Μια ακόμη επιστημονική εργασία σε πρώτη παγκόσμια δημοσίευση για την πνευματική προστασία και την εθνική επιβίωση.
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-
Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προϋπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν. Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Παλαιάς Διαθήκης έγιναν ένθερμοι υποστηρικτές του Διονυσιακού πολιτισμού. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγγραφη έγκριση του συγγραφέα.
ΙΒΑΝ : GR 1502635980000240200012759-ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 0026.3598.24.0200012759 ΕUROBANK Η ΜΕ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ-ΑΠΛΗ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ. EΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ : SURVIVORELLAS@GMAIL.COM KAI 6945294197. ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΚΟΨΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ.
Σας ενημερώνω ότι το Mytilenepress λειτουργεί κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες που έχει βρεθεί ποτέ συνάνθρωπος μας. Οι αιτίες είναι γνωστές και τα ατράνταχτα στοιχεία αναρτημένα στην προσωπική μου ιστοσελίδα και σε άλλες ιστοσελίδες. Οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού εδώ και δεκαετίες επιχειρούν την ηθική-κοινωνική, οικονομική, βιολογική μου εξόντωση για να σταματήσω το λειτούργημα που επιτελώ. Εάν κλείσει το ηλεκτρονικό περιοδικό ειδικού σκοπού η ζημιά θα είναι τεράστια για το έθνος και όχι για το Mpress. Σας καλώ να διαβάσετε προσεκτικά ολόκληρη την εργασία που ακολουθεί. Κλικ επάνω στο κόκκινο πλαίσιο.
Το ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress για πολλοστή φορά σε πρώτη πανελλήνια δημοσίευση είχε μια ακόμη επιστημονική εργασία από το εξωτερικό.
Εκεί για μια ακόμη φορά βλέπουμε ιστορικές ανακρίβειες και πνευματική σύγχυση από τους ξένους καθηγητές και συγγραφείς. Οι εργασίες αυτές είναι επικίνδυνες για την πνευματική υγεία των πιστών και δημιουργούν σύγχυση-πλάνες και απομάκρυνση από την Ορθόδοξη πίστη. Ειδικά σε όσους δεν έχουν υψηλότατη παιδεία και η πίστη τους δεν είναι σε υψηλό επίπεδο. Η εργασία που δημοσίευσε το περιοδικό είναι από την ιστοσελίδα https://kosmotheos.substack.com/
https://kosmotheos.substack.com/p/le-genie-greco-romain-de-la-renaissance
https://mytilenepress.
Αρχικά να δούμε μερικά αποσπάσματα από την συγκεκριμένη εργασία από το εξωτερικό. :
"Στο άρθρο με τίτλο «Η Σατανική Ψεύτικη Σημαία» στο unz.com, ένας σχολιαστής με επικρίνει επειδή δεν κατάλαβα ότι «ο Χριστιανισμός εξαπλώθηκε μέσω της εκούσιας υιοθεσίας».
Αυτή η «εκούσια υιοθεσία» αποδεικνύει την ανωτερότητα του Χριστιανισμού, ο οποίος αποτελεί «μια πολύ καλύτερη κατανόηση της υπερβατικότητας από άλλες πεποιθήσεις». Συμπερασματικά, «η απόρριψη του Χριστού είναι τρέλα και δεν μπορεί να βελτιώσει την κατάσταση στη Δύση».
Αυτά είναι σημαντικά σημεία προς συζήτηση. Όσον αφορά την τελευταία δήλωση, η θέση μου είναι ότι είναι ζωτικής σημασίας, όχι μόνο για τη βελτίωση, αλλά και για την επιβίωση του δυτικού πολιτισμού, να φτάσουμε στην ουσία του εβραϊκού ζητήματος, και η ουσία του εβραϊκού ζητήματος είναι ο εβραϊκός Θεός (ο Θεός του Ισραήλ που ισχυρίζεται ότι είναι ο Θεός που ισχυρίζεται ότι έχει επιλέξει τους Εβραίους).
Δεν μπορούμε, επομένως, να αποφύγουμε μια κριτική του Χριστιανισμού και της Χριστιανοσύνης. Το χριστιανικό ζήτημα είναι απλώς η άλλη όψη του εβραϊκού ζητήματος: είναι το ζήτημα της ευπάθειας της Χριστιανοσύνης στην εβραϊκή εξουσία, και είναι επίσης το ζήτημα της συμβολής του Χριστιανισμού στην εβραϊκή εξουσία.
Ωστόσο, η κριτική του Χριστιανισμού δεν σημαίνει «απόρριψη του Χριστού». Αντιθέτως, μπορεί να σημαίνει απελευθέρωση από τον Χριστό.
Τονίζω: Δεν συγχέω τον Χριστό με τον Χριστιανισμό. Στην πραγματικότητα, το θέμα μου δεν είναι καν ο Χριστιανισμός καθαυτός: είναι η διαδικασία με την οποία ένας συγκεκριμένος Χριστιανισμός έγινε η υποχρεωτική και αποκλειστική θρησκεία όλων των Ευρωπαίων, και οι μακροπρόθεσμες συνέπειες αυτής της διαδικασίας.
Δεν προσπαθώ να διαταράξω την προγονική πίστη κανενός. Αυτό που έχει σημασία για μένα είναι να κατανοήσω τον πολιτισμό στον οποίο ανήκω, πώς έφτασε σε αυτό το επίπεδο ιουδαϊσμού και ηθικής διαφθοράς, και τι μπορεί να γίνει για να διορθωθεί.
Ο Χριστιανισμός είναι η θεσμική θρησκεία που επισημοποιήθηκε για πρώτη φορά επί Μεγάλου Κωνσταντίνου (Σύνοδος της Νίκαιας, 325). Είναι ζωτικής σημασίας για τον δυτικό πολιτισμό; Αμφιβάλλω, και εξήγησα γιατί στο «Η Ελληνορωμαϊκή Ιδιοφυΐα της Αναγέννησης» : το μεγαλείο του δυτικού πολιτισμού, στους τομείς της επιστήμης, της φιλοσοφίας, της τέχνης και της πολιτικής, προέρχεται κυρίως από τις ελληνορωμαϊκές του ρίζες.
Είναι η χριστιανική αντίληψη της υπέρβασης ανώτερη από αυτήν άλλων θρησκειών; Δεν νομίζω, και υπερασπίστηκα αυτήν την άποψη στο βιβλίο μου «Το Δέντρο του Φιλοσόφου και ο Ζηλότυπος Θεός ». Θα συνεχίσω να διερευνώ αυτά τα ουσιώδη ερωτήματα.
Σε αυτό και σε επόμενα άρθρα, θα αντικρούσω τη θεωρία ότι «ο Χριστιανισμός εξαπλώθηκε μέσω εκούσιας υιοθεσίας». Θα δείξω ότι, από την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου, όταν οι Χριστιανοί δεν αποτελούσαν περισσότερο από το δύο τοις εκατό του συνολικού αυτοκρατορικού πληθυσμού, ο Χριστιανισμός έχει επιβληθεί στους Ρωμαίους και τους βαρβάρους μέσω προπαγάνδας, εκφοβισμού, πολιτικής και δημοσιονομικής πίεσης, δικαστικών διώξεων, στρατιωτικών κατακτήσεων, σφαγών, λεηλασίας και καταστροφής ναών και άλλων μορφών κρατικής τρομοκρατίας. Το αν αυτό ήταν για το καλό των Ευρωπαίων και της ανθρωπότητας είναι ένα άλλο ζήτημα, το οποίο επιφυλάσσομαι για αργότερα.
Αυτό το άρθρο είναι το πρώτο μιας σειράς που θα περιλαμβάνει δώδεκα ή περισσότερα άρθρα που ασχολούνται με τον εκχριστιανισμό της Ευρώπης, μια διαδικασία που πρέπει να αναλυθεί σε διάφορα στάδια: την πρώιμη εξάπλωση του Χριστιανισμού, τη μεταστροφή του Κωνσταντίνου (και των γιων του), τη μεταστροφή της ρωμαϊκής αριστοκρατίας και γραφειοκρατίας, τη μεταστροφή των αγροτικών κοινοτήτων και τη μεταστροφή των βαρβάρων.
Θα ασχοληθώ με αυτά τα θέματα με διαφορετική σειρά. Θα θίξω επίσης ερωτήματα όπως: Τι είναι ο «παγανισμός» ( από τι προσηλυτίστηκαν οι Ρωμαίοι); Συνέβαλε ο Χριστιανισμός στην πτώση της Ρώμης (όπως προτείνει ο Έντουαρντ Γκίμπον); Ήταν ο Χριστιανισμός ωφέλιμος για τους Εβραίους; Προώθησε ο Χριστιανισμός την ενότητα ή τη διαίρεση της Ευρώπης;
Σε ποιο βαθμό ήταν «παγανιστικός» ο Καθολικισμός της προνεωτερικής υπαίθρου; Μπορεί ο Ιησούς να μας βοηθήσει και ποιος Ιησούς; Καθώς με οδηγεί η έμπνευση, θα αναλογιστώ την επιρροή του Χριστιανισμού στις ευρωπαϊκές αντιλήψεις για την αλήθεια, το άτομο, την ανθρωπότητα, την εβραϊκότητα, τη φυλή, το φύλο, την ιεροσύνη, την εκδίκηση, τη μητρότητα κ.λπ.
Χριστιανισμός και αποπαγανισμός. Η ιδέα ότι ο εκχριστιανισμός ήταν μια ειρηνική διαδικασία (επειδή ο Χριστιανισμός είναι μια ειρηνική θρησκεία) είναι, φυσικά, η θέση των εκκλησιαστικών ιστορικών, ξεκινώντας από τον σύμβουλο του Κωνσταντίνου, τον Ευσέβιο της Καισάρειας, ο οποίος παραδέχεται ότι έγραψε μόνο ό,τι έκρινε «χρήσιμο» (δεν θα μάθετε από αυτόν ότι ο Κωνσταντίνος δολοφόνησε τον πεθερό του, τη σύζυγό του και τον γιο του). Δεδομένου ότι οι ιστορικοί έχουν λίγες άλλες πρωτογενείς γραπτές πηγές, έχουν την τάση να επαναλαμβάνουν αυτό που ισοδυναμεί με χριστιανική απολογητική ή προπαγάνδα.
Στην πραγματικότητα, μέχρι τον 19ο αιώνα , οι κοσμικοί ιστορικοί προτιμούσαν να αφήνουν το θέμα του εκχριστιανισμού στους «εκκλησιαστικούς ιστορικούς», οι οποίοι ήταν, με λίγες εξαιρέσεις, θεολόγοι εκπαιδευμένοι σε σεμινάρια.
Μια πιο αντικειμενική ιστορία του εκχριστιανισμού ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα (κυρίως με τον Ερνέστο Ρενάν στη Γαλλία), αλλά μόνο από το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα οι αυστηροί ιστορικοί μας έχουν δώσει μια αξιόπιστη εικόνα, χάρη σε μια πιο κριτική προσέγγιση στις χριστιανικές πηγές, μεγαλύτερη προσοχή που δόθηκε σε σπάνιες παγανιστικές πηγές, καλύτερη εξέταση πολιτικών, οικονομικών, ακόμη και στρατιωτικών παραγόντων, και νέες συνεισφορές από την αρχαιολογία και την επιγραφική.
Ακόμα και ένας μάλλον συντηρητικός και φιλοχριστιανός ιστορικός όπως ο Ρίτσαρντ Φλέτσερ, ο οποίος στο βιβλίο του «Η Μετατροπή της Ευρώπης» ισχυρίζεται ότι εξηγεί τη «διαδικασία αποδοχής του Χριστιανισμού », πρέπει να ξεκινήσει εξετάζοντας την αποφασιστική σημασία της αυτοκρατορικής υποστήριξης σε αυτή την «αποδοχή»:
«Ο Κωνσταντίνος δεν έκανε τον Χριστιανισμό επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αν και αυτό λέγεται συχνά γι' αυτόν. Απλώς έκανε τη Χριστιανική Εκκλησία τον προνομιούχο δικαιούχο των σχεδόν απεριόριστων πόρων της αυτοκρατορικής εύνοια
Μια γιγαντιαία νέα Εκκλησία του Αγίου Πέτρου χτίστηκε στη Ρώμη, με πρότυπο τις βασιλικές που χρησιμοποιούνταν για τις αυτοκρατορικές αίθουσες θρόνου, όπως αυτή που σώζεται στην Τρηρ.
Η Έδρα της Ρώμης έλαβε μεγάλες επιχορηγήσεις γης και μία από τις αυτοκρατορικές κατοικίες, το Παλάτι του Λατερανού, για να στεγάσει τον επίσκοπο και το προσωπικό της. Η Κωνσταντινούπολη, που ιδρύθηκε το 325, επρόκειτο να είναι μια αποφασιστικά και αποκλειστικά χριστιανική πόλη, ακόμη και αν ήταν διακοσμημένη με ειδωλολατρικά αγάλματα που λεηλατήθηκαν από ναούς στις ανατολικές επαρχίες.
Η Ιερουσαλήμ ήταν προικισμένη με μια λαμπρή Εκκλησία του Παναγίου Τάφου. Η Χριστιανική Εκκλησία και ο κλήρος της απολάμβαναν νομικά προνόμια και ασυλίες». Ο αυτοκράτορας συμμετείχε ενεργά στις εκκλησιαστικές υποθέσεις, συγκαλούσε και παρευρισκόταν σε συνόδους, συμμετείχε σε θεολογικές συζητήσεις και προσπαθούσε να επιλύσει διαμάχες και αντιπαραθέσεις
Η στρατιωτική νίκη ήταν « το μοναδικό χαρακτηριστικό ενός νόμιμου Ρωμαίου ηγεμόνα », και ήταν γενικά αποδεκτό στον αρχαίο κόσμο ότι η νίκη αποδείκνυε την ανωτερότητα του θεού του νικητή. Όσο ξένη κι αν είναι αυτή η «θεολογία της νίκης» στην Καινή Διαθήκη (αλλά όχι στην Παλαιά), έδινε στον Κωνσταντίνο το δικαίωμα να ανταμείψει τον θεό του με αυτοκρατορική εύνοια και να του δώσει ένα μερίδιο από την περιουσία της αυτοκρατορίας. Τελικά, είμαστε Χριστιανοί επειδή ο Κωνσταντίνος νίκησε τους ανταγωνιστές του στο πεδίο της μάχης, όχι σε μια θεολογική διαμάχη ." Αυτά αναφέρει μεταξύ πολλών άλλων ο ξένος αναλυτής. Εν τούτοις δεν εξετάζει τις πραγματικές γεωπολιτικές-γεωστρατηγικές, κοινωνικές, οικονομικές και θεολογικές συνθήκες εκείνων των αιώνων. Επίσης είναι αρκετά αντιεπιστημονικό εώς ύποπτο ότι ο συγγραφέας υιοθετεί τις κίβδηλες ιστορικές αναφορές των παραγόντων του Διονυσιακού πολιτισμού σχετικά με τις δήθεν δολοφονίες που έκανε ο Άγιος Κωνσταντίνος.
222%20(1)%20(1).jpg)
Κάποιοι συνάνθρωποι μας αγνοούν τις ιστορικές πηγές και τα πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά, γεωστρατηγικά-γεωπολιτικά δεδομένα σχετικά με τις διαφορετικές ιστορικές περιόδους.
Το Imperium Romanum του Βοσπόρου είχε διάρκεια ζωής 1204 χρόνια εξαιτίας του Αιρστόκλειου πολιτισμού και της Ορθοδοξίας. Η παγκόσμια πολιτισμική-Αριστόκλεια αυτοκρατορία μέσα από την ένωση της με τον Χριστιανισμό θα εξελιχθεί σε παγκόσμια δύναμη σε πνευματικό-πολιτιστικό, πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο.
Αντιθέτως η Διονυσιακές αυτοκρατορίες διαλύονται. Η πρώτη παγκόσμια αυτοκρατορία που δημιούργησαν οι Ιουδαίοι-Σιωνιστές με στόχο την κατάκτηση του Αρχαίου Ελληνικού κόσμου ήταν η Περσική αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών.
Με την κατάκτηση της η Ιουδαϊκή αριστοκρατία αποφάσισε να δημιουργήσει την Ρωμαϊκή δημοκρατία-αυτοκρατορία. Ο βασικός γεωστρατηγικός στόχος για την ίδρυση της Ρωμαϊκής δημοκρατίας-αυτοκρατορίας ήταν η επανασύσταση του Περσικής αυτοκρατορίας με στόχο ο Ελληνισμός να είναι εγκλωβισμένος ανάμεσα σε δύο παγκόσμιες αυτοκρατορίες.
Με την κατάκτηση την Περσικής-Διονυσιακής αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών από τον Μ. Αλέξανδρο, οι παράγοντες της Διονυσιακής κουλτούρας αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια Διονυσιακή αυτοκρατορία από τα δυτικά. Για αυτό δημιούργησαν το Imperium Romanum. Στόχος να είναι ο Ελληνισμός ανάμεσα σε δύο παγκόσμιες-Διονυσιακές αυτοκρατορίες. Σε περίπτωση απελευθερωθούν οι πρόγονοι μας από τον Ρωμαϊκό ζυγό, να επιτεθεί στους Έλληνες του μεσαίωνα η Περσική αυτοκρατορία των Σασσανιδών. Οι πρόγονοι μας απελευθερώθηκαν από την Ρωμαϊκή δουλεία και στην συνέχεια τους ανατέθηκε η εξουσία του Ρωμαϊκού κράτους από τον Άγιο-Μέγα Κωνσταντίνο.
Στην συνέχεια οι Έλληνες ως διοικητές του Imperium Romanum του Βοσπόρου, θα κατακτήσουν την Διονυσιακή-Περσική αυτοκρατορία. Συνεπώς κατακτώντας ειρηνικά την ελευθερία τους και την διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους, επέτυχαν στην συνέχεια την κατάκτηση της Περσικής αυτοκρατορίας. Μετέτρεψαν την δυτική-Διονυσιακή αυτοκρατορία σε Ελληνοχριστιανική χωρίς να χρειαστεί να πολεμήσουν. Με όπλα τον πολιτισμό και την Χριστιανική θρησκεία, είμαστε το μοναδικό έθνος στον κόσμο που κατέκτησε την ελευθερία του και διοίκησε μια παγκόσμια αυτοκρατορία. Ένα ακόμη ασύλληπτο παγκόσμιο επίτευγμα του Ελληνισμού, που δεν επέτυχε και δεν θα επιτύχει κανένα άλλο έθνος.
Στο σημείο αυτό να αναφέρω ότι αν και δεν ήταν στόχος του Μ. Αλέξανδρου, εν τούτοις μέσα από την κατάκτηση του Περσικού έθνους δημιουργήθηκαν οι γεωστρατηγικές-γεωπολιτικές συνθήκες για την ίδρυση της Ρωμαϊκής "δημοκρατίας" η οποία στην συνέχεια ονομάστηκε αυτοκρατορία. Με την κατάκτηση της Περσικής αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών και κάτω από τις γεωστρατηγικές-γεωπολιτικές συνθήκες που διαμορφώθηκαν, έλαβαν την απόφαση οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού να ιδρύσουν την Ρωμαϊκή "δημοκρατία". Ένας ακόμη σημαντικός λόγος για την ίδρυση του Imperium Romanun ήταν ο ταχύτατος εξελληνισμός του Ισραηλινού έθνους.
Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία με πρωτεύουσα την αρχαία Ρώμη, ήταν δημιούργημα των Σιωνιστών-παγανιστών. Οι ίδιοι οι Ρωμαίοι συγκλητικοί δημοσίως με μεγάλη υπερηφάνεια έλεγαν ότι η αρχαία Ρώμη ήταν η νέα πόρνη Βαβυλώνα (G Beck-Η Bυζαντινή χιλιετία). Για όσους δεν γνωρίζουν η Βαβυλώνα ήταν πριν από την Ρώμη το παγκόσμιο κέντρο της αρχαίας θρησκείας. Οι Ιουδαίοι προσπάθησαν με κάθε τρόπο, να πάρουν πίσω την αυτοκρατορία τους, από την ημέρα, που ανέλαβαν, την διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους, οι Έλληνες. Δεν μπορούσαν να δεχτούν ότι το κράτος των σιωνιστών και του Εωσφόρου, έγινε η Αυτοκρατορία του Χριστού και των Ελλήνων.
Οι αρχαίοι Σιωνιστές ως γνήσιοι συνεχιστές των παραδόσεων τους ήταν παγανιστές και πίστευαν στον θεό Savazio, για αυτό έφεραν την Ολύμπια θρησκεία στην Ελλάδα
Στην Ελληνική μυθολογία-ιστορία με το όνομα Σαβάζιος είναι γνωστή μία αρχαία θεότητα. Ετυμολογικά το δεύτερο συνθετικό του ονόματος (-ζιος) προέρχεται από την ρίζα Dyeus. Aπό εκεί βγαίνουν και οι λέξεις Δίας και θεός, (Λατινικά deus). Στην κλασική Ελλάδα τον ονόμασαν Διόνυσο. Ο "θεός" Σαβάζιος είναι ο Διόνυσος (Λεξικό Σούδα). Ο Σαβάζιος αποτελεί τον βασικότερο και σημαντικότερο "θεό" του Ιουδαϊκού έθνους.
Ο βιογράφος, φιλόσοφος, ιστορικός, θεουργός και αρχιερέας του μαντείου των Δελφών Πλούταρχος γράφει στα Συμποσιακά του (ΙV 6) ,ότι οι Εβραίοι λάτρευαν τον Διόνυσο, και ότι η ημέρα των Σαββάτων ήταν εορτή του Σαβαζίου !!! Ένας μύστης αναφέρει την πραγματική θρησκεία των Ισραηλιτών. Διαβάστε σχετικά το αρχαίο κείμενο των Συμποσιακών. (1) O Φρυγικός Savazios είναι ο "θεός" των αχαλίνωτων ερωτικών οργίων-σεξουαλική μαγεία και των καταστροφών. Για αυτό μοιραζόταν την διοίκηση του Φοινικικού μαντείου των Δελφών με τον έτερο "θεό" των καταστροφών, τον Ιουδαϊκής καταγωγής Απόλλων.
Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ ΡΩΜΑΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ.
Ο Διονυσιακός πολιτισμός εκτός από τον αρχαίο Ελληνικό κόσμο, συμπαρέσυρε στην καταστροφή και την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Μια από τις βασικές αιτίες παρακμής της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ήταν ο θεσμός της σεξουαλικής διαφθοράς και της δουλείας. Αυτός ο θεσμός εμπόδισε την εξέλιξη της κοινωνίας και οικονομίας, καθώς λειτούργησε αποτρεπτικά στην ανάπτυξη νέων παραγωγικών σχέσεων.
Η πτώση της αυτοκρατορίας ήταν πλέον προδιαγεγραμμένη. Οι απλοί Ρωμαίοι στην πλειοψηφία τους ήταν άνεργοι. Ήταν μια εξαθλιωμένη μάζα, μία υποταγμένη τάξη, που το μόνον που ζητούσε ήταν σεξ, σεξουαλική διαφθορά, άρτο και θεάματα. Επίσης μεταξύ πολλών άλλων δεινών, η τοκογλυφία είχε γίνει μiα τεράστια κοινωνική μάστιγα.
Η διοικητική παραλυσία, η κοινωνική εξαθλίωση- σεξουαλική διαφθορά και ο ηθικός ξεπεσμός, ήταν άνευ προηγουμένου στην παγκόσμια ιστορία. Η ηθική με την πνευματική κατάπτωση επέφεραν την σήψη-παρακμή, την απελπισία, την αδιαφορία και την αδράνεια. Ο χρόνος πλέον κυλούσε αντίστροφα για την πανίσχυρη-παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Ο ηθικός ξεπεσμός στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα, στην αριστοκρατία της Ρωμαϊκής κοινωνίας, ήταν δίχως προηγούμενο. Η αριστοκρατία ακολουθούσε κατά πόδας τους αυτοκράτορες. Οι ακολασίες τους και τα αχαλίνωτα σεξουαλικά όργια τους, έμειναν στην ιστορία. Οι πρόστυχες δεν βρίσκονταν μόνον μέσα στα παλάτια των αυτοκρατόρων, αλλά σχεδόν σε όλα τα σπίτια των ευγενών-αξιωματούχων Ρωμαίων.
Η έκφυλη-άρχουσα Ρωμαϊκή τάξη, στις θρησκευτικές τελετές έκανε τρομερά όργια. Εξαντλημένοι οι Ρωμαίοι μετά από τόση σήψη-παρακμή, έπεφταν σε βαριά κατάθλιψη και αδράνεια. Πολλοί Ρωμαίοι αηδιασμένοι από τέτοιου είδους ανήθικες απολαύσεις, και από τον άρρωστο-εωσφορικό τρόπο ζωής αυτοκτονούσαν. Άλλοι ήταν σωματικά-ψυχικά ερείπια, και επιθυμούσαν μία καινούρια ζωή.
Ο ηθικός ξεπεσμός δεν περιορίζονταν μόνον στις ανώτερες κοινωνικές τάξεις, καθώς έφτανε ως τα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας. Οι κατώτερες τάξεις με την σειρά τους, έκαναν ότι μπορούσαν, προκειμένου και αυτές να ανέβουν στην κλίμακα της ανηθικότητας και του εκφυλισμού. Ο θεσμός του γάμου είχε εξευτελισθεί, οι οικογένειες είχαν διαλυθεί, η κοινογαμία είχε γενικευθεί, οι άνδρες και οι γυναίκες συναγωνιζόταν στην πορνεία, όπως γίνεται και στην εποχή μας. Η πορνεία είχε λάβει ανεξέλεγκτες και φοβερές διαστάσεις.
Η ανηθικότητα και τα όργια έχουν και αυτά τα όριά τους. Για αυτό αηδιασμένοι και αυτοί από αυτόν τον αδιέξοδο Ρωμαϊκό τρόπο ζωής, εναπόθεσαν τις ελπίδες τους για μία καλύτερη ζωή στον πραγματικό Σωτήρα – Λυτρωτή, τον Ιησού Χριστό.
Ο ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
Δεν ήταν τυχαία ιστορικά γεγονότα ότι ο Τίμιος Σταυρός βρέθηκε για πρώτη φορά επί βασιλείας του Αγίου Κωνσταντίνου, όταν παραχωρήθηκε η Ρωμαϊκή εξουσία στους Έλληνες και επέστρεψε στα Ιεροσόλυμα από τον πρώτο Έλληνα αυτοκράτορα που ανέβηκε στον Ρωμαϊκό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως.
Τα δύο μεγίστης-παγκόσμιας σημασίας γεγονότα δείχνουν ότι οι αναγεννημένοι από την Ορθοδοξία Έλληνες, είχαν την ευλογία και την απόλυτη στήριξη του Χριστού να διοικήσουν την παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία για να διδάξουν τον Θεό-Δημιουργό του Μέγα Αριστοκλή και τον Ελληνικό πολιτισμό στα έθνη κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους.
Ότι είμαστε ως έθνος το οφείλουμε στον Χριστό, τον Άγιο Κωνσταντίνο, την Αγία Ελένη, τον Μέγα Αριστοκλή, τον Ηρόδοτο και στους τρεις Ιεράρχες. Για την αλλαγή της παγκόσμιας ιστορίας, για όλα τα κοσμοϊστορικά γεγονότα αιτία είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Άγιος Κωνσταντίνος, η Αγία Ελένη, οι τρεις ιεράρχες και ο Μέγας Αριστοκλής. Εκείνοι άλλαξαν την ιστορία της ανθρωπότητας. Ήταν η αιτία για την δημιουργία της πρώτης και μοναδικής Ορθόδοξης- παγκόσμιας αυτοκρατορίας.
Ήταν οι δημιουργοί της πρώτης και μοναδικής Ορθόδοξης- παγκόσμιας αυτοκρατορίας. Ο Κωνσταντίνος αντιλαμβάνεται ότι ήδη έχουμε μια αλλαγή στην παγκόσμια ιστορία καθώς ο Ιουδαϊκός χριστιανισμός άρχισε να εξελληνίζεται μέσα από την χρήση της Ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού. Την αλλαγή αυτή την θεμελίωσαν οριστικά οι τρεις ιεράρχες με την είσοδο των διδαχών του Αριστοκλή στον χριστιανισμό.
Η μεταστροφή της Ορθοδόξου πίστεως από τον Διονυσιακό-Ιουδαϊκό στον Ελληνικό πολιτισμό, δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την παγκοσμιότητα της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελίου, του κλασικού πολιτισμού και του Ελληνικού Imperium Romanum.
Ο Μέγας Αριστοκλής μαζί με τον σωτήρα Ιησού Χριστό διαμόρφωσαν ηθικά και πνευματικά ολόκληρη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, διότι εξ αρχής ο Χριστιανισμός με τον Ελληνισμό, είχαν τα ίδια ηθικά αξιώματα στους περισσότερους τομείς. Ενδεικτικό περί αυτού ήταν ότι τρία από τα τέσσερα Ευαγγέλια γράφτηκαν απευθείας στην Ελληνική γλώσσα, όπως επίσης οι πράξεις των Αποστόλων, οι επιστολές του Αποστόλου των εθνών Παύλου, καθώς και τα πρώτα άρθρα της Ορθόδοξης, Χριστιανικής θεολογίας.
Η ίδρυση της παγκόσμιας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από τους Ιουδαίους ένωσε όλη την οικουμένη. Αυτό έφερε την υποταγή των εθνών, κατάργησε τα σύνορα στην Μεσόγειο, Ευρώπη, Μικρά Ασία. Βόρεια Αφρική κλπ, και σχημάτισε την πατρίδα που γεννήθηκε η Ελληνορθοδοξία. παράλληλα δημιούργησε τις προυποθέσεις για την απελευθέρωση του Ελληνικού έθνους, το οποίο έφτασε στο απόγειο του, με την ανάληψη διοικήσεως του Ρωμαϊκού κράτους.
Οι Έλληνες των μεσαιωνικών αιώνων μέσα από την ηθική, την πίστη και την παιδεία έγιναν κληρονόμοι μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας (Ρωμαϊκή) και μια παγκόσμιας θρησκείας (Χριστιανισμός). Ο Χριστιανισμός αναδύθηκε και έγινε παγκόσμια θρησκεία με την εισαγωγή των Πλατωνικών διδασκαλιών από τους τρείς ιεράρχες και η αρχαία Ελληνική σοφία διασώθηκε και διατηρήθηκε στους αιώνες μέσα από την ενσωμάτωση της στην Ορθόδοξη-Χριστιανική πίστη. Κυριολεκτικά ο Ελληνισμός αναστήθηκε από την Ορθοδοξία.
Ήδη από την εποχή του Αγίου Κωνσταντίνου έχουμε μια αλλαγή στην παγκόσμια ιστορία καθώς ο Ιουδαϊκός χριστιανισμός άρχισε να εξελληνίζεται μέσα από την χρήση της Ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού. Την αλλαγή αυτή την θεμελίωσαν οριστικά οι τρεις ιεράρχες με την είσοδο των διδαχών του Αριστοκλή στον χριστιανισμό. Οι Έλληνες με το που αναλαμβάνουν την διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους, έχουν πλήρη συνείδηση της πολιτιστικής και θρησκευτικής ανωτερότητας τους.
Ο σκοπός των Τριών Ιεραρχών ήταν η ενοποίηση του Ρωμαϊκού κράτους μέσω της χριστιανικής πίστεως και της Ελληνικής παιδείας. Η Ορθοδοξία και ο Αριστόκλειος πολιτισμός ήταν τα βασικά στοιχεία συνοχής για να αντιμετωπίσει το Ελληνικό-Ρωμαϊκό έθνος, τον μόνιμο κίνδυνο λόγω των διαφορετικών λαών. Οι Άγιοι πατέρες θεμελίωσαν την πολιτική ιδεολογία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επάνω στο αξίωμα της χριστιανικής οικουμενικότητας, του Ελληνικού πολιτισμού και των Ρωμαϊκών πολιτικών αξιωμάτων.
Το Ρωμαϊκό κράτος συνέχισε να υπάρχει εξαιτίας του Χριστού, του Αγίου Κωνσταντίνου και των τριών Ιεραρχών. Χωρίς την ένωση του Χριστιανισμού και του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, ήταν αδύνατον να γίνει το έθνος μας, παγκόσμια αυτοκρατορία και να φτάσει στην κορυφή του κόσμου.
Ο Ελληνικός πολιτισμός και ο Χριστιανισμός θα ενωθούν ώστε να γίνει για μία και μοναδική φορά η Ελλάδα παγκόσμιο κρατικό μόρφωμα. Ο Χριστός και ο Αριστοκλής-Πλάτωνας υπήρξαν τα θεμέλια της αυτοκρατορίας και του έθνους. Από εκεί ο Ελληνισμός θα πάρει αστείρευτες δυνάμεις για να μεγαλουργήσει και να επιβιώσει. Οι πατέρες της Ορθοδοξίας, κράτησαν ότι πολύτιμο είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός, όπως οι διδασκαλίες του Πλάτωνα-Αριστοκλή, ενώ παράλληλα χρησιμοποίησαν την κορυφαία γλώσσα στον κόσμο την Ελληνική. Ο Ελληνικός πολιτισμός δεν ήταν αρκετός από μόνος του για να φτάσει στην κορυφή του κόσμου το έθνος.
Για αυτό και έπρεπε να ενωθεί ο Ελληνικός πολιτισμός με τον χριστιανισμό, για να φτάσει ο Ελληνισμός στο απόγειον της δυνάμεως του. Η πολιτιστική διαδρομή του αρχαίου Ελληνικού κόσμου ενώθηκε με την Ορθοδοξία ως σώμα Χριστού, όταν οι Έλληνες θα αναλάβουν την ηγεσία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ο Ελληνικός-Ρωμαϊκός πολιτισμός βασίζεται σε μια πολυπολικότητα και σε ανταγωνιστικές αρχές με βασικούς πυλώνες τον Ιησού Χριστό και τον Μέγα Αριστοκλή. Είναι εμφανέστατη η δυναμική-καταλυτική συνύπαρξη ισορροπία μεταξύ του χριστιανικού πολιτισμού και του ελληνιστικού πολιτισμού.
Ο μέγιστος εκφραστής της Αρχαιότητας ο Αριστοκλής μαζί με τους τρεις Ιεράρχες θα δημιουργήσουν της βάσεις για την οικουμενικότητα, την διαχρονικότητα του Ελληνισμού και της Χριστιανικής, Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα περισσότερα στοιχεία του αθάνατου Ελληνικού πνεύματος θα είναι πλέον μέσα στην Ορθόδοξη πίστη. Η εισαγωγή των διδασκαλιών του ύπατου των φιλοσόφων Πλάτωνα-Αριστοκλή από τους Αγίους Ιεράρχες, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι οι Έλληνες φιλόσοφοι ήταν μονοθεϊστές και ότι δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με το Φοινικικό δωδεκάθεο.
Μέσα από τα Πλατωνικά διδάγματα και τα ηθικά αξιώματα, ο Χριστιανισμός έγινε πολύ ευκολότερα αποδεκτός από τους Έλληνες, καθώς τους φάνηκε από την αρχή, ότι η Ορθοδοξία είναι κάτι πολύ οικείο, προς εκείνους. Το αποτέλεσμα ήταν με την εισαγωγή των διδαχών του Πλάτωνα, στον Χριστιανισμό, να έχουμε πολύ μεγάλη εξάπλωση, της νέας και ανερχόμενης θρησκείας στην αυτοκρατορία. Μόνον όσοι ήταν αγράμματοι δεν έγιναν Χριστιανοί, διότι δεν επέτυχαν να διεισδύσουν στα ουσιώδη νοήματα της Χριστιανικής διδασκαλίας. Η αλλαγή του Χριστιανισμού από τον Εβραϊκό, στον Ελληνικό πολιτισμό επέφερε την οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελίου, του κλασικού πολιτισμού και της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Έξω από την Ελληνική Ορθοδοξία άφησαν οι άγιοι Ιεράρχες, μόνο το δωδεκάθεο, τον Φοινικικό παγανισμό ως ανάξιο του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού και της Ορθοδοξίας. Πρόσθεσαν στον Χριστιανισμό μόνον ότι καλό είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός μέσα από τα φιλοσοφικά αξιώματα του Αριστοκλή.
Οι Τρεις Ιεράρχες διέσωσαν ότι πολύτιμο είχε δημιουργήσει η ανθρώπινη διάνοια των Ελλήνων σοφών, συνδυάζοντας το πνεύμα του αρχαίου φωτός, με την διδασκαλία του Χριστού. Η σκέψη των Χριστιανών φιλοσόφων του 4ου αιώνα με βασικούς εκφραστές τον Μ. Βασίλειο, τον Άγιο Γρηγόριο, (Ναζιανζηνό-Θεολόγο), τον Άγιο Ιωάννη-Χρυσόστομο και τον Άγιο Γρηγόριο (Επίσκοπος Νύσσης), αποτελεί κομβικό σημείο για την ανάπτυξη της Ορθοδόξου πίστεως. Στις διδαχές και στα έργα τους είναι εμφανής η ιδεολογία του Αριστοκλή-Πλάτωνα. Οι Καππαδόκες νεοπλατωνικοί-φιλόσοφοι έρχονται στο πιο καθοριστικό χρονικό σημείο, να διαμορφώσουν και την Ορθόδοξη πίστη.
Η αυτοκρατορική εξουσία βασίζεται στους εκπαιδευμένους αξιωματούχους στον Αριστόλειο πολιτισμό πολιτισμό. Μια σημαντική-θεμελιώδης διαφορά των Ελλήνων και του Ιmperium Romanum του Βοσπόρου με την "Αγία Γερμανική αυτοκρατορία" ήταν ότι η πολιτική φιλοσοφία που καθοδηγούσε την άρχουσα τάξη στηριζόταν στην Αριστόκλεια παιδεία. Στον Αντίποδα η δυτική πολιτική-θεολογία αντλήθηκε από την Παλαιά Διαθήκη και την Διονυσιακή Κουλτούρα.
Το Ελληνικό έθνος έγινε κληρονόμος μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας και επίκεντρο της Ορθοδοξίας και του Αριστόκλειου πολιτισμού για όλη την οικουμένη. Το δικαίωμα των Ελλήνων βασιλέων να θεωρούνται νόμιμοι διάδοχοι των Ρωμαίων αυτοκρατόρων, δεν έχει αμφισβητηθεί σε όλη την διάρκεια ζωής της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Μόνο η Γερμανική άρχουσα τάξη διεκδικούσε τους τίτλους και τα εδάφη του Imperium Romanum του Βοσπόρου. Ακόμη και σε χώρες όπως η Γαλλία, η Ισπανία και η Βρετανία, που δεν υπήρχε περίπτωση να ανακτηθούν ως αυτοκρατορικά εδάφη, θεωρούσαν τον εκάστοτε Έλληνα-βασιλιά Κωνσταντινουπόλεως, ως τον υπέρτατο άρχοντα της γης. Η κατάκτηση των εδαφών αυτών για τελευταία φορά από τον Ιουστινιανό, θεωρήθηκε ως νόμιμη επανάκτηση των αυτοκρατορικών δικαιωμάτων.
Ο εκάστοτε πάπας χρονολογούσε τα έγγραφα του, με βάση το έτος βασιλείας του Έλληνα αυτοκράτορα. Ο κάθε νεοεκλεγμένος πάπας ζητούσε την επικύρωση του αξιώματος του, από τον Έλληνα μονάρχη Κωνσταντινουπόλεως, η από τον έξαρχο της Ραβέννας.
Τον τέταρτο αιώνα έχουμε την θεολογική εδραίωση του Χριστιανισμού και του Imperium Romanum. Kατά τις Αγίες Οικουμενικές Συνόδους που έλαβαν χώρα δια την αναίρεση των αιρετικών δοξασιών και την υποστήριξη Ορθόδοξου Δόγματος έχουμε την ένωση της χριστιανικής Χριστιανικής πίστεως με την φιλοσοφία και την δημιουργία της Ελληνοχριστιανικής Θεολογίας. Οι μεγαλύτερες μορφές της παγκόσμιας ιστορίας έζησαν κατά την μεσαιωνική εποχή. Μέγας Κωνσταντίνος, Μέγας Ηράκλειος, το μοναδικό φαινόμενο (Μέγας Βασίλειος η Έλληνας που αναπαύεται στο Έβδομον) και οι Τρείς Φωστήρες της Τρισηλίου Θεότητος.
Με το διάταγμα του Μέγα Κωνσταντίνου νομιμοποιήθηκε η χριστιανική θρησκεία (Religio licita), οι πιστοί της οποίας έπρεπε να προσεύχονται στον δικό τους θεό για την ευτυχία του κράτους (Pax Romana). Eπίσης με το διάταγμα αυτό έδωσε στο Χριστιανικό ιερατείο όλα τα δικαιώματα που είχαν οι παγανιστές ιερείς. Οι Χριστιανοί ιερωμένοι είχαν απαλλαγεί από τις φορολογικές και κάθε άλλου είδους υποχρεώσεις, προς το imperium romanum, ώστε να επιτελούν απερίσπαστοι τα ιερατικά τους καθήκοντα. Με τη διακήρυξη τής θρησκευτικής ελευθερίας από τον μέγιστο των Εθνικών μας ευεργετών, αναγνωριζόταν και η νομική υπόσταση κάθε χριστιανικής κοινότητας. Από νομικής πλευράς.
Η Ορθοδοξία βρίσκεται σε νέο νομικό καθεστώς. Πολύ αξιόλογα προνόμια δόθηκαν στην Εκκλησιαστική δικαιοσύνη. Ο κάθε Χριστιανός είχε το δικαίωμα να ζητήσει να εκδικαστεί μια αγωγή έστω και μη εκκλησιαστικής φύσεως, στο Εκκλησιαστικό Δικαστήριο, ακόμη και αν η εκδίκαση τής υποθέσεως είχε ήδη αρχίσει σε πολιτικό-Ρωμαϊκό Δικαστήριο. Προς το τέλος τής βασιλείας τού Κωνσταντίνου τα δικαιώματα των Εκκλησιαστικών Δικαστηρίων αυξήθηκαν ακόμη περισσότερο:
Σταδιακά η ορθόδοξη Εκκλησία άρχισε να αποκτά δύναμη και εξουσία μέσα από τις δωρεές που λάμβανε από διάφορες προσφορές σε κτήματα και χρυσά νομίσματα. Μια ακόμη ευεργετική διάταξη του νόμου ήταν ότι οι χριστιανοί δεν ήταν υποχρεωμένοι να συμμετέχουν σε ειδωλολατρικές γιορτές. Το όνομα τού Κωνσταντίνου συνδέεται με την ανέγερση πολλών ναών σε όλα τα μέρη τής τεράστιας Αυτοκρατορίας του.
ΟΙ ΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΕΣ-ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΕΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ. Οι παράγοντες της αρχαίας θρησκείας-Διονυσιακού πολιτισμού μισούσαν θανάσιμα τον Άγιο Κωνσταντίνο διότι έκανε τους Έλληνες διοικητές, της παγκόσμιας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Επίσης τον εχθρευόταν γιατί διέταξε το κλείσιμο, ενός ναού της Αφροδίτης στα Ιεροσόλυμα. Εκεί εκτός από γυναίκες, εκδιδόταν και άνδρες, ως παθητικοί κίναιδοι. Όλες αυτές οι ενέργειες υπέρ των Ελλήνων έκαναν τα σκοτεινά ιερατεία της Ολύμπιας θρησκείας, να μνησικακούν εναντίον του Αγίου Κωνσταντίνου. Για αυτό ετεροχρονισμένα σχεδόν 100 χρόνια μετά τον θάνατο του Αγίου, έβαλαν δικούς τους χρονογράφους να τον κατηγορούν ως “δολοφόνο”. Ο Κωνσταντίνος είχε παντρευτεί την Φαύστα.
Με τον Μαξέντιο που ήταν αδελφός της Φαύστας, πολέμησε ο Άγιος Κωνσταντίνος. Η Φαύστα θεωρούσε τον Άγιο υπαίτιο για τον θάνατο του αδελφού της, ο οποίος έχασε την ζωή του από πνιγμό κατά την διάρκεια της μάχης. Επίσης η Φαύστα φθονούσε τον Κρίσπο που ήταν γιος του Αυτοκράτορα, γιατί τον είχε αποκτήσει με άλλη γυναίκα.
Η Φαύστα έβλεπε τις ικανότητες του Κρίσπου για αυτό τον ζήλευε πολύ, καθώς οι γιοι που απέκτησε εκείνη με τον Αύγουστο, δεν είχαν ανάλογες ικανότητες με αυτές του Κρίσπου. Η ραδιούργα Φαύστα έψαχνε τρόπους να βγάλει από την μέση τον Κρίσπο, για αυτό του έστησε πλεκτάνη κατηγορώντας τον ότι δήθεν της επιτέθηκε για να την "βιάσει". Βέβαια δεν έμεινε εκεί καθώς ισχυριζόταν ότι "συνωμοτούσε" εναντίον του Αγίου Κωνσταντίνου, με σκοπό να του πάρει τον θρόνο. Ο Άγιος Κωνσταντίνος διέταξε να πιάσουν τον Κρίσπο, και να τον βάλουν στην φυλακή.
Κατά την διάρκεια κρατήσεως του Κρίσπου εκεί, κάποιοι πλαστογράφησαν την υπογραφή του αυτοκράτορα και σκότωσαν τον Κρίσπο, χωρίς εκείνος να έχει δώσει τέτοια εντολή. Πολύ σημαντικό είναι ότι ένας από τους μεγαλύτερους διώκτες του Αγίου Κωνσταντίνου, ο ειδωλολάτρης Ζώσιμος, αναγνωρίζει ότι όλα αυτά ήταν πλεκτάνες της Φαύστας. Όταν επέστρεψε η Αγία Ελένη στην Ρώμη, έμαθε για τις πλεκτάνες της Φαύστας εναντίον του εγγονού της, του Κρίσπου. Αμέσως η Αγία Ελένη τα ανέφερε όλα στον Άγιο Κωνσταντίνο. Ο Άγιος δεν αντέδρασε σε όσα του είπε η μητέρα του, ενώ η σύζυγος του Φαύστα πέθανε μερικά χρόνια αργότερα από μόνη της, όπως μας αναφέρει ο Ιερώνυμος ένας λατίνος χρονογράφος.
Εν τούτοις οι παγανιστές για να εκδικηθούν ετεροχρονισμένα τον Άγιο, με τους φιλικά προσκείμενους προς εκείνους χρονογράφους Ευτρόπιο, Σωκράτη Σχολαστικό και άλλους, ισχυρίστηκαν ψευδώς ότι ο Άγιος Κωνσταντίνος ήταν "δολοφόνος', με στόχο να αμαυρώσουν την μνήμη του. Για τις ίδιες ακριβώς αιτίες αναφέρουν ότι η Ισαπόστολος-Αγία Ελένη, ήταν "εκδιδόμενη" σε πανδοχεία της Βιθυνίας.
Στο σημείο αυτό να αναφέρω ότι τις συκοφαντίες περί δολοφονιών από τον Αύγουστο, δεν τις αποδέχεται ούτε ένας από τους μεγαλύτερους ανθέλληνες όλων των εποχών ο Έντουαρντ Γκίμπον. Ο Γκίμπον αναφέρει ότι η Φαύστα έζησε και δεν την δολοφόνησε ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος. Επίσης αναφέρει ο Άγγλος ιστορικός ότι όταν πέθανε ο γιος της Κωνσταντίνος ο νεώτερος, η Φαύστα ήταν εν ζωή, και τον έκλαψε ως μητέρα (Έντουαρντ Γκίμπον, The history of the dicline and fall of the roman empire, κεφάλαιο XVIII). O Γκίμπον όπως σας προανέφερα ως ένας από τους μεγαλύτερους ανθέλληνες, Όμως δεν δέχεται σε καμία των περιπτώσεων, τα ψεύδη εις βάρος του Αγίου περί δολοφονιών. Όλα αυτά είναι κατασκευασμένες πλεκτάνες, από σατανιστές χρονογράφους, οι οποίοι δεν ζούσαν καν την εποχή του Αγίου Κωνσταντίνου.
Δεν έχω τίποτε πιο πολυτιμότερο από την θρησκεία έγραψε σε μια επιστολή του ο Μέγας Κωνσταντίνος, ο Θεόσταλτος αυτοκράτορας και υπέρμαχος του Χριστιανισμού. Στις 28 Οκτωβρίου του 312 μ.Χ. μέγιστος των εθνικών μας ευεργετών κέρδισε μια αποφασιστική μάχη εναντίον του συνδιεκδικητή, του θρόνου Μαξέντιου στον ποταμό Τίβερη μερικά χιλιόμετρα έξω από την πρωτεύουσα. Πριν από την μάχη ο Μαξέντιος ζήτησε χρησμό όπως έκαναν όλοι οι μέτοχοι των Διονυσιακών αξιωμάτων, ο οποίος έλεγε ότι θα αφανιστούν οι εχθροί της Ρώμης. Ο Μαξέντιος ερμήνευσε το χρησμό ότι ήταν ευνοϊκός, Εν τούτοις διαψεύστηκε καθώς νικήθηκε από τον Άγιο Κωνσταντίνο και το πτώμα του ρίχτηκε στον ποταμό Τίβερη. Ο Αύγουστος Κωνσταντίνος ερμήνευσε την αναμέτρησή του με τον Μαξέντιο ως μάχη ανάμεσα στον Θεό και στην αρχαία θρησκεία. Κάθε νίκη του αποδιδόταν στην προστασία του Χριστού.
Ο Θεός είχε αποκαλυφθεί στον Άγιο με όραμα, Την παραμονή της μάχης με τον Μαξέντιο,, ο Κωνσταντίνος καθόταν έξω από την σκηνή του και αναλογιζόταν τις στρατηγικές του κινήσεις. Τότε εντελώς απρόσμενα είδε στον ουρανότα δύο πρώτα γράμματα του ονόματος του Χριστού, συνοδευμένα από την επιγραφή Εν Τούτω Νίκα (Lucii Caecilii liber ad Donatum Confessorem de Mortibus Persecutorum.). Το ίδο βράδυ σε όνειρο έλαβε την οδηγία να χαράξει το χριστόγραμμα και την επιγραφή στις ασπίδες των στρατιωτών του για προστασία και για να επικρατήσουν στην επικείμενη μάχη. Ο Κωνσταντίνος είχε την εύνοια του παντοδύναμου Θεού-Δημιουργού του Αριστοκλέους, Η μεγαλειώδης νίκη εδραίωσε την χριστιανική του πίστη. Σύμφωνα με τους υποστηρικτές του Διονυσιακού πολιτισμού ο Αύγουστος έπεσε θύμα σπάνιου επιστημονικού φαινομένου.
Στην πραγματικότητα αυτό που είδε δεν ήταν τα δύο πρώτα γράμματα της λέξης Χριστός, αλλά μια σπάνια και επιστημονικά τεκμηριωμένη μορφή του φαινομένου της Άλω. Κατά την διάρκεια αυτού του φαινομένου οι ακτίνες του ήλιου συναντούν παγοκρυστάλλους, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα θεαματικό πρόσκαιρο σχήμα φωτεινού σταυρού με τον ήλιο στο κέντρο, το οποίο συμβαίνει και με το ουράνιο τόξο !!! Σύμφωνα με τους παγανιστές ο αυτοκράτορας ο οποίος άλλαξε την παγκόσμια ιστορία ήταν μειωμένης αντιλήψεως !!! Για αυτό εξαπατήθηκε από έναν φυσικό φαινόμενο !!!
Κλείνοντας να επαναλάβω για πολλοστή φορά ότι το πιο λεπτό σημείο είναι ότι σκόπιμα η από έλλειψη γνώσεων κάποιοι παρερμηνεύουν είτε δεν γνωρίζουν ότι τα αρχαία χρόνια ένα τμήμα από τους Φοίνικες-Σημίτες, εγκατέλειψαν τον αληθινό Θεό της Παλαιάς Διαθήκης, τους προφήτες και έγιναν πιστοί του Διονυσιακού πολιτισμού. Από τότε άλλαξε οριστικά η παγκόσμια ιστορία. Αυτό είναι που αγνοούν οι περισσότεροι και για αυτό συγχέουν τον Θεό του Χριστιανισμού, τον αγαθό Θεό-Δημιουργό του Αριστοκλέους με τον Savazio-Διόνυσο.
%20(1).jpg)
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: