222%20%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%BF%20(4)%20(18).png)
Άξιος τιμής σε μία πόλη είναι όποιος δεν αδικεί. Όμως όλα τα αξιώματα και τις τιμές μιας πόλεως, της αξίζουν όσοι εμποδίζουν τις αδικίες που γίνονται (Αριστοκλής-Νόμοι).
Για αυτό αναφερόταν στους νόμους του Imperium Romanum. Oi Έλληνες-Ρωμαίοι υπήκοοι εκτός από ελεύθεροι πρέπει να αντιμετωπίζονται από ένα κράτος δικαίου, να μην ταπεινώνονται-ατιμάζονται και να μην αδικούνται. Οι Έλληνες που αγωνίζονται για τον πολιτισμό και την πίστη πρέπει να έχουν την καλύτερη αντιμετώπιση από τους αξιωματικούς, καθώς και από τους πολιτικούς-δημοσίους υπαλλήλους. Ενδεικτικά ο Άγιος-Βασιλιάς Νικηφόρος τονίζει την διαχρονική επικινδυνότητα των εφοριακών και των δικαστών. (Άγιος Pallida Mors Saracenorum).
Οι εφοριακοί-δικαστές και γενικότερα οι υπάλληλοι του Ιmperium Romanun σύμφωνα με τον Άγιο-αυτοκράτορα Νικηφόρο Β Φωκά είναι ανθρωπάκια που δεν ωφελούν σε τίποτα το Ελληνικό έθνος-κράτος, διότι δεν ενεργούν για το κοινό καλό γιατί κατατρέχουν τους φτωχούς και τους πατριώτες. Αυτοί οι κρατικοί αξιωματούχοι με αρχές την αδικία και την αιματηρή φορολόγηση των φτωχών συγκεντρώνουν τον προσωπικό τους πλούτο. Εδώ ο αυτοκράτορας αναφέρεται στις δωροδοκίες όλων των κρατικών υπαλλήλων και τον παράνομο πλουτισμό. Άγιος Νικηφόρος Φωκάς-Περί Παραδρομής πολέμου).
Η Ελευθερία και η Αξιοπρέπεια είναι οι δύο μεγαλύτερες πανανθρώπινες αξίες τις οποίες δημιούργησαν και τις δίδαξαν οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί σε όλη την ανθρωπότητα. Εν τούτοις το σημαντικότερο όλων ήταν ότι δεν ήταν θεωρητικοί διδάσκαλοι των δύο υπέρτατων αξιών. Τις δύο μέγιστες πανανθρώπινες αξίες, τις δίδαξαν πολεμώντας χάνοντας τις ζωές τους και τραυματιζόμενοι στα πεδία των μαχών.
Η ελευθερία και η αξιοπρέπεια είναι τα ιερότερα και σημαντικότερα αγαθά της Αριστόκλειας παιδείας. Απαιτούνται σκληροί αγώνες και αιματηροί ενίοτε για να διατηρηθούν αυτές οι δύο υπέρτατες αρχές από τα έθνη. Μετά από την κατάπτωση τους οι αρχαίοι Αθηναίοι αναζήτησαν μεθόδους για να απελευθερωθούν και να μην είναι δουλοπάροικοι μέσα στην ίδια τους την πατρίδα. Αυτό είχε ως συνέπεια να ξεκινήσει μία διαδικασία αλλαγών στην Αθηναϊκή κοινωνίας-πολιτεία με στόχο το κοινό όφελος. Επιστήμονες-νομοθέτες, σοφοί, πολιτικοί και λαός συνεργάζονται αρμονικά για να έρθουν οι αλλαγές στο πολίτευμα.
Η Δημοκρατία ήταν ο μόνος τρόπος οργάνωσης της πολιτείας των Αθηναίων με γνώμονα την επιβίωση και την κυριαρχία. Όλοι οι πολίτες του Αθηναϊκού κράτους είχαν υψηλές αξίες-πραγματική παιδεία και ζούσαν με άριστο τρόπο για να φτάσουν στο υψηλότερο πολιτιστικό και πολιτικό επίπεδο.
Η αληθινή δημοκρατία αποτελεί τον μοναδικό πολίτευμα που παρέχει όλα τα εχέγγυα για την συνέχεια ενός έθνους. Βασική προϋπόθεση για όλα τα προαναφερόμενα είναι να λειτουργούν-συνυπάρχουν αρμονικά όλες οι κοινωνικές τάξεις και όλοι οι κλάδοι μαζί με τους θεσμούς. Για αυτό σε κάθε τομέα του Αθηναϊκής δημοκρατίας βρισκόταν οι Άριστοι. Η κατεύθυνση της πολιτείας προς το άριστο αποτελεί την μοναδική διέξοδο για τους θεσμούς-πολιτική, την παιδεία, την δικαιοσύνη, την φιλοπατρία, την ηθική, την ευτυχία. Ο Στρατιωτικός-Ιστορικός Θουκυδίδης αναφέρει τα συστατικά στοιχεία της Αθηναϊκής δημοκρατίας: Την Αθήνα διοικούν οι πολλοί και όχι οι λίγοι. Παράλληλα τα αξιώματα και τις τιμές τα κερδίζουν οι ικανότεροι από όλες τις κοινωνικές τάξεις.
Η κυριαρχία από την Εκκλησία του Δήμου στα περισσότερα και σημαντικότερα θέματα είχε καταλυτικό ρόλο στα επιτεύγματα των Αθηναίων σε κάθε έκφανση ζωής. Οι Άριστοι-ικανότεροι ελεγχόταν και εμποδιζόταν από την Εκκλησία του Δήμου για να μην μετατραπούν σε δυνάστες-τυράννους, Την εξουσία είχε ο λαός της αρχαίας Αθήνας. Οι Αθηναίοι στήριζαν και προωθούσαν τους ανθρώπους με αρετές-παιδεία και εμπόδιζαν όσους ήθελαν να αποκτήσουν αξιώματα για να κάνουν κακό στην πόλη και στους εαυτούς τους. Περί αυτών μας διδάσκει ο Μέγας Αριστοκλής. Ο Ύπατος των φιλόσοφων και ο μέγιστος των σοφών όλης της ανθρωπότητας αναφέρει ότι η εξουσία ανήκει στον λαό καθώς αυτός δίνει τα θεσμικά αξιώματα σε εκείνους που αναδεικνύονται άριστοι. Εν τούτοις πρέπει να διοικεί το έθνος ο υπέρτατος άρχοντας, ο Φιλόσοφος Βασιλιάς. Tα βασικά αξιώματα του Αριστοκλή σχετικά με τον ιδανικό φιλόσοφο-βασιλέα αποτελούν η παιδεία, η γενναιότητα, η ηθική, η αγάπη και η αφοσίωση στα Ελληνικά ιδεώδη. Ο φιλόσοφος-βασιλιάς διαθέτει την δύναμη της γνώσης (Ισχύς διά της γνώσεως), διότι η παιδεία είναι η αρχή των πάντων.
Για να φέρει την ηθική-δικαιοσύνη, την ανδρεία και την ευημερία ως άριστος ηγεμόνας, είναι απαραίτητη προϋπόθεση η σωστή Ελληνική αγωγή. Ο Ύπατος των Φιλοσόφων για την θέση του ιδανικού ηγεμόνα εξαιρεί τους απαίδευτους. Οι άνθρωποι χωρίς γνώση οι οποίοι ζούνε μέσα στο απόλυτο σκοτάδι, την παρακμή και την εξαθλίωση.
Σύμφωνα με τον Μέγα Αριστοκλή η κακία είναι αμάθεια. Επίσης δεν επιτρέπει να διεκδικήσουν την θέση του ηγεμόνα ούτε οι θεωρητικοί φιλόσοφοι. Λαμβάνει την καλύτερη εκπαίδευση. Για αυτό έχει την ηθική ευθύνη προς την πατρίδα, να γίνει αρχηγός και ανιδιοτελής κυβερνήτης με σοφία και δικαιοσύνη. Διότι έχει πολύ υψηλή παιδεία, σε ζητήματα κοινωνικά-πολιτικά και φιλοσοφικά, είναι ο ικανότερος, από τους άλλους σοφούς. Η αξία ενός φιλοσόφου–βασιλιά φαίνεται από τις προσπάθειες του, για την ηθική-πνευματική βελτίωση των πολιτών, την ενίσχυση της πατρίδας σε πολιτικό, στρατιωτικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. Ο ηγεμόνας αυτός δεν διέπεται από αρχομανία, και εξουσιαστικές τάσεις, καθώς αναλαμβάνει την εξουσία, για το καλό της πατρίδας.
Η προσωπική του ολοκλήρωση έρχεται μέσα από την πραγματοποίηση των ηθικών-πνευματικών και πολεμικών του καθηκόντων. Το άρρωστο πάθος για την εξουσία, όπως επίσης και η ανάληψή της από ανθρώπους στερημένους από πνευματικές-ηθικές αρετές, προκαλεί αντιδικίες, πολέμους και καταλήγει στην καταστροφή της Ελλάδος. Οι φιλόσοφοι και οι άνθρωποι με πραγματική-υψηλή παιδεία σύμφωνα με τον Αριστοκλή, είναι οι μόνοι ικανοί να κυβερνήσουν τις πόλεις και την Ελλάδα, διότι είναι οι μοναδικοί οι οποίοι, έχουν καλύτερο πνευματικό, ηθικό, κοινωνικό και βιοτικό επίπεδο. Δέχτηκαν μεγαλύτερες τιμές και αναγνώριση από οποιονδήποτε άλλο βασιλιά και πολιτικό. Είναι ολοφάνερο ότι ο Πλάτωνας είναι πιστός στα ιδεώδη του Βασιλιά Θησέα. Ο μεγάλος ήρωας Θησέας ήταν ο πρώτος Έλληνας βασιλιάς παγκοσμίως, ο οποίος δίδαξε ότι οι βασιλείς επωμίζονται τα περισσότερα βάρη από όλους τους άλλους, ενώ τους καρπούς των προσπαθειών τους, πάντοτε τους μοιράζονται με όλους τους πολίτες.
Ακόμη ο Θησέας δίδαξε ότι σε κάθε μάχη, σε κάθε πόλεμο, καθημερινά τις περισσότερες φορές από οποιονδήποτε άλλο στρατιώτη, βάζει την ζωή του σε κίνδυνο ο εκάστοτε Έλληνας Βασιλιάς. Για αυτό όλοι οι Έλληνες Βασιλείς, στρατηγοί κατά την αρχαία και μεσαιωνική εποχή, όπου οι πρόγονοι μας ήταν διοικητές της Ελληνικής- Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, έκαναν επιθέσεις, ολομόναχοι, ενάντια σε χιλιάδες αντιπάλους. Αυτό το έκαναν για να πάρουν θάρρος οι Έλληνες στρατιώτες για να κερδηθούν οι μάχες και οι πόλεμοι υπέρ της Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους.
Το ίδιο έκαναν και όλες οι επόμενες γενιές Ελλήνων στρατιωτικών μέχρι και την σύγχρονη Ελληνική ιστορία (1821-1940). Οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί δεχόταν να τους κυβερνούν οι ικανότεροι-άριστοι. Οι Αθηναίοι στήριζαν-ευνοούσαν τους ηθικούς και ικανούς ανθρώπους για να τους διοικήσουν. Για αυτό όλες οι πολιτειακές δομές είχαν στελεχωθεί με τους αξιότερους. Όλα αυτά γινόταν με βάση το κοινό συμφέρον.
Η ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ Η ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΔΕΙΝΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ. Ο Σωκράτης σταματά τον Αλκιβιάδη και του απευθύνει μια σειρά από ερωτήσεις. Αρχικά τον ρώτησε που πηγαίνει. Ο Αλκιβιάδης απάντησε ότι πηγαίνει να προσευχηθεί. Τότε ο Σωκράτης του είπε, ότι πολύ οι οποίοι πηγαίνουν να προσευχηθούν στους “θεούς”, χωρίς να το γνωρίζουν εξαιτίας της άγνοιας και της αμάθειας τους, νομίζουν ότι προσεύχονται και ζητάνε καλά πράγματα για τους ίδιους, και για όλους τους δικούς τους.
Όμως στην πραγματικότητα, χωρίς καθόλου να το καταλαβαίνουν ζητούν εκείνοι οι ίδιοι την καταστροφή, τον αφανισμό τους, καθώς και όλων των δικών τους ανθρώπων. Όλα αυτά συμβαίνουν εξαιτίας της αμάθειας και της πνευματικής-ηθικής εξαθλιώσεως. Το ίδιο ακριβώς γίνεται στην σημερινή εποχή όπου οι παρηκμασμένοι και αμαθείς ραγιάδες προσεύχονται στον Χριστό να τους δώσει χρήματα, αξιώματα, ακριβά σπίτια-αυτοκίνητα και ωραίες γυναίκες για να κάνουν πάσης φύσεως σεξουαλικές ανωμαλίες.
Φυσικά όπως όλοι γνωρίζουν, τέτοιου είδους προσευχές δεν τις κάνει ποτέ αποδεκτές ο Ιησούς Χριστός, παρά μόνον ο εωσφόρος, με τις γνωστές καταστροφικές συνέπειες, για τους ίδιους, την κοινωνία και το έθνος.
Στο έργο Αλκιβιάδης μεταξύ άλλων ο Αριστοκλής κάνει αναφορά και για την μεγάλη έλλειψη ικανοτήτων όλων όσων επιζητούν αξιώματα, τα οποία δεν τα αξίζουν. Φυσικά δεν ξεχνά να κάνει αναφορά, και στην αιώνια Ελληνική μάστιγα τους Φοίνικες-Σημίτες, εωσφοριστές του δωδεκαθέου, οι οποίοι όλους τους Έλληνες, που πολεμούσαν για την πατρίδα, τους έστελναν στην εξορία στις φυλακές, και στον θάνατο μέσω της θανατικής ποινής για το “αδίκημα” της προδοσίας (Μηδισμός). Ο Μέγας Αριστοκλής θεωρούσε ως τέλειος πολίτευμα τον συνδυασμό ολιγαρχίας-δημοκρατίας με βάση της παγκόσμιες μαθηματικές-φιλοσοφικές σταθερές Μηδέν Άγαν και Μέτρον Άριστον.
ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΣ Α. Ο Ιουστινιανός ήταν ο τελευταίος Ρωμαίος αυτοκράτορας της Κωνσταντινουπόλεως που εκπροσωπούσε τα ιδεώδη της αρχαίας Ρώμης. Εν τούτοις οι φιλοδοξίες του για παγκόσμια κυριαρχία ενδέχεται να στηρίχθηκαν όχι μόνο σε Ρωμαϊκές αλλά και σε χριστιανικές πεποιθήσεις. Το imperium romanum ήταν για εκείνον ταυτόσημο με την Χριστιανική οικουμενικότητα. Κανένας αυτοκράτορας από την εποχή του Μέγα Θεοδοσίου δεν επιδόθηκε με τόση θέρμη στον εκχριστιανισμό της αυτοκρατορίας και στην εκμηδένιση της αρχαίας θρησκείας.
Ο Ιουστινιανός αφαίρεσε από τους εθνικούς το δικαίωμα να διδάσκουν και το 529 έκλεισε την Πλατωνική Ακαδημία, που ήταν η έδρα του νεοπλατωνισμού. Οι διωκόμενοι σοφοί βρήκαν καταφύγιο στην αυλή των Σασσανιδών βασιλέων και μετέφεραν στην Περσία τις ανεκτίμητες γνώσεις του Ελληνικού πολιτισμού. Μέσα από την αυταρχική εξουσία του Ιουστινιανού προήλθαν οι βίαιες εσωτερικές αναταραχές.
Ανάμεσα στην αυτοκρατορική εξουσία και τις πολιτικές οργανώσεις της Βασιλεύουσας. ξέσπασε ένας άγριος αγώνας, που κορυφώθηκε τον Ιανουάριο του 532 στην Κωνσταντινούπολη με την στάση του Νίκα. Όταν έγινε αυτοκράτορας αποφάσισε να απαλλαγεί από την επιρροή των δήμων και έδωσε εντολή στα κυβερνητικά όργανα να υποτάξουν τα κόμματα του λαού. Οι κυρώσεις που επέβαλε και στα δύο κόμματα έστρεψαν τόσο τους Βενέτους όσο και τους Πράσινους εναντίον του.
Η γενική δυσαρέσκεια εντάθηκε από τα αβάσταχτα φορολογικά βάρη που επέβαλε η δαπανηρή-φιλόδοξη πολιτική του Ιουστινιανού εις του πληθυσμού. Οι δύο δήμοι ενώθηκαν σε κοινό αγώνα κατά της αυταρχικής εξουσίας. Στον Ιππόδρομο ακούσθηκε το : "Φιλανθρώπων Πρασίνων και Βενέτων πολλά τα έτη." Ο έπαρχος των πραιτωρίων Ιωάννης Καππαδόκης, που είχε την αποστολή να εξασφαλίζει δια της βίας τα μέσα για τις δαπανηρές επιχειρήσεις του αυτοκράτορα, επέσυρε εναντίον του τον λαϊκό φθόνο. Τελικά ο δεσποτισμός του αυτοκράτορα επικράτησε επανω στους δήμους που εκπροσωπούσαν τις όπιες ελευθερίες των υπηκόων. Η καταστολή της στάσεως έφερε μόνο φαινομενική εκτόνωση.
Τα βάρη που πρόσθετε η πολιτική του Ιουστινιανού στον πληθυσμό ογκώθηκαν με τον καιρό και έγιναν αφόρητα· ογκώθηκαν ακόμη πιο πολύ με τις συνεχείς πολεμικές επιχειρήσεις και τον έντονο οικοδομικό οργασμό του αυτοκράτορα. Οι κατακτήσεις του Ιουστινιανού είχαν ως τίμημα την πλήρη οικονομική εξάντληση τη χώρας.
Με τον Ιουστινιανό Α ως αυτοκράτορα για πρώτη και μοναδική φορά στην παγκόσμια ιστορία, το Ελληνικό Imperium Romanum με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη, θα κάνει μια σειρά από επεκτατικούς πολέμους. Όλοι οι πόλεμοι κατά την διάρκεια ζωής του Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους ήταν καθαρά αμυντικοί, είτε εξαναγκαζόταν οι Έλληνες του μεσαίωνα για λόγους στρατηγικής να αντεπιτεθούν μετά από επιθέσεις βαρβαρικών λαών. Η Χριστιανική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ως αντίγραφο της Ουρανίου Βασιλείας δεν έκανε, ποτέ επεκτατικούς πολέμους, για την διάδοση της Ορθοδόξου πίστεως.
Πάντοτε ήταν σε θέση άμυνας καθώς ήταν περικυκλωμένη από πολλές δεκάδες, βαρβαρικά έθνη. Οι λαοί αυτοί σε όλη την διάρκεια ζωής του Ρωμαϊκού κράτους παραβίαζαν τα σύνορα και έκαναν επιδρομές. είτε κατακτούσαν μόνιμα, η προσωρινά μέρος των Ελληνικών-Ρωμαϊκών εδαφών. Το Ρωμαϊκό κράτος με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη είναι μέχρι και σήμερα το μοναδικό κρατικό μόρφωμα στον κόσμο, το οποίο δέχτηκε επί αιώνες τόσες πολλές επιθέσεις από πολλούς διαφορετικούς λαούς.
Ο Ιουστινιανός εξαιτίας των μεγάλων προσωπικών του φιλοδοξιών, οδήγησε την αυτοκρατορία σε άσκοπους πολέμους, για να αποκαταστήσει τα παλαιά σύνορα του παγκόσμιου imperium romanum. Όλοι αυτοί οι ανούσιοι πόλεμοι, εξάντλησαν σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό οικονομικά, κοινωνικά και στρατιωτικά το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος.
Ο Ιουστινιανός πλήρωσε δυσβάσταχτα ποσά για να κλείσει ειρήνη με τους Πέρσες, ώστε να είναι σε θέση να κάνει τους πανάκριβους επεκτατικούς του πολέμους στην Δύση (Ιταλία, Ισπανία κλπ). Το αποτέλεσμα ήταν τραγικό καθώς εξάντλησε οικονομικά την αυτοκρατορία. Εξαιτίας αυτής της αντιλήψεως σχετικά με το Ρωμαϊκό αυτοκρατορικό αξίωμα, προχώρησε σε μια σειρά άσκοπων-επεκτατικών πολέμων για την αποκατάσταση των συνόρων της αυτοκρατορίας. Η βασιλεία του αποτελεί την τελευταία μεγάλη πολιτική-στρατιωτική αναλαμπή του γερασμένου Ρωμαϊκού κράτους, με την φιλοσοφία της αρχαίας Ρώμης.
Οι πόλεμοι του Ιουστινιανού έφεραν βαριές έως βαρύτατες φορολογίες, οι οποίες εξασθένησαν-εξαθλίωσαν άσκοπα, μεγάλο μέρος του πληθυσμού, της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος να υποβληθούν οι άμοιροι υπήκοοι, σε τέτοια βασανιστήρια, καθώς η αυτοκρατορία δεν ήταν σε θέση άμυνας αλλά σε θέση επίθεσης, σε περίπτωση που χρειαζόταν να αμυνθεί είτε να αντεπιτεθεί. Δεν κινδύνευε εκείνο το διάστημα της βασιλείας του Ιουστινιανού, από τους αμέτρητους εξωτερικούς εχθρούς, όσο κινδύνευε όλες τις υπόλοιπες εποχές. Μπορούσε κάλλιστα να περιοριστεί στα αμυντικά καθήκοντα της αυτοκρατορίας.
ΕΛΛΕΙΨΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΩΝ. Ο Ιουστινιανός δεν ήταν καθόλου διορατικός διότι δεν είδε, ότι δεν υπήρχαν οι υποδομές (χρήματα, στρατός, ιδεολογία, παιδεία), στις κατακτημένες περιοχές ώστε να συνεχίσουν να παραμένουν Ελληνικές-Ρωμαϊκές. Η εδαφική αποκατάσταση, δεν στηρίχτηκε σε σταθερά θεμέλια, απέτυχε πλήρως, οι Λογγοβάρδοι εισέβαλαν στην Ιταλία κατακτώντας το μεγαλύτερο μέρος της. Την ίδια τύχη με τις κτήσεις στην Ιταλία είχαν οι κτήσεις του Ιουστινιανού, στην Ιβηρική Χερσόνησο (Ισπανία), όπου οι Βησιγότθοι πήραν πίσω όλα τα εδάφη που κατακτήθηκαν με τόσο πολύ κόπο.
Η μόνη περιοχή που έμεινε ελεύθερη μέχρι την Αραβική θύελλα της δεκαετίας του 640 μ.Χ., ήταν η Βόρεια Αφρική. Μέσα στο χάος αυτό των βαρβαρικών επιδρομών, επέτυχε τουλάχιστον η Αυτοκρατορία να διατηρήσει την πολύ σημαντική βόρεια Αφρική (Αίγυπτος), που υπήρχε το σιτάρι,για να μπορούν να δίνουν δωρεάν ψωμί με πολύ μεγάλη άνεση σε όλους τους άπορους της αυτοκρατορίας. Ο Ιουστινιανός Α ήταν το ακριβώς αντίθετο σε σχέση με τον κορυφαίο αυτοκράτορα όλων των εποχών τον Βασίλειο Β. Για αυτό εισέπραξε τους φόρους από τους φτωχούς Έλληνες ακόμη και με ξυλοδαρμούς !!! Μεταξύ άλλων ο Ιουστινιανός A δεν πολεμούσε στην πρώτη γραμμή των μαχών-πολέμων, όπως όλοι οι Έλληνες βασιλείς, αλλά καθόταν στο παλάτι και έδινε διαταγές. Η πολιτική του Λατίνου Αυτοκράτορα υπήρξε εντελώς αντίθετη με εκείνη του Βουλγαροκτόνου.
Η ασυλόγιστη πολιτική του Φλάβιου-Πέτρου Σαββάτιου έφερε σε θανάσιμο αδιέξοδο το κράτος της Κωνσταντινουπόλεως, το οποίο κινδύνεψε με αφανισμό μισό αιώνα αργότερα από την νεοταξική-Περσική αυτοκρατορία των Σασσάνιδων. Την χρονική στιγμή που η Σασσανιδική-Περσική αυτοκρατορία βρίσκεται στο απόγειο της δυνάμεως της, από την ημέρα που δημιουργήθηκε, αντίστοιχα το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος, είχε περιέλθει στο απόγειον της αδυναμίας του, εξαιτίας της μεγαλύτερης χρεοκοπίας στην ιστορία του έθνους μας. Δυστυχώς την πολύ μεγάλη επιθετικότητα των Μήδων ενίσχυσαν, οι απαράδεκτες ενέργειες των προηγούμενων αλλοδαπών αυτοκρατόρων και ειδικά εκείνες του Ιουστινιανού Α, με τις διώξεις που έκαναν σε όσους κατοίκους της αυτοκρατορίας δεν ήταν Ορθόδοξοι Χριστιανοί, τους οποίους ανάγκασαν να καταφύγουν στην Περσική αυτοκρατορία, για να αποφύγουν τις συνέπειες.
Οι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες που κατέφυγαν στην Περσική αυτοκρατορία, δίδαξαν στους Πέρσες πολιτισμό-τέχνες, βιοτεχνία, καθώς και πολεμικές τακτικές των προγόνων μας. Όλες αυτές οι συνέπειες, προήλθαν από τις άσκοπες και καταστροφικές ενέργειες του Ιουστιανιανού, θα τις αντιμετωπίσει για πρώτη φορά ο πρώτος Έλληνας Αυτοκράτορας του Ρωμαϊκού θρονου ο Ηράκλειος. Ο Ελληνισμός θα κληθεί να αντιμετωπίσει την πιο θανάσιμη απειλή στην ιστορία της, χωρίς στρατό, και χρήματα.
Ο εκ Καππαδοκίας βασιλιάς χωρίς καθόλου έσοδα, με ένα χρεοκοπημένο κράτος, χωρίς στρατό, απελπισμένος είχε πάρει με πολύ βαριά καρδιά, την απόφαση να μεταφέρει την πρωτεύουσα του Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους και να την πάει στην Καρχηδόνα, παραδίδοντας με αυτόν τον τρόπο το 80% του κράτους αμαχητί χωρίς πόλεμο, χωρίς καμία αντίσταση. Ενδεικτικό ήταν ότι όταν άνοιξε τους στρατιωτικούς καταλόγους, διαπίστωσε ότι από τις πολλές χιλιάδες στρατού που είχαν αναγορεύσει αυτοκράτορα τον συντοπίτη του από την Αγιοτόκο Καππαδοκία τον Μαυρίκιο, είχαν απομείνει μόνον δύο εν ενεργεία στρατιώτες.
Οι ελάχιστοι στρατιώτες που υπήρχαν, ήταν απλήρωτοι και σε άθλια κατάσταση. Μετά τους Μιλτιάδη, Θεμιστοκλή και Παυσανία ήταν η σειρά του Έλληνα Ηράκλειου από την Αγιοτόκο Καππαδοκία να υπερασπιστεί τον Ελληνισμό και το Ρωμαϊκό κράτος, από τον προαιώνιο εχθρό.Το ακριβώς αντίθετο από τον Ιουστινιανό ήταν το παγκόσμιο φαινόμενο της Ελληνικής και της παγκόσμιας ιστορίας.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Β. Oι επιτυχίες του Βασιλείου B σε πολιτικό-στρατιωτικό, επίπεδο δεν ήταν ποτέ βασισμένες επάνω στην βαρύτατη φορολογία των φτωχών Ελλήνων υπηκόων και στην δυστυχία των υπηκόων. Μια στρατιωτική- πολιτική, και μια κοινωνική επιτυχία για να έχει ηθική αξία, δεν πρέπει ποτέ να επιτυγχάνεται, εις βάρος της οικονομικής ευημερίας, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας των πολιτών η των υπηκόων. Ποτέ στην παγκόσμια ιστορία,οι φτωχοί δεν γνώρισαν τέτοια ευημερία και προστασία, παρά μόνο στις ημέρες διακυβερνήσεως του Βασίλειου Β. Υπήρξε μέγας προστάτης όλων των φτωχών και των αδικημένων. Για αυτό τους έδωσε πλήρη φοροαπαλλαγή, όσα χρόνια κυβερνούσε.
Όλες της ετήσιες φορολογικές υποχρεώσεις των αδυνάτων Ελλήνων, όλα τα χρόνια που ήταν Βασιλιάς, της πλήρωναν οι πλούσιοι. Ενδεικτικό ήταν ότι, από τους ισχυρούς πήρε πίσω όλα τα κτήματα, που είχαν αποσπάσει άδικα από τους φτωχούς, και τα έδωσε πίσω στους δικαιούχους. Το ίδιο έκανε και με τα Εκκλησιατικά κτήματα. Όμως ο Βασίλειος δεν σταμάτησε εκεί. Όσοι πλούσιοι εξακολουθούσαν να είναι άδικοι άνθρωποι, ανάλογα με την περίσταση είτε τους αφαιρούσε ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας, είτε τους αφαιρούσε ολόκληρη την περιουσία.Τους απολύτως κακούς-πλούσιους που δεν άλλαζαν τακτική, τους κατάντησε ζητιάνους στα καπηλειά και στα πανδοχεία της Μικράς Ασίας. Ανάμεσα σε όλα αυτά κατάργησε ακόμη και το δικαίωμα των δυνατών σε περίπτωση φόνου, να εξαγοράζουν την θανατική ποινή. Μεγάλωσε με δικά του έξοδα όλα τα ορφανά των σκοτωμένων Ελλήνων στρατιωτών. Σπούδαζε τα αγόρια και εν συνεχεία τα έκανε στρατιώτες-αξιωματικούς, για να πολεμούν δίπλα του στα πεδία των μαχών. Διότι πολεμούσε για περισσότερο από τριάντα συνεχόμενα χρόνια, με Βούλγαρους, Άραβες, Χάζαρους, επαναστάτες κλπ.
Το αποτέλεσμα ήταν εκείνες οι γενιές των ορφανών παιδιών, να μεγαλώσουν και να πολεμούν δίπλα, στον Βασίλειο, στα πεδία των μαχών. Αυτό ήταν πολύ καθοριστικό στοιχείο για τις στρατιωτικές, επιτυχίες του Βασίλιεου. Επίσης όλα τα ορφανά κορίτσια που οι γονείς του σκοτώθηκαν στις μάχες, τα έδινε προίκα και τα πάντρευε. Κανένας άλλος βασιλιάς στον κόσμο δεν έχει κάνει τόσες πολλές ελεημοσύνες-φιλανθρωπίες όπως είχε κάνει ο Βουλγαροκτόνος. Υπήρξε ο μέγιστος προστάτης των φτωχών και των κατατρεγμένων.
Ήταν ο μοναδικός Έλληνας στα παγκόσμια χρονικά από καταβολής κόσμου, ο οποίος βοήθησε τόσο πολύ τους φτωχούς. Κανένας άλλος δεν βοήθησε τόσους πολλούς φτωχούς ανθρώπους. Επίσης κανένας άλλος Βασιλιάς, δεν εξίσωσε κοινωνικά τους φτωχούς με τους πλούσιους. Η νομοθεσία του ήταν εξίσου δίκαιη και πολύ σκληρή για την κοσμική και την Εκκλησιαστική εξουσία. Καμία διαμαρτυρία δεν τον έκανε ποτέ να αλλάξει γνώμη. Όσες φορές του ζήτησε πίσω ο Πατριάρχης Σέργιος τα κτήματα της Εκκλησίας και των πλουσίων λαϊκών, ο Βασίλειος ήταν ανένδοτος και δεν δεχόταν ούτε να συζητήσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Επί των ημερών του δεν υπήρχαν οφίκια-αξιώματα, για ιστορικές προσωπικότητες όπως οι Πατριάρχες Πολύευκτος, Κηρουλάριος και για πολιτικούς όπως ο Βασίλειος Λεκαπηνός, ο Ιωσήφ Βρίγγας και ο Μιχαήλ Ψελλός. Ενδεικτικό ήταν ότι άφησε δύο φορές κενό τον Πατριαρχικό θρόνο στην Κωνσταντινούπολη.
Ο Βασίλειος επέτυχε το απόλυτο σε όλα. Πολεμούσε πολύ γενναία στην πρώτη γραμμή στα πεδία των μαχών. Έκανε τις μεγαλύτερες επιτυχίες, τα μεγαλύτερα επιτεύγματα από όλους τους υπόλοιπους Έλληνες, σε πολιτικό, κοινωνικό και στρατιωτικό επίπεδο. Ήταν και έμεινε φαινόμενο μοναδικό στην Ελληνική και την παγκόσμια ιστορία.
Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος γεωστρατηγικός-γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytinenepress. Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197.
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: