόν εις την απ’ αυτού κληθείσαν Πελοπόννησον, Δαναού δε εξ Αιγύπτου, Δρυόπων τε και Καυκώνων και Πελασγών και Λελέγων και άλλων τοιούτων κατανειμαμένων τα εντός Ισθμού και τα εκτός δε. Την μεν γαρ Αττικήν οι μετά Ευμόλπου Θραίκες έσχον, της δε Φωκίδος την Δαυλίδα Τηρεύς, την δε Καδμεία οι μετά Κάδμου Φοίνικες, αυτήν δε την Βοιωτίαν Άονες και Τέμμικες και Ύαντες· ως δε Πίνδαρος φησίν, Ην ότε σύας Βοιώτιον έθνος ένεπον. Και από των ονομάτων δε ενίων το βάρβαρον εμφαίνεται· Κέκροψ και Κόδρος και Άικλος και Κόθος και Δρύμας και Κρίνακος. Οι δε Θραικες και Ιλλυριοί και Ηπειρώται και μέχρι νυν εν πλευραίς εισίν· έτι μέντοι μάλλον πρότερον η νυν, όπου γε και της εν τωι παρόντι Ελλάδος αναντιλέκτως ούσης την πολλήν οι βάρβαροι έχουσι, Μακεδονίαν μεν Θραικες και τινά μέρη της Θετταλίας, Ακαρνανίας δε και Αιτωλίας άνω Θεσπρωτοί και Κασσωπαίοι και Αμφιλόχιοι και Μολοττοί και Αθάμανες, Ηπειρωτικά έθνη («Γεωγραφικά», βιβλίο Ζ΄, 1). Τὸ δὲ Ἑλληνικὸν γλώσσῃ μέν, ἐπείτε ἐγένετο, αἰεί κοτε τῇ αὐτῇ διαχρᾶται, ὡς ἐμοὶ καταφαίνεται εἶναι· ἀποσχισθὲν μέντοι ἀπὸ τοῦ Πελασγικοῦ ἐὸν ἀσθενές, ἀπὸ σμικροῦ τεο τὴν ἀρχὴν ὁρμώμενον αὔξηται ἐς πλῆθος τῶν ἐθνέων, Πελασγῶν μάλιστα προσκεχωρηκότων αὐτῷ καὶ ἄλλων ἐθνέων βαρβάρων συχνῶν. πρὸς δὴ ὦν ἔμοιγε δοκέει οὐδέ τὸ Πελασγικὸν ἔθνος, ἐὸν βάρβαρον, οὐδαμὰ μεγάλως αὐξηθῆναι.
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ.
[67] Όσα έχω παραλείψει είναι πολύ περισσότερα από αυτά που έχω πει. Εκτός από τις τέχνες, τις φιλοσοφικές σπουδές και όλες τις άλλες ωφέλειες που θα μπορούσε κανείς να αποδώσει σ᾽ εκείνη και στον Τρωικό πόλεμο, θα μπορούσαμε επίσης δίκαια να θεωρήσουμε ότι η Ελένη ήταν η αιτία που δεν γίναμε δούλοι των βαρβάρων. Θα διαπιστώσουμε ότι χάρη σ᾽ αυτήν είναι μονοιασμένοι οι Έλληνες και έκαναν από κοινού εκστρατεία εναντίον των βαρβάρων, και τότε για πρώτη φορά έστησε η Ευρώπη τρόπαιο νίκης επί της Ασίας. [68] Εξαιτίας αυτών πετύχαμε πολύ μεγάλη αλλαγή των πραγμάτων. Έτσι, ενώ πιο μπροστά οι βάρβαροι που ζούσαν δυστυχισμένοι στα μέρη τους είχαν την αξίωση να εξουσιάζουν τις ελληνικές πόλεις —για παράδειγμα, ο Δαναός έφυγε από την Αίγυπτο και κατέλαβε το Άργος, ο Κάδμος από τη Σιδώνα έγινε βασιλιάς της Θήβας, οι Κάρες είχαν εγκατασταθεί στα νησιά, και ο Πέλοπας, ο γιος του Ταντάλου, έγινε κύριος όλης της Πελοποννήσου— μετά τον πόλεμο εκείνο όμως η φυλή μας έλαβε τόσο μεγάλη πρόοδο, ώστε να αφαιρέσει από τους βαρβάρους και πόλεις μεγάλες και πολλά εδάφη. [69] Εάν λοιπόν θελήσουν κάποιοι ρήτορες να επεξεργαστούν αυτά και να τα αναπτύξουν, δεν θα τους λείψουν οι αφορμές από όπου ξεκινώντας θα μπορέσουν να εγκωμιάσουν την Ελένη, πέραν των όσων έχουν λεχθεί· αντίθετα, θα βρουν πολλά νέα επιχειρήματα να αναφέρουν γι᾽ αυτήν. Η ελευθερία πίστεως είναι Θεόδοτη. Συνεπώς έχει το δικαίωμα ο κάθε άνθρωπος να πιστεύει όπου επιθυμεί, σε όποια θρησκεία τον εκφράζει. Εν τούτοις κανείς δεν έχει το δικαίωμα, να πλαστογραφεί και να παραποιεί την ιστορία, στα πλαίσια ενός ιδιότυπου θρησκευτικού φανατισμού.
«Την παλιά εποχή ξέσπασε λοιμώδης ασθένεια στην Αίγυπτο και οι ντόπιοι την απέδωσαν στους ασεβείς αλλόφυλους. Προ αυτού μερικοί από αυτούς συσπειρώθηκαν και ήρθαν στην Ελλάδα. Αρχηγοί τους ήσαν ο Κάδμος και ο Δαναός. Οι υπόλοιποι πήγαν στην Ιουδαία, που τότε ήταν ακατοίκητη, και των οποίων επικεφαλής ήταν ο επονομαζόμενος Μωυσής, ένας άνδρας με φρόνηση και ανδρεία». (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος Μ, Απόσπασμα 3) «Λένε επίσης οι Αιγύπτιοι πως και οι άποικοι που έφυγαν μαζί με το Δαναό από την Αίγυπτο εγκαταστάθηκαν στην αρχαιότερη σχεδόν ελληνική πόλη, στο Άργος και πως οι λαοί των Κόλχων στον Πόντο και την Ιουδαίων μεταξύ Αραβίας και Συρίας ιδρύθηκαν ως αποικίες από ανθρώπους που έφυγαν από εκεί….. ο Κάδμος ήταν από τις Θήβες της Αιγύπτου και μαζί με τα άλλα παιδιά γέννησε και τη Σεμέλη. Στα κατοπινά χρόνια, ο Ορφέας, που απόκτησε μεγάλη φήμη ανάμεσα στους Έλληνες για τη μουσική, τις τελετές και τα θεολογικά ζητήματα, φιλοξενήθηκε από τους απογόνους του Κάδμου και δέχτηκε εξαιρετικές τιμές στις Θήβες». (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος 1, 23-24 και 28-29)
(2) Τόσο λοιπόν ηρωική κι ελευθερόψυχη και τόσο γερή στο φρόνημα και ρωμαλέα στην ψυχή είναι η πολιτεία μας και τόσο στην ουσία της [245d] μισοβάρβαρη, γιατ᾽ είμαστε πραγματικά και ειλικρινά γνήσιοι Έλληνες και δεν έρρευσε ποτέ στις φλέβες μας βαρβαρικό αίμα. Κι όλα αυτά γιατί στ᾽ αληθινά δε συγκατοικούνε και δε ζούνε μαζί μ᾽ εμάς στη χώρα μας ούτε Πέλοπες ούτε Κάδμοι ούτε Αίγυπτοι ούτε Δαναοί κι ούτε άλλοι πολλοί λογής λογής βάρβαροι στη φύση κι Έλληνες μονάχα με το νόμο, αλλά γνήσιοι Έλληνες κι όχι βαρβαρόσποροι, κατοικούμε αιώνες απάνω στη γη αυτή κι έχουμε γι᾽ αυτό το λόγο φυσικά έμφυτο κι αιώνιο βαθιά μέσα μας ριζωμένο το μίσος εναντίον των βαρβάρων. Αλλά και πάλι εβρεθήκαμε και σε τούτη την περίσταση πολιτικά απομονωμένοι, [245e] γιατί δεν εστέρξαμε να διαπράξουμε αισχρό και ανόσιο έργο παραδίνοντας Έλληνες στους βαρβάρους. Έτσι όμως εφτάσαμε σε μια πολιτική κατάσταση όμοια σαν κι εκείνη που υπήρξε η αίτια να νικηθούμε άλλοτε, αλλά με τη βοήθεια των θεών κατορθώσαμε τούτη τη φορά να τελειώσουμε τον πόλεμο με καλύτερους όρους παρά την εποχή εκείνη, γιατί εγλιτώσαμε από τον πόλεμο έχοντας στο τέλος και το στόλο μας και τα τείχη μας και τις αποικίες μας· το ίδιο άλλωστε και οι εχθροί μας με χαρά και προθυμία εδέχτηκαν να πάψει ο πόλεμος αναμεταξύ μας. Ωστόσο εχάσαμε και στον πόλεμο αυτό γενναίους και ηρωικούς άντρες, κι εκείνους που εβρήκανε το θάνατο στη μάχη της Κορίνθου από τις φυσικές αναποδιές και κακοτοπιές της γης όπου έγινε η μάχη και τους άλλους που έπεσαν στο Λέχαιο [246a] θύματα προδοσίας· ηρωικά επίσης επολέμησαν κι όσοι ελευτερώσανε το βασιλιά της Περσίας και ξεκαθαρίσανε όλες τις θάλασσες από τους Λακεδαιμονίους. Τους άντρες τούτους ξαναφέρνω εγώ τώρα στη μνήμη σας και χρέος έχετε να εγκωμιάζετε μαζί μ᾽ έμενα και να τιμάτε τέτοιους ήρωες.
ΟΙ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ ΙΟΥΔΑΙΟΙ-ΦΟΙΝΙΚΕΣ ΚΑΤΑΚΤΟΥΝ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Διαβάζοντας τους αρχαίους συγγραφείς Εκαταίο Μιλήσιο (Στράβων 7, 321), Θουκυδίδη (Α, 3 – 9), Ηρόδοτο (Ιστορία Α 54 - 58), Ισοκράτη (Παναθηναϊκός, Ελένης εγκώμιον 68 – 69, Πανηγυρικός κ.α.), Διόδωρο (1, 23-24 και 28-29, Μ, Απόσπασμα 3),και τον Μέγα Αριστοκλή, τον Ύπατο των φιλοσόφων (Μενέξενος, 245c-d), διαπιστώνουμε ότι πριν από τους Τρωικούς πολέμους και συγκεκριμένα το 1500 π.Χ. ξεσπούν στην Αίγυπτο λοιμώδης ασθένειες (οι 7 πληγές, σύμφωνα με την Αγία Γραφή) και οι ντόπιοι τις αποδίδουν στους ασεβείς αλλόφυλους. Για να αποφύγουν την οργή των ντόπιων οι μετανάστες που ζούσαν στην Αίγυπτο συσπειρώνονται και φεύγουν σε άλλα μέρη. Ένα μέρος των Ισραηλιτών με αρχηγό τον Μωυσή κατευθύνονται δια ξηράς στην Ιουδαία.
Οι Δαναοί με πλοία και με αρχηγό το Δαναό μέσω Ρόδου πάνε στο Άργος της Πελοποννήσου. Όταν έφτασαν εκεί ήρθαν σε σύγκρουση με τους κατοίκους του Άργους, που ήσαν Αχαιοί στην γενιά. Ωστόσο επειδή ο βασιλιάς των Αργείων που ονομάζονταν Γελάνωρ δεν είχε γιο για διάδοχο και από την άλλη δεν είχε στρατιωτικές ικανότητες για να νικήσει , οι Αργείοι κάλεσαν τον Δαναό για συνθηκολόγηση και αφετέρου να γίνει κοινός βασιλιάς. Αυτός είναι και ο λόγος που μετά τα Τρωικά οι Αργείοι ονομάζονταν και Αχαιοί-Δαναοί και Αργείοι και από αυτούς κατ’ επέκτασιν και όλοι οι Έλληνες. Με αρχηγό τον Κάδμο οι Φοίνικες πέρασαν σε πολλά Ελληνικά νησιά στο Αιγαίο, καθώς και στην Βοιωτία της Ελλάδας όπου έκτισαν την Καδμεία ή Θήβα της Ελλάδας. Η πόλη αυτή ονομάστηκε Καδμεία από το όνομα του Κάδμου και Θήβα λόγω της πατρίδας του Κάδμου, τις Θήβες της Αιγύπτου.
Σύμφωνα με το Πάριο χρονικό κάτι που διαβεβαιώνουν οι μεγάλοι σοφοί Αριστοκλής-Πλάτωνας, Ηρόδοτος, Ισοκράτης, Θουκυδίδης και άλλοι, οι Δαναοί έφτασαν στην Πελοπόννησο το έτος 1511 π.Χ. και ο Κάδμος στην Βοιωτία το έτος 1519 π.Χ. Οι Δαναοί έλαβαν μέρος στον Τρωικό πόλεμο (έγινε το έτος 1218 - 1209 π.Χ). Αντίθετα οι Καδμείοι ή Θηβαίοι δεν έλαβαν μέρος στον Τρωικό πόλεμο και κατά τα Περσικά μήδισαν, επειδή ήσαν Φοινικικής-βαρβαρικής καταγωγής (Ηρόδοτος). (1)
Oι Αιγύπτιοι και οι άποικοι που έφυγαν μαζί με το Δαναό από την Αίγυπτο εγκαταστάθηκαν στην αρχαιότερη σχεδόν ελληνική πόλη, στο Άργος και πως οι λαοί των Κόλχων στον Πόντο και την Ιουδαίων μεταξύ Αραβίας και Συρίας ιδρύθηκαν ως αποικίες από ανθρώπους που έφυγαν από εκεί. Η οικογένεια των Περσειδών από το Άργος θεωρούσε γενάρχη της τον Δαναό, που ήλθε από την Ανατολή, και οἱ Θηβαίοι τιμούσαν ως γενάρχη τους τον Κάδμο γιο του βασιλιά της Φοινίκης Αγήνορα, που ήλθε στην Ελλάδα από την Παλαιστίνη, εγκαταστάθηκε στη Θήβα και συνέβαλε στη γένεση των λεγόμενων Σπαρτών από τα δόντια του δράκοντα. Σύμφωνα και με τον Ευριπίδη (Φοίνισσες 247), «κοινόν αίμα» ενώνει τους Θηβαίους με τους Φοίνικες.
Ο Κάδμος ήταν από τις Θήβες της Αιγύπτου και μαζί με τα άλλα παιδιά γέννησε και τη Σεμέλη. Στα κατοπινά χρόνια, ο Ορφέας, που απόκτησε μεγάλη φήμη ανάμεσα στους Έλληνες για την μουσική, τις τελετές και τα θεολογικά ζητήματα, φιλοξενήθηκε από τους απογόνους του Κάδμου και δέχτηκε εξαιρετικές τιμές στις Θήβες». (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος 1, 23-24 και 28-29) «Ο Εκαταίος ο Μιλήσιος αναφέρει ότι η Πελοπόννησος πριν από τους Έλληνες την κατοίκησαν βάρβαροι. Εξάλλου, ολόκληρη σχεδόν η Ελλάδα κατοικία βαρβάρων υπήρξε, στους παλιούς καιρούς, έτσι λογάριαζαν όσοι μνημονεύουν αυτά τα πράγματα, γιατί ο Πέλοπας έφερε ένα λαό από τη Φρυγία στη χώρα που απ' αυτόν ονομάστηκε Πελοπόννησος, και ο Δαναός από την Αίγυπτο, κι οι Δρύοπες, οι Καύκωνες κι οι Πελασγοί κι οι Λέλεγες και άλλοι τέτοιοι λαοί μοίρασαν τους τόπους πάνω και κάτω από τον ισθμό.
Tην Αττική κατέλαβαν Θράκες προκαλώντας φοβερή γενοκτονία με τον θεουργό Εύμολπο, την Δαυλίδα της Φωκίδας ο Τηρεύς, την Καδμεία οι Φοίνικες που ήρθαν με τον Κάδμο, και την ίδια τη Βοιωτία κατέκτησαν οι Aονες, οι Τέμμικες και οι Ύαντες, ως και Πίνδαρος φησίν. Ην ότε υας Βοιωτιον ένεπον. Και από των ονομάτων δε ενίων το βάρβαρον εμφαίνεται, Κέκροψ, και Κόδρος, και Αίκλος, και Κόθος, και Δρύμας, και Κρίνακος.
Οι δε Θράκες, και Ιλλυριοί, και Ηπειρώται, και μέχρι νυν εν πλευραίς εισίν. ΄Τοισι μέντοι μάλλον πρότερον, ή νυν, όπου γε και της εν τω παρόντι Ελλάδος αναντιλέκτως ούσης..» (Στράβων 7, 321). Οι Φοίνικες σύμφωνα με τον Ηρόδοτο (Α -2) κατάγονταν από την Ερυθρά θάλασσα, πήγαν με αρχηγό τον Αγήνορα στην Φοινίκη της Ασίας, την χώρα απέναντι από την Κύπρο και όπου οι πόλεις Τύρος, Σιδών, εξ ου και η ονομασία Φοίνικες. Χαναάν σημαίνει «χώρα της πορφύρας, το όνομα δηλαδή προέρχεται από το ερυθρό χρώμα που εξάγεται από την επεξεργασία της πορφύρας.
https://www.agniyogahellas.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CF%89%CE%BD/
https://www.agniyogahellas.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CF%89%CE%BD/
https://el.wikisource.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AC_%CE%94%CE%8
https://el.wikisource.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AC_%CE%94%CE%8
https://www.agniyogahellas.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CF%89%CE%BD/
https://poimin.gr/category/kirigmata/kiriaki-pro-tis-ipsoseos/
https://www.agniyogahellas.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CF%89%CE%BD/
https://poimin.gr/category/kirigmata/kiriaki-pro-tis-ipsoseos/
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: